Van Kirkenes naar Lakselv; 1600 km

Vanaf Kirkenes begint onze reis op een soort eilandhoppen te lijken. Met dit verschil dat wij niet naar verschillende eilanden maar naar verschillende schiereilanden gaan of andere afslagen nemen van de E6 (de hoofdweg). Er is vaak maar één weg. Dat betekent elke keer heen en weer rijden. Het begint al in Kirkenes. Van daar uit gaan we naar Grense Jakobselv. Het meest noordoostelijke puntje van Noorwegen.

Eén stap verder en je zit in Rusland. Onderweg passeren we een grenspost van waaruit je naar Moermansk kunt rijden.

De post zelf stelt niet veel voor maar het blijft een bijzonder idee dat we zo dicht bij Rusland staan. We rijden verder langs de grens (rivier) en zien af en toe een uitkijkpost. We worden begluurd! Vlakbij het eindpunt is een grote NAVO-luisterpost. We worden beluisterd! Iedereen houdt iedereen in de gaten.

Het is een gammele weg en het laatste stuk is zelfs onverhard.  Na een aantal kilometers komt ons een Nederlander achterop… het is onze alleengaande die we ook al in Finland hebben ontmoet.

We rijden tot het eindpunt en dat doen velen met ons. Het is een komen en gaan van auto’s, motoren en campers. Uiteindelijk blijven we met 4 campers over om daar te overnachten… en ja daar is die Engelsman ook weer!

 

We hebben een plekje pal aan de Barentszzee, een schitterend uitzicht

 

met een ontroerende ontmoeting met walvissen, beluga’s en een zeeotter.

We willen eigenlijk een duik nemen in het water maar het wordt slecht weer en na het onweer hebben we geen zin meer. Hopelijk lukt dat nog ergens anders.

De volgende dag gaan we naar Bugoynes een schitterend, klein vissersdorpje nog volledig authentiek, leuk om even door heen te wandelen.

De King crab wordt hier aan wal gebracht. In Nederland is deze krab alleen in de dure sterrenrestaurants vers te krijgen. Hier is het te koop in het enige restaurant annex kroeg dat het dorp rijk is.

Zeer sterrenloos maar wel heerlijk. De kok/ober is een Est, die in de winter bij Helsinki (Finland) woont en in de zomer in noord Noorwegen werkt. Hij geniet mee van ons genieten. En uiteraard speelt op de achtergrond de andere krab mee. Maar door het op te schrijven en vooraf voor te lezen, heeft dat een prima plek gekregen en kunnen we dubbel genieten van al dat lekkers.

 ’s Avonds zien we hoog boven de bergen hele grote roofvogels vliegen, en oh wat een cadeautje, de volgende morgen zit er één vlak langs de weg. Wat een joekel, het is een zeearend.

Vanaf Bugoynes gaan we het eerste schiereiland op; Varanger. We willen hier zowel de oostelijke als de westelijke route bekijken. We doen eerst de oostelijke. De hoofdweg gaat via Vadsö naar Vardö. Deze twee havenplaatsen zijn niet bijzonder. Iets na Vadsö ligt een vogeleiland waar we met de camper op kunnen via een dijk. Als echte vogelfanaten willen we daar nu natuurlijk naar toe.

Hier broedt de drieteenmeeuw.

Langs de rotsen naar beneden zien we ze in overvloed. Om er te komen, ‘moeten’ we een mooie wandeling over het eiland maken, onderweg zien we prachtige vergezichten over het fjord. En wat een verrassing bij terugkomst bij de camper, onze Engelse vrienden komen net aan.

Ons einddoel ligt nog een stuk verder. Na de hoofdweg, die tot Vardö loopt, gaat er een secundaire weg naar Hamningberg.

En niet Hamningberg is zo speciaal, maar de route er naar toe wel. Vanaf Vardö is het spectaculair, soms hoog boven de zee, soms door de bergen. Onderweg zie je rotsen uit het precambrium…

een beetje oud maar nog steeds van een wonderlijke schoonheid. Wat een verlaten aanblik. En het aardige is natuurlijk dat je het altijd twee keer ziet. Dus de volgende dag nog een keer genieten.

En nu op naar de westelijke route over de Varanger. Voordat we het schiereiland weer op gaan kunnen we in Tana bru internetten. Als we al een tijdje bezig zijn in het plaatselijke hotel, met alles aangesloten wat we maar willen opladen en uploaden, slaan ergens de stoppen door. Even voelen we ons schuldig maar al snel blijkt dat het hele dorp en een deel van het schiereiland zonder stroom zit. Dat kan niet door ons komen. Het betekent wel dat we niet kunnen tanken, en zonder volle tank is het niet slim om weer het schiereiland op te gaan. Volgens de pompbediende komen we onderweg echter nog een pomp tegen. Dat klopt, en de pomp doet het met horten en stoten. Maar betalen moeten we uiteindelijk cash, want het betaalsysteem ligt er volledig uit. Verder het eiland op naar de meest noordwestelijke punt. Berleväg is ook weer een dorp van niets.

Maar we vinden, net buiten het dorp, een mooie plek met uitzicht over het dorp en de kade. En dat laatste is leuk want ’s avonds rond 10 uur vaart de Hurtigruten binnen.

Hier zelfs twee tegelijk, de één op weg naar Kirkenes en de ander terug naar Bergen. En dat is wel een vreemd gezicht, hele grote cruiseschepen in zo’n klein haventje.

We willen niet gelijk weer van dit mooie schiereiland af en gaan op zoek naar nog een mooi plekje. In de buurt van Bätsfjord vinden we een weg die naar een ander fjord gaat. Het is smal en 25 km piste rijden in de bergen. Maar zowel de rit als het eindresultaat mag er zijn.

Wat een stilte en wat een vergezichten. Het is zulk mooi weer dat we, na een wandeling, de stoeltjes buiten kunnen zetten.

En het ontspannen niets doen kan beginnen. En dat lukt zo goed, dat we voordat we er erg in hebben, 2 uur verder zijn. We zien een gigantische roofvogel vlak over ons heen scheren; het is de visarend.

Om het schiereiland af te komen moeten we weer naar Tana bru. Daar kunnen we de enige brug over de Tana over.

Het is niet onze bedoeling om in 1 dag ons einddoel op het volgende schiereiland te halen. Dat is vanaf Tana nog een flinke rit dwars door de bergen. We willen eigenlijk wel een keer op een camping staan om even alles op te peppen en op te frissen. Maar het is een stralende dag en volgens de meteorologen komt dat niet vaak voor op Nordkinn. Hier is het eigenlijk nooit zomer, de gemiddelde temperatuur in de warmste maanden komt niet boven de 10 graden. Dus besluiten we om door te rijden en te hopen dat het op ons einddoel ook mooi weer is.

We willen hier namelijk naar Gamvik, Slettnes fyr, het meest noordelijkste puntje van het Europese vasteland. En dit weer geeft natuurlijk de meeste kans op het zien van de middernachtzon boven de Barentszzee.  En dat is toch wel speciaal; de middernachtzon zien op het noordelijkste puntje.

De eerste keer dat we bij Gamvik staan, staan we direct bij de vuurtoren van Slettnes, de meest noordelijke vuurtoren van de wereld.

 Het stormt maar de zon schijnt volop. ’s Nachts is het een beetje bewolkt maar het blijft een vervreemdende ervaring om om 12 uur ’s nachts de zon boven het water te zien.

 

De volgende dag gaan we toch op zoek naar een camping. In de buurt vinden we er één. Het wordt beheerd door een Samische familie.

Naast deze ‘bijbaan’ geven ze ook dagelijks rondleidingen en informatie over hun traditionele manier van leven aan mensen die met de Hurtigruten aankomen en dan in 3 uur worden rondgereden over dit deel van het schiereiland. Hun hoofdbestaan is het houden van rendieren, maar hun zomerhuis in de bergen hebben ze dit jaar ook verhuurd. Alle beetjes helpen.

Op de camping hebben we heerlijk bijgetankt, zowel wat betreft elektriciteit, als water als onszelf. Er was een heerlijke sauna en tijdens het uitwasemen hadden we een schitterend uitzicht. Wat een rust.

Internetten moest ook kunnen, maar de router was niet echt geweldig dus dat ging met horten en stoten. Maar al met al een aanrader. Geen camping met faciliteiten voor een camper maar er stond genoeg tegenover.

De volgende dag zijn we weer naar Gamvik gereden. We hadden op weg naar de camping, vlakbij de vuurtoren, een andere parkeerplek gezien met een nog mooier uitzicht over de Barentszzee (of misschien daar al de Noorse zee).

En van dat uitzicht konden we nog geen afscheid nemen. En wat een mazzel het weer was nog beter dan de vorige dag, en we hebben orka’s gezien!!! Eerst alleen wat gespuit maar daarna ook hun lijven boven water, in één woord WOW.

Om 12 uur ’s nachts scheen de zon nog volop dus hebben we heel symbolisch met de zon in de rug en de zee op de achtergrond,  het glas geheven.

     

Vanaf nu rijden we weer naar het donker. Dat stemt weemoedig. Maar we hebben nog vele kilometers te gaan voor het echt donker wordt, dus laten we niet wanhopen maar genieten van alles wat nog komen gaat. We zijn nog niet op de terugweg. Dat is pas in Malmö. Daarvoor zijn we nog steeds op reis!

Maak jouw eigen website met JouwWeb