Amposta, woensdag  3 april

Vanmorgen na het ontbijt heeft Jos de wc geleegd. Water afvoeren nauwelijks te doen één grote modderpoel voor de echte betonbak. En aangezien we hier ook geen drinkwater kunnen tappen, zoek ik een plek in de buurt. We willen naar de Middellandse zee en willen kilometers maken. Zo'n 30km van hier is een wijngaard waar ze voorzieningen hebben. Dus hup tomtom aan en go!

Ik heb vooraf op de kaart gekeken en het lijkt er op dat de T die route aanhoudt.......... Nou de Tomtom zal de Tomtom niet zijn als hij toch nog een leuke toeristische route had ontdekt. Schitterend! Maar wel heeeeeel krap. Passen net tussen de muurtjes van de bruggetjes. Komen gelukkig geen tegenliggers tegen want langs elkaar op de weg lukt ook niet. Komen we bij het dorpje van de wijngaard is dat natuurlijk een oud stadje, smalle straatjes en scherpe hoeken. Ik zet via de camperapp de routeplanner aan en wordt het dorpje via een redelijke weg uitgestuurd. Wat schetst onze verbazing, er ligt gewoon een doorgaande weg langs . Die hadden we moeten hebben. In de consternatie rijden we de wijnboer voorbij. 

We rijden via een drukke weg naar Reus daar zie ik een bord voor een carrefour, hop er op af. Grote supermarkt maar wel met een parkeergarage. Passen we niet in. De omliggende straatjes staan al helemaal vol met auto's. Wordt dus ook niets. 

Onze tomtom is nodig aan vervanging toe maar ik had geen zin meer om dat voor deze reis te regelen. Maar midden in Reus loopt het beeld niet meer synchroon met het geluid. En dus krijg ik bij elke rotonde te laat of de verkeerde afslag voorgeschoteld. Mijn hemel wat een dag.... ik stop ergens, start hem opnieuw op en dan klopt het weer. Op naar de zee en dan daar naar een winkel. 

In l'Hospitalet de l'Infant gaan we naar de Mercadona, en naar het tankstation. We hadden deze plaats aangemerkt als eventuele stop maar we worden alletwee gek van de drukte en de toeristische rimram. Niet onze sfeer.

Volgende doel is Amposta, ligt aan het begin van de Ebro-delta. 

En ik word er nog eens op gewezen dat ik de route ( en het eindpunt) van de Tomtom moet controleren. De volgende keer zou ik op dit stuk de snelweg nemen maar daar kan de tomtom niets aan doen. Wel aan het feit dat ie ons naar een plek stuurt waar in de verste verte niet de camperplek is en dan ook nog eens doodlopend, smal en vol geparkeerde auto's. Het is wel mijn dag. Maar met wat steekwerk lukt het om te keren en weer de camperapp aangezet voor de navigatie. Eigenlijk hoeven we morgen niet meer naar het stadje, volgens mij hebben we alles al gezien.

De cp ligt op loopafstand van het centrum. Is groot, en lijkt vol. We gaan eerst lozen en vullen. Tegenover het sanistation lijkt een plek maar daar zit iemand heerlijk in het zonnetje. We rijden over het terrein, vol, keren om en zeggen tegen onze nieuwe, Nederlandse, buurvrouw; helaas pindakaas maar we willen hier graag staan. Is geen enkel probleem, ze helpt zelfs met zo goed mogelijk neerzetten. 

Vanmorgen is het parkeerterrein naast de cp 'schoongeveegd'. Stond vol met campers wat niet de bedoeling is, is een plek voor personenauto's. Dat wat er nog aan plek op de cp was is dus vol. Wij staan nog net binnen de goedgekeurde lijntjes. 

Gelukkig trouwens dat we de wc al geleegd hadden want hier is de speciale container overvol. In de loop van de middag komt er een speciale tankauto die hem leeg zuigt. En dat is te ruiken 

De tomtom heeft z'n dag niet, wij hebben onze dag, de plek, deze kust is niet echt ons ding. Maar vooralsnog willen we morgen wel blijven, niet gelijk weer door. Jos moet op zoek naar nieuwe sandalen. Waarschijnlijk gaan we daarna ook nog de delta in. En daarna..... we zullen zien. Geniet van de dag en verwerk wat tegen zit. 

Amposta, donderdag 4 april

Acht jaar geleden hebben we overwintert in Marokko. Daar stonden we oa in Tafroute en schreef ik dit; " Wat dat betreft staan we nu toch in een soort dorp speciaal ingericht voor pensionado's met een camper. Er zijn zelfs gymnastiekclubjes. Naast de bakker komen er allerlei verkopers langs de deur. Schilders die mooie woestijntaferelen op de camper willen schilderen, automonteurs, arganolieverkopers en koekjesverkopers. Noem maar op. Je kunt zelfs je maaltijd bestellen bij een mevrouw die ook de was voor je kan doen." We staan nu ook in zo'n soort dorp, alleen hadden we daar een geweldig uitzicht en ruimte om ons heen. Hier is het hutje mutje, en totaal sfeerloos.

De politie komt een paar keer per dag langs en zorgt dat het allemaal in goede banen wordt geleid. Vanmiddag kreeg de buurvrouw van de politie te horen dat het terrein maandag leeg moet zijn. Waarom en voor hoelang is onduidelijk.

Wij zijn vanmorgen naar het centrum gelopen. Het is niet veel bijzonders maar Jos wil andere sandalen deze zijn oud en versleten. We hebben wel een paar schoenwinkels gezien maar geen één met herensandalen. Tussendoor ook naar de overdekte markthal geweest, niet groot maar leuk om even doorheen te lopen. Het meest bijzondere zijn nog de geschilderde ramen. 

Thole en Everdien, vrienden van ons, hebben vorig jaar in dit stadje bij een restaurantje lekker gegeten. Daar zijn wij ook naartoe geweest en waren niet teleurgesteld. Het was heerlijk. Jos vooraf een salade met sinasappel en parmezaan, ik gegrilde aubergine in een heerlijke saus. Daarna alletwee varkenswang en als toetje 'dodelijke' chocola. Genoten voor een bedrag van 30 euro, inclusief elk 2 wijntjes en koffie. 

Daarna weer rustig terug gewandeld naar de camper. 

Ik ben buiten gaan zitten (en dutten), Jos is met zijn foto's bezig gegaan. Een babbeltje met de buurvrouw, 75+ , en dit jaar voor het eerst alleen op reis met de camper. Haar man is vorig jaar overleden. Ik vind het wel dapper. 

Ebro-delta, la casa fusta, vrijdag 5 april

Vanmorgen een lange rij campers voor het sanistation. We besluiten om in het dorp in de buurt van onze volgende camperplek te lozen. Jos doet alleen de wc-cassette leeg maken. 

De buurvrouw, we kennen ze allemaal wel van die vrouwen die altijd alles weten, heeft net gehoord van een gemeentewerker dat de cp wordt opgeknapt. Er komen oa boompjes en het wordt luxer. Hopelijk niet te luxe en te duur want het dorp zelf heeft niet zoveel te bieden dat camperaars er veel geld voor over hebben. Zou dan weer jammer zijn voor de middenstand.

Wij gaan de Ebrodelta in. Eerst even naar Sant Jaume d'Enveja, proberen te lozen en naar de Spar voor boodschappen. Voor het lozen is hier ook een lange wachtrij, zelfs als we boodschappen hebben gedaan. Dan gunnen we onze gratis cp maar 5 euro om gebruik te maken van hun voorzieningen. 

We staan op de parkeerplaats bij restaurant La casa de fusta met uitzicht over de lagune. Een mooie plek. Onderweg hebben we al een paar zwarte ibissen gezien. Als Jos later een wandeling maakt, ziet hij ze vliegen. Ik doe na de lunch een dutje en ga later bij de camper genieten van de vogeltjes. 

De eerste is een 'simpele' mus. Maar ze (?) zit zo mooi te poseren dat ze de voorplaat mag sieren. 

Verder komen er steltkluten en bosruiters langs in de sloot achter de camper. Morgen ga ik ook een wandeling maken langs de lagune. 

Voor nu staat er een potje chili con carne te pruttelen op het vuur. Het is iets teveel geworden voor 2 personen. Dus als jullie in de buurt zijn, wees welkom! 

Vanavond nog even een ommetje gemaakt en naar de uitkijktoren gelopen. Onderweg kwamen we een adderringslang tegen. Niet giftig, kan eventueel wel bijten maar deze liet zich rustig op de foto zetten. 

Het was weer een schitterende ondergaande zon. Ondertussen een kabaal van jewelste van alle watervogels die nog volop aan het kwetteren waren. In de boom vlak voor ons zat een tjiftjaf. 

De cp staat ondertussen helemaal vol. 

Alcaniz, zaterdag 6 april

Het is koud vanmorgen. Ik hoop er nog op dat het zonnetje er door komt en dan via de voorruit de camper verwarmd. Maar er komt een grote grijze deken over ons heen en de wind gaat steeds harder waaien. Het is echt grimmig en ik voel me niet lekker. Uit eten wordt het sowieso niet maar de hele dag zo binnen zitten, is ook niks. Jos heeft nog een wandelingetje gemaakt maar zelfs de vogels zijn ondergedoken. Helaas dus ook geen zwarte ibis op de foto. We drinken koffie en bekijken onze route voor de komende dagen. We willen naar het zuiden maar niet via de kust. Die toeristische stadjes zijn niet ons ding. We gaan het binnenland weer in. Is even puzzelen want je hebt wel met bergruggen te maken en niet overal zijn wegen aangelegd. 

We gaan eerst terug naar Amposta en tot onze vreugde zien we 2 zwarte ibissen in het akkerland. Camper aan de kant en hup foto's maken. Op de cp lozen en tappen we water en maken de wc schoonmaken. Daarna naar de Mercadona en op verzoek van onze buren uit Zutphen Henk en Wieke (die hier ook rondzwerven) naar de Lidl voor een stuk gereedschap kijken. In zijn doos zaten van de week geen accessoires. Helaas is het uitverkocht, maar de dozen met ander gereedschap liggen ook half open en iedereen is aan het kijken of ze compleet zijn.

We besluiten naar Alcañiz te rijden, wie weet treffen we onze buren nog. Als we onderweg zijn krijgen we een appje dat zij zijn aangekomen in La Granja d'Escarp. We hebben elkaar misgelopen, jammer!

We rijden door een schitterend berglandschap met rotsen, glooiende bergen, kale en groene en stadjes die tegen de rotsen zijn aangeplakt. 

We lunchen onderweg bij het uitkijkpunt over de Assut van Xerta. Het is een dam van 310 meter lang en 6 meter hoog diagonaal van de ene kant van de Ebro naar de andere kant. Het leidt deels het water naar een waterkrachtcentrale en deels naar 2 verschillende kanalen. Al in de Islamitische tijd (710-1492) is men hier mee begonnen. 

Het jammere van het uitkijkpunt is dat je door de bomen maar een klein deel ziet. Als we het fietspad op waren gegaan hadden we het hele overzicht gehad (zagen we toen we wegreden ). 

De cp ligt aan de rand van het centrum van Alcañiz, daar gaan we morgen wel naartoe. Voor nu ben ik hartstikke moe. Jos maakt een pastasalade. Mijn pootjes gaan omhoog. 

Alcaniz, zondag 7 april

Gisteravond tot het naar bed gaan de deur open gehad. Het was echt een zwoele zomeravond. Een buurman kwam de kurkentrekker lenen, was hij vergeten. En de buurtpoes hield voor de deur de wacht. 

Vandaag is het ander weer, nog wel boven de 20° maar de zon laat zich maar heel even waterig door de bewolking zien. 

Henk had ons getipt over een bakkertje heel dicht bij de cp. Helaas op zondag gesloten maar er was er gelukkig nog één in de buurt. Voor het eerst een Spaanse croissant gegeten, smaakte prima. Weer eens wat anders dan knäckebröd en stokbrood. 

Gisteren bleek dat we hier een goede internetverbinding hebben, dus vanmorgen eindelijk de belastingaangifte gedaan. Tot nu toe stond mijn hoofd er ook nog niet na, maar zoals altijd was het (met dank aan de belastingdienst) in een vloek en een zucht gedaan. Jos heeft ondertussen de stad verkend en 2x de sms-code doorgegeven zodat ik onze aangiftes kon koppelen. Lang leve de techniek. 

Aan het begin van de middag samen naar de stad gewandeld. Heel veel winkels lijken voor altijd gesloten. Wel was er een winkel in traditionele kleding open. Mooie stoffen (ook op de rol) en een vitrinekast vol met antieke sieraden. 

Op het plein bij het stadhuis en de kerk zitten een aantal restaurants. De terassen zijn overvol. Maar bij één kunnen we wel binnen zitten. Ze hebben een vitrine vol heerlijke hapjes. Dus hier gaan we lunchen. We delen in totaal 8 gerechtjes. Ze smaken niet alleen heerlijk, ze zien er ook fantastisch uit, echt genieten van zoveel lekkers. 

De stad afficheert zich als motorstad. Niet vreemd als je ziet hoeveel motoren er hier door de bergen rijden. Ook vandaag horen we ze vlak langs de camper komen en zien we ze ook op het grote plein staan. Snelheidsmontsers, grote dikke BMW's, Harleys, en van alles er tussenin. En net als de motoren zijn de rijders er ook in alle soorten en maten. 

We lopen deels via een andere route terug. En houden dan onze siësta in de camper. In de loop van de middag verzamelen zich een stel paardrijders in de straat naast de cp. Zij rijden uiteindelijk richting stad