Argenton sur Creuse, maandag 29 april
Na een ontbijtje rustig opgestart. We zetten de Tomtom eerst op Limoges, die kant moeten we in ieder geval op. Het eerste stuk, naar Périgueux, sowieso binnendoor. Daarna kunnen we beslissen of het de snelweg of nog meer binnendoor wordt.
Ik merk al vrij snel dat ik vandaag in ieder geval geen zin heb in bergje op, bergje af en al dat gehobbel. Als dan ook nog in Périgueux een volstrekt onduidelijke omleiding is, draaien we terug naar supermarkt buiten de stad, doen boodschappen, lunchen, en zetten dan de tomtom op snelweg/péage met als doel Argenton sur Creuse. Mocht ik het niet halen dan is er onderweg ook nog een alternatief. Onderweg stoppen we nog een keer voor koffie en dat helpt. Nu op naar Argenton. Op de snelweg heb je uiteraard ook bergje op en af maar wel wat ontspannender dan smalle wegen en rekening houden met achteropliggers en tegenliggers. Uiteindelijk gaat het allemaal redelijk goed om die 250 km te rijden. Alleen gebeurt er nog wel even een dingetje onderweg. Ik rijd achter een vrachtwagen, schiet zelfs door mijn hoofd dat ik niet te hard moet rijden, moet altijd kunnen remmen, krijgt hij een klapband. Wat een klap en de restanten band vliegen om onze 'oren'. Ik kan gelukkig langszij en de grootste stukken ontwijken. Maar heb wel even de bibbers. De vrachtwagen kan gelukkig veilig naar de vluchtstrook uitrijden.
We zijn tegen kwart over vijf op de cp.
Nemen een knabbeltje en een drankje en zien aan de overkant geiten omhoog klimmen om naar hun slaapplaats te komen. Tussen onze camper en die van de buren heeft een hond zijn plekje gevonden.
Als het weer enigszins meewerkt, gaan we morgen het stadje in. We weten al een beetje wat ons te wachten staat, Henk en Wieke (mede Bastionbewoners) hebben hier een paar dagen geleden gestaan.
De terugweg is echt begonnen
Mailly le Camp, dinsdag 30 april
Vanmorgen regende het. Dus dat wordt geen wandeling door het stadje. En daarbij ik/wij willen naar huis. Het is hoog tijd om ook die stap te zetten en om nou kostte wat het kost nog extra dagen hier rond te blijven hangen heb ik geen zin in. Dus niet hobbelend over wegen met om de haverklap een rotonde maar via de snelweg en de péage zo makkelijk en ontspannen mogelijk naar het noorden.
Dus op de vraag wat heb je vandaag meegemaakt...... kilometers vreten, af en toe een koffie- en eetpauze en daarna weer verder. Al met al zo'n 450 km gereden. In het begin veel regen, later af en toe een buitje. We staan nu tussen Troyes en Reims, morgen om Reims heen en op naar Luik.
De enige foto is van nu net, Jos ontdoet de voorruit van de vandaag verzamelde insecten. Vooral voor hem van belang ivm foto's maken. Ik kijk er wel omheen.
Pootjes zijn omhoog, bubbel ingeschonken, chippies geknabbeld.
Zutphen, woensdag 1 mei
Gisteravond bedacht dat ik vorig jaar de laatste reisdag (in de stromende regen) ruim 500 km heb gereden, dus dat moet nu met goed weer ook lukken. Dus de wekker op 7 uur gezet. Vanmorgen om half negen na tanken op weg. Tot Reims péage daarna 'gewone' snelweg tot aan de Belgische grens. Daarna worden het Belgische wegen, onvoorstelbaar dat dat nog steeds zo'n rommeltje is.
Zowel in Frankrijk als in België staan de parkeerplaatsen overvol met vrachtwagens, zo vol dat ze zelfs langs de snelweg staan. Het is vandaag 1 mei, dag van de arbeid, en in de meeste landen een nationale feestdag. En dus ook een dag waarop vrachtwagens niet mogen rijden.
Als we koffie willen drinken, lukt dat op de eerste aires niet. Pas de 4de, ondertussen lunchtijd, heeft een plekje. Er stond op het bord dat er een restaurant was, helaas was dat een vitrine met broodjes in plastic en warme kaasbroodjes.
Die laatste bleek tijdens het eten niet lang genoeg gebakken te zijn. De koffie was wel goed, Starbucks heeft tegenwoordig op veel stations automaten.
Na wat omrijden bij Eindhoven gaan we in 1 ruk door naar Zutphen.
Na 550 km en ruim 7 uur rijden zijn we om kwart voor 4 in Zutphen. Even bijkomen en dan beginnen met uitpakken. Dan is een balkon aan de straatkant wel fijn. Jos geeft aan en ik pak het aan en vervolgens is alles binnen.
Nu wel moe...... morgen weer een dag.
Het was een mooie reis, het was heftig, het was intensief, veel verdriet maar ook heel mooie, liefdevolle momenten samen. Het was goed om dit toch doorgezet te hebben en het is goed om nu thuis te zijn.