Déjà vu

We zijn 3 jaar geleden naar Noorwegen geweest voor een
bruiloft. De vader van de bruid had daar een restaurantje, wat huisjes en een
aantal motorboten. De zaken stonden er voor Nederlandse begrippen niet echt
florissant bij. Wij kregen al snel de neiging om te bedenken hoe je dat zou
kunnen verbeteren. Wat ons zeer bevreemde was dat het gezinsleven zich volledig
tussen de klanten afspeelde. Dus TV, computer en het onderuitgezakt zitten van
de pubers werd aan iedereen tentoongespreid.

Na bijna 2 weken vrij staan met de camper, waren wij wel toe
aan een opfrisbeurt. Even lekker douchen, de was doen, alles weer eens goed
opladen en bijvullen en in je eigen camper internetten. Dat is een behoorlijke
wensenlijst voor een camping. De eerste die we tegenkwamen vonden we veel te
duur en gaf geen aangenaam gevoel. Na nog een nacht vrijstaan, kwamen we bij
toeval langs een simpele camping. Toch maar vragen naar hun faciliteiten. Op
naar binnen en daar was de déjà vu! We stapten de receptie, annex
koffieschenkerij, annex Sami-infocentrum, annex huiskamer binnen. Voor de
kingsize tv zaten 3 jongeren onderuit gezakt tv te kijken. Een andere zat
achter de laptop zich te vermaken. Er moest ook nog een kleintje zijn want
overal lag kinderspeelgoed en kinderkleertjes. De vrouw des huizes deed het
regelwerk; en ja ze hebben douches en een wc (gewoon gebruik maken van
andermans huisje), ze hebben internet (niet altijd verbinding) en ze hebben ook
een wasmachine (die van hun zelf). En als extraatje… ze hebben een sauna. We
zitten nu lekker schoongeboend en uitgewasemd achter de laptop in onze eigen
camper te internetten. De vrouw des huizes doet ondertussen de was.