Van Zutphen naar Kirkenes, 3100 km

Daar waar de E6 eindigt, begint onze ontdekkingsreis door
Noord Noorwegen.

Maar de weg er naar toe is ook het beschrijven waard.

Want door het afleggen van zoveel kilometers in zo’n korte tijd zie je het landschap
als in een film voorbijgaan.

Denemarken zijn we echt in een vloek en een zucht door heen
gereden, daar is dan ook weinig van bijgebleven.

Het belangrijkste voor ons zijn
de grote bruggen die ons snel naar Zweden leiden.

In Zweden kun je vanaf Malmö via een snelweg rechtstreeks
naar Stockholm. Het was de bedoeling om onderweg bij een bepaalde MacDonalds te
stoppen omdat we daar heel speciale herinneringen aan hebben. Maar het was de
verkeerde… Daarna zijn we bij Mjölby de snelweg afgegaan en hebben tot Gävle
binnendoor gereden.

Even wat anders dan al dat geraas en wat meer genieten van
het Zweedse landschap.

Omdat onze prioriteit bij noord Noorwegen ligt, willen we
niet al op dit deel van de route tijd besteden aan het bezichtigen van de
langskomende steden. Die bewaren we voor een volgende reis! (Of voor de
terugweg als we nog tijd over hebben.)

Maar Gävle (waar we overnacht hebben) zag er mooi uit. Het
zou ons niet verbazen als het een Hanzestad is.

Mooie architectuur, mooie oude
industriële panden.

In Umea hebben we alleen de Mac gezien, onze eerste
internetstop.

We zijn daarna doorgereden naar een dorpje in de buurt. En hebben
daar midden in het bos, met uitzicht over de Botnische Golf, een nachtje tussen
de muggen doorgebracht.

Op naar de Finse grens. We wilden daar eigenlijk eerst gaan
staan maar konden geen leuk plekje vinden en toen de creditcard daar ook nog dienst
weigerde, zijn we doorgereden. Finland in.

Uiteindelijk vonden we na heel veel gezoek een schitterend
plekje aan een rivier. Want je mag dan wel overal langs rivieren en meertjes
staan, maar er moet toch op z’n minst een weggetje naar toe lopen. En er mogen
ook niet te dichtbij mensen wonen. Dus dat is toch wat meer puzzelen dan je in
eerste instantie denkt.

Die nacht hebben we genoten van de ondergaande zon boven de
rivier,

 schitterend.

Rovaniemi is de volgende stop op de route vooral om te
kijken of de creditcard het daar wel doet. Nou maar half, alleen bij
geldautomaten, soms in de winkel maar nergens bij een benzinepomp. Vreemd, daar
moeten we in Nederland maar achteraan. Nu geen zin om daar energie in te
stoppen. Later blijkt dat de kaarten het wel weer goed doen in Noorwegen.

Rovaniemi is een aardige stad om even door heen te lopen.
Vooral dat deel waar een drietal gebouwen staan die ontworpen zijn door Alvar
Aalto (hij heeft ook het stadsplan ontwikkeld maar daar zie je zo niet veel
van). Mooie strakke architectuur.

In één van die gebouwen zit de bieb, dus
kunnen we ook weer even internetten. Bij het wegrijden zien we een marktje; de
camper maar weer aan de kant gezet en op naar de markt.

Er wordt voornamelijk
brood, vis, groente en Samische huisvlijt verkocht. Maar het smaakte lekker en
het is altijd leuk om over heen te wandelen.

Zo’n 7 kilometer boven Rovaniemi ligt de poolgrens. Daar is
in Finland een heel circus van gemaakt, met een Kerstmannendorp, een
Kerstmannenpretpark en een Kerstmannenwinkel. De poolcirkel zelf valt
nauwelijks op. Jammer.

In Finland zijn we verder geen mooie stadjes of dorpjes
tegen gekomen. Je kunt er tanken, boodschappen doen en soms internetten maar
dat is het dan ook wel. Wat rest is het natuurschoon en dat is mooi om door
heen te rijden. Wat al begon in Zweden gaat gewoon door in Finland, bossen,
bossen en nog eens bossen en daar waar geen bos is, zijn de meertjes. Grappig
is trouwens dat wij Finland het land van de duizend meren noemen, zijzelf
noemen het het land van de 1000 eilanden.

We overnachten ergens aan een meertje waar we ’s morgens een
lekkere duik in nemen. Hier komen we de eerste keer een Engels echtpaar tegen
en een alleengaande Nederlander.

 Noord Scandinavië is zo klein dat we elkaar
daarna nog regelmatig zien en spreken.

Het laatste stuk door Finland volgen we grofweg het
Inarimeer. Soms rijden we er vlak langs, soms zien we het in de diepte liggen.
Uiteindelijk staan we ’s avonds aan de rivier die ontstaat uit dit meer en
uitmondt in het fjord. De zalm zwemt in het broedseizoen vanuit het fjord,
tegen de stroom in, de rivier op om daar te paaien. Bij Neiden, waar wij
overnachten, is het een echte wildwaterrivier met veel stroomversnellingen en
watervalletjes.

Hier springen de zalmen omhoog om verder te komen. Wij zijn
jammer genoeg niet op het goede moment en zien dan ook geen zalm. Het is er wel
een vissersparadijs.

Van de grens tussen Finland en Noorwegen hebben we niet veel
gemerkt, er staan een bord en nog wat oude gebouwen maar geen douane te zien.
Jammer voor die Engelsman want die had maar 2 flessen wijn meegenomen, bang
anders alles te moeten inleveren. Maar nu zit hij al bij zijn eerste stop
zonder betaalbare alcohol!

Vanaf Neiden rijden we naar Kirkenes en zien onze eerste
fjorden. Kirkenes is naast het eindpunt van de E6 ook het eindpunt van de
Hurtigruten. De postboot die vanaf Bergen (zuid Noorwegen) tot de meest
noordoostelijke punt van Noorwegen vaart. De boten varen dagelijks en stoppen
in heel veel havens. Maar je zal maar in Kirkenes aankomen na 6 dagen op de
boot gezeten te hebben. Er is niets te beleven en het is een verwaarloosde
stad. Wij hebben weer mazzel want er is een marktje.

En met wat handen en voetenwerk, krijgen we van een Russische marktkoopvrouw te horen dat het een
Russische markt is die eenmaal per jaar 2 dagen wordt gehouden. De marktvrouwen
komen allemaal uit Moermansk. Het grappige is ook dat ze bijna allemaal dezelfde
spullen verkopen; matroeskapoppen, gevlochten manden, sjaals, soldatenpetten
met speldjes en bewerkt kristal. Maar marktjes blijven een favoriete bezigheid.

 

 

 

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb