Maandag 9 oktober, Moissac
's Avonds en 's nachts blijft het nog lang warm, overdag was het 30 graden, maar vroeg in de ochtend wordt het koud en rond 8 uur is het nog maar 8 graden. Dan moeten de dakluiken dicht om het binnen weer een beetje aangenaam te krijgen.
We gaan vandaag maar een klein stukje verder, een uurtje rijden volgens de tomtom. Het werd wat langer want ik wilde dan wel niet over de te smalle brug, nou we werden over een supermooie route gestuurd maar ook met supersmalle wegen. En die gingen ook nog eens van hoog naar laag en met allerlei onoverzichtelijke bochten. Het was schitterend, maar gelukkig hadden we geen haast want je schiet niet op.
Mooie bossen, afgewisseld met wijngaarden, met landbouwgrond en vergezichten. We hobbelen vrolijk rond en proberen daar waar het kan even aan de kant te gaan voor een achterligger. Maar sommige stukken zijn zo smal dat je geen tegenligger wil tegenkomen. Uitwijken is er niet bij.
We zijn rond 12 uur in Moissac en ipv dat ik kijk of de bakker wel open is, gaat Jos mbv google maps op jacht naar brood. Niet dus, alles zit dicht, toeristendrukte of niet, het is maandag.
Gelukkig hebben we nog pastasalade in de koelkast. Dus we verhongeren niet.
Het is ondertussen weer boven de 30 graden. Stoeltjes staan in de schaduw van een paar struiken, luifel uitgedraaid om de koelkast nog een beetje schaduw te geven.
We willen nog naar de Abaye Saint Pierre de Moissac. De Abdij staat op de UNESCO werelderfgoedlijst en heeft een van de mooiste kloosteromhangen. Rond de 8ste eeuw is begonnen met de bouw.
Mijn voeten hebben het met deze warmte zwaar te verduren dus lijkt het mij wijs om een keer de andere wandelschoenen aan te doen. Nou niet dus na zo'n 200 meter gaat Jos terug naar de camper om de oude schoenen op te halen.
Ik verrek van de pijn in mijn voeten en kom geen stap meer vooruit. Ik wilde juist nieuwe omdat de oude eigenlijk te wijd zijn, maar nu mijn voeten zo dik zijn passen ze nog net in de oude en zijn de nieuwe schoenen te krap.
We lopen naar het klooster, dat is zo'n 1,5 km, door het stadje. De CP ligt vlak naast de Tarn. De Tarn stroomt hier in de Gironne.
Helaas zijn alle winkels dicht, nog steeds een 'goed' gebruik in Frankrijk.
Als we op de kloostergang van de Abdij komen, met het schitterende zonlicht en de allemaal bewerkte kapittelen die de kloostergang sieren overvalt je een stilte, een serene rust. Het is overweldigend. We lopen onze omgang en genieten.
Daarna gaan we nog naar de naastgelegen kerk, sober maar ook daardoor heel mooi en met een monumentale poort.
Voordat we teruglopen naar de CP gaan we wat drinken op een nabijgelegen terras. De bier en koffieprijzen zijn normaal maar ik bedank voor een wijntje, een glas kost tussen de 10 en 15 euro. Het zal vast heeeeel bijzondere wijn zijn maar ik sla over en neem een koffie.
Al in verschillende dorpen en stadjes zijn we roze paraplu's tegengekomen. De eerste keer denk je, goh wat grappig, de tweede keer goh zullen ze dit afgekeken hebben en daarna denk je dat ze heel homovriendelijk zijn.
Vandaag zagen we een spandoek die bij de roze paraplu's hoort.
Het is Roze Oktober en is een communicatiecampagne om vrouwen bewust te maken van borstkankerscreening en om geld in te zamelen voor onderzoek. Dus we zullen nog wel vaker de parapluutjes tegenkomen.
De platanen staan als kandelaars langs een parkje aan de Tarn.
We lopen weer terug naar de CP, die nu zo goed als vol is. We hebben nog geen directe buren dus we kunnen nog een plekje in de schaduw uitzoeken. Formeel is kampeergedrag niet toegestaan maar bijna iedereen heeft de luifel uit en de stoeltjes buiten.
Het leek er eerst op dat we hier geen last van wantsen zouden hebben maar aan het eind van de middag vliegen ze weer vrolijk om ons heen en ook al hebben we de deur dicht en de horren voor de ramen, ze zoeken massaal de gaatjes op om naar binnen te kruipen. Grrr
Morgen gaan we weer verder. We gaan op zoek naar een plek met schaduw waar we eventueel ook een paar dagen kunnen staan. En ondertussen blijft het doel het aantikken van de Middellandse Zee.
Dinsdag 10 oktober, Albi
Na de gebruikelijke hh-taken, zwaaien naar de camper-burgermeesters, naar de poort. Poort gaat niet open. Shit. Blijk je toch een ticket nodig te hebben. Gisteren bij het inrijden op de automaat gekeken, zag niets van een ticket. Dus dacht dat het systeem op kentekenherkenning werkt. Niet dus.......
Maar gelukkig zijn er ook aardige camper-burgermeesters die meedenken en die bellen naar de beheerder. Deze komt er aan. Ik keurig achteruit door het smalle poortje, om anderen door te laten, zitten die mannetjes vol bewondering te kijken. Tja waarom is camper rijden nog zo vaak een mannending?
Met een kwartiertje is de beheerder eruit, controleert eea en laat ons eruit. Hartelijk dank! Nog beter opletten de volgende keer 🙈
We gaan naar een camping met zwembad en sauna. Even een paar dagen in de echte relax-stand.
De rit is weer mooi, maar totaal anders dan de afgelopen dagen. We rijden door het dal van de Tarn. Het eerste stuk is één en al fruitboomgaarden. De appels worden mechanisch geoogst, dus zijn waarschijnlijk voor het sap bedoeld.
Aan het eind van de middag gaan we nog even lekker in het zwembad. Daarna hapje, drankje en eten.
Bezig geweest met Jos zijn website, nog niet opgelost. Morgen nieuwe website aanmaken zodat hij in ieder geval verder kan met verslag van de reis.
Woensdag 11 oktober, Albi
Eindelijk weer eens een croissant voor het ontbijt! De luxe van een broodjesservice op een camping.
Vanmiddag ons wellnessmomentje. Heerlijk in de sauna, het stoombad en het zwembad. En eigenlijk was het dat wel voor vandaag. Jos is nog bezig geweest met zijn foto's. Hier een goeie wifi, dat scheelt mb's.
Donderdag 12 oktober, Albi
Vandaag zijn we voor het eerst met de fiets op stap geweest. Het is niet zo heel ver naar de binnenstad van Albi maar als ik dat lopend moet doen dan kan ik veel minder van de stad genieten. Volgens de receptie moeten we onderlangs de Tarn kunnen fietsen, maar google maps leidt ons elke keer toch weer over de gewone weg. Het zei zo. Het is op de fiets maar een heel klein stukje. We zetten de fietsen aan een rek vast voor één van de ingangen van de overdekte markt.
We nemen daar gelijk een kijkje, het is niet groot maar het ziet er mooi uit. Er is ook een klas met kleine kinderen die wat mogen kopen bij de aanwezige bakker. Later komen we ze nog een keer in de stad tegen. Allemaal in ganzenpas achterelkaar.
Na de markt gaan we op zoek naar koffie met iets lekkers. We kregen vandaag al commentaar op de frequentie van ons taartgebruik. Voor de duidelijkheid, ze staan allemaal op de foto dus zo na te tellen (hahaha).
Wat opvallend is aan alle taartjes die we in Frankrijk hebben gegeten is het kartonnen logootje bovenop de taart. In Nederland is het meestal van een soort marsepein dat naar karton smaakt, hier is het echt karton.
De stad wordt gedomineerd door de Cathédrale Sainte Cécile. Het is één van de grootste bakstenen gebouwen in Europa, is gewijd aan de heilige Cecilia en gebouwd tussen 1287-1480. Het ziet er aan de buitenkant uit als een fort, heel imposant. Alleen het zuidportaal steekt er bij af, die is een fijnmazige gotische stijl gebouwd.
Alsof de beelden huilen......
Het interieur is overdonderend. Wat een fresco's, wat een motieven en kleuren. De fresco's op het blauwe, gewelfde plafond bestaan uit het grootste en oudste ensemble van de Italiaanse renaissenceschilderkunst in Frankrijk.
De blauwe kleur, bleu du roi, is geen plantaardig vervaardigde verfstof maar werd gemaakt van gemalen lapis lazuli en koperoxide. Daardoor heeft het de tand des tijds goed doorstaan.
Als je wil kun je ook nog het grote koor en de schatkamers bezoeken. Wij vonden dit al zo overweldigend dat we het hier bij hebben gelaten.
We hebben nog even heerlijk door de stad gewandeld.
en toen weer met de fiets naar de camper. Nu wilde google ons wel over het pad naast de Tarn sturen, alleen was dit zo stijl naar beneden en zo smal dat we daarvoor hebben bedankt en dezelfde route als heen zijn gefietst.
De middag was om bij te komen, een was te draaien en alvast eea op te ruimen. Morgen vertrekken we weer. Onze wellnessretraite zit er weer op. Die hebben we nog wel afgesloten met heerlijk eten in het restaurant.
Vrijdag 13 oktober, Pézenas
Vandaag gaan rijden met twee opties in ons hoofd. Afhankelijk van hoe het rijden gaat stoppen in Fraïsse sur Agout of doorrijden naar Pézenas. Jullie weten het antwoord al, we zijn doorgereden maar hebben Fraïsse sur Agout wel als tussenstop gebruikt.
Het was vandaag een schitterende rit door Parc naturel regional du Haut Languedoc. En Haut was het. We hebben vandaag de 1000 meter aangetikt. Wat een uitzichten, wat een weggetjes, wegen, klimmen, dalen en haarspeldbochten. Af en toe ruimte geven aan achteropkomend verkeer, want zo snel klimmen we niet en hijgende vrachtwagens tegen de achterbumper is ook niet alles.
Maar over het algemeen heel ontspannen kunnen rijden en genoten.
In Fraïsse zijn we wel uitgestapt, een ommetje gemaakt en bij de plaatselijke epicerie een overheerlijk regionaal kaasje en baguette gekocht. Een heerlijke lunch.
En dus besloten om door te rijden met uiteindelijk de grote afdaling naar het lager gelegen land aan de Middellandse Zee. We zijn er nog niet maar kunnen hem wel ruiken.
We staan nu op een camping vlakbij de oude binnenstad. We blijven hier 2 nachten.
Zaterdag 14 oktober, Pézenas
Er was weer broodjesservices op de camping dus we hebben heerlijk ontbeten met verse baguette en croissants.
We gaan de stad in. Gisteren had de jongen van de receptie al gezegd dat er vandaag een grote markt is en dat we via een zijuitgang over een wandelpad naar de stad kunnen lopen. En het klopt. Het is heel wat leuker dan langs een weg lopen waar auto's langs je heen razen. We lopen langs de achtermuurtjes van de tuinen van mensen.
We komen uiteindelijk uit bij een parkeerplaats, auto's staan voor de slagboom te wachten tot ze er in kunnen. Het is druk in de stad.
We kunnen daarna weer autovrij via smalle straatjes naar de markt lopen.
Die is op een brede straat middenin het centrum.
Op sommige plekken staan de kramen in drie rijen opgesteld. En langs de markt overal terrassen die al vroeg vol zitten met wijndrinkende klanten. Het is een leuke markt waar van alles verkocht wordt, van verse groenten tot hoedjes. We kopen een bak vol cantharellen, een uitje, heerlijke tappenade en een hoedje voor mij. Binnenkort volgt een foto, vanmorgen vergeten te maken.
Na een tijdje geslenterd te hebben gaan we een kopje koffie drinken en even zitten. Het is een pizzatent dus wat ons betreft niet iets om ook te eten. Na weer een stukje over de markt komen we bij een theesalon, waar buiten allemaal mensen genieten van een plankje met kaas en charcuterie. Het ziet er heerlijk uit en er is een tafeltje vrij dus wij gaan hier ook van genieten onder het genot van een lekker wit wijntje en uitzicht op de markt.
Het is iets na enen en de marktkooplui zijn al aan het afbreken. Opvallend is dat ze allemaal een eigen kraam en/of parasols hebben. Dus de gemeente hoeft niets meer af te breken of op te ruimen. Aan sommigen is goed te zien dat het een zware klus is om alles weer in de busjes te krijgen. Opvallend is trouwens dat er voornamelijk bewoners op de terrassen zitten. Ze krijgen regelmatig een bekende tijdelijk als mee-eter aan tafel. Die gemoedelijkheid, gezelligheid en spontaniteit zie je eigenlijk door de hele stad. Het is een heerlijke stad om doorheen te wandelen.
Na de lunch gaan we het oude deel van de stad in.
Smalle straatjes, stijl op- en aflopend en allemaal kleine bedrijfjes, ateliers en winkeltjes. Dit deel heet ook wel het Getto omdat hier Joden hebben gewoond. Niet recent hoor, ze zijn rond 1298 in Pézenas komen wonen en in 1394, toen de Joden uit Frankrijk werden verbannen, ook hier gedwongen vertrokken.
We staan naar een pand te kijken met een mooie ingang waar zelfs als versiering een icoon boven de deur hangt. Het is een timmerwerkplaats en meubelmakerij.
We staan nog een beetje te kijken als er een heel oude dame aan komt lopen en het pand binnen wil gaan. Ze ziet onze belangstelling en wenkt ons naar binnen. Het is een Walhalla voor houtbewerkers, zowel wat hout betreft als wat betreft gereedschap. Ze legt eerst uit dat het pand eigenlijk uit drie huizen bestaat dat nu helemaal is doorgetrokken tot één geheel. Een tijdlang wilde niemand in dit deel van de stad wonen. Haar man is meubelmaker maar daar is tegenwoordig geen droog brood meer in te verdienen. Zoals ze zelf zei, iedereen gaat naar ikea en dat laatste kwam er uit als een vies woord. Nu bestaat het werk voornamelijk uit het restaureren van het houtwerk in andere oude panden.
Ze wees ons op een deur uit 1600, onvoorstelbaar.
En zo stonden er nog meer. Ze drukte ons op het hart dat we wel de stad moesten gaan bekijken (wat we al aan het doen waren) wat dat het tot de mooiste steden van Frankrijk behoort. De stad is ook altijd in tact gebleven omdat er in dat deel van Frankrijk geen oorlogen zijn uitgevochten. Het is te zien en te merken aan alles. Na haar vriendelijk bedankt te hebben voor haar ontvangst zijn we verder door het oude deel gelopen en hebben nog een heerlijk ijsje gegeten. Gelukkig hadden we maar 1 bolletje besteld want voor Zutphense begrippen zijn het er minimaal 2.
We komen nog langs een muursteen die memoreert dat in 1961 in dit deel van de stad de film Cartouche, met in de hoofdrollen Jean Paul Belmondo en Claudia Cardinale, is opgenomen.
Bij terugkomst op de markt was er niets meer van te zien dat er een uur geleden nog zoveel kramen stonden en mensen overheen liepen. Het was weer leeg en rustig.
Op de terugweg naar de camping was er net een trouwerij afgelopen bij de Mairie de Pézenas, er werd geknald en vrolijke zigeunermuziek gespeeld.
Het was een heerlijke dag tot zover, daarna werd de stemming ietwat verpest omdat Jos een heleboel van zijn bewerkte foto's kwijt is. Hoe is een raadsel maar ze zijn niet meer te vinden.
En tot overmaat van ramp mislukte ook de cantharellensaus..... Dus tja.....
Gelukkig smaakte 's avonds de petits pâtés die we ook nog op de markt hadden gekocht wel lekker. Het is een zoet/hartige specialiteit die al sinds de 18de eeuw de trots is van Pézenas. Het is een rolvormig pasteitje met een lichte citroensmaak. Helaas is het niet op de foto gezet.
Morgen is het de bedoeling om de Middellandse Zee letterlijk aan te tikken. We gaan naar een dijk tussen Agde en Séte waar aan de ene kant een binnenmeer is en aan de andere kant de zee. Op het strook land is naast een weg ook een camperplek. Geen stroom dus we zullen de accu's goed in de gaten houden.
Maandag 15 oktober Castillon du Gard
Ik moet een verslag niet eindigen met een voornemen voor de volgende dag. Elke keer als ik dat doe mislukt het.
We zijn niet op het strand geëindigd. De enige CP op de dijk heeft een lengtelimiet van 6 meter. Onze camper is 6,5 m en daarachter hangt nog het fietsenrek. Balen!
De rit was verder heel dubbel, aan de ene kant mooie natuurgebieden met oa flamingo's maar aan de andere zo druk, zo toeristisch. Alle parkeerplaatsen die we tegenkwamen hadden een hoogtebeperking.
Na La Grande Motte (de badplaats van Montpellier) besloten van de kust weg te gaan.
Doel is een CP in de buurt van Nîmes. We hebben weer heerlijk mogen genieten van Frankrijk-rotondeland. En als kers op de taart het niet bestaan van de CP. Is me trouwens deze reis bij het gebruik van de campercontactapp al vaker opgevallen dat hun informatie niet (meer) klopt.
Uiteindelijk in dit dorpje in de buurt van Avignon terecht gekomen. Vanavond weer alle weerapps erbij gepakt want er is slecht weer op komst en zo te zien kunnen we het niet ontlopen. We kijken per dag wat en waar en hoe. Het waaide vandaag al behoorlijk maar vanavond is het gaan stormen. We staan redelijk beschut, maar schudden 'vrolijk' heen en weer. De temperatuur is gezakt maar het regent niet. De kachel aangedaan maar die vond het toen het redelijk warm was wel weer mooi geweest.
Klik hier voor La Douce France 5
Maak jouw eigen website met JouwWeb