14 september, Lommelse Sahara

 

We willen heel graag nog vandaag weg maar dat betekent wel dat we nu ook nog eerst alles moeten inpakken. Altijd weer een behoorlijke klus, helemaal als je al moe begint.

We hebben besloten de fietsen ook mee te nemen. Of we ze veel kunnen gebruiken zien we wel, in ieder geval kunnen we dat nu uitproberen op een langere reis.

Ons voornemen is om het rustig aan te doen. Het kilometervreten zoals in Scandinavië lukt nu echt niet. Dus dat wordt kortere afstanden rijden en wat vaker langer blijven staan. Een leermomentje voor ons beiden.

Tijdens het inpakken moeten we elkaar daar dan ook regelmatig op wijzen, want we moeten natuurlijk helemaal niet vandaag weg. Maar ja, dat was de planning en hij staat voor de deur, dus.....

We hebben wel een soort doel voor de komende dagen. Vrienden van ons zijn op de terugweg naar huis en staan nu in de buurt van Lille. We hebben elkaar al een tijdje niet gezien dus lijkt het ons leuk om elkaar daar te treffen. Rustig aan doen was het doel......

We hebben nog nooit zo efficiënt ingepakt. In de kledingkastjes houden we zelfs ruimte over. En de voormalige tv-kast i s ook nog nooit zo efficiënt ingericht.

 

We rijden rond 2 uur weg uit Zutphen. Om de tomtom een doel te geven, geven we Antwerpen aan, via de snelweg. Het is druk op de weg, regelmatig zelfs filerijden. Als we er voorbij Eindhoven afkunnen richting Valkenswaard doen we dat. Daar zoeken we een camperplek op. Voor het vakantiegevoel wel over de grens in België. Het wordt een gratis plek aan het kanaal Bocholt-Herentals bij Lommel, de Lommelse Sahara. Als we er rond 5 uur aankomen zijn de plekken langs het kanaal uiteraard al bezet. We zetten de camper zo dat we nog wel een beetje zicht hebben op het kanaal.

 

En verder doen we niets. We nemen een glaasje en een hapje en kijken wat van ons af. Ik ga ook nog bezig me Polarsteps. Toch kijken of dat naast de website een meerwaarde heeft. Voorlopig is het nog even 'stoeien' want hij doet nog niet wat ik wil.

 

Koken hoeven we gelukkig niet, we hebben chili con carne bij ons. Hoeft alleen nog maar ontdooid en opgewarmd.

 

Omdat ik vond dat ik nog wel wat tijd over had, heb ik gisteren ook nog koekjes gebakken. Dus bij de koffie een lekker bitterkoekje een een kokosmacron.

 

We hebben ondertussen op de tomtom gekeken naar de route van morgen. Het liefst blijven we nu van de snelweg weg maar dat is best lastig want voor je het weet zitten we bij Brussel of Antwerpen. Morgen beslissen we hoe we rijden en hoe lang. Als we binnendoor gaan naar de camping waar Ria en Paul staan zijn we zo'n 6 uur onafgebroken aan het rijden. We zien nog wel.

In ieder geval willen we er zaterdag zijn, zondag rijden zij naar huis. Ria zorgt zaterdag voor het eten, dat scheelt dan weer.

 

Toen we vanmorgen aan het inpakken waren hoorde ik een hele zware bromtoon. Het bleek dat er heel hoog 3 vliegtuigen in formatie over vlogen. Toen we vanmiddag bij Arnhem in de buurt waren kwamen ze verschillende keren laag overvliegen, waarschijnlijk een oefening.

 

Vrijdag 15 september, Ganspette (Saint-Omer)

 

Vanmorgen vroeg naar de wc en boven het plisségordijn piepte een klein straaltje zon. Het zag er zo mooi uit dat ik even wat kleren heb aangedaan en op mijn sloffen naar buiten. Het was zo stil nog de natuur was net aan het ontwaken. Een enkel vogeltje en verder niets. De rivier maakte mistige flarden.

Naast stil was het ook fris, de herfst komt er aan. Na de fotosessie lekker weer naar binnen en het bed ingedoken. Mijn moeder had een heerlijk dekbed en die gebruiken we nu in de camper, in no time heb ik het weer warm.

Na het ontbijt willen we nog een lekkere koffie uit de Nespresso. We krijgen weer eenzelfde pieptoon als vorig jaar en de accu staat in het oranje. Shit!!!! Dan maar geen koffie en omdat we hier al bang voor waren hebben we uit voorzorg de thermoskan en koffiefilter meegenomen. Moeten alleen een pak koffie ergens kopen.

 

Iets na tienen rijden we weg uit Lommel. De tomtom staat op Mechelen gericht en snelweg vermijden.

Je komt dan 'vanzelf' op autowegen uit en om nou te zeggen dat dat fijn en mooi rijdt...... Het is op dit stuk van stoplicht na stoplicht constant andere maximum snelheid en het is druk. Niet zo raar dit gebied wordt begrensd door aan de ene kant Brussel en aan de andere Antwerpen. We proberen er een beetje tussendoor te laveren maar dat levert helemaal geen leuke route op. Vlakbij Mechelen zetten we de camper aan de kant en kijken nog eens op google maps, en besluiten om toch via de snelweg te gaan. Ook niet mooi en leuk maar schiet in ieder geval wat meer op. Tomtom twijfelt of hij ons via Brussel of via Antwerpen zal sturen. Uiteindelijk wordt het Brussel, ook onze voorkeur want weer omhoog naar Antwerpen is ook zo dubbelop.

Rond Brussel is het ook vrijdagmiddag dus giga druk en files. Maar dan koers richting Gent, Oostende en Calais. Onderweg koffie met een broodje gescoord.

Ons doel is de camping waar Ria en Paul staan, vlakbij Saint-Omer. Ria kennen we al vanaf de geboorte van Leon, onze oudste zoon (bijna 34). Zij was de kraamverzorgster en na een tijd intensief contact hebben we elkaar lang niet gezien, nu is dat er contact er al weer een tijdje.

Ik merk dat mijn vermoeidheid aardig aan het wegzakken is, de ontspanning sluit erin. Gelukkig. Rijden is weer leuk.

Vlakbij de camping moet een supermarkt zijn, maar we rijden een rotonde rond en kijken niet naar rechts en missen zodoende de supermarkt. We komen al langs de camping rijden een lus en gaan dan terug naar de rotonde en zien de carrefour al van verre liggen. Het is een behoorlijk grote winkel en we slaan eten voor het hele weekend in. Hoeven we daar niet naar om te kijken.

We zijn tegen vijven op de camping en krijgen een plekje vlakbij Ria en Paul.

We gaan eerst met elkaar aan de koffie. Ik breng de koekjes in, thuis zelfgebakken. Ondanks mijn vermoeidheid vindt ik dat een heerlijke bezigheid, een beetje zen werk.

Ria maakt eten. Onze inbreng is een flesje wijn en zelfgemaakt ijs.

 

 

Zaterdag 16 september, Ganspette (Saint-Omer)

Er komt op de camping een bakker. Die is er vanaf 8 uur, als ik er om half 9 ben, heeft zij nog 5 baguettes. Geen taart, geen croissants, geen chocoladebroodjes. Niets van dat alles. Helaas. Maar baguette is ook heerlijk en helemaal met de boter die ik gisteren heb gekocht.

Na het ontbijt ga ik richting zwembad, dat was ook zo heerlijk op de camping in Aalten dus ik verheug me er echt op. Lekker dobberen. Helaas is het zwembad helemaal niet ingericht op mensen die slecht ter been zijn. Daar waar een stenen trapje is, is geen leuning en zit er ook aardig wat alg op de bodem. Ziet er spekglad uit. Het andere bad heeft alleen een metalen trapje met smalle tredes. Dat willen mijn voeten ook niet.

Dan maar weer terug naar de camper. Ondertussen hebben we ook zon voor de deur en kunnen heerlijk buiten zitten. Het wordt zelfs zo warm dat we later de schaduw van de bomen opzoeken.

Ondertussen zit Jos al sinds gisteren in zijn geheugen te graven naar wat nou vorig jaar de oplossing voor het koffieprobleem was. En ja hoor vanmorgen ging er een figuurlijk lampje branden...... Een van de stekkers bij de omvormer moet er uit getrokken worden als we van walstroom naar accustroom gaan.

Tot 2 jaar geleden hadden we daar een knopje voor en die zat prima is ons systeemgeheugen gegrift maar deze stekker wil daar maar niet in blijven. Hopelijk vanaf nu wel want een lekker 'koffietje' doet wonderen. 

Oh en de werkunit is ook weer ingericht...... Nu begint de vakantie pas echt ;)

Ria gaat weer koken, ons laatste gezamenlijke avondmaal. Zij rijden morgen naar huis. Wij zijn van plan om naar de kust te rijden, waarschijnlijk de Somme baai. Hangt nog wel een beetje van het weer af maar vanaf morgen is het een paar dagen overal in het noorden van Frankrijk regenachtig. Dus we zien wat het wordt.

 

Zondag 17 september, Le Crotoy

 

Na nog een gezamenlijke koffie vertrekken Ria en Paul. Wij zijn ook startklaar en gaan de wc en het vuile water lozen en wat schoon water bijvullen. Jos maakt ook de voorruit en de ruitenwissers schoon. Als de ruit nog nat is, probeer ik de ruitenwissers uit. Die zijn nogal fragiel en hebben we regelmatig problemen mee. Nou dit kun je geen probleem meer noemen, ze doen het gewoonweg niet. Komt geen beweging in. Jos probeert ze nog een handje te helpen maar ook dat werkt niet. We betalen en gaan in ieder geval hier weg. Doen nog wat boodschappen bij de Carrefour en proberen het nog eens. Niks, nada, noppes. We besluiten om naar Saint Omer te rijden en daar morgen naar de garage te gaan in de hoop dat ze kunnen helpen. De CP is niet echt geweldig, beetje verlopen en de campingburgermeesters kijken wel, zelfs om een hoekje, maar een zelfs een knikje kan er niet vanaf. Ik probeer te betalen, uiteindelijk lukt dat maar krijg geen ticket, hoor het apparaat wel printen maar er komt geen papier uit. We zien wel, kan er ook nog wel bij. De stoom komt niet meer zo heel erg uit mijn oren dus we gaan lekker lunchen. En dan gaat er opeens bij Jos weer een lampje branden, geweldig gewoon. Laten we eens naar de zekering kijken, misschien is dat wel het euvel? En ja hoor die is doorgebrand. Een nieuwe er in en weer even helpen met op gang brengen en goed nat maken en YES ze doen het weer. Wat een opluchting.

 

We besluiten om alsnog naar Le Crotoy te gaan. Weg van die negatieve plek.

Onderweg hebben we af en toe wat druppels op de ruit maar te weinig om de ruitenwissers te gebruiken. Maar als we dichtbij de kust zijn wordt de lucht wel erg donker en uiteindelijk wordt er een schuif open getrokken, wat een hondenweer.

We rijden het stadje in dat steeds smallere straatjes krijgt moet zelfs een keer een aantal keren steken om een bocht te kunnen maken. We proberen weer uit het doolhof te komen. Als het eindelijke lukt om de camper even aan de kant te zetten kunnen we het adres van een CP invoeren.

De tomtom vindt dit te gemakkelijk en stuurt ons naar een nauw straatje dat doodloopt. Iets verderop moet de CP zijn maar we kunnen niet vliegen. Dus weer achteruit keren en dan komen we op de goeie weg. De CP is een heel groot terrein met een paar plekken met zicht op de baai. Die zijn uiteraard bezet. We zetten de camper ergens in een middenrij maar als ik wil kijken hoe we hier moeten betalen dan blijkt er iemand vertrokken.

Snel de camper weer in en met de neus naar het water hebben we nu een Room with a view.

Volgens de verschillende weerapps krijgen we vannacht nog wel regen met eventueel wat onweer maar er wordt geen noodweer voorspelt. Als ik op een twitteraccount van een Franse weerapp kijk, blijkt dat noodweer wel vlakbij te zijn geweest. Maar ook in andere delen van Frankrijk, zoals in de Limoges was het geen pretje. Het blijft laveren en hopen dat we op tijd zien waar het slechte weer wordt verwacht.

Wij genieten ondertussen met een hapje en een drankje van ons uitzicht. Het is eb dus er valt steeds meer droog.

 

 

 

 

We hadden vrijdag al eten gekocht bij de Carrefour vlakbij de camping. Franse steak en bradertjes. Die gaan vanavond eindelijk in de pan. Het smaakt zoals vroeger in een Franse eettent met van die formicatafels waar alles en iedereen tussen de middag komt eten. Heerlijk dus.

En als toetje hebben we heerlijke taartjes bij de koffie. De dag is uiteindelijk geëindigd met een gouden randje.

 

Maandag 18 september, Le Crotoy

 

Gisteravond met alle weerapps in de aanslag bekeken of we hier blijven of een andere plek zoeken. Niet omdat de plek niet mooi is maar er wordt storm voorspeld en de komende dagen ook regen. Eigenlijk geldt dat voor heel Frankrijk, op de cote d'azur na. Daar willen we sowieso naar toe. Dus na heel veel gedub en gekijk, besluiten we om vandaag koers te zetten naar zuidoost Frankrijk.

Tegen twaalven vannacht gaat de wind en de regen goed tekeer, gelukkig is het met een uurtje over. De rest van de nacht is het rustig.

 

Vanmorgen zijn we al vroeg wakker en in de kleren. Het zonnetje schijnt, er is niet zoveel wind en we overleggen nog maar eens wat we zullen doen. Het is niet aangenaam om met storm aan zee te staan maar met storm rijden is helemaal gekkenwerk. De zwaarste buien trekken van zuidwest Frankrijk zo schuin over het binnenland naar de Morvan. Precies de strook waar wij doorheen moeten. We hakken de knoop door. We blijven, in ieder geval vandaag. Voor morgen kijken we weer wat het weer wordt.

Vlakbij de CP is een groot bassin, daarlangs loopt een dijk waar je mag lopen en fietsen. Vanaf de dijk heb je een mooi uitzicht over het bassin.

 

(Hieronder een tekst uit een folder op internet;) )

 

We gaan de dijk op en lopen door een schitterend landschap.

 

 

 

De zee en de zon doen al jaren hun werk en maken mooie patronen in het zand. Die zijn nu, bij eb, goed te zien.

 

 

 

 

Voor de vogels een eldorado, hun fruits de mer ligt voor het oprapen. Na een half uur draaien we om.

Er komt ons een groep mannen achterop met 'hooivorken'. Zij hebben schelpdieren geoogst op de bodem van de zee. Later lees ik dat er een strijd  gaande is tussen deze zogenoemde jagers en milieu-activisten. Het bassin slibt langzaam dicht en dat zorgt er onder andere voor dat er steeds meer vogels zich nestelen in dit gebied, ook zeldzame. De jagers willen dat het gebied regelmatig wordt gebaggerd zodat zij de vruchten van de zee kunnen blijven oogsten. 

Als je wil kun je ook een excursie boeken om zelf over die bodem te lopen. Zou het graag doen maar ben allang blij dat ik zo kan genieten.

 

Langzaam zie je de wolken veranderen, er komen windvanen in de lucht.

 

Na een kop koffie gaan we naar het stadje, langs de boulevard zijn we er zo.

Als we de CP verlaten zit deze huismus heel stilletjes tussen de plantjes, vliegt niet weg als ik een foto maak. Is ie gewond? Zodra we verder lopen vliegt ie samen met een lotgenootje, gezellig kwetterend verder. Dus gelukkig niets aan de hand.

 

Het stadje is niet groot maar wel gezellig.

Naast de mooi geschilderde oude huisjes kom je ook veel slecht onderhouden huizen tegen.

Eén heeft er een kunstwerk van gemaakt: een foto van de oude muur met betonijzer uitvergroot op een doek.

 

Er zijn heel veel viswinkels en restaurants. Het ziet er allemaal zo lekker uit dat we besluiten om bij één van de restaurants fruits de mer te gaan eten, net zoals de vogels vanmorgen.

grapje van de kok

Het is heerlijk en veel, uiteraard niet goedkoop (we betalen inclusief de wijn 60 euro) maar daar heb je in Nederland alleen de 12 oesters voor.

Ondertussen betrekt de lucht en wordt zelfs de ober zenuwachtig. Al die klanten op het terras onder een zonnescherm, wij zitten er zelfs grotendeels buiten. Je wil toch niet een bak zoet water over je heerlijke zoute zeevruchten. Laat staan een verdunning van de de witte wijn.

Er wordt wat geschoven en uiteindelijk moeten we helemaal verhuizen naar een andere plek. Maar we redden het zonder nat worden. We kunnen zelfs nog naar de bakker voor een stokbroodje.

We worden vlakbij de camper van een paar druppels nat.  Maar we zijn nog niet binnen of het hoost, wat een mazzel anders waren we tot op het bot zeiknat geweest.

Nu gaan de pootjes omhoog en is het uitbuiken geblazen.

's Avonds eten we een stokbroodje met lekkere kaasjes.

 

De accu's vinden het niet leuk dat we nu al 2 dagen de Nespresso gebruiken en de laptops en mobiels opladen (los van de andere kleine stroomgebruikers) en dit terwijl de zonnepanelen ook niet veel inbrengen met dit weer.

Na de koffie doen we geen websitewerk meer. Moeten nog wel een lichtje en een werkende waterpomp behouden.

 

Dinsdag 19 september, Le Tréport

 

Vanmorgen alletwee al redelijk vroeg wakker. We willen van de CP af zijn voor de grote groep vertrekt want het duurt nogal lang voordat iedereen door de poort is. Niet iedereen is even handig met het hier gebruikte systeem.

Jos gaat voor het ontbijt de wc-casette legen. En aangezien er geen water bij de loosput is, maakt Jos hem net als alle andere mensen die daarmee zitten te klooien, schoon met water uit de vuilwater tank.

Daarna onszelf wassen en ontbijten. Dat ontbijt is trouwens extra lekker, er komt een bakker op de CP en die heeft verschillende broden en ook nog lekkere croissants. We houden genoeg over om vanmiddag brood te hebben voor de lunch.

Op het moment dat we willen vertrekken en de camper boven de vuilwater afvoer willen zetten is er net iemand voor. Dan maar in de bak laten lopen en handmatig weggooien.

We draaien voor iedereen voor de poort en het 'oog' herkent ons en we kunnen er zo uitrijden. Mooi systeem.

We rijden eerst naar Saint-Valéry-sur-Somme. We moeten tanken. Dat is ons niet gelukt toen we naar Le Crotoy reden. De pomp die open was, was zo nauw dat we er net tussen pasten maar Jos vervolgens niet meer bij de slang en de klep kon komen. Ik vind het nooit geen fijn idee als we krap in de diesel zitten, ook al is nu bij het wegrijden te zien dat er nog iets minder dan een kwart tank inzit.

We nemen de eerste de beste pomp bij de Carrefour en gaan daar gelijk boodschappen doen.

Ons doel is vandaag Le Tréport, zo'n 34 km rijden. Klein stukje dus. Het is wel het stuur goed vasthouden want er staat een harde wind. Die wind kan eventueel de reden zijn om niet op de CP te gaan staan waar ik naartoe wil. Die ligt namelijk bovenop het klif, een lekkere windvanger. Maar het valt mee want de CP ligt iets lager dan het klif aan de overkant van de weg. We zijn nog vroeg, plaats genoeg. In de loop van de middag zijn alle plekken bezet. Wel zo prettig zo hebben we aan beide kanten een windvanger naast ons staan. Er liggen 2 CP's naast elkaar, het voordeel van deze is dat er stroom is. Kunnen de accu's weer helemaal vol en kunnen wij lekkere koffie blijven drinken.

Zo'n 8 jaar geleden was er een serie op TV, Les Temoines, en toen zag ik dat je van boven van de klif met een funiculaire naar beneden, de stad, kunt. Dus CP ligt vlakbij de lift en we kunnen er over een wandelpad naartoe lopen.

Vanaf het klif heb je een mooi uitzicht op de stad en het klif aan de andere kant van de stad. Voor een mooie zonsondergang hoeven we het met dit weer niet te doen want het zal in de loop van de dag helemaal dichttrekken.

De lift komt randje binnenstad beneden. We slenteren naar de haven. Jammer genoeg is de vismarkt al gesloten. Rondom de haven, die in een kom ligt, zijn één en al restaurants. En ook hier maken ze reclame voor hun fruits de mer. Het is hier nog toeristischer dan in Le Crotoy dus de prijzen zijn ook nog wat opgeschroefd.

We lopen een stuk langs het water en gaan dan omhoog de oude stad in.

Dat omhoog is echt omhoog, soms met een trap soms gewoon via een steile straat. Maar het is leuk rondlopen. Er gaat een basisschool lopend op stap. Per klas wordt de stille straat overgestoken. Iedereen let op elkaar en blijft bij elkaar. Op één van de kruispunten staat er zelfs een agent om te zorgen dat de kinderen veilig verder kunnen. Als we even later een kerkklok horen luiden vermoeden we dat ze daar naartoe onderweg waren.

Ze zijn in de haven appartementen aan het bouwen, een hijskraan lijkt voor guillotine  te spelen.....

We zakken weer af naar het havengebied.

Willen wel ergens even lekker gaan zitten. Van iemand van twitter lees ik regelmatig dat hij na het eten een koffie gourmand neemt, en dat ziet er dan toch lekker uit. Dus dat gaan wij ook proberen. En jawel het ziet er niet alleen lekker uit, het is ook lekker.

Als we weer terug zijn in de camper gaan we allebei met onze websites/foto's bezig. De CP is inmiddels helemaal vol, er komen nog heel wat campers langs die op zoek moeten naar een andere plek.

Na het eten ga ik nog even verder met de website, Jos gaat Feyenoord-Celtic kijken. Hij heeft nog heel wat mb's over en over 2 dagen krijgt hij weer nieuwe, dus nu kan het.

Morgen willen we in ieder geval naar Étretat, daar heb je een klif die als een boog is uitgehold. 

 

Woensdag 20 september, Honfleurs

Achter ons de zon, voor ons de dijk op het klif. In de lucht zijn de wolken aan het vechten om het weer. Wordt het storm, regen of een rustig najaarsdagje.

 

Dat gevecht leveren wij mee. Welke kant gaan we op, wat is verstandig? Gaat het echt zo hard stormen, valt er echt zoveel regen? En waar dan precies? Zullen we alsnog via de oostelijke kant afzakken naar het zuiden? Of gewoon toch via het westen en het weer goed in de gaten houden maar er niet van alles van laten afhangen? In Noorwegen konden we ook niet elke dag naar buiten. Blijkbaar hebben we voor Frankrijk andere normen en willen we elke dag lekker weer.

De Franse meteo voorspelt nu voor heel Frankrijk de komende dagen slecht weer met eventueel veel wateroverlast. Ik word af en toe gek van mezelf dat ik alle mogelijkheden blijf afwegen. Dus hupsakee, we blijven aan de westkant! We hebben alle tijd en zakken rustig af naar het zuiden.

 

Ons eerste doel vandaag is Étretat. Ik wil heel graag die bijzondere kliffen zien. Nou ik niet alleen. Het stadje wordt overspoeld door toeristen. Met de auto, met de bus met de camper, alles staat vol. Zelfs nog buiten de bebouwde kom langs de kant van de weg. Geen doorkomen aan. We rijden er nog een keer doorheen en besluiten dan om door te rijden. De stad staat vol maar dat betekent ook file lopen naar de klif want dat is voor de meeste mensen het hoofddoel. Wie weet komen we er nog eens langs in rustigere tijden.

Dit missen wij (en jullie nu ook een beetje ;))

(Foto van internet)

 

Buiten de stad staat er ook een file voor de plaatselijke camping, wat een chaos. We rijden door naar een dorpje in de buurt. Daar kunnen we op een pleintje staan. Helaas heeft het dorp geen bakker, alleen een broodautomaat. Jos probeert het eerst, daarna ik. Ik kom nog wel tot betalen maar de knop voor de definitieve bevestiging kan ik ook niet vinden. Geen brood maar niet getreurd, we hebben nog een restje pasta met bolognese saus. Gisteren gemaakt dus dat smaakt nog heerlijk.

Ons doel is nu Honfleur. Moeten de tomtom wel toestemming geven om via tol- en snelweg te mogen rijden want anders maak je me toch een omweg om de baai van de Seine.

We steken bij Le Havre via de Pont de Normandie over de Seine. Hoge, steile brug waar onze oude camper het heel moeilijk mee had. Nu is die steilheid geen probleem meer. Wat ik wel weer grappig van onszelf vind is dat we elke keer met de wind bezig zijn en dan wel over DE windvanger van Europa gaan rijden. Gelukkig had de wegbeheerder dat ook al bedacht en heeft één wegvak afgesloten. Hebben we met z'n allen meer ruimte om te slingeren. Het is echt heel geconcentreerd rijden en het stuur stevig vasthouden. Wat een wind en windvlagen. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik zelf geen foto's van de brug kon maken, dus bij hoge uitzondering twee foto's van Jos.

We komen heelhuids aan de overkant en rijden zo Honfleurs binnen. De tomtom stuurt ons eerst naar een parkeerplaats voor personenauto's maar gelukkig zagen we zelf al waar de grote camperplaats ligt. Tegen de binnenstad aan. Er is nog plek, zelfs gelijk bij de ingang speciale plekken voor gehandicapten. Niet dat ze dan mooi vlak zijn maar wel ruimer zodat je met je eventuele hulpmiddelen bij de deur kunt komen. Heel netjes dus.

Als we eenmaal goed staan gaan we gelijk het stadje in. Het is nog droog en er is een zonnetje. Even een wandelingetje. Hebben ze op de camperplek nog aan gehandicapten gedacht, in de stad zijn ze dat vergeten. Overal kinderkopjes, zelfs met de stok niet of nauwelijks te doen. Dus als een verliefd stelletje lopen we hand in hand door de stad te slieren.

Ook Honfleurs is ontzettend toeristisch, ik kan me voorstellen dat sommige steden dat wel wat zouden willen minderen. Het blijft wel leuk om er doorheen te wandelen. En zoals in heel veel Franse steden hebben ze ook hier een semi-permanente draaimolen. 

Aan een binnenhaventje gaan we op een terrasje zitten. Voeten hebben even rust nodig en het lijf wat vocht.

We kregen als hapjes camembert crème, appeltjes in calavados  en Andouille de vire (een charcuterie  van varkenslende gesneden in reepjes en vervolgens in een deel van de dikke darm in reliëf gemaakt.)

Daarna lopen we weer naar de camper. Onderweg komen we nog een alternatieve plek voor campers tegen, de stroom is al aangelegd.....

 

 

Jos gaat pannenkoeken bakken. Vandaag bij een supermarkt spek gekocht, ze snapte wat ik bedoelde met spek voor crêpes, dus het werd voor Franse begrippen extra dun gesneden.

Na het eten ga ik even plat. Ik heb het wel gehad, beetje erg moe. Gelukkig doet het dutje wonderen