Vrijdag 22 september, Loudeac

 

Het was vannacht heel erg koud. De Franse meteo had het ook voorspeld. Voordeel, we konden de kachel uitproberen. Ik vind namelijk dat ie een beetje onberekenbaar is. Kan ook aan de vele instellingsmogelijkheden liggen natuurlijk. Eigenlijk wil ik in de camper geen gedoe met allerlei technische vernuftigheden. Gewoon knop aan en gaan met die …... Thuis mag het wel ingewikkelder, daar kan ik er rustig voor gaan zitten en zit er geen jaar tussen het gebruik. Maar goed zover mijn frustratie. De kachel deed het uiteindelijk ook en tegen de tijd dat we weg wilden gaan was het echt behaaglijk. Ik herinner me van vorig jaar dat we de boiler aan lieten en dan hoeft er 's morgens niet meer zoveel opgewarmd te worden voordat de kachel z'n werk kan doen.

We willen vanmorgen eerst kleding wassen. Bij de Carrefour in Bayeux moeten wasmachines en drogers zijn. Dit keer voor het eerst een echt grote Carrefour, we zien zo rondkijkend niets.

En al lopend met onze winkelwagen vol zakken met kleding voel ik me net Jopie Gianotten uit Zutphen. De goeie man liep ook altijd met een wagentje vol spullen door de stad. Mijn schoonzus noemde me een 'bag lady', de vrouwelijke equivalent van Jopie. Voor ons iets om te lachen, maar voor de betreffende mensen natuurlijk helemaal geen feest.

Ik ga binnen bij de balie vragen waar de machine a laver staat. Het zit om de hoek tegen de muur van het fitnesscentrum. We zijn de eerste dus de was er in en met 48 minuten is het klaar.

Terug naar binnen, daar nemen we eerst even een heerlijke koffie en dan boodschappen doen.

Jos ziet nog net op tijd dat het tijd is om de was uit de machine te halen. Het blijft namelijk wel een kwestie van vertrouwen dat niet iemand anders er met ons beddengoed en onze kleding vandoor gaat. Als ik bij de machine aankom heeft een Frans echtpaar het al voor mij in de droger gedaan. Hartelijk dank daarvoor. Ik betaal de droger en ga weer terug de winkel in voor de laatste spulletjes.

We lunchen nog even in de camper en tegen de tijd dat we weggaan schijnt het zonnetje.

Onze planning is de richting van Carnac op te gaan. Dus dwars door de 'punten' van Normandië en Bretagne naar de zuidkust. We willen niet via snelwegen dus het wordt een hele trip, 400 km, die we waarschijnlijk niet in één dag halen.

We (ik) willen naar Carnac om nog een keer de menhirs te zien. De vorige keer dat we daar waren was het ontzettend druk en mocht je alleen met een gids over het terrein lopen. Ik wil in alle rust in mijn eigen tempo sfeer proeven. Daarna is het de bedoeling om wat sneller af te zakken naar het zuiden om nog wat warmte te kunnen meepikken.

Dus gas er op! Dat lukt wel op de autowegen waar we regelmatig op rijden maar we slingeren ook over binnendoor wegen die niet altijd even goed onderhouden zijn, smal zijn bergje op en bergje af gaan. We zien in de verte Mt St Michel liggen, mooi gezicht zo'n puist in het verder vlakke land. (Voor foto's moeten jullie bij Jos zijn.)

Om iets over vijven hebben we zo'n 250 km gereden. We vinden het eigenlijk wel welletjes maar dan is het zoeken naar een plekje geblazen. De eerste plek is alleen voor parkeren om het dorp te bekijken, niet om te ovenachten. De tweede plek kunnen we na heel zoeken en door het boerenland rijden niet vinden en de derde plek is in een tuin. Ik was er echter niet vanuit gegaan dat met tuin een privétuin bedoeld werd waar je letterlijk bij iemand in de tuin staat. Het weggetje er naartoe was al smal, kun je nagaan hoe de oprit naar de tuin was, nog smaller. Tot overmaat van ramp komen we ook nog een trekker tegen, nauwelijks uitwijkmogelijkheden dus met heel veel passen en meten komen we langs elkaar heen. Ik raak ook nog iets van een betonnen put, shit. De dag kan niet meer stuk.

Uiteindelijk zijn we om half 7 bij het voormalige station van Loudéac.

Daar aan de zijkant is een gratis CP voor 3 campers en verder kun je er schoon water tappen en vuil water en wc-cassette legen. Alles voor niets, heel netjes van die gemeente.

 

En uiteraard is er  tegenover het station een café de la gare.

Als ik met het water bezig ben, vinden een aantal mannen het leuk om op het gras naast de camper met hun piemel mijn kant op te moeten piesen, wat een kleuters. Helaas heb ik er geen foto van.

Onze stemming is ondertussen onder nul, doodmoe en al dat gezoek en geslinger is niet echt stemmingverhogend. Jos maakt bami en ik vul water bij met de gieter. We hadden er helemaal niet aan gedacht dat het water wel eens op kon zijn. Maar de pomp bromde zo raar dat ik maar eens ging kijken........ Goed, gevuld en er komt weer water uit de kraan.

Jos gaat vroeg naar bed, doodmoe. Ik, ook doodmoe, vind het heerlijk om dan nog even alleen te zijn.

En naar aanleiding van al die drukte bij Étretat kijk ik nog maar eens op de site van Carnac en zie dat je pas vanaf oktober zonder gids mag rondlopen. Dan kijk ik of ik nog kaartjes kan reserveren voor een rondleiding. Nou zondag zijn er nog 2 mogelijkheden. Dat betekent dus dat het er nog steeds hartstikke druk is. Dan hoef ik er niet heen.

Het is ondertussen wel bedtijd, het begint behoorlijk af te koelen, dus lekker onder de schone dekens en warm worden.

 

Zaterdag 23 september, Fégréac

Het was weer koud vannacht en, dus toch maar weer even de kachel aangezet. Jos haalt een vers stokbroodje en croissants bij de bakker.

Naast dat ik de menhirs in Carnac wilde zien was het ook de bedoeling om een paar rustdagen in te plannen. Eigenlijk doen we teveel. Rijden, stadje bekijken en weer doorrijden en weer volgend stadje bekijken. Hartstikke leuk maar we moeten ook rust nemen, onze lijven zeggen ho.

Ik kom via de app een aardige camping tegen in Sixt sur Aff. Het is ongeveer 70 km rijden, dus een overzienbare afstand. Als we aankomen bij de camping is de receptie gesloten, we lopen over de camping en het ziet er aardig uit. Het is niet druk er zijn op het terrein afgebakende plekken waar je met de camper, tent of caravan kunt staan en verder zijn her huisjes.

We lunchen in de camper en gaan om 2 uur terug naar de receptie. Nee we hebben niet gereserveerd. Dan is er geen plaats. Ik ben heel verbaasd, er zijn zo'n 20 plekken en er staan 3 campers. Nee echt het is vol. We kunnen na aandringen eventueel bij de serviceplaats staan. Bekijk het, vooral om dat het verhaal niet klopt, anders zou het misschien nog wel een aardig aanbod zijn geweest. Dus we vertrekken.

Het is in het dorp hartstikke druk, het blijkt de woonplaats of zoiets van Yves Rocher te zijn. Alles ademt Yves Rocher. Er is een hele grote parkeerplaats buiten het dorp waar ook campers mogen overnachten. Ook hier staat het hutjemutje vol, geen aangename plek, misschien hebben we ook wel genoeg van dit stadje. Dus we rijden verder. En krijgen visioenen van gisteren, plek niet te vinden, niet bereikbaar en wat dies meer zij. De derde plek is prima, vlakbij het dorp, serviceplaats voor de deur, stukje gras om de camper. Prima plek, er staat al een camper die er, zo te zien, al wat langer staat. Hebben zich heerlijk gesetteld. En dat doen wij ook. We zetten de stoeltjes buiten, maken koffie en eten een stukje perentaart volgens Bretons recept.

Na een tijdje krijgen we bezoek van nog een Fransman en die rijdt zowat over onze tenen omdat hij vindt dat hij daar mag staan en wij daar niet mogen zitten. Zijn vrouw vraagt of wij in Nederland geen zon hebben, wel een dag waarop wij ons welkom voelen......

We verzetten onze stoeltjes zo dat we niet in de schaduw van hun camper zitten en genieten verder van het zonnetje. Zij zitten binnen, eerst voorin, druk op de mobiel aan het kijken en zoeken later achterin en dan zijn ze druk aan het delibereren met elkaar, blijkbaar ook een slechte dag. Na enige tijd vertrekken ze weer.

 

Als het al te fris wordt gaan we naar binnen. We hadden van de week al een keer problemen met het open krijgen van de deur van de hangkast, nu lukt het helemaal niet. Uiteindelijk lukt het Jos om een uiteinde van een vorkje er tussen te krijgen. Blijkt dat ons flessenrek het schuifje in de kast klem zet. Waarom dat nu opeens gebeurt is een raadsel, we hebben dat rekje er altijd staan. Jos bedenkt een provisorische oplossing. We kunnen het pas controleren als we weer gaan rijden.

Goed dan het volgende probleem, de keukenafvoer loopt opeens niet meer door, die van de badkamer bubbelt een beetje maar loopt wel door. Soda hebben we niet maar ik lees ergens dat afwasmiddel er in gieten even laten trekken en dan heet water er op ook weleens wil helpen. Na een aantal pogingen loopt het heel iets door. Voor nu laten we het er bij. Morgen naar de winkel maar nu eindelijk koken, we zijn opeens in de zuidelijke eettijden beland.

 

Vanavond komt er nog een buscamper naast ons staan, ze staan nog niet of er komt nog een camper. Helaas voor hen te laat. Het is vol maar het wordt ook al donker en dan nog verder zoeken is geen lolletje.

 

Na het eten gaan we alle twee met de websites bezig, daar is gisteren niets van gekomen en je moet niet teveel achter lopen. Dus hup aan het werk.

 

 

Zondag 24 september, Fégréac

 

We zijn al om half 9 op, en dat voor een rustdag. Na de thee gaat Jos naar het dorp om stokbrood en croissants te halen. En uiteraard soda, ik stuur hem de printscreens van de vertaling van soda en verstopping van de afvoerbuis. Dan is het in de winkel wat duidelijker wat hij moet hebben. Ze hebben aan een half woord genoeg. Opvallend is dat je in Frankrijk soda koopt dat je zowel voor schoonmaak etc als voor het bakken gebruikt. In Nederland wordt dat als twee verschillende producten verkocht.

We gaan eerst lekker ontbijten en dan aan de slag met de afvoer. Water koken, soda in de wasbak, oplossen in kokend water en dan de stop er uit trekken. Het lijkt even wat te helpen maar na meerdere pogingen laten we het er even bij en gaan een wandelingetje naar het dorp maken om ook nog een broodje voor vanavond bij de omelet te kopen.

Het dorp stelt niets voor maar heeft wel een bakker, een kleine supermarkt, een slager. En naast een school en ook een mooi gemeenschapshuis. We maken een ommetje en lopen dan weer terug, lunchen en gaan nog weer eens bezig met de afvoer. Het lukt Jos om de besteklade er uit te krijgen en zo een grote dop die als een soort sifon of zwanenhals dienst doet af te draaien.

Daarachter zit allemaal zwarte prut, voorzover Jos er bij kan maakt hij het schoon. Daarna alles weer dicht en uitproberen. De eerste liters lopen door en dan stokt het weer. Het water blijft elke keer op hetzelfde niveau staan.

We zijn juist steeds beter gaan opletten dat we geen kleine restjes eten wegspoelen in de gootsteen en vinden het behoorlijk ondankbaar van de afvoerbuis om nu te verstoppen. We weten het ook even niet meer. Laten nog een keer een lading soda in de buis trekken en gaan lekker buiten in het zonnetje zitten. En dan krijgt Jos z'n Eureka-momentje. We staan nogal scheef en ik had gisteren geen zin in gehannes met de blokken....... Het water kan gewoon niet goed weglopen, het waterniveau moet omhoog lopen om bij de afvoer te komen. Tja en dat doet water niet uit zichzelf.

Ik was gisteren niet alleen te lui om de blokken er onder te zetten, ik wilde eigenlijk ook de camper met de neus naar de andere kant hebben, praktischer met wegrijden als er meer campers komen te staan. Nu krijg ik dat dus dubbel en dwars gepresenteerd, al dat gehannes de hele dag was voor niets als de camper in één keer goed neergezet was. Tja..... De afvoer loopt weer als een zonnetje en heeft een grote schoonmaakbeurt gehad.

Het betekent wel dat mijn geplande rustdag een beetje de mist is ingegaan. Onze voorlopige planning is dan ook om morgen nog hier te blijven staan, lekker plekje, lekker rustig, vogeltjes die zingen en verder niets. Het weer blijft in ieder geval voorlopig goed.

Het is trouwens vandaag een komen en gaan van campers die gebruik maken van het servicestation, aan het einde van de middag komt er een camper die hier ook blijft overnachten. 

 

Maandag 25 september, Fégréac

 

Nou die planning werd weer even hevig door elkaar geschud. Gisteravond stopte de boiler/kachel er gewoon mee, doodddd. Geen enkele reactie. Het display was donker en bleef donker. Op zoek naar zekeringen, die waren allemaal goed. Zekeringen aan een uit gezet, hielp niets. Dan maar onder bank kruipen en kijken of er bij de kachel zelf iets te zien of te doen is. Niets, gebruiksaanwijzing, niets. Nou leuk hoor zo'n Alde, mooi systeem, lekker duur maar ondertussen elke keer weer storingen. Ik baal als een stekker en dat vreet energie. We geven het op. Ik zoek ondertussen uit of je überhaupt ergens in Frankrijk terecht kun en dat kan, dinsdag zijn de garages weer open. Wat een gekut. Ik baal hier zo ontzettend van. En elke keer gaan we er mee naar de monteur maar ja dan stoort ie niet en is er ook niet te ontdekken wat er aan de hand is want daarvoor moet ie storen. Grrrr

Goed we stoppen met onszelf te frustreren. We gaan naar bed. Als Jos er een keer uit moet, ben ik ook wakker want hij moet over mij heen klauteren, dan zie ik dat er 'licht' brand. Het is het display van de kachel, die is geheel uit zichzelf aangeslagen ????? Hoe dan????? Na een tijdje zet ik hem uit omdat ik er niet de hele nacht op wil letten en mee bezig wil zijn.

Vanmorgen doe ik de boiler aan en na eerst een melding van fan failure (die we wel vaker krijgen en die stopt als je hem nog een keer opnieuw aandoet) doet alles het...... een kwartier dan weer doodddd. Na een tijdje krijg ik hem weer aan. De rest van de dag geen problemen. En natuurlijk kunnen we naar een garage maar ook daar zal er waarschijnlijk niet veel uitkomen. Ik denk dat er in Nederland een Alde-expert bij moet komen. Misschien heeft hij/zij er vaker mee te maken gehad.

Dit soort gedoe waar ik geen greep op heb, vreet energie. Ik hijs mijzelf omhoog en ga naar het dorp brood halen. Jos gaat ondertussen bezig met vuil en schoon water en de wc.

Hadden we nou maar gisteren op de deur van de bakker gekeken dan hadden we gezien dat ze op maandag dicht zijn net zoals het supermarktje. Het hele dorp is dicht, behalve de kroeg.

De wandeling is niet voor niks, ik heb mijn frustratie er een beetje uitgelopen, een frisse neus gehaald en Jos heeft alles schoon.

Daarna aan het ontbijt, mijn laatste yoghurt uit Nederland en Jos z'n eerste knackebröt uit Frankrijk.

We drinken koffie, ik maak een lekkere lunch met van oud stokbrood en kijken ondertussen naar alle campers die hier komen lozen. Dat gaat eigenlijk de hele dag door. Er zijn opvallend veel alleenstaanden, er vanuit gaande dat de partner niet stiekem achterin de camper blijft. Er komt een wat oudere vrouw met de camper die ons zelfs netjes vraagt of we het erg vinden als de hond uit de camper komt. Het is een behoorlijke herder maar zij vraagt het zo'n manier dat we er wel vertrouwen in hebben. Beter als al die kut keffers die anderen bij zich hebben.

We gaan vanmiddag een stukje wandelen. Achter ons begint een natuurgebied en aan de bordjes te zien, ligt het zelfs op de route van lange afstandspaden.

We lopen tot we bij een grotere weg uitkomen. Daar gaan we niet langs terug, dat loopt helemaal niet prettig dus we keren op. Ondertussen genieten we van de vogeltjes. O.a. een Cetti's zanger, nog nooit van gehoord maar die schijnt ook in Nederland voor te komen verder roodborstjes, boomklevers en een winterkoninkje. Leuk stuk om te wandelen.

Er staat ook een heel grote tamme kastanjeboom, echt jeugdherinnering, in het dorp waar ik woonde gingen we altijd het bos in om de kastanjes uit de bomen te halen. Heerlijk. En later natuurlijk in Parijs waar op elke hoek van de straat verkopers stonden met gepofte kastanjes.

Er ligt langs het pad een verteerde zak met een bijna verteerde vogel? Het is niet goed te zien wat er hier precies is gebeurd.

 

Zo is goed te zien hoeveel hoger het dorp ligt dan waar wij staan met de camper. 

Als we weer bij de camper komen schijnt de zon volop en gaan we buiten zitten. Jos maakt nog een wandelingetje naar het dorp om te kijken waar afval kwijt kunnen. Want dat is het enige wat je niet kwijt kunt bij dit servicestation. Het lukt dus dan met een zak vol weer terug, zijn we dat ook kwijt.

We eten vanavond kaasjes met nog een restje oud stokbrood dat ik opbak in de koekenpan. Drinken een glaasje wijn en overpeinzen dat we een nieuwe modus moeten vinden van omgaan met langer met een camper reizen. Hele dagen op je mobiel is ook niet alles, lezen is het afgelopen jaar/jaren door stress en zorgen echt verslonst en moet weer worden opgepakt. Verre wandelingen kan ik niet. En zoals in Noorwegen kilometers vreten willen we ook niet. We moeten een vorm van slow-camperen ontdekken.

Oh en voordat jullie je zorgen maken, verder gaat het goed hoor. Wij genieten en komen tot rust en laten het afgelopen jaar een beetje van ons afglijden.

 

Dinsdag 26 september, Notre Dame de Monts

 

We gaan vandaag weer verder, afzakken naar het zuiden. Ik wil heel graag naar de Atlantische kust, en als het kan er ook nog zwemmen. Dus gisteren gezocht naar een plek vlak aan het water en ook nog met stroom. Want...... ach ook met die accu's blijven we in gevecht. Of zullen de zonnepanelen te weinig opbrengst hebben. Zo al reizende komen we weer de echte manco's tegen.

Ik heb een camping gevonden, direct aan het strand, alleen even het duin over. Het is niet zover reizen, zo'n 90 km. Dus we kunnen rustig aan doen.

We moeten via St Nazaire want daar moeten we via een brug de Loire-monding over. Rondom St. Nazaire is het langzaam rijden en stilstaan. Ze zijn daar met een aantal wegen bezig. Al met al valt de vertraging wel mee. Het uitzicht vanaf de brug is, voorzover ik het al rijdend kan zien, schitterend. Jos heeft de foto's......

 

Onderweg doen we boodschappen bij een Intermarché. Vergeleken met de Carrefour die we tot nu toe zijn tegengekomen, valt deze winkel erg tegen. Kan aan deze specifieke winkel liggen of toch aan het concern. Maar uiteindelijk kunnen we wel krijgen wat we willen en zorgen we dat we weer voorraad hebben.

Op de parkeerplaats via de app nog contact met de monteur over de kachel, maar eigenlijk valt er zo geen zinnig woord over te zeggen. Alles wat Freddy aangeeft hebben we al uitgeprobeerd. Als we eenmaal op de camping zijn, heeft hij nog één suggestie, het stekkertje dat bij de kachel zit en afkomstig is van de display er uit halen en opnieuw er in doen. Gedaan, en nu maar afwachten, wordt vervolgd.

 

Als we ons gesetteld hebben en geluncht en bijgekomen, lopen we naar de zee.

Je hoort hem op de camping al de hele tijd ruisen maar eenmaal over het duin is het een hels kabaal.

 

Het water is hoog en wild. We lopen een stukje door het water maar blijven aan de rand. Als ik er echt in wil moet ik ook wat bedenken voor mijn voeten, er liggen, uiteraard, overal schelpen en steentjes. Misschien lukt het met mijn oude sportschoenen.

We genieten heerlijk van de zon, de wind en het uitzicht.

Bij de camper genieten we van een hapje en een drankje, daarna ga ik bezig met het eten. We hebben vanmorgen garnalen gekocht. Ik maak er een lekker sausje bij en bak stukjes oud stokbrood tot toast. Glaasje bubbels en het smaakt weer heerlijk.

(Fles bubbels in de camper openmaken terwijl je die dag nog gereden hebt, is niet echt handig. Het spuit eruit. Gelukkig blijft er genoeg over. Ik lees van een buurman die op hoogte in de Alpen is met de camper dat daar een tube tandpasta open maken ongeveer hetzelfde effect heeft. De tandpasta spuit er uit.)

Als toetje maak ik een koffie gourmand.

We blijven hier in ieder geval morgen ook nog. Daarna zien we weer verder.

 

Woensdag 27 september, Notre Dame de Monts

 

We staan op een camping dus er kan worden gedoucht.... Uiteraard zijn het hele kleine hokjes met een bankje die nog niet groot genoeg is om mijn voet op te zetten. Ik ga naar de douche voor gehandicapten. De ruimte is in ieder geval veel groter maar er is überhaupt geen bankje, alleen een minimaal stoeltje naast de douche. De douche zit strak tegen de muur, hoe je daar onder moet als je niet plat tegen de muur kunt staan vraag ik me af. Van vasthoudgrepen hebben ze ook nog nooit gehoord. Mijn hemel wat een gedoe, mijn haren worden wel schoon maar ik ben al moe voordat de dag echt begint.

Jos loopt naar het dorp voor de bakker, die is maar tot één uur open en we hebben geen brood voor de lunch. Het is de eerste keer dat Jos gebruik maakt van google maps navigatie, en het lukt! Voor hem heel fijn want hij krijgt nu de routeplanning rechtstreeks op zijn oortjes. Ik heb ondertussen de 'badkamer' een beurt gegeven. Was wel weer eens nodig, helemaal nu we op zand staan.

Het weer is omgeslagen en het nodigt niet uit om naar het strand te gaan. We lopen nu samen nog een keer naar het dorp. Langs de gewone weg is door het duin een voet/fietspad aangelegd. Heerlijk om te wandelen. 

Onderweg komen we allemaal bewerkte, dode bomen tegen. Er zitten echte kunststukjes bij.

In het dorp is niets open. Na heel veel zoeken komen we een café annex goktent tegen zoals je ze veel ziet in Frankrijk. Een soort primera maar dan met goede koffie.

We rusten daar even heerlijk uit en lopen dan weer grotendeels dezelfde weg terug. Er is niet zoveel anders hier. Het dorp moet het van het toeristenseizoen hebben en dat is voorbij. Zaterdag gaat ook de camping waar wij nu staan dicht. Volgens mij doen ze dan ook het hek om het dorp dicht want er blijft dan niet veel meer over.

We hebben nogal wat garnalen van gisteren over en nog wat aardappeltjes en daarmee maak ik een heerlijke salade.

Er wordt aan de deur geklopt door een mevrouw, ze heeft problemen met het draaien van haar caravan. Of Jos samen met een andere gast even wil helpen. Als ik ze bezig zie, zie ik een remake van “We zijn er bijna.” Achteraf bleek de rem nog niet van de caravan te zijn.

(filmpje komt nog. Moet via Youtube)

 

Later komt de mevrouw nog een keer langs en trakteert ons op een heerlijke pindakoek.

Zij rijdt morgen richting Parijs, heeft nog ergens een tussenstop en is dan overmorgen thuis in Fontainebleau, net onder Parijs.

Wat ons de afgelopen dagen is opgevallen is het aantal alleenreizende vrouwen met camper of caravan. Nog nooit in die aantallen meegemaakt. Of dat iets specifiek Frans is of dat je dat ook meer in Nederland ziet, weet ik niet.

 

Ik heb vandaag niet mijn dag. Ik baal van elke keer weer iets met de camper. Mijn stressbestendigheid is nog lang niet op het peil van voor alle problemen met mijn moeder. En daar baal ik dan ook weer van. Ik wil gewoon weer onbevangen op reis. En natuurlijk weet ik ook wel dat dat niet 1,2,3, weer goed is. Maar soms heb je even een off-day.

We rijden morgen weer verder. Sinds vanavond regent het en het blijft ook morgen regenachtig. We rijden nog wel naar het zuiden maar gaan ook een klein stukje naar het oosten, richting Poitiers en daarna richting de Limousin.

 

Donderdag 28 september, Cholet

 

Na een slechte nacht hebben we vanmorgen de knoop doorgehakt. We gaan naar huis. We kunnen niet van de camper op aan zoals we willen en dat geeft op dit moment teveel stress.

We rijden voorlopig niet over snelwegen, dus hobbelen nog even door het Franse land. We rijden onder Parijs door naar het oosten en gaan dan richting Nederland.

We zorgen dat we plekken hebben met stroom omdat de accu's snel leeglopen.

Vanmiddag een wandelingetje en een heerlijke lunch in Montaigu-Vendee.

 

Nu staan we in Cholet.

 

Vrijdag 29 september, Saumur

 

Vannacht prima geslapen, ook al was het op een grote mix-parking. Van de plek wordt officieel aangegeven dat er stroom is, alleen is dat alleen bij het sani-station waar je even wat stroom kunt opladen. Dus hebben we zonder gestaan. Wel zo zuinig mogelijk met de stroom omgegaan, geen Nespresso, en de laptops ook alleen op de batterijen gebruikt. Vooral voor Jos z'n laptop lastig want die is tegenwoordig nogal snel leeg.

We rijden over mooie binnenwegen oostwaarts naar een heel klein dorpje, Saint Martin de Sanzay. Daar kun je op een voormalige camping municipal met de camper staan. Het is een prima plek maar de stroom doet het niet (meer?). Dat zou volgens de camperapp nog wel moeten. Helaas dan gaan we toch verder, willen geen problemen met de accu's.

We rijden door naar Saumur, daar is een CP vlak voor de camping. Mocht het één niet lukken dan kunnen we bij de buren terecht.

Als we aankomen is er nog genoeg plek op de CP, het is een aire–etape, en daar heb ik al een pasje van. Dus we kunnen zonder problemen de CP op. In de loop van de middag stroomt de CP helemaal vol. Een gewilde plek.

De CP ligt op een eiland in de Loire en we staan zowel naast de camping als een atletiekstadion.

Na de late lunch gaat Jos een ommetje maken. Ik ga plat, ben behoorlijk moe.

Aan het einde van de middag begint het stadion te leven. Heel veel met name jongeren gaan er naar toe. Ondertussen is er ook een stadionspeaker actief en zien we groepjes hardlopend langs de CP komen. Ook in het stadion zijn groepen aan het sporten.

In de loop van de avond is het feest, er is een DJ waar wij van mee kunnen genieten. Later horen we ook een bandje spelen, in ieder geval komt de drummer overal bovenuit.

Vanaf de camperplek zie je door de afzetting van de tribunes het kasteel van Saumur.

Morgen gaan we de stad in en het kasteel van dichtbij bekijken.