Zaterdagavond, 15 juni Hirtshals

Misschien had ik wat meer op de tickets moeten kijken in plaats van bezig te zijn met de website..... In ieder geval staan we bij een verkeerde rederij. We mogen via een speciale sluis weer terug naar de gewone weg en rijden dan nog een keer het hele havengebied rond om wel bij de goeie reder te komen; Fjordline. We sluiten keurig achteraan aan. Ze zijn al bezig met het inchecken en wij worden nog even 'ondervraagd' door een douanemevrouw. Ze wil weten wat wij gaan doen in Noorwegen en waar we naar toe gaan, als we zeggen dat we 8 weken gaan rondrijden is ze zo trots op haar land dat we gelijk door mogen rijden. Die hobbel gehad. Tijdens het inchecken arriveert ook de veerboot. Wonderwel gaat het leegmaken en ook weer vullen met auto's zo snel dat we klokslag 8 uur vertrekken.

We brengen onze spullen naar de hut en gaan dan wat rondkijken. Het sundeck is nergens te vinden, misschien vanwege het weer?

We hebben geboekt voor een buffet en worden om kwart over 9 verwacht, met ons nog zeer velen. Gelukkig voor ons moeten heel veel mensen uit de rij, die niet geboekt blijken te hebben maar hoopten nog een vorkje mee te prikken. Zij mogen na ons de restjes opeten.

We gaan na het eten naar de hut en slapen, al met al waren het 2 vermoeiende dagen. Ik kijk mijn aantekeningen nog eens na en heet klopt echt dat we pas 2 hele dagen onderweg zijn. Het idee dat we al veel langer onderweg zijn.

Zondag, 16 juni Bergen 6 km

Het is een prima hut met dito bed. Maar omdat ze bang zijn dat we te lang slapen worden we voor zessen wakker gemaakt via de luidspreker. Mensen die in Stavanger van de boot gaan, moeten zich verzamelen op het autodek. Tja, fijn om te weten maar wij hoeven 'pas' om half 9 bij het ontbijt te verschijnen. We dommelen nog wat en gaan dan richting eetdek. En lopen ook even naar buiten, frisse neus halen en genieten van het uitzicht. Jammer genoeg is het nog steeds zwaar bewolkt.

We mogen ontbijten in de serre van het restaurant, mooi uitzicht over de water.

Ondertussen bedacht dat er waarschijnlijk maar één lift is die tot aan het zonnedek komt, en dat klopt. Alleen het allervoorste trappenhuis gaat helemaal naar boven. Vanaf dit dek hebben we een schitterend uitzicht over het water en alle eilandjes die aan ons voorbij trekken.

We zullen nog wel veel meer mooie(re) foto's  van water en kust maken maar voorlopig vind ik de vandaag gemaakte foto's mooi genoeg om te plaatsen. Dus bij deze... enjoy

Op dit dek zit geen geluidsinstallatie dus als we aanmeren in Bergen, gaan we snel naar beneden en blijkt iedereen al in zijn campertje te zitten. Precies op tijd start ik de motor en kunnen we de boot af.

In Bergen moeten we nogmaals langs de douane, nu om al of niet aan te geven dat we iets in te klaren hebben. Dat hebben we niet, vinden we zelf. Zij gelukkig ook en we mogen doorrijden. Met een heerlijke voorraad drank komen we de komende 8 weken wel door.

Er zijn in Bergen 2 camperplekken. Eén voor 28 plaatsen met voor een beperkt aantal campers elektriciteit en een grotere met 100 plaatsen zonder stroom. Wij kiezen de eerst omdat we de koelkast wel even aan de 220 willen hebben. Op de boot heb je geen stroom en moet het gas afgesloten worden dus even wat extra prut zou fijn zijn. Helaas zijn alle stopcontacten bezet. Maar, met dank aan mijn gehandicaptenkaart, is er wel een plekje vrij. De rest van de middag zien we campers af en aan rijden om te kijken of er nog plaats is. Niet dus.

Wij en nog andere camperaars hebben problemen met betalen, de automaat gooit elke keer de betaalkaart er uit. Na heel veel pogingen lukt het. Gelukkig maar want er staat een boete van zo'n 60 euro op niet betalen, campinggedrag en fout parkeren.

We krijgen van een behulpzame Noor nog wat tips waar we eventueel morgen naar een ruitenwisserarm kunnen kijken.

Jos maakt nog een wandeling in de buurt, ik ga met mijn pootjes omhoog en moet even bijtanken. 

Maandag 17 juni, Bergen, 39 km

's Morgens vertrekken er uiteraard heel wat campers. En die willen allemaal tegelijk hun vuilwatertank en wc legen en schoon water tanken. Dat is dus een opstopping op een terrein waar daar niet echt ruimte voor gemaakt is. Van een afstandje een leuk gezicht en de plaatselijke burgemeesters doen uiteraard ook een flinke duit in het zakje.

Maar goed, ook wij gaan op pad. Eerst naar een heel grote auto-onderdelenwrinkel op zo'n 15 km van de camperplek. Helaas zij hebben geen ruitenwisserarmen, wel een adres van een andere winkel in de buurt, ook niet wat we nodig hebben. Daar geven ze het adres van een camperbedrijf in de buurt. Die had ik ook al gegoogeld. Dus op naar Hylkje. Een giga camperbedrijf waar ze zowel nieuwe als tweedehandse campers verkopen en waar ze ook een werkplaats hebben. We moeten eerst bij de meneer van de onderdelen zijn. In eerste instantie heeft hij al de leuke mededeling dat het wel zo'n 5 weken voordat het onderdeel er zal zijn. Het moet van Knaus komen en dat is een tijdje onderweg. Vervolgens ziet hij dat Knaus voor onze camper niet meer dat onderdeel levert. Helemaal niet leuk..... Na wat heen en weer praten en vragen wat voor oplossingen hij nog wel ziet, roept hij hoofd werkplaats er bij en die gaat er mee aan de slag. Komt even later terug en meldt dat een monteur de arm gaat lassen. Na 10 minuten is het klaar en mogen wij de arm kosteloos meenemen. Wat een service! Dank Bergen Caravan AS in Hylkje/Bergen!

Buiten op de parkeerplaats zet Jos als een volleerd monteur de arm met wisser er weer op.... Hij doet het! 

Na een tussenstop bij een supermarkt en een pinautomaat rijden we weer terug naar de CP in Bergen. En met dank aan mijn GPK kunnen we zo weer onze oude plek innemen.

Scheen vanmorgen nog de zon, als we na de lunch willen vertrekken naar de binnenstad van Bergen regent het volop. We gaan toch want Bergen is de natste stad van Noorwegen dus met een beetje pech wordt het nooit meer droog.

Via een app koop ik kaartjes voor de tram. Bijna voor de deur van de CP instappen en middenin het centrum weer uitstappen, prima geregeld. Ondertussen is het ook al weer droog.

Ik was een paar maanden geleden op een website tegengekomen dat je Bergen moet mijden als de pest omdat het zo vreselijk druk is, zelfs in het voorseizoen. Nou het is er niet stil, en net als op de veerboot van Denemarken naar hier zijn er veel Chinezen, maar vergeleken met Amsterdam is het erg rustig en kun je er nog prima rondwandelen.

Op een plein staan een heleboel oranje hesjes. Waren de gele op? Of is er wat anders aan de hand? Op een aantal hesjes staat staking. Ik word aangesproken door één van de aktievoerders. Zij deelt muffins uit en ik vraag wat er aan de hand is. Het blijkt de dag van de vakbeweging te zijn en vertegenwoordigers van verschillende vakbonden maken reclame voor hun bond. Daarnaast zijn er werknemers uit de zorg, zij staken al 3 weken tegen hun slechte pensioenvoorziening of beter gezegd, geen pensioen. Mensen met een contract van minder dan 20% bouwen geen pensioen op.

We wensen de aktievoerders veel succes. 

We krijgen als dank naast muffins nog 2 flesjes water en een doosje met snoepjes. Zonder boodschappen doen toch een volle tas.....  

We lopen naar het oude havengebied en zien nu van dichtbij het havenfront, de Bryggenkade. Vanaf 1360 bouwden hier Duitse Hanzehandelaren hun koopmanshuizen.

Je ziet dit front altijd terugkomen in toeristische folders van Bergen. In het echt valt het wat tegen. Dat wat je altijd op foto's ziet, dat is het dan ook. Niets meer en niets minder. Maar neemt niet weg dat het een mooi stukje stad is.

Op de kop van de haven is de vismarkt, aan wat ze daar aanbieden valt op te maken dat er veel rijke, cruisetoeristen langs komen. Zowel qua prijzen als qua aanbod. Ze verkopen er onder andere verse King krab. Maar ik hoop dat we die nog weer in het hoge noorden, in Bugoynes, kunnen gaan eten. Memories......

Verder wordt er op de markt ook walvisvlees verkocht, daar willen we ons, principieel, maar helemaal niet aan wagen.

We gaan in één van de zijstraten koffiedrinken. Geen toerist meer te bekennen, alleen locals en goeie koffie.

Na nog wat omzwervingen en wandelen door de regen besluiten we weer terug te gaan. Het hoost behoorlijk.

Morgen vertrekken we. Via Hylkje rijden we naar de kust en hoppen we van eiland naar eiland. Soms via een brug en soms met een veerboot.

In Noorwegen rijd je regelmatig over tolwegen. Wij hebben via internet een tag geregeld. Daarmee hoef je pas achteraf te betalen. Er zit nog een belangrijk voordeel aan, met mijn gpk hoeven we op de meeste trajecten helemaal geen tol te betalen. Zo zie je maar weer, elk nadeel hep z'n voordeel.

De tag is ook gekoppeld aan een pas voor de veerboten, dat levert ook korting op. Aan het eind zullen we de rekening definitief opmaken.......

En om wat gemakkelijker de beide websites bij te kunnen houden, verhogen we tijdelijk ons internet abonnement. Dus vanaf vandaag zijn we weer dagelijks te volgen ;)

18 juni, Rutledal Fergekai 130 km

Vanmorgen zijn we alletwee al voor 7en wakker maar nog geen zin om op te staan. Blijven nog even lekker in bed. Rond 8 uur er uit, wassen, eten en toilet legen en op weg. Eerst langs een shopping center. Met Franse voorbeelden in mijn hoofd hoop ik op een goeie supermarkt. Maar helaas het is een echte Noorse.... Iets uitgebreider dan die van gisteren maar niets bijzonders. Weer even wennen.

Dan eindelijk echt rijden. Ik heb thuis al een beetje gekeken naar de route. We gaan vanuit Bergen richting zee, steken via een brug naar Knarvik over. Vanaf daar rijden we via de 57 door een groene (beboste) kuststrook van lage eilandjes en schiereilanden. Bij Leirvag steken we met de boot de Fensfjorden over. De boot vaart elk uur en is zo groot dat er grote vrachtwagens, campers en personen auto's op kunnen. De laatste gaan benedendeks. Wij mogen van het uitzicht genieten.

Ons doel voor vandaag is het Sognefjord.

Ook daar moeten we weer met een veerboot, maar als de plek bij de boot goed bevalt blijven we daar overnachten en nemen we morgen de boot.

We steken dwars door een bergachtig gebied met smalle, zeer smalle weggetjes. Gelukkig zijn er maar weinig tegenliggers en zijn er regelmatig uitwijkplaatsen. Met een beetje geven en nemen lukt het elke keer weer om elkaar te passeren. Het is wel doodvermoeiend rijden.

Maar de moeite wordt beloond. Al onderweg is het mooi maar de aankomst bij het Sognefjord is schitterend.

We zetten de camper zo neer dat we vanuit onze luie stoel tijdens de lunch over het water kunnen kijken. Al die tijd zien we geen veerboot. Ik googel maar eens naar de vertrektijden, die zijn er niet zoveel. Vandaar de stilte om ons heen.

Als we morgenochtend weg willen hebben we de keuze tussen 8.40 uur of 12.10 uur. Daarna vertrekt er pas weer één om 16.00 uur.

We besluiten te blijven, hoeven tenslotte niet morgen al op de Noordkaap te zijn. Rustig aan, geen gehaast en genieten van wat we tegenkomen.

We maken een heerlijke wandeling. Wat ben ik blij dat ik de afgelopen 2 maanden goed heb getraind met lopen want dat gaat nu voor mijn doen zo makkelijk, zelfs het klimmen en dalen. We lopen ongeveer een uur en maken ondertussen wat foto's. De meeste tijd schijnt de zon, maar in de verte (aan de overkant van het fjord) schuiven allerlei soorten wolken voorbij. Wij krijgen er af en toe een drupje van mee.

Maar wat is het mooi en wat een rust......... Onderweg komen we nog een familie zwaan tegen, zij poseren geduldig voor mijn camera 

Bij zo'n mooie plek hoort lekker eten dus maak ik een heerlijke curry en banaan met echte Noorse creme fraiche toe. Dat laatste is dan wel weer een voordeel van Noorwegen, de creme fraiche en zure room smaken stukken beter dan in Nederland.

En ook al zitten we nog relatief zuidelijk, ook hier wordt het 's nachts niet meer echt donker. Het blijft schemerig. Nog even en we hebben alweer de langste dag maar gelukkig gaan we voorlopig nog noordelijker en blijven we met het licht meereizen.

Vandaag zijn we ook door heel wat tunnels gekomen. Slechts af en toe staat aangegeven wat de doorrijhoogte is. Dan is het heel prettig om achter een grote vrachtwagen te rijden, als die er inpast, moet het ons zeker lukken. En na een dag 'tunnelen' is het volgens mij zo dat als er een hoogtelimiet is, dus als er zelfs geen vrachtwagen onderdoor kan, dan wordt de hoogte aangegeven. Daar vertrouwen we dan maar op en op onze Tomtom natuurlijk. Maar die liet in Zutphen al steekjes vallen.......

En na het bijwerken van de website maakte de zon er nog even een mooi schouwspel van!

19 juni, Selje 251 km

Gisteravond de wekker gezet. We willen de veerboot van 8.40 naar de overkant hebben. We staan keurig op tijd in de rij. De overtocht duurt maar 20 minuten, niet echt nodig om uit te stappen. Maar aangezien we over het Sognefjord varen is het toch wel leuk om daar ook een foto van te hebben. We zitten als sardientjes ingepakt dus ik moet me uit de camper wurmen om zicht te krijgen op het fjord.

Het is de moeite waard!

Er is ook een pasagierslounge maar die is vooral voor de mensen die al eerder op de boot zijn gegaan. Die komen, als het tijd is, met koffiekannen terug naar de auto.

Vanaf Leirvik gaan we pal langs het fjord naar Lavik. Wat een vergezichten. Niet dat ik de hele tijd kan kijken, want het is maar een smalle, bochtige weg. Er kunnen zomaar tegenliggers voor je neus staan en uitwijken is er niet bij.

In Lavik nemen we de E39. Dit is wat meer een hoofdweg en dus ook breder. Jammer genoeg niet meer pal langs het water. Vanaf Vadheim, waar we brood kopen voor de lunch, gaan we naar het noorden. Een mooie weg in het dal met aan weerszijden bergen, sommige met sneeuw op de toppen.

We stoppen onderweg bij een mooie picknickplaats. Naast ons stroomt een rivier met kleine watervalletjes.

Er staat een Nederlands stel met een auto met een piepklein caravannetje er achter. Wat een grappig ding. We komen aan de praat en ze vertellen dat ze het gehuurd hebben. Je kunt er in slapen en er zit, via de achterklep, een keukentje in. En omdat ze een grote personenauto bij zich hebben, waar stoeltjes en tafel, en kleding in kunnen, hoeven ze 's avonds niet eerst het bed leeg te maken. Ze kunnen er via het piepkleine deurtje in. Het bed loopt door onder de keukenkastjes dus het is lang genoeg.

Wij eten een Noors koffiebroodje en drinken koffie aan de picknicktafel. Er is dan wel elke keer bewolking maar de temperatuur is goed te doen.

Er stopt ook nog een Duitser en die weet Jos te vertellen dat het bruggetje al honderden jaren oud is en onderdeel uit maakt van een oude route. Zo leer je nog eens wat.

We liggen, samen met de meeste andere bewoners van onze vorige buurt, al een vele jaren in de clinch met Vitens. Het is een nieuwe wijk, die volledig gasloos is gebouwd. De energievoorziening verliep via een WKO-instalatie.

( WKO is een vorm van energieopslag in de bodem. Warmte Koude Opslag (WKO) is een duurzame methode om energie in de vorm van warmte of koude op te slaan in de bodem. De techniek wordt gebruikt om gebouwen, woningen, kassen en processen te verwarmen en/of te koelen.)

Het was alleen jammer dat het niet werkte. Veel bewoners zaten in de kou. Gelukkig hadden wij daar niet zoveel last van. Wij stookten ons alleen arm om het warm te houden. Uiteindelijk bleek dat er veel te weinig bronnen waren geslagen en dat ook de pijpleidingen van een inferieure kwaliteit waren. Eerst beaamde Vitens dat het experiment was mislukt. Maar nadat juristen er bij betrokken raakten werd dit ontkend en startte het juridische gevecht. De zaak loopt nog steeds. Maar na in eerste instantie het schikkingsvoorstel te hebben afgewezen, zijn we nu alsnog akkoord gegaan. We zijn ondertussen verhuisd en willen het gedoe wel een keertje afsluiten en niet wachten op de resultaten van het hoger beroep.

En vandaag kwam er dus een mailtje van de advocaat met het verzoek het bijgeleverde formulier te ondertekenen en terug te sturen naar hem. Als hij alles binnen heeft gaat Vitens over tot betaling van iets dat geen schadevergoeding mag heten maar waar we toch wel wat leuke dingen mee kunnen doen. Héhé.......

In Forde rijden we naar een winkelcentrum en gaan op zoek naar een printer. In de boekwinkel word ik doorverwezen naar een winkeltje aan de overkant. Naast mooie souvenirachtige artikelen maken ze daar met de hand folkloristische kleding. Ik ben geen liefhebber maar het ziet er wel heel mooi uit.

De mevrouw in de winkel wil me graag helpen en print het formulier voor ons uit. 

Onder het genot van een kopje koffie met een (half) taartje (we moeten op de pondjes letten ;)) ondertekenen we het formulier en doen het gelijk op de bus. Nu maar hopen dat de andere bewoners ook snel zijn. En uiteraard wensen we de bewoners die nog doorgaan met procederen heel veel succes!

We willen morgen naar Selje rijden. Dit eiland heeft de meest westelijke punt van Noorwegen en een strand waar heel veel gesurfd wordt. Lijkt ons leuk om daar te gaan kijken.

Rond Nordfjordeid zoeken we een plekje voor de nacht, maar dat valt tegen. Uiteindelijk zijn we zo dichtbij Selje dat we besluiten door te rijden.

Het laatste stuk is afzien. We moeten een hoge bergrug over. Het is steil en smal. En ondertussen hebben we al heel wat kilometers gereden.

We zijn rond 6 uur in het stadje Selje. Overal bordjes dat je er niet mag overnachten. Blijkbaar is het er zomers nogal druk met surfers en camperaars.

We hebben geen zin om in de loop van de avond weggestuurd te worden dus kiezen we maar voor de camping die aan de rand van het stadje ligt. Daar is niemand aanwezig in de receptie, het is nog even afwachten of we die überhaupt te zien krijgen.

Voorlopig hebben we een mooie plek en kunnen eindelijk de pootjes omhoog. Ik zit er na 250 km rijden wel even doorheen.

We zijn vandaag 2x met een veerboot geweest. De eerste vanmorgen gelijk bij het begin van de rit en de tweede vanmiddag vlak voor Nordfjordeid, van Anda naar Lote over het Nordfjord. Op de veerboot van gisteren en die van vanmorgen moest ik mijn pasje laten zien. Bij die van vanmiddag hoefde zelfs dat niet, dankzij de tag voor het raam, ging de boom omhoog en konden we zo doorrijden. De eerste fysieke waarneming dat de tag het doet. Uiteraard volgt na afloop van de reis de rekening. Maar voorlopig dient het gemak de mens.

Was het gisteren een jonge zwaan, vandaag staan op de kade in Lote deze jonge meeuwen te showen. Voor de liefhebber......

20 juni, Goksoyer (Runde) 158 km

Zowel de camper als wij hebben vandaag zeer grote inspanningen verricht en dat werd in beide gevallen groots beloond.

Maar voordat dat gebeurde moet eerst nog de dag gisteren worden afgesloten.

De Middernachtzon is een vreemd fenomeen. Niet alleen blijft het 's nachts licht. Zelfs op de hoogte waar we nu zitten, nog ver onder de poolcirkel, wordt het al niet meer echt donker, hoogstens schemert het.

En hoewel zowel Jos als ik prima kunnen slapen als het licht is, is toch de biologische klok van slag. Die geeft je namelijk helemaal geen seintje dat het al laat is en dus gingen wij gisteravond nog om 12 uur wandelen met het gevoel dat het rond 10-en was.

We zijn naar de baai gelopen en zagen daar een lucht die steeds mooier roze/rood kleurde. Een cadeautje van de zon.

Op de terugweg naar de camping zagen we een bordje met een verwijzing waar je in het dorp de camper mag parkeren. Daar zijn we naar toe gelopen, daar stond een camper niet alleen te parkeren maar ook te overnachten. Aangezien wij op de camping nog geen beheerder hadden gezien, zijn we teruggelopen en hebben de camper opgehaald en zijn op deze parkeerplaats gaan staan. We hebben geen voorzieningen van een camping nodig alleen een parkeerplek dus was dit snel 210 nkr verdiend.

Vanmorgen rustig opgestaan want we wilden er een rustig dagje van maken. Maar dat pakte anders uit.......

Allereerst halen we in het dorp bij de plaatselijke super eten voor een paar dagen. Ze zijn redelijk voorzien. De bananen die ik wil pakken zijn volgens hun eigenlijk niet meer verkoopbaar dus krijg ik een tros gratis mee. Tja ze hebben wat bruine vlekjes en van één is de schil gebarsten. Betekent in ieder geval dat ze goed rijp zijn.

Dan op naar de Westkaap, het meest westelijke puntje van Noorwegen. Leek ons wel leuk om ook die te kunnen aantikken. Het was maar een afstand van zo'n 30 km maar net als gisteren moesten we weer een bergkam over. Smalle weggetjes, haarspeldbochten en uitwijkplaatsen voor het geval er een tegenligger aan komt.

De westkaap ligt boven op een rots, wisten we niet maar daar kwamen we al rijdende achter. Het laatste stuk, ongeveer 2 km, was steil omhoog en de weg was ooit geasfalteerd geweest maar daar was niet veel meer van over. Terugkeren was geen optie, geen ruimte voor. Tegenliggers zijn ook geen optie. Gelukkig is het een kale berg en zie je al van verre of er iemand aan komt. Dus in z'n 1 en af en toe in z'n 2 omhoog. Allebei kwamen we met zweethandjes boven, ik van het rijden en Jos van het er naast zitten. Wat een rit.

Boven op de berg was het mistig, flarden die af en toe oplosten maar soms ook het zicht ontnamen, Dus in plaats van koffie boven, hebben we alleen wat foto's gemaakt en zijn toen weer naar beneden gegaan. We wilden niet het risico lopen dat we de weg terug in mist moesten afleggen. Maar wat een uitzicht was het, schitterend!

Ons eerstvolgende doel is het vogeleiland Runde. Maar we willen niet net als gisteren hele dagen rijden dus we kijken hoe de rit verder gaat en of we al ergens onderweg een overnachtingsplek zoeken.

Eerst houden we buiten het dorp Leikanger onze kofffiebreak, in het dorp zelf was geen mooie plek te vinden. Nu staan we bij een bedrijf in vishaakjes. Ook niet bijzonder maar vanaf hun parkeerplaats hebben we een mooi uitzicht over het water.

De weg verloopt hetzelfde als gisteren. Berg op en berg af, soms wat bredere wegen, soms smal. En vooral de smalle ook steil. Maar altijd weer mooie vergezichten over het water. Het is weer genieten.

Uiteindelijk gaat het allemaal redelijk voorspoedig en besluiten we door te rijden naar Runde. Daar kun/mag je alleen overnachten op een camping. Er is er één direct onder de rotspunt waar onder andere papegaaiduikers te zien zijn. Daar willen we heen maar ik heb al op de app van campercontact gelezen dat het er erg druk is en je eigenlijk 's moet aankomen voor een plek, laat staan voor een plek direct aan het water...... We gokken het er op.

Voordat we er zijn moeten we weer eens met een veerboot. De laatste eilandjes zijn met een brug verbonden. Wel bruggen waar maar één auto overheen past en die zo'n hoge boog hebben dat je niet kunt zien of er een tegenligger aan komt. Hahahaha. Maar daar hebben ze een oplossing voor bedacht, bovenop de boog is een uitwijkplaats.

Zoals al eerder geschreven moeten we ook regelmatig door tunnels. Je kunt er altijd onderdoor als er geen hoogtelimiet wordt aangegeven. Zelfs de hoogste vrachtwagens. Maar nu komen we ook lagere en smallere tegen. En nog een groot nadeel die zijn ook niet zo goed verlicht. Dus je duikt vanuit de heldere, zonnige lucht zo een donker gat in. Nou heeft onze camper tegenwoordig led-verlichting maar zelfs dan zie je geen hand voor je ogen. Doodeng, en tegen de tijd dat je ogen gewend zijn is het einde van de tunnel alweer in zicht.

Als we rond half 4 bij de camping aankomen zien we een rij campers langs de kant van de weg geparkeerd staan. Duimen dat we er nog bij kunnen. Ik ga op zoek naar de receptie en kom twee joviale mannen tegen. Eén van de twee maakt een geintje en vraagt of ik hem wil volgen, hij heeft wel een mooi plekje voor mij. Ik vraag hem of mijn man ook mee mag. Als het moet, mag dat.......

Maar met al die gein hebben we wel een schitterende plek gekregen, pal aan het water!

A ROOM WITH A VIEW!

We moeten ons eerst maar installeren, koffie drinken en genieten en dan kunnen we altijd nog naar de receptie..... In de ontspanmodus dus.

En genieten doen we vanaf het eerste moment want voor onze neus zitten tussen de rotsen en het water meeuwen en scholeksters met hun jongen. Wat een feest. En wat een feest is het toch om die nieuwe nikon te hebben. Alsof ik er bovenop sta.

De mevrouw van de receptie legt uit waar we op de rotsen moeten zijn om specifieke vogels te zien. Volgens haar duurt het rondje over het hele terrein ongeveer 2 uur. Nou dat ken ik en trek ik gelijk al in twijfel maar we zullen zien.

Mocht het lopen helemaal niet lukken, er worden ook boottochten georganiseerd en voor de slecht ter been zijnde mens rijden ze je naar het opstapsteiger.

Het weer is redelijk goed en we besluiten om in ieder geval naar de plek van de papegaaiduikers te lopen. We nemen brood en drinken mee want het is al 6 uur maar we willen ook niet te laat op weg.

We lopen naar het pad dat ons omhoog zal leiden. OMG wat onze playmobiel vanmorgen mocht zien te trekken, moeten we nu zelf doen. Het pad gaat steil omhoog. Gelukkig is er het eerste stuk een reling en hier en daar een door de natuur neergekwakte steen.

Ik maak een foto van de camper, in de veronderstelling dat we al bijna boven zijn...... Nou dat had je gedacht Daaleman. Je moet nog een stukje!

Ik ga kapot.... Het pad wordt niet echt minder steil maar de verharding maakt plaats voor zand en stenen en waar het echt te slecht wordt, zijn stapstenen neergelegd.

Onderweg komen we deze schoonheid tegen, die blijkt elke avond op dezelfde plek te poseren voor de noeste wandelaars. Op de terugweg zien we er meer. Het blijkt de grote roofmeeuw (Skua) te zijn.

We worden links en rechts ingehaald door mensen die de berg beklimmen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Tegenliggers motiveren ons dat het echt de moeite waard is. Na ruim een uur zijn we eindelijk boven op de berg..... Joepie, we geven onszelf een schouderklop, dat hebben we toch maar mooi geflikt!

Alles voor het uitzicht.

Boven zijn al veel mensen aan het kijken naar de verschillende vogels. We zien eerst in de verte vogels langs de rotspunten scheren die zo met het blote oog op meeuwen lijken. Zelfs met deze camera is het op de foto niet scherp. Als we weer beneden zijn, herken ik ze op een infobord. Het blijken Jan-van-genten te zijn. En daarom besluit ik de foto toch maar te plaatsen. Je komt ze tenslotte niet elke dag tegen. Mochten ze nog eens poseren dan komt er een betere foto.

Dan verschijnen er zee-arenden boven ons hoofd. Giga vogels hoog boven in de lucht. Ook hier is de foto niet je dat maar voorlopig bij gebrek aan beter toch maar op de site.

Een eindje verderop staan en zitten allemaal mensen met hun camera's in de aanslag.

Vanaf die plek kun je de papegaaiduikers zien. Eerst zie ik ze alleen vliegen maar naar een tijdje zoeken zie ik er ook een paar onder me op de rotsen zitten. Wat een jolige vogels. En wat een cadeautje om na zo'n klimpartij dit te kunnen zien.

Na een half uurtje gaan we weer langzaam naar beneden. Gaat makkelijker dan de heenweg maar het laatste, steile stuk is oppassen dat je niet te snel gaat. Je loopt zomaar je eigen benen voorbij.

We komen onderweg terug nog een paartje grote roofmeeuwen tegen.

Onderweg hebben we wel water gedronken maar aan de boterhammen zijn we niet toegekomen. Dus bij thuiskomst aan de koffie met brood, en de pootjes omhoog. Het zonnetje is ondertussen gaan schijnen en zorgt weer voor een mooie zonsondergang.

We staan zo geparkeerd dat er niemand voor de camper langs kan lopen. Dus hoeft het gordijn aan de voorkant ook niet dicht als we gaan slapen. Zo heb ik zelfs vanuit bed 'A room with a view' en als ik 's nachts een keer wakker word, staat de zon vrolijk te schijnen.

Al met al een dag waarin we weer wat van onze bucketlist kunnen afstrepen.

21 juni, Goksoyer (Runde)

Vanmorgen eerst heerlijk rustig aan gedaan. Na het ontbijten de website gaan bijwerken. Gisteravond na de wandeling geen zin meer om te schrijven en met de foto's bezig te gaan. In de wetenschap dat we toch nog een dag op deze camping zouden blijven, kon ik het mooi uitstellen. Maar er zijn heel wat foto's gemaakt en die moeten allemaal bekeken en eventueel bewerkt worden.

Dus een ochtend/deel van de middag er aan zitten werken.

Het weer.

Af en toe schrijf ik al weleens tussendoor over het weer maar hier even wat meer daarover. Tot nu toe is het weer wisselvallig. Het ene moment schijnt de zon, het volgende moment is het helemaal dichtgetrokken.

Tot nu toe hebben we eigenlijk alleen in Bergen echt slecht weer gehad. Daarna leek het wel alsof het altijd alleen maar regende aan de andere kant van het fjord en wij af en toe een miezerig buitje meekregen.

Gisteren hebben we een haf uurtje regen onderweg gehad en vanmorgen heeft het hier een tijdje echt behoorlijk geregend en gewaaid.

Maar daarna was er weer volop zon. Tegen de tijd dat we wilden gaan wandelen betrok de lucht weer en tijdens de wandeling hebben we af en toe wat regen gehad. Nadat we terug waren ging het weer echt even gieten en hard waaien. Nu schijnt weer volop de zon.

Al met al hebben we tot nu toe dus mazzel met het weer. En Bergen is ook een uitzondering voor de Noren. Er is een gezegde dat baby's uit Bergen met een paraplu op worden geboren. Laat Bergen dan ook maar onze uitzondering zijn. Rijdt en wandelt prettiger met mooi weer!

Zoals al gezegd zijn we na gedane arbeid gaan wandelen. Nu lijkt dat hier ook wel een beetje op werken want wil je wandelen dan moet je die berg weer op. We willen nu een andere lus doen. Die wandeling zou voor een gewone wandelaar ongeveer 2 uur duren. Ik reken voor mijzelf dan altijd al wat meer maar tijdens de tocht blijkt het pad steeds slechter te worden. Uiteindelijk lopen we over turf, heel steil tegen de berg op. Als we mensen in de verte zien, kun je goed zien dat na nog een klim er weer moet worden gedaald en dan weer geklommen. Dit wordt echt te gek en voor mij ook te gevaarlijk. Ik glibber en glij af en toe al en soms zijn er zulke windstoten dat ik mijn evenwicht verlies. En om nu te eindigen onderaan de rots.......

Tot in de jaren '50 van de vorige eeuw werd er bovenop deze berg nog turf gestoken, pas met de aanleg van elektriciteit konden de bewoners hun huizen op een andere manier verwarmen. Het turf werd in lange smalle repen gestoken en te drogen gelegd. Na de eerste droging werd het omgedraaid en nog eens gedroogd. Tenslotte werden de staven in punten tegen elkaar gezet zodat de wind vrij spel had. In de herfst/winter werden de staven door paarden met behulp van een slee na een soort transportband vervoerd. Dit was een soort glijsysteem waarmee de staven naar beneden, naar de gewenste boerderij werden vervoerd.

Na een uur lopen besluiten we om rechtsomkeer te maken. Het was weer een schitterend uitzicht en in de verte zien we weer zee-arenden. Het lijkt erop dat een ouderpaar een jong vlieg- en visles geeft. Dat betekent dat ze zeer wendbaar bezig zijn en dus slecht te fotograferen. Maar zonder foto is het ook genieten. Achteraf blijkt dat de foto toch redelijk gelukt is.

We dalen weer af, de lucht is al flink aan het betrekken en tegen de tijd dat we weer bij de camper zijn wordt het echt slecht. Harde regen en harde wind.

Nog wel even leuk om te vertellen is dat we tijdens de wandeling een jong stel tegen komen die we hebben ontmoet op de boot van Hirtshals naar Bergen. Zij waren de eerste avond ook op zoek naar het zonnedek. Ze zijn vanmorgen al op tijd begonnen aan de grote ronde over het eiland en hebben voornamelijk door de regen gelopen. En nog erger geen bijzondere vogels gezien. Vooral dat laatste is dan echt balen.

Na twee dagen achterelkaar zo'n bergwandeling voel ik echt alle spieren, krijg mijn benen nauwelijks meer omhoog. Maar het is weer gelukt en dat geeft toch wel een kick.

Na wat eten en drinken ga ik eindelijk gebruik maken van de douche. Hierover al reviews op de app van campercontact gelezen. Om het voorzichtig te zeggen, niet iedereen is even positief.

En ja, het is gedateerd maar de douche geeft een echte straal, geeft heet water en is schoon. Dus wat wil een mens nog meer?! (PS er zijn ook mensen die vinden dat het op de camping stinkt naar zeewier...... tja iets met zee en rotting)

Ik heb de afgelopen maanden naast het trainen in het lopen van wat langere afstanden ook geoefend in het koud douchen. Dat kwam vandaag goed van pas want ik was zo traag met het wassen van mijn haren dat ik na 6 minuten een steenkoude douche op mijn hoofd kreeg. Adem in, adem uit en jawel, rustig de shampoo uit mijn haren gespoeld en ook de rest van mijn lijf koud afgedoucht. Nog even door trainen en ik kan zwemmen in de Barentszzee.

Na het eten de route voor de komende dagen bekeken. Morgen rijden we naar Alesund. Het lag eerst in de planning om dan vanaf Hellesylt met de boot naar Geiranger te varen. Die boottocht duurt ongeveer een uur en kost zo'n 160 euro. We vinden dat eigenlijk te gek en besteden dat geld liever aan een boottocht op zoek naar walvissen.

De, voorlopige, planning is nu om van Alesund naar Bud te rijden (en varen) en dan de Atlantic road naar Kristiansund te nemen.

Vanaf morgen staat het verslag op een nieuwe pagina. Je kunt hier klikken