De boottocht

We moeten om 9 uur bij het kantoor van Arctic Whale Tours zijn. Voor ons niet zo'n probleem, wij staan om de hoek geparkeerd. Wel op tijd opstaan om eten en drinken en extra kleding in te pakken. Maar na negenen is het nog bijna een uur wachten voor we de boot op mogen. Dus we gaan nog maar weer naar de camper. Ondertussen loopt het havengebied vol met auto's, wandelaars en campers. We zijn wel blij dat we hier gisteravond al zijn gaan staan. We hebben alle ruimte.

Iets voor tienen mogen we op het schip. We zijn met zo'n 50 mensen. Hadden we gisteravond niet gedacht dat er zoveel op zouden kunnen. Maar het past prima.

We moeten eerst naar beneden, daar krijgen we een video te zien over de veiligheidsmaatregelen, vervolgens adviseren ze je om weer bovendeks te gaan. Word je niet zo snel zeeziek.

Nog op aan de kade vliegt er een zeearend over ons heen. In the pocket....

De foto is niet scherp maar ik vond het toch de moeite waard de arend er op te zetten. 

In de haven komen we al de eerste papegaaiduiker tegen. Nou die hebben we al ergens anders gezien, dus die hoeft niet op de foto.

Het is bij vertrek licht bewolkt en nauwelijks wind. In de loop van de dag betrekt het steeds meer en zien we in de verte echt slecht weer. Wij krijgen er een 'beetje' regen en meer wind van mee. Maar het is al met al prima te doen, alleen af en toe de camera beschermen tegen teveel nattigheid.

Zo'n kwartier buiten de haven passeren we een klein eilandje, een vogeleiland met onder andere zo'n 30000 papegaaiduikers. Hier gaan we op de terugweg nog langszij liggen om rustig naar de vogels te kunnen kijken. Daarvoor had ik dus geen berg hoeven te beklimmen.

Nu varen we door op jacht naar walvissen en orka's. Er zijn een aantal mensen van de organisatie aan boord die verstand van zaken hebben en bovenop het schip op de uitkijk staan. Ondertussen geven ze uitleg over wat we tegen zouden kunnen komen en geven informatie over de dieren.

Na een tijdje varen zijn er orka's gesignaleerd. De kapitein vaart er voorzichtig naar toe en zet de motor zo goed als stil.

Na een kwartier kijken, genieten en foto's maken, zetten we koers naar de omgeving van black island. Een rotspunt ten noorden van de Vesteralen, in de verte zie je Senja liggen.

Ter hoogte van die rotspunt komt het water van de Atlantische Oceaan samen met het water van de Arctische zee, Noordelijke IJszee Die laatste is behalve de meest noordelijke ook de oceaan met het laagste zoutgehalte. Net ten noorden van de Vesteralen is het zo'n 600 meter diep. Het is de enige plek in het noorden waar potvissen voorkomen. Met het zicht dat we vandaag hebben moet het haast wel lukken om ze te zien. Dus vriendelijk verzoek om te helpen met de horizon afturen naar spuitende walvissen. De potvissen kunnen wel zo'n 20 liter water 3 meter hoog spuiten.

Heel in de verte zien we 3 boten van concurrenten liggen.

Daar blijkt een potvis te zwemmen. Maar om de dieren niet al te veel af te schrikken is het niet gewenst dat wij daar ook nog eens dichtbij gaan liggen. We aanschouwen het schouwspel van een afstandje. Maar dan nog is de potvis goed te zien. Potvissen duiken heel diep. Maar voordat ze weer ongeveer een half uur onder water gaan, maken ze een aantal 'proef' duiken. Iets onder water, water uitspuiten, iets boven water en dan na ongeveer 20 á 25 minuten de definitieve duik. Het deel dat je van de potvis 'boven' water ziet, van het spuitgat tot de rugvin is éénderde van zijn totale lengte. Mannetjes kunnen 18m en vrouwtjes 11 meter worden. Hun gewicht kan wel 50 ton bedragen.

Kenners kunnen zo ongeveer aftellen wanneer ze definitief, diep gaan duiken en je als afscheidsgroet hun staart ziet;

The Tale of the Whale!

Het lukt om die bij deze potvis te zien en zelfs op de foto te zetten. Jos staat vlak achter mij en krijgt op het definitieve moment de haren van mij voor de lens. Balen.... Hij ziet het niet goed en heeft al helemaal geen foto daarvan. We blijven in deze omgeving ronddobberen en rondvaren. Maar zijn voor een beter zicht elke keer net te laat. Want als je in de verte zo'n spuiter ziet, lijkt het wel dichtbij maar voordat je er met het in volle vaart varende schip bent, vang je net weer achter het net.

Maar ook dan blijft het schouwspel indrukwekkend.

((Zowel Jos als ik dachten het verhaal over onder andere de anatomie van de potvis begrepen te hebben. Alleen hebben we allebei iets anders begrepen. We gaan het nog verder uitzoeken. Want wat ik voor de rugvin verslijt is volgens Jos de opgevouwen staart. Wie het weet mag het zeggen. ;) )

Het is ongeveer half vier als we weer richting Sto gaan. Wat ons betreft mag hij op dat moment wel in één keer door varen. Het regent, het is koud en we hebben al heel veel moois gezien. Maar we zullen sowieso nog een tussenstop bij het vogeleiland maken.

We worden ondertussen bezig gehouden met eten. Wat dat betreft lijkt het net als in een vliegtuig. Het ruim is hetzelfde, de veiligheidsinstructies zijn bijna hetzelfde en dus ook tegen de tijd dat je je gaat vervelen wordt er eten geserveerd. Nu smaakt dit eten wel heel wat beter want het is vers gemaakte vissoep met brood. Dat het vers is hebben we gisteravond gezien toen we al in de haven stonden. In de loop van de avond bracht de eigenaar aardappelen, groente en vis aan boord. Tijdens het varen vandaag is de soep aan boord klaar gemaakt. Het smaakt heerlijk.

De soep is nog niet op of de kapitein meldt dat er weer orka's gesignaleerd zijn. Eerst hebben we nog zoiets van, die hebben we al gezien maar, gelukkig maar, gaan we toch weer naar buiten. We krijgen een schitterend schouwspel van met elkaar op vis jagende orka's te zien. Er zijn ook jonkies bij. Wat ontzettend leuk. Ik bedenk me gelukkig nog net op tijd dat ik er ook een filmpje van kan maken. Na zo'n 20 minuten duiken ze weer onder. Er zijn trouwens dit jaar veel orka's gesignaleerd hier voor de kust, dit komt vooral de de goeie haringstand.

Hier zie je duidelijk dat er een jong bij zwemt.

Dan is het weer in volle vaart verder, op naar het vogeleiland.

De boot vaart langszij, gaat af en toe even dobberen zodat we de papegaaiduikers goed kunnen zien.

En die hebben we dan al wel in Runde gezien maar hier varen we er gewoon tussen door. Ze vliegen over ons heen en we zien ze rustig op de kant zitten.

Mooier kun je het niet hebben. En aangezien dit het laatste voor vandaag is, hoeven we ook geen rekening meer te houden met de batterijen van de camera's, ze mogen nu leeg.

Bij het vogeleiland zien we ook nog deze eenden zwemmen, de gids noemt de naam. Maar helaas, vergeten..... Jos heeft het opgezocht; het zijn zeekoeten!

In de loop van de dag worden we regelmatig vergezeld door Noordse  stormvogels. Ze lijken op een meeuw maar zijn niet direct verwant. Deze vogels leven op zee en maken zwerftochten van honderden tot duizenden kilometers. Ze kunnen vrij slecht lopen maar vliegen des te beter. Het verhaal gaat dat wanneer ze op een schip terecht komen je ze moet helpen om weer weg te vliegen door ze in de lucht te gooien.

Ze krijgen er seizoen maar één jong en om indringers op afstand te houden kunnen ze een akelig ruikende maagolie tot 2 meter toe wegspuiten. Als andere vogels deze olie op hun veren krijgen, kunnen die daardoor ernstig worden beschadigd. Dit is dan ook de reden dat jagers (roofvogelsoort) niet op stormvogels jagen.

Iets na zessen meren we weer aan in de haven. Wat een dag! En ja het is een dure grap zo'n boottocht maar wij vonden het dubbel en dwars waard. Helemaal in de wolken lopen we weer naar de camper. En als we nog wat gegeten en gedronken hebben, is iedereen vertrokken en hobbelen wij rustig naar Sortland.

26 juli, Sortland

Vandaag staat in het teken van de websites. Jos heeft gisteravond al zijn foto's al gesorteerd en bewerkt dus die gaat in de loop van de ochtend naar het Kulturfabrikken waar je in de bibliotheek kunt internetten. Gezien het aantal foto's dat op de respectievelijke sites geplaatst moeten worden, willen we daar in dit geval wel gebruik van maken. De mb's vliegen sowieso toch al weg.

Ik heb gisteravond al wel een eerste selectie gemaakt maar moet nog heel veel schiften. Na weer een schifting ga ik eerst de teksten schrijven. Dan weer verder met de foto's.

Het is ondertussen heerlijk weer en we kunnen voor de camper in het zonnetje lunchen.

Daarna ga ik nog weer verder met de foto's en maakt Jos een wandeling door het stadje. Ik ga dat ook nog doen want het is wel zonde om met dit weer in de camper te zitten. Alleen wil ik vandaag de fotoklus wel klaar krijgen. Anders blijf ik de komende dagen achter de feiten/website aanlopen.

Ach en onderweg kom ik nog weer wat blauws tegen.....

Jos had vanmorgen gehoord dat de bieb vanmiddag vanaf 3 uur dicht zou zitten maar vanavond wel weer open zou zijn. Helaas dat klopt niet. Op de deur hangt een poster met de zomeropening. De bieb was vanmiddag tot half 4 open, de rest van de dag gesloten. Helaas geen website bijwerken voor mij.

We blijven hier nog een dag staan, dan kan ik morgenochtend naar de bieb. Daarna kunnen we nog een stukje gaan rijden.

27 juli, Grunnfor, Laukvik 69 km

Prompt om 11 uur staan we vanmorgen op de stoep bij de bieb. Jos kan gelijk aan de slag want zijn laptop heeft de inloggegevens van gisteren onthouden. Ik probeer het nog een keer volgens het boekje te doen maar het systeem pakt, ook al zou het wel moeten, geen Nederlandse telefoonnummers. Er zit een andere dame achter de balie en die is heel meewerkend maar geeft ook gelijk aan dat ze er geen verstand van heeft. Na nog een paar keer klooien vraag ik haar of zij misschien haar mobiel bij zich heeft, dat heeft ze. En dus mijn vraag of ik die kan en mag gebruiken voor het inloggen. Dat vindt ze geen probleem en dan zit ik in een vloek en een zucht in het systeem en kan ik de pagina van de bootreis maken. Ondertussen maken we driftig gebruik van de refill voor de koffie. Dat is toch wel een mooi systeem hoor, je betaalt eenmalig en vult je kopje net vaak als je maar wil.

We kunnen op deze manier alleen niet inloggen met onze mobiels en aangezien we wel weer een paar kranten willen downloaden en er weer heel veel app's moeten worden bijgewerkt, gaan we daarna weer naar het alternatieve lunchcafé. Eten weer heel verantwoorde broodjes en nemen een espresso waar we stijf rechtop van staan. Leren ondertussen, op zijn verzoek, één van de medewerkers een paar woorden Nederlands.

We lopen nog een keer door het stadje, en alsof we aan geo-cache doen, vinden we nog wat 'blauwe spreuken' op een paar gevels staan.

Op de pilaren vlakbij de camper staan de namen van de desbetreffende kleuren vermeld, alsof er een vrijeschool-leerling actief is geweest.

En mochten we ooit nog eens wat anders willen met het dashboard...... Hier wat inspiratie

Was ik bijna vergeten het verhaal te vertellen van deze meneer.... Het is Kjetil Paulsen en hij heeft bijna 30 jaar lang de straten van Sortland schoongehouden. In 2016 ging hij met pensioen en als dank hebben bewoners en bedrijven geld ingezameld om dit beeld te kunnen neerzetten.

We gaan weer rijden en steken bij Melbu met een veerboot van de Vesteralen over naar de Lofoten.

Vanaf daar rijden we via een smalle kustweg naar een CP met uitzicht op de Oceaan. Ondertussen komen we langs een paar strandjes waar ook gezwommen wordt.

De CP is een mooi plekje en heeft een heuse bar.

Althans dat moet de naam je doen geloven: Rolf's bar.

Binnen is een bar met lege flessen van gasten die hier gestaan hebben.

Jos speelt de sterren van de hemel op de klaar staande gitaar. Verder allerlei prullaria en een boekenhoekje.

Buiten staan 2 bbq's.

Maar we kunnen wel weer buiten zitten. Tot een uur of 8 dan heeft de zon toch wat minder kracht en voel je gelijk hoe koud de wind is.

Rond 12 uur nog wel de zon zien ondergaan en uiteraard ook gefotografeerd. Om kwart voor 12 was hij echt verdwenen, en hij zou pas weer rond kwart voor 3 opkomen. Niet dat het dan donker is want uiteindelijk blijft de zon vlak onder de horizon.

28 juli, Kleppstad 94 km

Het ging vannacht alleen maar harder waaien. De camper schudde af en toe alsof we op een boot op zee zaten. Maar, en dat is niet geheel onbelangrijk, het zonnetje is wel gebleven.

We rijden een heel stuk langs de Atlantische kust. Hier en daar lijken er zelfs duinen te zijn. Alleen niet zoals bij ons van stuifzand. Het zijn wel ophogingen maar verder ook watertjes en moerassen.

Onderweg vliegen 2 zeearenden boven ons langs. We zijn te laat met stoppen om ze nog op de foto te krijgen, ze verdwijnen achter een berg. Maar goed om te zien dat ze hier nog steeds rondvliegen, ook al worden het er steeds minder.

Ons eerste doel is Svolvaer. De vorige keer dat we op de Lofoten zijn geweest, hebben we dit stadje overgeslagen. Het heeft zo'n 4000 inwoners. Dus voor hier in de omgeving een aardig grote stad. Het leeft van de visindustrie en het toerisme. Dat laatste is goed te merken. Het is één toeristisch centrum. Er is eigenlijk weinig authentieks meer over. Rondom de oude haven zijn heel veel hotels gebouwd, de één wat meer in stijl dan de ander. Na de koffie en een wandeling langs het havengebied lopen we weer richting camper.

In de aan- en afvoerstraten staan heel veel panden leeg. Alles is geconcentreerd rondom het centrale plein. Daarnaast is er een groot, nieuw overdekt winkelcentrum. Aan de ene kant natuurlijk prettig winkelen maar het is de doodsteek voor een levendige stad.

Sinds we vlak voor Svolvaer op de E10, de centrale hoofdroute over de Lofoten, zijn terecht gekomen is het filerijden met andere campers. En omdat het zondag is natuurlijk ook nog extra met Noren die willen genieten van het mooie weer.

Na Svolvaer rijden naar Kabelvag, zo'n 10 km verderop. Dat was 5 jaar geleden een leuk klein stadje. Kijken wat daar van over is. Het blijkt nog steeds een leuk klein stadje. Een verademing om doorheen te lopen.

Het is niet de bedoeling om in één dag van noord naar zuid over de Lofoten rijden maar we komen er wel achter dat het qua kilometers niet veel is. Wil je er langer over doen dan zul je ook hier links en rechts afslagen moeten nemen en kijken of er een camperplek is. Maar dat laatste wordt steeds moeilijker. Het is zo druk met campers dat er op steeds meer plekken borden staan met verboden te overnachten of zelfs om te gaan staan.

We willen in ieder geval we de afslag naar Henningsvaer nemen. Dat vonden we 5 jaar geleden een leuk stadje. Al wel wat toeristisch maar gezellig om doorheen te wandelen en met een mooi museum voor moderne kunst.

Gisteren gaf google maps een rode en oranje weg aan naar Henningsvaer, vreemd dachten we toen nog in onze onschuld. Hadden we maar even nagedacht en ook de TomTom goed bekeken want we draaien de weg op naar Henningsvaer en staan zo ongeveer gelijk vast. Het is een smalle weg die deels met bruggen langs en over het water is aangelegd. Maar blijkbaar wil iedereen vandaag aan dat water zitten en staan er aan alle kanten in de berm auto's geparkeerd . Zelfs de uitwijkstroken zijn bezet. Lekker handig als je tegenliggers tegen komt. Het is ook geen doen om te proberen te keren want eigenlijk zien we de bui voor het stadje ook al wel hangen.

Met heel veel passen en meten komen we uiteindelijk op de parkeerplaats in Henningsvaer en die is uiteraard ook hartstikke overvol. We kunnen er wel draaien en gaan weer net zo hard terug. Het is gewoon stervensdruk.

Als we weer bij de E10 zijn, kijken we op de app wat er aan camperplekken in de buurt is. Geen.... alleen campings. En mochten er al parkeerplaatsen langs de E10 zijn waar je zou kunnen staan, willen doen we niet. Wat een drukte.

De eerste camping waar we kijken staat ons niet aan, ligt ook gelijk langs de E10. Dan maar naar één die iets van de weg af ligt aan een fjord. Simpel en een leuke plek aan het water. Dat wordt hem dan maar voor vannacht terwijl we hadden gedacht dat Myre de laatste zou zijn geweest. Vanavond overleggen wat we gaan doen.

En omdat de zon hier ook weer mooi ondergaat......

29 juli, Bodo 156 km

Jos gaat vanmorgen vroeg naar de wc van de camping. Gisteravond hebben we niet meer de cassette schoongemaakt en dat betekent dat ie nu vol zit. Jos maakt die ook gelijk leeg. Bij het schoonmaken valt het Jos op dat één van de banden wel erg leeg lijkt. Maar het is nog voor zevenen dus we gaan er nu niet naar kijken. Eerst nog even weer in bed.

Maar als we opstaan en de camper van de blokken rijden is het wel duidelijk, we hebben een lekke band. Hij is zo plat als een dubbeltje.

Ik verzamel alle gegevens die de ANWB eventueel nodig heeft en ga dan bellen. Ik heb ze redelijk snel aan de lijn en het gesprek verloopt vlotjes. Na zo'n anderhalf uur wordt ik gebeld door een garage uit Kabelvag. Ze zijn er met anderhalf uur. We drinken ondertussen koffie in het zonnetje, gaan ons lekker douchen en ruimen alles in de camper op, voor het geval dat.....

En net als Jos echt ongeduldig begint te worden, draait er een bedrijfswagen het campingterrein op. Eerst lukt het hem niet om met de meegebrachte krik de wagen hoog genoeg op te krikken maar met nog wat extra plankjes er onder gaat het verwisselen met de reserveband prima. Maar als hij die wil oppompen blijkt om de één of andere reden het ventiel de geest te hebben gegeven. Tja en dat kan hij niet op de camping repareren. We moeten met de camper mee naar Kabelvag, ongeveer 25km rijden. Hij bindt het ventiel vast aan de wieldop. Eerst met tape maar Jos heeft Tie-wraps bij zich en daar lukt het beter mee. Volgens hem moet het zo lukken om de garage te halen. Hij rijdt achter ons en houdt het in de gaten. Even komen herinneringen aan the Grand Old Lady naar boven. Daar ging het ook altijd houtje touwtje.....

Maar we halen de garage en daar is het binnen no time klaar met het vervangen van het ventiel. We kunnen weer verder! Met de administrateur heb ik het nog over de drukte op de Lofoten. Hij kan alleen maar beamen dat het overvol raakt. Vooral stadjes zoals Henningsvear worden onleefbaar voor de bewoners.

We hebben besloten om in ieder geval via Moskenes, bijna het zuidelijkste puntje van de Lofoten, naar het vasteland te gaan. Daar gaat een veerboot naar Bodo. We gaan niet meer heen en weer naar camperplekken aan de kust want ik heb ondertussen gelezen dat het daar ook al 's morgens vol staat met campers. En zomaar ergens staan is er, in ieder geval in de zomermaanden, niet meer bij. Het is of vol of verboden.

Via de E10 rijden we naar Leknes. Niet een bijzonder stadje maar wel met een paar supermarkten, winkeltjes en wat koffietentjes. Onderweg genieten we van het schitterende landschap want dat blijft het natuurlijk wel, ondanks de drukte.

Als we koffiedrinken kijk ik wanneer de boten vanuit Moskenes vertrekken. Er gaat er één om half 9 vanavond. Die kunnen we nog makkelijk halen. Ik had van de week al gelezen dat je bij deze maatschappij wel vooraf kunt reserveren maar dat ze de boot maar voor eenderde vol boeken. Voor de rest is het gewoon in de rij staan en hopen dat je mee kunt. Daar wagen we het op. Anders moeten we tot na middernacht wachten.

We doen nog wat boodschappen zodat we voordat de boot vertrekt nog in de camper kunnen eten en rijden dan gezellig in een lange sliert naar Moskenes. Het grappige is dat een deel van die sliert nog steeds voor en achter ons zit als we bij de veerboot aankomen. Zo'n 60 km in optocht gereden. Gelukkig blijft het ook op dit stuk mooi om doorheen te rijden. Maar wat is het overal druk. We passeren een aantal beroemde havenstadjes zoals Reine en Hamnoy en daar staan de auto's rijen dik langs de kant van de weg.

We zijn iets over zessen aan de kade. We zien vlak voordat we er zijn de boot van 6 uur de haven uit varen. En nog belangrijker we staan nog in rij 1 opgesteld. Er zijn daar zo'n 15 rijen gemaakt, het moet wel heel raar gaan wil je dan in rij 1 geen plek op de boot krijgen.

Na een ommetje door het havengebied(je) maken we het eten klaar.

Zaten we vanmorgen met de gebakken peren van een lekke band, vanavond eten we die gebakken peren met geitenkaas en gebakken aardappelen.

We pakken alvast een tas in met spulletjes die we mee aan boord willen nemen en doen dikkere kleren aan voor als we aan dek willen.

Tegen half 8 komt de ticketverkoper langs. Hij is blij verrast dat ik een ferriekort heb.

Iets na achten kunnen we aan boord. En daarmee sluiten we weer een fase van de reis af. Er staan een harde wind. De boot vertrekt keurig op tijd en als we eenmaal buitengaats zijn vliegen de spetters van de golven hoog tegen de ramen. De zee is wild en onstuimig. Gelukkig hebben we er zelf niet zoveel last van. Het lukt zelfs om een dutje te doen. Daarna heerlijk naar muziek geluisterd. Duurde het eerste uur erg lang, daarna valt het mee en zijn we rond half één in Bodo. Er is een camperplek boven op een berg met uitzicht over de baai voor Bodo. Daar rijden we heen. Als we daar aankomen krijgen we een cadeautje van de zon.......

We nemen nog een hapje en een drankje, genieten van de ondergaande zon en zien dat het niet alleen nauwelijks donker wordt maar dat het met 10 minuten ook al weer lichter wordt. Het blijft een verrassend fenomeen die Middernachtzon.

30 juli, Arjeplog 277 km

En zo ziet de baai bij Bodo er bij daglicht uit.

We zijn al een paar keer in/bij Bodo geweest maar hebben nog nooit de stad zelf bekeken. Volgens onze zoon en zijn vriend die er wel zijn geweest is het niet veel bijzonders. Maar als dat laatste het criterium wordt voor Noorse steden bezoeken dan valt er niet veel te bezoeken. Dus zijn we vanmorgen met eigen ogen gaan kijken naar Bodo. Tja het is niet zoveel maar als je al bent voorbereid op het ergste valt het meestal nog wel mee. En dat geldt ook voor Bodo. Het is een typisch Noorse stad alleen het plein rondom de haven ziet er leuk uit.

De binnenstad bestaat voornamelijk uit een overdekt winkelcentrum met een paar straatjes er omheen waar nog wat winkels en restaurants zitten. Daarnaast nemen de kades waar de cruiseschepen aanmeren een belangrijke plaats in het centrum in.

Zo ook de gasten die er van af komen. Toen wij in de stad liepen lag er een groot cruiseschip waar in ieder geval heel veel Amerikanen op meevaren. Zij waren overal te zien en te horen. We hadden vanmorgen op de camperplek al 2 busladingen vol gezien. Ze waren meegenomen om even te genieten van het uitzicht op de baai. Eén bus ging weer vol verder, van de andere gingen de passagiers lopend de berg af en terug naar de kade. Zo'n 3 km lopen.

In de stad zagen we ook nog dat er een groep werd opgepikt om naar de Saltstraumen, een getij- en maalstroom zo'n 10km van Bodo vandaan, te gaan.

Na gisteren 4 uur op de boot te hebben gezeten kan ik me even niet voorstellen om met een cruiseschip mee te gaan, laat staan dat ik er in elke haven wordt uitgejaagd om en masse in een bus te worden gepropt en langs toeristische trekpleisters te worden gejaagd. Maar goed, zij kunnen zich waarschijnlijk onze manier van reizen niet voorstellen.

Maar na een rondje door de stad en een koffie, vertrekken we en realiseren ons dat we vanmorgen voor het laatst deze reis de Atlantische Oceaan hebben gezien. De planning is dat we vandaag in ieder geval naar Zweden rijden. Hoever precies weten we nog niet.

Onderweg stoppen we nog in Fauske lopen over de boulevard en door de Hoofdstraat.

Iets buiten Fauske lunchen we op een picknickplaats en rijden daarna nog zo'n 60km over de E6 naar Storjord en slaan dan af naar Zweden. We moeten gelijk de hoge bergrug tussen Noorwegen en Zweden over. Die is hier erg steil. Ik herinner me nog dat we met onze oude camper echt stapvoets in z'n 1 omhoog gingen. Nu lukt het bijna helemaal in z'n 3. wat een verschil.

Vlak na de grens is de eerste plek waar we eventueel willen staan. We zijn er voorbij voordat we er erg in hebben. Het staat heel slecht aangegeven. Ondertussen ook al geopperd dat ik eventueel wel door wil rijden naar Arjeplog, is nog zo'n 120 km maar ik wil vandaag wel kilometers maken. Kunnen we vandaar een nieuwe route bepalen richting zuiden.

We komen nog, van een afstand gezien, één aardige plek tegen om te staan maar die staat tjokvol. Dus dan maar door. We zijn iets over halfacht in Arjeplog. Al met al toch weer een lange dag. We maken een wandelingetje door het stadje maar we wisten al van vorige keren dat die echt niets voorstelt. De supermarkt is nog wel open en na zo'n dag rijden heb ik wel zin in warm eten ipv de geplande koude salades, dus we doen nog even wat boodschappen.

Er staat hier ook veel wind, en omdat het al in de avond is, is het guur buiten. Snel weer naar binnen, wat drinken en daarna eten. En uiteraard de website bijwerken anders weten jullie niet waar we zitten ;)

31 juli, Hoting 305km

Het centrum van Arjeplog

Vanmorgen zijn we rond 11 uur vertrokken uit Arjeplog. Nog op de kruising twijfel ik of we direct richting Botnische golf rijden of dat we (een deel van) de Inlandsvegen (E45) zullen rijden. Die laatste gaat in bijna een rechte streep naar het zuiden. Is rustig en over het algemeen goed te berijden. Het noordelijk deel van de kustroute vind ik niet prettig rijden. Veel wisselingen van maximale snelheid en idem dito veel flitsers. Maar het voordeel is wel dat je wat vaker leukere stadjes tegenkomt. Keuzes, keuzes keuzes......

We nemen de Inlandsvegen. Het eerste stuk naar Slagnas gaat binnendoor. De weg is redelijk tot zo'n 15 km voor Slagnas. Vanaf daar is het stapvoets over steenslag rijden. Met die lekke band van eergisteren in je hoofd niet echt een prettige rit.

Maar de banden houden het en hopelijk is dit het enige stuk steenslag. Alhoewel je dit in Zweden nog wel hele stukken kunt tegenkomen.

Vanaf Slagnas rijden we op de E45 en stoppen in Sorsele voor koffie. Vanaf hier gaan we tot Storuman een stuk dezelfde route rijden als we eerder deze reis al hebben gedaan, alleen in omgekeerde richting. We komen weer af en toe rendieren tegen en zien een moeder kraanvogel met jong. Verder zijn het bossen, meren en moerassen. We rijden pal naar het zuiden en dat merk je ook aan de bossen. Die veranderen langzaam van samenstelling en dichtheid.

Na Storuman rijden we naar Vilhelmina, daar besluiten we nog een stuk verder te rijden en ook dat we toch nog proberen door te steken naar de oostkust. Als we (ik) nu kilometers maken, kunnen we daar af en toe nog een stadje bekijken.

In Hoting is precies waar van de E45 af moeten, een camperplek. Het is aan de rand van het dorpje en ligt aan een meertje. Leuk plekje met picknickbanken. Blijkbaar ligt dat meer op een route voor kanovaarders, er staan richtingbordjes aan de kant van het water.

Ik had het eergisteren over de Ferriepas. Gisteravond even gekeken wat het scheelde op de overtocht van Moskenes naar Bodo. In plaats van ruim 200 euro hebben wij ruim 100 euro betaald. En dat soort verschillen gelden voor bijna alle overtochten die we hebben gemaakt, zo rond de 50% korting.

1 augustus, Stöde, 288 km

Gisteravond, voor ons doen, vroeg naar bed gegaan. Al voor elven, we waren wel moe en we wilden vandaag een beetje vroeg vertrekken. Dat is gelukt. Om half 9 reden we weg. We hebben als doel camping Jannesland in Stöde ingetikt. De camping ligt nu zo goed als op onze route. We zijn hier 5 jaar geleden geweest tijdens het WK-voetbal en werden toen allerhartelijkst ontvangen. Mochten bij hun in huis naar Nederland ….. kijken en kregen ondertussen door hun dochter gemaakte saucijzenbroodjes te eten. We volgen elkaar op facebook en altijd gezegd als we in de buurt zijn komen we weer langs. We willen vandaag doorsteken naar de kust van de Botnische Golf. Van daaruit zakken we weer af naar het zuiden.

De camping ligt in de buurt van Sundsvall, dat aan de Botnische golf ligt, en dat ook ons eindpunt zou zijn als we niet naar deze camping zouden gaan.

De weg die we vandaag hebben is niet zo mooi en breed als die van gisteren maar is prima te rijden. De omgeving vind ik alleen ook niet echt bijzonder. Veel bos afgewisseld met bouwland en weidegrond. Een beetje gezapig Zweden. Op dit stuk komen we door een paar dorpjes maar niets om voor te stoppen. We komen ook geen picknickplaatsen tegen en rijden uiteindelijk helemaal door naar Sundsvall. Volgens de mensen hier op de camping is het niet zoveel bijzonders maar als je uit het Noorden komt, is het een hele grote stad. En vooral ook een heel prettige stad.

Aangename sfeer, veel terrasjes, veel mooie winkels. En ook Sundsvall ligt nog steeds heel noordelijk dus die hebben ook last van sneeuw en kou in de winter. Dit is precies wat we zochten met het naar het oosten van Zweden rijden, gezellige stadjes. Twaalf jaar geleden zijn we ook kort in Sundsvall geweest. We waren toen met de kinderen onderweg naar Kjeringoy bij Bodo voor het huwelijk van een vriend van onze zoon. In de stad stonden een aantal beelden van draakjes. Ze staan er nu nog.

Na een terrasje, een wandeling en ook nog wat geshopt te hebben, zijn we naar de camping gereden. Nog zo'n 60 km maar voor Zweedse begrippen is dat niks. Het laatste stuk gaat weer over steenslag en eindigt zelfs in een onverharde weg. Gelukkig wisten we dat de camping afgelegen lag anders waren we gaan twijfelen of we wel door zouden rijden.

Op de camping word ik gelijk herkend door de eigenaresse, grappig. Maar ook leuk, we worden ontvangen met koffie en een vrolijk Brabants gesprek.

Na wat geregel en even kijken wat ze nieuw hebben bijgebouwd zet ik de camper op een mooi plekje bij het meer. Er staan nog 2 caravans en de stuga's zijn verhuurd. Verder is het doodstil. Dat zei de campingbaas ook al. De hele streek heeft het al vanaf het begin van het seizoen rustig. Andere jaren loopt het veel beter. Heel vervelend natuurlijk.

Jos doet wat schoonmaakwerk, de bazin doet de was en ik zet de ramen open en de stoelen buiten. Het is nog steeds heerlijk weer. Het is boven de 20 graden en de zon schijnt volop.

We settelen ons met broodjes en wat te drinken.

En (OMG) vanavond eten we friet met kroket..... hoort ook bij die Brabantse hartelijkheid.

In de loop van de avond maken we nog een ommetje..... Helaas weer geen eland gezien.

2 augustus, Gamla Uppsala 361 km

We hadden gisteren een was afgegeven en die heeft gistermiddag ook nog buiten aan het droogrek gehangen. Maar het werd te vochtig in de lucht dus is de was op zolder bij de eigenaar opgehangen. Vanmorgen vroeg scheen nog een beetje de zon en waaide het maar al snel begon het te miezeren. Geen weer om de was weer buiten op te hangen. Dus wachten tot het binnen droog zou worden. Tegen half twaalf is het wat ons betreft droog genoeg. Na het opruimen en nog een praatje vertrekken we rond half één.

Mijn idee was om binnendoor af te zakken naar het zuiden. Gelukkig informeerde ik bij Jeroen, de eigenaar, naar de staat van de weg. ….. Reden wij 5 jaar geleden meer dan 15km over steenslag, dat is nu nog steeds zo. Met the Grand Old Lady vonden we dat gehobbel nog kunnen maar om daar nu bewust voor te kiezen, daaar hadden we geen zin in. Temeer dat de wegen die daarna volgen wel geasfalteerd zijn alleen zijn al tijden de gaten niet gevuld dus dat is ook een ramp om te rijden. Dat betekent dus dat we tot vlak voor Sundsvall dezelfde weg weer terug moeten rijden. Daar baal ik wel van. Maar goed, het is niet anders.

Vanaf Sundsvall rijden we over een soort van snelweg. Soms tweebaans soms een baan. Met de bijbehorende verschillende maximumsnelheden en de flitsers die dat dan weer controleren. Precies de wegen die ik graag had willen vermijden.

We stoppen onderweg voor een koffiepauze met uitzicht op deze toren.

En houden een verlate lunchpauze in Söderhamn.

Daar maken we een ommetje

en maken gebruik van de wifi in de bibliotheek.

We willen kilometers maken om ten zuiden van Stockholm weer tijd te hebben om wat te kunnen genieten van het platteland.

We rijden naar een camperplek in Gamla Uppsala, oftewel oud Uppsala. Het is op de parkeerplaats voor de ingang van het oude stadje. Nu een soort openluchtmuseum. Het terrein is vrij toegankelijk. Als je wil kun je tegen betaling naar het museum in één van de gebouwen. Daarin wordt uitvoerig ingegaan op de geschiedenis van de plek.

Na wat uitgerust te zijn van het rijden, maken we een ommetje door het stadje.

Allereerst valt het oog op de heuvels die links van de gebouwen liggen. Het zijn er vier, waarvan 3 grafheuvels zijn en 1 (de laagste) de 'Tingplats' waar de koningen recht spraken en het volk toespraken.

Het stadje was het laatste heidense bolwerk. De oude tempel is tijdens de strijd (12e eeuw) verwoest en vervangen door een kerk. Deze kleine kathedraal is door brand verwoest en enkele tientallen jaren later is er een nieuwe gebouwd in het huidige Uppsala.

Je wordt vriendelijk verzocht de grafheuvels niet op eigen houtje te beklimmen, ze zijn de afgelopen jaren daardoor nogal vernield. Als je wil kun je een afspraak maken voor een rondleiding.

Wanneer we later terug lopen langs de grafheuvels lopen er toch mensen rond. Wij houden ons maar aan het verzoek dat niet te doen.

De kerk is al gesloten dus we lopen er buiten omheen en langs de begraafplaats.

Leuk detail is dat de graven zijn aangeharkt in strakke patronen. Het is nog steeds in gebruik, niet alleen te zien aan de data op de stenen maar ook aan bloemen die bij de houten toren zijn neergelegd.

Uiteraard is ook al het restaurant gesloten, ook dit gebouw hoort bij het oude stadje.

3 augustus, Söderköping 252 km

We gaan vanmorgen eerst naar Uppsala. Het kost wat moeite om een parkeerplaats voor de camper te vinden. Na wat rondjes draaien om het centrum en vastlopen op opgebroken wegen, vinden we een parkeerplaats aan de Fyrisan. De rivier die het oudere gedeelte scheidt van het nieuwe deel. Door al het gedraai lopen we naar de verkeerde brug om het deel met de Kathedraal en de burcht te bekijken. Nutteloos omlopen breekt me op dit moment behoorlijk op. De burcht ligt op een heuvel, we lopen er onderlangs en aanschouwen op die manier het in zuurstokroze gebouw. Helaas staat de Kathedraal in de steigers. We zien mensen zoeken naar de ingang maar de richting waar ze heen worden gestuurd middels een briefje, loopt dood op de afzettingen.

We lopen naar beneden naar de rivier. Daar is een klein marktje waar kleine bosjes bloemen, honing en cantharellen en bosbessen worden verkocht. Echte bosbessen, geen gekweekte blauwe bessen. We kunnen ze nu niet meenemen, niet echt handig als je de stad nog in wil.

We praten even met een verkoopster en vragen haar waar we goeie koffie kunnen drinken. Ze wijst ons naar een koffiehuis niet ver van de markt. Daar zien we ook hoeveel dichterbij alles was geweest als we de andere kant op waren gelopen, grrr.

Na de koffie lopen we de stad in. Het is een mooie, gezellige stad met fraaie panden.

Na de wandeling gaan we rijden. Ons doel is Söderköping. Een leuk stadje ten zuidoosten van Stockholm. Het grootste deel van de route rijden we over een echte snelweg. Bij Norrköping gaan we er af en tot aan Söderköping rijden we weer over de beroemde dan weer eenbaans dan weer tweebaanswegen. Dit alles met de bijbehorende verschillende maximumsnelheden.

We zijn al eens eerder in Söderköping geweest, hebben toen op een braakliggend terrein net buiten het stadscentrum gestaan. Gelukkig is met dat deel van mijn geheugen nog niets mis en rijden we zonder problemen naar toe. Alleen is het niet meer braakliggend, er is een mooi busstation met bijbehorende parkeerplaatsen op gebouwd. We zien een paar parkeerplaatsen waar je 5 dagen mag staan. Er staat niets bij over wel of niet overnachten, dus we zetten daar de camper neer. Prima plek.

Het stadje ligt aan het Göta Kanal en dat alleen al maakt het voor ons speciaal. Ooit hebben we beiden de politieromans van Sjöwall & Wahlöö over de Zweedse hoofdinspecteur Beck verslonden. Een aantal van die verhalen spelen zich op of rond het Göta Kanal af.

Maar hier is het kanaal een belangrijke toeristische trekpleister. Zowel voor dagjesmensen die met een rondvaartboot een deel van het kanaal bevaren als voor de plezierjacht. Het kanaal is 190,5 km lang en loopt vanaf Sjötorp aan de oostelijke oever van het Vänernmeer via het Vättermeer tot aan Söderköping waar het de Oostzee in stroomt. Het vormt samen met 2 andere rivieren een bevaarbare verbinding tussen het Kattegat en de Oostzee.

Langs het kanaal zitten een aantal restaurants en aangezien het mooi weer is met een aangename temperatuur is het druk op alle terrassen. Wij vinden een plekje in een visrestaurant en eten daar heerlijke vissoep.

Het restaurant is tegelijk een bar en in de loop van de avond treedt er een band op. Niet de meest geweldige maar het zorgt wel voor een aangename sfeer. Er komen, te zien aan de begroetingen, heel wat vaste klanten op af.

Als we terugkomen bij de camper hebben we visite gekregen van een busje waarmee we ook al in Gamla Uppsala stonden. Wat een toeval.

4 augustus, Växjö 256 km

We hebben besloten om via het zuidelijkste deel van Skane te rijden. Een streek waar we nog nooit geweest zijn. Vanaf daar gaan we dan via De Brug bij Malmö naar Denemarken.

Vanaf Söderköping blijven we wel zoveel mogelijk over binnendoor rijden. Nog niet hobbelend en bobbelend maar geen snelwegen meer. Maar ook in deze contreien betekent dat tegenwoordig toch autowegen. Dus weer tweebaans afgewisseld met eenbaans en uiteraard weer de verschillende maximumsnelheden. Niet echt prettig rijden maar het is niet anders. Ondertussen genieten van het landschap.

In Vimmerby willen we koffie drinken.

Het stadje blijkt de geboorteplaats van Astrid Lindgren en er is dan ook een Pipi Langkous pretpark. Wij gaan naar het stadje zelf. Het heeft een aardig plein alleen is er geen koffie te krijgen, alles zit (nog) dicht.

We rijden naar een benzinepomp met parkeerplaats en lunchen daar in de camper. Daarna verder naar Växjö. Onderweg houdt Jos de stand van de F1 in de gaten. Max doet het goed.

Växjö heeft een camperplek randje binnenstad. Ook daar zijn we al eens geweest. Tijdens het heren WK voetbal 5 jaar geleden hebben we daar in een sportcafé naar een wedstrijd van het Nederlands elftal gekeken. Zodra we er zijn lopen we gelijk de stad in, even naar het einde van de F1 kijken.

Helaas verliest Max maar wij hebben even heerlijk in de kroeg gezeten. Want dat is dan natuurlijk wel weer het voordeel van Zweden, je kunt naar de kroeg en ook nog een iets alcoholisch drinken zonder dat je vakantiegeld er helemaal doorheen gedraaid wordt.

Het is nog heerlijk weer dus we lopen nog even door de stad. Ik wil naar een kerk waarvan ik er pas na ons vorige bezoek achter kwam dat daar vrij veel glaskunstwerken staan.

Het valt wat tegen, alhoewel er een aantal mooie stukken staan. Maar er is tegenwoordig een glasmuseum dus misschien hebben die de tentoongestelde stukken nu wel in hun bezit.

Als we de kerk uitkomen hoost het, en op de app is te zien dat dat nog wel even kan duren, dus we komen zeiknat terug bij de camper. Snel afdrogen en omkleden. Daarna eten we pannenkoeken en als toetje ijs met zelfgemaakte bosbessensaus. In een ICA kwam ik vandaag echte bosbessen tegen.

5 augustus, Kristianstad 126 km

Vanmorgen rechtstreeks van Växjö naar Kristianstad gereden. Waren daar rond het middaguur en hebben eerst geluncht in de camper. Daarna naar de stad. De camperplek ligt op ongeveer 500 meter van de binnenstad aan de andere kant van de Helgerivier op de parkeerplaats voor een natuurgebied.

Aan het eind van de parkeerplaats is een bezoekerscentrum waar je informatie over het natuurgebied kunt krijgen. Het ligt er erg mooi met een terras dat uitkijkt over het water. Er is voor fietsers en wandelaars een brug naar de stad.

De stad is in 1614 gesticht door de Deense koning Christian IV als grensvesting van zijn rijk. We wandelen door het centrum.

En omdat ik nogal moe ben heb ik mijn stok maar weer eens meegenomen. Dat levert naast verwonderde gezichten ook 2 leuke gesprekken op. Eén met een wat oudere dame die in het Zweeds een heel verhaal houdt en vraagt van welk hout het is gemaakt. Ze vindt het erg leuk en wenst ons een goede reis. Verder kunnen we elkaar niet verstaan. Daarna spreekt een jonge knul mij aan die donateurs voor Amnesty aan het werven is. Hij vraagt of ik op pelgrimstocht ben of al eens ben geweest. Ik leg hem uit dat de stok voor mij een lichamelijke steun is. Hij heeft dergelijke stokken weleens gezien. Hij heeft een deel van de tocht naar Santiago de Compostella gelopen. Wat leuk!

Vervolgens spreekt een jonge vrouw ons aan, zij verkoopt iets op het gebied van internet maar heeft gelijk door dat wij geen Zweden zijn, dus aan ons kan ze niets kwijt. We vragen haar waar je lekker koffie kunt drinken in de stad, ze wijst ons de weg naar een prima koffietent.

Daarna lopen we nog een stuk door de stad.

Op de terugweg ga ik alleen naar de camper, Jos maakt nog een omweg. Ik heb het wel gehad en ga lekker met de pootjes omhoog in de camper.

Al met al een lekker rustig dagje en dat maakt dat ik wel wat uitgebreider wil koken. Ik maak weer eens de de heerlijke linzensoep van Ottolenghi. Hij valt behoorlijk pittig uit dus 's avonds rommelen mijn darmen er vrolijk op los.

6 augustus, Ystad 127 km

We zijn vanmorgen al redelijk vroeg op, rond 8 uur. We willen eerst naar Ahus, een klein stadje aan de kust. Daarna willen we zoveel mogelijk de kustweg richting Ystad volgen.

Ahus is echt een leuk, klein stadje met deels nog oude huizen.

Maar daar waar nieuw is gebouwd is wel het Middeleeuwse stratenplan gehandhaafd. Wat wel jammer is is dat je overal met de auto mag rijden, ook door de oude, smalle straatjes.

Een goeie parkeerplaats aan de rand zou het veel mooier maken. Maar we lopen heerlijk een uur te dwalen langs de oude huisjes en de het havengebied.

Bij binnenkomst zagen we een fabriek waar de naam van Ricard op staat. Ze zullen toch geen pastis in Zweden produceren?

Maar dan herinner ik mij dat vanuit Ahus de Absolut Vodka wordt geëxporteerd. Blijkbaar is dat tegenwoordig in handen van Ricard. De fabriek is deels nieuw en deels oud maar het nieuwe deel is helemaal in stijl gebouwd en het oude in stijl gerenoveerd. Het kan dus wel dat bedrijven hier (al dan niet gedwongen) oog voor hebben. Wat een schitterende panden.

Als we aan het eind van de wandeling koffie willen drinken, blijkt alles gesloten. Wel jammer voor de omzet want er lopen ondertussen heel wat vakantiegangers rond.

We rijden nu naar Simrishamn. Het is een mooi stuk rijden door het typische Skaanse landschap, heuvelachtig, graanvelden, hier en daar weilanden en af en toe een bos.

Parkeren in de stad is een ramp, ik rij me eerst bijna vast op een parkeerplaats waar je eigenlijk alleen via een parkeergarage weer makkelijk uit zou kunnen komen. Maar ja..... dan zouden we geen dak meer hebben. Na heel veel zoeken vinden we een plekje.

We lopen het stadje in en het is best aardig maar heel toeristisch. We lunchen wel op een terrasje lopen nog wat rond en gaan dan terug naar de camper. We hadden door al dat gedoe met het parkeren ons verbaasd over dit soort toeristische steden dat ze er niet voor zorgen dat er ook goeie plekken voor de campers tenslotte. Tenslotte rijden die af en aan en die geven ook nog wel wat uit als ze een stad bezoeken. We hadden ons nog niet verbaasd of ik realiseer mij dat ik gisteren heb gelezen dat er een redelijk grote camperplaats randje binnenstad is. Hoe stom kun je zijn. Het is heerlijk weer en we vinden het wel mooi voor vandaag dus rijden we naar die camperplaats. Het ligt in het havengebied, heeft verder geen voorzieningen maar het is een goeie parkeerplaats.

Als we een beetje zijn bijgekomen, vind ik het eigenlijk wel zonde om zo gedwongen binnen in de camper te zitten. Stoeltjes mogen hier niet naar buiten. Zit je dan te koken in de camper. We besluiten om alsnog naar Ystad te rijden en daar op de camperplaats te gaan staan. Kunnen we morgenvroeg gelijk het stadje in. We rijden weer door het Skaanse land. Het is op dit stuk wel drukker dan de eerste etappe die we hebben gehad. Bij Ystad in de buurt wordt het alleen maar erger. We rijden zelfs file. Het is echt een heel toeristisch stuk met heel veel campings en allerlei parkeerplaatsen voor het strand. Wij mogen en kunnen daar ook nauwelijks staan. Te krap maar alleen bestemd voor personenauto's. We houden ons hart vast wat dat moet worden maar rijden door de stad naar de gratis camperplek. Die staat uiteraard ook al vol. Er moet een eindje verderop nog een parkeerplaats zijn waar we zouden kunnen staan. Het is een parkeerplaats met uitzicht op de Oostzee.

Er is zelfs een Dixi, maar wij hebben gelukkig ons eigen toilet.

We zetten de stoeltjes buiten en genieten van het heerlijke weer. Want ondanks de voorspellingen en dreigende wolken in de verte hebben we het op een paar drup na droog gehouden.

In de loop van de avond staan we met 7 campers. Af en toe stopt er een auto van mensen die even naar de zee willen kijken. Dat er hier wel plek is, komt vooral omdat je hier niet aan één van de mooie zandstranden van Ystad staat. Iets waar de stad de vele toeristen aan te danken heeft.

Morgen hopen we, door vroeg naar de stad te gaan een parkeerplek voor de camper te vinden en

rond te kunnen kijken. En misschien ook wel iets van Wallander te herkennen. De beroemde politieman uit de boeken van Henning Mankell.

7 augustus, Trelleborg 55 km

Het was een prima idee om gisteren al naar Ystad te rijden. We waren vanmorgen om half 10 in de stad en konden makkelijk een parkeerplek vinden. En nog belangrijker, het was nog heerlijk rustig in de stad om rond te lopen. Wat een schitterend stadje is het. Veel smalle straatjes, oude, opgeknapte, huizen mooie doorkijkjes en heel veel kleur. We hebben eerst een hele tijd rondgedwaald en zijn toen terug gelopen naar een plein waar we koffie hebben gedronken.

Daarna weer verder gaan lopen, alleen toen was de rest van Zweden ook wakker. Wat ik/we niet wisten is dat Ystad een belangrijke badplaats is. Het heeft een zandstrand van ongeveer 20 km lengte. Dus vandaar ook de vele toeristen in het stadje zelf.

Ondertussen in een winkel een kaart gekocht waar gerefereerd wordt aan Wallander. Mijn moeder luistert via speciaal apparaat naar boeken en ze is gek op die van Wallander, dus leuk om daar een kaartje van te sturen.

In de haven van Trelleborg zijn grote graansilo's. Tractoren rijden af en aan met het graan dat net van het land komt. Schepen worden vervolgens gevuld met dit graan. 

We rijden via de kustweg naar Trelleborg. Bij veel camperaars bekend vanwege de overtocht naar Travemunde of Rostock. Wij hebben besloten om via De brug naar Denemarken te gaan, of we dan nog de tweede brug nemen of dat we met de veerboot van Rodby naar Puttgarden overgaan weten we nog nog. Hangt ook een beetje van het weer af, of we snel doorrijden of nog een ommetje in Denemarken maken. Aanstaand weekend komen we sowieso weer thuis.

Trelleborg valt ontzettend tegen. We lopen een rondje maar komen niets bijzonders tegen. We zijn nog van de generatie die zonder nadenken aan het begin van de vakantie geld tapt uit de pinautomaat. In Noorwegen niet of nauwelijks gebruikt dus moest het daar de laatste dagen worden opgemaakt. Voor Zweden geldt hetzelfde, ook hier moeten we het nog opmaken. (Hadden we natuurlijk eerder mee moeten beginnen......) In plaats van het thuis in een potje te bewaren willen we er in ieder geval vanmiddag lekker van gaan lunchen. Dat kost nog best wel moeite in Trelleborg maar uiteindelijk vinden we een restaurant waar ze een lunchbuffet hebben. Het ziet er goed uit en smaakt ook prima. Voor een tientje per persoon hebben we heerlijk gegeten.

De staatsdrankwinkel met het mooiste portaal dat ik ooit gezien heb voor zo'n winkel.

Vooral het handje dat voelt of het al gestopt is met regenen, vind ik erg leuk

Het is ondertussen na drieën en ik heb geen zin meer om nu nog De brug over te gaan. We rijden naar een camperplek vlakbij Trelleborg, het is een parkeerplaats bij een klein natuurgebied. Prima voor de nacht.

We maken nog een wandeling door het gebied. Het ligt ingeklemd tussen industrie, een ondergedekte afvalberg en snelwegen. Er zijn een aantal picknickplekken en heel veel bankjes. Het is druk met hardlopers en hondenuitlaters. Met één van hen raken we nog aan de praat. Zij heeft een 16 jaar oude teckel. Het beestje is ziek maar nog steeds heel vrolijk. Ze vertelt wat ze zoal aan kosten heeft voor medicijnen en onderzoeken maar gelukkig heeft ze al jaren een verzekering en dat betaalt zich nu dubbel en dwars uit.

Er zijn hier trouwens ook hele grote slakken, nog nooit zo in levende lijve gezien.

Misschien smaken ze wel net zo lekker als escargot, maar we zijn geen kenners en ga ik het niet zomaar uitproberen.

Op de parkeerplaats is het aan het begin van de avond een komen en gaan van auto's. Allemaal mensen die nog even een wandeling maken. Er zijn ook mensen die hier kamperen, één stel met twee kindjes in een daktent en één stel in het achterste deel van de stationwagon. Dat is toch zo normaal in Scandinavië, je zet je tentje gewoon ergens op of je slaapt in de auto op een parkeerplaats. Wat een vrijheid geeft dat aan mensen.

8 augustus, Lübeck 312 km

Vanmorgen vroeg al wel auto's gehoord maar dat blijken de campers en de auto's van de kampeerders te zijn geweest. Wij zijn nog de enigen, op de hondenuitlaters en hardlopers na. Waarschijnlijk allemaal met de boot van Trelleborg naar Travemunde of Rostock.

We rijden na het ontbijt via de snelweg naar Malmö en gaan De Brug over naar Denemarken. Dit blijf ik een fascinerend stuk vinden, eerst hoog boven het water zodat de zeeschepen eronder door kunnen en dan midden op zee de tunnel induiken.  Toen we dat ooit de eerste keer deden was dat echt heel raar. Want je ziet op een gegeven moment alleen maar water voor je en (nog) geen tunnel. Dus het lijkt net alsof de weg zo het water in gaat. Deze reis al heel wat tunnels gehad, in alle soorten en maten, maar zo één als hier, als reddende engel midden op zee, nog niet. 

De kortste route naar /Duitsland is om dan naar Rodby te rijden en daar over te varen naar Puttgarden. Ook dat doen we via de snelweg. Onderweg horen we een raar gebonk tegen het dak van de camper. We stoppen bij een parkeerplaats langs de snelweg. Jos denkt eerst aan de antenne, kijkt zelfs of die er makkelijk afgedraaid kan worden maar dat lukt niet. Ik zie dat de luifel iets is uitgezakt, zou dat het zijn? Jos draait hem weer strak aan. We horen een hele tijd niets meer. Pfff opgelost maar niet heus. Na een tijdje horen we weer het gebonk, weer stoppen en kijken. Ik zie dat een schroef of bout, whatever, van een zijpaneel bovenaan de zijkant van de camper niet meer goed vast zit. Aan de andere kant ook al problemen mee gehad. Toen hadden we het niet door en heeft het daardoor naar binnen gelekt. Nu dus weer één los. Langzaam, in de loop der jaren los getrild. Maar nu met als gevolg dat het paneel af en toe bij bepaalde wind tegen de camper aan slaat. K*T.

We zijn ondertussen al op de veerboot geweest. Duurde 2 uur voordat we aan de beurt waren om mee te varen. Dat doen we dus nooit weer. Dan maar iets omrijden via de brug in Zweden maar dan bepaal je wel zelf je eigen tempo. Maar we nemen we met een zonnetje afscheid van Scandinavië!

Maar goed dat zijpaneel is veel erger. We besluiten wel gewoon door te rijden en hopen dat de bout het nog even tot Zutphen houdt.

We rijden vandaag tot Lübeck, willen niet in één rechte streep naar Zutphen rijden. Even afkicken van Scandinavië.

Lübeck is een mooie, gezellige oude Hanzestad en heeft een camperplaats aan de oever van de Trave tegenover de Binnenstad. Even de brug over en je bent er. De eerst keer dat we hier waren was het nog gratis. Nu is die parkeerplaats niet meer beschikbaar maar 24 uur voor een tientje op zo'n plek is prima.

We drinken eerst wat in de camper, even bijkomen. Maar zo'n rit als vandaag met vooral snelwegen is heel wat minder vermoeiend als in Zweden en Noorwegen over binnenwegen rijden. Wel fijn om dat verschil te merken want af en toe ga ik aan mezelf twijfelen of ik nog wel zoveel kan rijden.

Het is ondertussen al half 7 en we willen een hapje eten in de stad. Dus wel tijd om die kant op te gaan. We zijn ooit eens 's avonds laat aangekomen en kregen toen bij uitzondering nog een glaasje lekkers op een terras. Dat risico willen we nu niet lopen. We struinen de stad door naar een leuk restaurant en komen uiteindelijk weer terug bij de eerste waar we langs zijn gekomen. Een restaurant met een Duitse kaart. Voor de rest zijn er veel pizzeria's en hamburgertenten. Maar ik wil, gezien het seizoen, graag pfifferlingen, cantharellen. Iets waar de Duitse keuken wel raad mee weet.

Het restaurant zit in een eeuwenoud pand dat ruim 500 jaar toebehoorde aan het Schippersgilde. In de vitrine achter ons staat onder andere de beker die is uitgegeven bij het 500-jarig bestaan  in 2001.

De grote eetzaal is in de loop der jaren nauwelijks veranderd.

Het restaurant dat er nu in is gevestigd heeft slechts kleine wijzigingen aangebracht. Ook hier een groot historisch besef.

Het eten is heerlijk, de bediening Duits, dus wat stijfjes en formeel maar niet onaardig. En heerlijk dat we na een kleine wandeling weer bij de camper zijn.

En natuurlijk zijn we weer in Euro-land. Dus geen gedoe met van te voren geld tappen en aan het einde van de rit datzelfde geld nog steeds hebben. Vandaag de 8 weken geleden getapte Deense kronen uitgegeven aan diesel. Om dat te kunnen doen moest ik eerst naar binnen bij het tankstation, cash betalen en met een bon met code kun je dan bij de automaat tanken. We hadden echter even niet goed uitgerekend hoeveel geld we precies hadden dus 1000 DKK (134 euro) paste helemaal niet in onze tank.  Maar geen enkel probleem kon het geld zo weer terug krijgen en als ik wilde kon het ook via de pin op de rekening gestort worden. Achteraf dus wel handig die foute berekening, zo kwam ik mooi van al onze Deense kronen af.

9 augustus, Lüneburg 87 km

Vanmorgen zijn we alle twee afzonderlijk Lübeck in geweest om te fotograferen, loop je elkaar niet voor de voeten en kunnen we ons eigen tempo bepalen.

De camperplaats ligt in het oude havengebied een deel is al helemaal opnieuw opgebouwd en een deel zijn ze mee bezig. Eén van de nieuwe/verbouwde panden is het Media Docks, er zitten allerlei kleine en grotere bedrijfjes in. Mooi om te zien is dat er heel veel van de oude loodsen bewaard is gebleven.

Aan de oever voor dit pand is de jachthaven. Er liggen vooral grote jachten. Eén is er zo groot en luxe dat de rest er bijna bij in het niet valt. En de rest is al niet mis. Op het schip zijn ze net wakker en daar mag de omgeving van meegenieten. Een paar boys met sixpack en brede schouders rekken zich even uit. Je hebt niet voor niets jaren getraind in de sportschool.

Als ik daar het rondje heb gelopen ga ik even terug naar de camper, bedenk me dat het wel handig is om een flesje water mee te nemen Het is broeierig warm. Bel gelijk even mijn moeder, weet ze dat we al in Duitsland zijn.... bijna thuis.

Daarna naar de stad, onderweg nog een aantal gangetjes gefotografeerd. Deze behoorden, met de achterliggende woningen, toe aan een specifiek gilde, zoals de bakkers of de spinnewielenmakers.

Eenmaal op de hoofdstraat wil ik Jos appen voor koffie maar dat had hij ook al gedaan. En alle twee hebben we hetzelfde terras in gedachten om daar koffie te drinken.

Na de koffie kopen we onderweg nog een brood en gaan dan terug naar de camper. We willen vanmiddag naar Lüneburg rijden. Daar is ook een camperplaats randje binnenstad. Ook een oude hanzestad met mooie oude panden.

We rijden binnendoor en omzeilen zo Hamburg. Op de cp is nog plaats. Het is nog steeds lekker weer dus we lunchen lekker buiten maar dan komen toch de voorspelde druppels.

Jos gaat met de foto's bezig, ik ga even plat.

Aan het eind van de middag gaan we tussen de buien door naar de stad. We lopen een tijdje rond en zoeken dan een restaurant op. We hebben geen van beiden zin in koken en dit is echt de laatste avond van de reis dus mag wel waardig worden afgesloten. We komen uiteindelijk terecht bij een Perzisch restaurant, het eten is heerlijk. Daarna is het weer ruziën met google hoe we terug moeten lopen. Maar zonder al te veel omlopen komen we toch weer terug bij de camper.

10 augustus, Zutphen 393 km

Het was de bedoeling om eerst nog een deel van de route naar Zutphen binnendoor te rijden. Maar de weersvoorspellingen zijn slecht, storm en regen, dus besluiten we om de snelle route te nemen. Dit helpt uiteindelijk niet zo veel.  Er zijn veel wegwerkzaamheden met bijbehorende files en vertragingen. Er staat bij vertrek uit Lüneburg al veel wind maar onderweg wordt het af en toe nog een graadje erger. 

En dan is er die ene windvlaag....... Grrrr die komt onder het zijpaneel en zorgt er voor dat die afbreekt. Gelukkig voor ons en al onze achterliggers stuitert het gelijk in de berm. Niemand heeft er hinder van ondervonden. Jammer dat we die ene windvlaag nog net moesten meepikken met de 'haven' in zicht.

We zijn rond half 4 thuis.  Pakken de boel uit, Jos haalt wat te eten en dan kunnen de pootjes als afsluiting van deze reis omhoog.

We hebben in totaal 9398 kilometer gereden. Daarnaast heel wat kilometers met 14 veerboten afgelegd. Wie weet zijn die ook nog te achterhalen.

In de loop van deze week maak ik nog verschillende kaartjes om een beter totaalbeeld te krijgen van onze reis door Noorwegen, Zweden, Finland, Denemarken en Duitsland.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van het meelezen..... Wij hebben genoten van deze fantastische reis en zullen nog regelmatig moeten nalezen waar we zoal zijn geweest en hebben meegemaakt. We hebben zoveel indrukken opgedaan en zoveel gezien dat we alweer bijna vergeten waren dat we voor het slechte weer uit Noorwegen zijn gevlucht. Gelukkig heeft Noorwegen dat later dubbel en dwars goedgemaakt.