Vandaag een sprong zuidwaarts gemaakt, richting Limoges.
Zelfs in een stad als Saumur zijn op zondag nauwelijks supermarkten open. Ik had er één gevonden op de route naar Limoges. Ware het niet dat de tomtom ons door de nauwe straatjes van de stad wilde sturen, terwijl de super aan de andere kant ligt. Na nog zo'n poging hebben we het opgegeven en hebben Limoges ingevoerd. De Tomtom wilde toch zijn gram halen en zo werden we de eerste tiental kilometers door het prachtige boeren- en wijnland gestuurd over errug smalle, steile weggetjes. Schitterend!
Daarna ging het over de route national. Onderweg kwamen nog een Aldi tegen, tenminste vers gebakken brood.
De CP ligt aan een meertje, helaas niet om in re zwemmen. Ander euvel, het terrein is nogal glooiend, zelfs met de blokken staan we scheef. Het afvoerwater sputtert weer lekker tegen.
Als ik dit schrijf bedenk ik me dat ik helemaal geen foto heb gemaakt van de CP. Later wel het mes en de vork op de foto gezet, niet zo goed te zien maar bij toeval houden ze elkaar zwevend.

 

Maandag 2 oktober, Cieux

 

Het was gisteravond en vanmorgen teveel klimmen en klauteren en afdalen in de camper. Deed gewoon pijn aan mijn rug. Jammer van het mooie plekje maar toch maar een andere opgezocht. Op een kwartiertje rijden is er weer een voormalige camping omgetoverd tot een campingcarpark. We doen nog even wat boodschappen in Nantiat in de super want verder is er nergens op maandag iets open. Het is trouwens voor zo'n dorp best een aardig grote winkel, duidelijk een streekfunctie. Er zit een heuse slager bij in de winkel en die verkoopt spek'lapjes', nog nooit gezien.

We hebben nog wel eea in de koelkast/vriezer maar dit ziet er wel verleidelijk uit. Het is trouwens ook de eerste super waar we weer confit de canard zien liggen. We gokken er op dat we bij eenzelfde keten dat nog wel vaker zien, het zijn van die grote blikken en die vreten ruimte. Het zijn geen prijzen van weleer, ook hier kosten ze meer dan 15,- per blik. Op onze eerdere reizen door Frankrijk betaalden we max. 7,50.

De camperplek ziet er weer mooi uit, naast speciaal aangelegde camperplaatsen op grind kun je ook op het gras van het voormalige kampeerterrein gaan staan. We vinden een mooie vlakke plek en zetten ons met een kopje koffie neder in de schaduw van de camper. Het is ondertussen zo'n 30 graden.

Er loopt bij de bomen een oude dame wat te zoeken, als ik mijn jurk ga wassen heb ik een praatje met haar. Ze raapt walnoten en hazelnoten. Heeft haar mandje al helemaal vol en zegt dat als ik een uurtje wacht er alweer genoeg gevallen is. Dan zou ik ook kunnen gaan rapen. Dat doen we dan ook. Je hoeft helemaal niet te zoeken, we hebben zo een schaal vol.

Jos gaat morgen een hangsysteem maken zodat ze kunnen drogen in de camper. Nu liggen ze heerlijk te drogen in het zonnetje. We vinden ook nog een stokje met een belletje, ooit door een kindje verloren. Deze krijgt een plekje bij onze 'camperplant'.

Aan het einde van de middag als we onszelf voorhouden dat het nu toch echt wel een beetje afgekoeld is, lopen we naar het dorpje. Het ligt wat hoger dan de CP dus moeten we even klimmen. Ik had via googlemaps al gezien dat er niets meer open is in het dorp. De bakker, het restaurant, de kleine kruidenier, alles zit dicht. Het enige dat nog floreert is de school.

Voor de kerk is een monument ter nagedachtenis aan de gevallenen van WOI. Het is een beeld met een pacifistische uitstraling van een jonge herderin met een schoof tarwe in haar handen en klompen aan haar voeten. Op de grond voor haar liggen de wapens. De maker wilde op deze manier het belang van vrouwen in oorlogstijd laten zien.

 

We lopen tot het einde van het dorp. Daar ligt het voormalige tramstation dat tot de jaren '70 een agrarisch knooppunt was. Er worden pogingen gedaan om het pand weer op te knappen en daarin de geschiedenis van de 'trami' de naam die aan de departementale spoorwegen van Haute-Vienne werd gegeven, weer te geven. En zo hopelijk een bijdrage te kunnen leveren aan een opleving van het toerisme in het dorp. Tot nu toe is alleen het dak gerenoveerd en waterdicht gemaakt.

Het bankje naast het station lijkt ook voor het laatst gebruikt te zijn in de jaren '70, in ieder geval gaan wij er niet even op zitten op uit te rusten.

 

Als we teruglopen, komen we langs een mooi, groot huis waar in de tuin de mevrouw van de noten rondloopt. Ze groet en zwaait allerhartelijkst.

Het wordt wat drukker op de CP, er zijn aan het einde van de dag 9 campers.

 

Op het terrein staat ook een groepsgebouw en aan het einde van de dag komt er een grote passagiersbus met allemaal jongeren de CP opgereden. We krijgen visite. Wel hele nette visite want ik heb nog nooit zo'n grote groep jongeren zo stil zien zijn. Er komt zelfs een leraar langs om al bij voorbaat excuses aan te bieden mochten de jongeren wat luidruchtig zijn. Ze komen van een school in Parijs en blijven hier een paar dagen. Nou geef mij maar deze jongeren in plaats van al die keffers die tegenwoordig worden meegenomen in de camper.

 

Het blijft nog zo lang warm buiten dat we onze speklap met bietjes en geitenkaas buiten op eten. Voor het eerst deze reis.

Daarna ruimen we op want morgenvroeg gaat het volgens de voorspelling behoorlijk regenen. We zullen zien.

 

Dinsdag 3 oktober, Saint Junien

 

We zijn vanmorgen eerst naar Oradour-sur-Glane gereden. Het dorp werd op 10 juni 1944 verwoest in het bloedbad van Oradour-sur-Glane: troepen van de Duitse 2e Waffen SS-pantserdivisie overvielen als vergeldingsactie het dorp, dreven de mannen in graanschuren en fusilleerden hen, dreven de vrouwen en kinderen in de imposante kerk waar een doos stond met explosieven, en toen ze naar buiten gingen en probeerden te ontsnappen werden de overlevenden doodgeschoten, en vervolgens ook de rest van het dorp. 642 mensen werden zo in drie uur vermoord en het dorp werd verwoest. (643 volgens de gegevens op de herdenkingsplaat ter plaatse).

Het was de grootste massaslachting door de nazi's op burgers in Frankrijk, vermoedelijk ook de grootste in West-Europa, en werd voor de Fransen het symbool van de nazi-barbarij. Ter vergelijking, door de Razzia van Putten op 1 oktober 1944 kwamen uiteindelijk 552 mannen om het leven (vermoord) in concentratiekampen.

Het is een onvoorstelbare plek om rond te lopen. De restanten van het verwoeste dorp liggen er nog net zo bij als in 1944. Hier en daar is een bordje opgehangen om ons er nog eens extra op te wijzen wat voor gruwelijks er heeft plaatsgevonden.
Ook hier is sprake van "Het schuldig landschap" van Armando.

 

 

 

 

Na deze indrukwekkende rondwandeling zijn we nog even het nieuwe dorp ingelopen en hebben bij de bakker een broodje gegeten.

 

Omdat Jos vannacht nogal vaak naar de wc moest hebben we alletwee slecht geslapen en zijn we wel moe na zo'n ochtend. We besluiten om naar een CP in de buurt te rijden. Weer een voormalige camping die door CamperCarPark is overgenomen. We kunnen het in- en uitchecken zo langzamerhand wel dromen dus dat loopt gesmeerd. De camping rondgereden voor een zo vlak mogelijk plekje en daarna zijn we alletwee begonnen met het bijwerken van de website.

Er is hier wifi dus misschien lukt het vanavond wel om naar PSV-Sevilla te kijken. Even wat anders aan ons hoofd, ook wel fijn.

 

Woensdag 4 oktober, Saint Junien

 

In de loop van de ochtend naar het stadje gelopen. Met een kwartiertje sta je aan de rand van het centrum en als je snel loopt ben je er ook weer met een kwartiertje uit. Het is niet groot maar wel leuk om doorheen te wandelen.

Saint Junien staat bekend om leren handschoenen industrie, jammer genoeg niet te merken in de winkelstraat. Daar zou je eerder denken aan een goed florerende brillenfabriek. Minimaal 5 brillenwinkels gezien. Wel mooie trouwens. Na het ommetje om de kerk en een blik geworpen te hebben in Les Halles, dat gesloten was, weer door dezelfde winkelstraat teruggelopen.

We kwamen langs een patisserie met schitterende taartjes, die konden we niet weerstaan. Ze waren ook nog heerlijk trouwens. 

Bij de boulangerie een lekkere baguette gekocht voor de lunch.

Ik had op Google Maps gezien dat er bij het sportcomplex naast de CP ook een zwembad zit. Vanmiddag zijn we daar naartoe geweest. Mooi zwemcomplex met een wedstrijdbad, een recreatiebad, een stoombad en een sauna. Het buitenbad is, gezien het jaargetijde al dicht. Al had het gezien het weer nog best open mogen zijn.

Op een bordje werd al aangegeven dat mannen niet in shorts (ook geen zwemshorts) in het zwembad mogen. Jos had pas geleden nog speciaal een nieuwe zwembroek gekocht maar die was toch te wijd. Gelukkig hadden ze bij de ingang een automaat waar je allerlei zwemspullen kon kopen van zwembandjes tot zwembroeken. Die laatste kostte 14 euro, een prima prijs voor een goeie zwembroek. Zo konden we toch lekker het water in. Het werd het recreatiebad want het trapje in het wedstrijdbad was voor mij te steil.

Daarna lekker naar het stoombad en Jos ook nog naar de sauna. En oh wat heerlijk, ook nog onder de douche. Helemaal schoongeboend kwamen we weer buiten.

Het enige minpuntje, pas morgen gaat het beddengoed in de wasmachine dus gaan wij vanavond fris en fruitig in een niet meer zo fris en fruitig bed.

Het zonnetje was nog lekker warm toen we terugkwamen en zijn we nog heerlijk buiten gaan zitten, lekker soezen van al dat water.

4 Oktober is altijd een beetje speciale dag voor ons. Het is de dag voor de verjaardag van onze zoon, de dag dat wij ouders zijn geworden. De dag voor zijn geboorte aten we bruine bonen, toeval of niet maar door al dat gerommel in mijn buik leek het wel alsof die de weeën opwekten.

Het is dan ook een traditie om op die dag bruine bonen te eten. Die konden we van de week niet in de supermarkt vinden. Als alternatief hebben we cassoulet van witte bonen met eend gegeten. Het smaakte heerlijk.

Vanavond is het weer voetbalavond en de wifi doet het hier perfect, dus kunnen we naar Feyenoord tegen Atletico Madrid kijken.

Donderdag 5 oktober, Saint Junien 

 

Vandaag liep de dag iets anders dan we in gedachten hadden. Na een, voor mij, slechte nacht langzaam op gang gekomen. Daarna water getapt, vuil water en toilet gestort en toen op naar de supermarkt. Daar zijn ook wasmachines. Helaas zijn deze alledrie bezet. We wachten tot er één vrij is en gaan dan boodschappen doen. We moeten met 40 minuten weer terug zijn want na ons wil er ook weer iemand. Boodschappen nog niet klaar maar terug. Dan is de droger nog een hele tijd bezet. Jos blijft bij de was en ik ga weer de super in. Zo kom je wel aan je stappen. 

Als de was is opgeruimd en het bed opgegemaakt en de boodschappen gedaan zijn is het half 2 en zijn wij doodmoe. We besluiten terug te gaan naar de CP in dit stadje. Kunnen we lekker in het zonnetje bijkomen en lunchen. Morgen weer een dag.

Aan het eind van de middag nog wel weer naar de plaatselijke patisserie gelopen. Tenslotte moeten we León's verjaardag wel vieren.

De dame van de winkel verwelkomt ons allerhartelijkst. En als ze het lekkers komt brengen, maken we er een feestje van.

Filmpje is al wel op Polarsteps te zien

.

 

 

Vrijdag 6 oktober, Domme (Cénac et Saint Julien)

 

Vanmorgen rond half 10 vertrokken. Een schitterende tocht door het Parc naturel regional Perigord-Limousin. Allemaal rustige binnendoorwegen. Pas in de buurt van Thiviers weer op een weg waar je 90km p/u mocht rijden. 

Na Périgueux weer deels over rustige wegen. En dat was deels memory lane. Onze eerste vakanties met Leon (4) en Nina (1) was op een camping in de Dordogne, tussen Périgueux en Sarlat. Dus allerlei plekken kwamen bekend, samen met Jos herinneringen opgehaald. 

Ons doel is een klein stadje voorbij Sarlat aan de Dordogne, Domme. Als we goed kijken zouden we misschien het kasteel zien waar Leon nog steeds een duplica van heeft Castelnaud. Dit is trouwens ook vlakbij chateau des Milandes, voor de oudjes onder ons; daar heeft Josephine Baker samen met haar 12 adoptiekinderen gewoond. 

We hebben wifi op de CP en vanavond naar F1 gekeken. De rest van de avond alle achterstallige 2 voor 12's ingehaald.

 

Zaterdag 7 oktober, Domme (Cénac et Saint Julien)

 

Nog even een 'nabrander' over de boiler/kachel.

Sinds we hebben besloten om toch gewoon naar het zuiden te gaan, ging het wonderwel goed met de boiler. Geen geflits geen aan en uit gaan. Zelfs in Saint Julien de kachel aangezet want daar werd het 's nachts maar 4 graden en dan warmde 's morgens nauwelijks op. Eerste keer pas 's morgens, ik wilde 's nachts geen gedoe maar donderdagavond al aangezet voor vrijdagmorgen (er zit een klok in). En dat ging allemaal goed.........

Tijdens onze rit hiernaartoe onze verbazing, verrassing en wat dies meer zei uitgesproken, maar vooral blij.

MAARRRR vanavond vond ie het na onze complimenten wel weer genoeg. Kutding, flitsen, aan en uit, aan en uit enz. Op een gegeven moment zelf maar uitgezet. Toen Jos naar bed was, vond ik het toch te gek om morgenochtend weer in de kou te zitten, hier zou het rond de 6 graden worden vannacht. Ik hem aan weer gedoe en toen heb ik de boiler op heet gezet, wie weet...... En ja hoor hij ging volop branden en sloeg niet meer af. Vannacht af en toe gekeken en alles functioneerde. Pffff

Maar vanmorgen na het opstaan was het op een gegeven moment toch weer aan/uit/aan/uit. We zien wel wat het wordt vannacht.

 

 

Het oude stadje Domme ligt boven op een berg. Volgens google maps valt de afstand wel mee. Het enige is de klim. Wij staan op ongeveer 60 m hoogte, de top is boven de 300 m hoogte. Na het ontbijt en een kopje koffie trekken we onze stoute schoenen aan en gaan het gewoon proberen. Het deel van het dorp dat beneden ligt is niets bijzonders, en de hele dag bij de tent is ook niet echt je van het.

 

Nou om het even heel kort te zeggen, wat ben ik ontzettend trots op onszelf dat we het gedaan hebben en dat het gelukt is. Het was een schitterende wandeling maar ondertussen ook echt giga afzien voor ons. Onze conditie, ons lijf en alles wat je maar nodig hebt, wilde halverwege al terug. Maar we hebben doorgezet, stukken van 15% beklommen, en redelijk fit bovenop de berg aangekomen. Het was zo'n 2,5 km (2x) lopen/klimmen. Maar het was het waard. Boven onszelf uitgestegen en dat hadden we wel nodig. Wat een overwinning.

We zijn eerst rechtstreeks doorgelopen naar het uitzichtpunt over de Dordogne, Castelnaud niet gezien.

Hier deden we het voor! Wat een uitzicht. Daar links onder bij de brug is onze CP, net niet door de bomen te zien.

 

Daarna een koffietent opgezocht. Deze hadden zogenaamde herfstkoeken, koeken met walnoten en appel. En bij navraag bleek dat ze de noten niet drogen maar direct vanaf de boom gebruiken voor dit lekkers. Het was heerlijk.

Daarna nog een stukje door het dorp gewandeld, gelukkig is het al oktober, want in het hoogseizoen wil je hier echt niet zijn. Het was nu al druk genoeg, met ook opvallend veel Nederlandse toeristen.

 

Onze dochter Nina is in augustus naar Peru geweest en heeft daar de top van de Machu Picchu beklommen. Een tocht van 5 dagen. Wat wij vandaag hebben gedaan valt daar volstrekt bij in het niets maar voor ons was het een overwinning. Vandaar deze remake van een foto van haar boven op de berg.....

Daarna zetten we de afdaling weer in, what a piece of cake...... We zijn zo beneden.

We maken nog even een omweg langs de super en daarna naar de bakker voor lekker brood en dan weer naar de camper. Bijkomen, lunchen, bijkomen en dan plat. Ik ben uitgeteld.

Aan het begin van de avond varen er net als gisteravond nog wat luchtballonnen langs, zij gaan genieten van de ondergaande zon boven de Dordogne

Zondag 8 oktober, Albas 

Ons doel voor vandaag is Albas. De CP ligt direct aan de Lot en er is aan de overkant een strandje. Dat trekt me wel aan, even lekker het water in want het is vandaag heet, 30°. Het is een schitterende tocht, langs wijngaarden en door bossen. We kronkelen en klimmen door het Franse land. Af en toe een mooi klein stadje. In één stadje is het druk, daar blijkt een markt te zijn. Maar de politie stuurt iedereen door. Ook geen plek voor de camper zomaar in de buurt te vinden. (Achteraf blijkt dat er een ongeluk is gebeurd). En oh zo stom, we zien onderweg een bord voor een Zadkinemuseum maar voor we er over hebben kunnen nadenken zijn we er voorbij. En in plaats van het stuur om te gooien hobbelen we verder. We zien trouwens wel een hert met groots gewei samen met een jong. Ze steken vlak voor ons over. 

In Albas pogen we zoveel mogelijk in de schaduw te zitten. Het is heet en de wantsen vliegen af en aan. We houden de camperdeur dicht maar toch zien ze gaatjes om binnen te komen. 

Als het wat is afgekoeld lopen we naar de overkant van de Lot via een heel smalle brug. Ik ben wel opgelucht dat we er met de camper niet over mogen, het is passen en meten.

Het strandje ziet er mooi uit maar wat vanuit de verte zand lijkt zijn schelpen en steentjes.

Mijn voeten willen daar niet op lopen. Dus zwemmen wordt niets.

Als we uitgerust zijn lopen we terug naar de camper. Toch weer onze stappen gemaakt. 

De wifi is hier te slecht om F1 te kijken en het is niet belangrijk genoeg om daar mb's aan te besteden.