Maandag 16 oktober, Malaucène
Gisteravond laat kwam er nog een kleine buscamper op de CP er huppelden 5 kinderen uit die even vrolijk gingen genieten van het benenstrekken. Ondertussen was de vader bezig met een soort daktent maar niet van stof maar van hout oid., deze werd uitgeklapt en klaargemaakt voor de nacht. Het stormde toen al en dat zou alleen nog maar erger worden, leek mij geen lolletje als je daar in moest slapen.
Behalve het schudden hebben wij weinig gemerkt van de storm, vanmorgen waaide het nog steeds behoorlijk maar was wel te doen.
Vanmorgen zagen we dat er nog een kindje was, nummer 6, nog piep want kon nog niet kruipen. Ik had bij het aanschouwen mijn sociologische vooroordelen al klaar. Het leek me gezien de kleding een gereformeerd gezin die probeerde zoveel mogelijk aan hun eigen regels vast te houden. Nu volg ik een paar families op Insta die dat ook doen en ik vond de overeenkomsten, zo op een afstandje, treffend.
Het toeval wilde dat zij vlakbij de uitgang van de CP staan en toen wij door de slagboom wilden waren zij allemaal buiten. We hebben even gezellig met elkaar gepraat. Zij waren weer op de terugweg naar Nederland, waren in de Pyreneeën geweest. En wilden volgende week weer thuis zijn. Toen ik vroeg of ze nu herfstvakantie hadden, kwam er een beetje schuchter uit dat de kinderen niet naar school gingen. Dus ik gelijk, oh jullie geven thuisonderwijs. Ze reageerden gelijk dolenthousiast dat ik wist dat dat bestond. Dus al met al werd het een leuke ontmoeting. (oh en PS, ik heb ze niet gevraagd of ze gereformeerd waren ;) )
En door al dat gepraat hadden we helemaal niet door dat er mensen achter ons stonden te wachten. Die wilden ook door de poort.
Snel mijn ticket gepakt en naar de scan gelopen en wat knoppen ingedrukt en daar ging de slagboom omhoog. De vrouw die ook weg wilde kwam aanlopen en vroeg hoe ik dat voor elkaar had gekregen. Ik sprak haar in het Frans aan en dacht nog, jij kunt het tenminste nog lezen. Bleken het mensen uit Nieuw-Zeeland te zijn die in Frankrijk een camper hadden gekocht. En oh wat een toeval, de ouders van haar man kwamen uit Deventer en wij uit Zutphen, 20 km verderop. Dus voordat we de poort door waren en iedereen gedag hadden gezegd, waren we een half uur verder.
We hadden eigenlijk een beetje haast. Ons eerste doel vandaag is een koekjesbakker met een winkel in Sault. Sault ligt vlakbij de Mont Ventoux en toen wij ooit met de kinderen daar in de buurt op vakantie waren, kwamen we deze winkel tegen. Ja toen al......... We hebben weleens aan mensen die hier in de buurt waren een tip gegeven om toch echt eens die koekjes te proberen.
De haast zat hem in dat de winkel tot half 1 open zou zijn, dan uiteraard middagpauze voor een warme maaltijd en dan vanaf 2 uur weer open. En wij wilden er eigenlijk voor half 1 zijn. Dat is dus mislukt maar maakt natuurlijk helemaal niet uit want we hebben de tijd aan onszelf.
We stonden zo'n 25 km van Avignon en vanaf het begin was het al een mooie route. Om nog iets van die stad te zien werden we er dwars doorheen. Door wat opstoppingen konden we zelfs foto's maken.
Daarna zijn we via Carpentras naar Sault gereden. Al vanaf dat je onder de péage door bent gereden zie je de Mont Ventoux liggen. Een baken.
(Deze foto heeft Jos met mijn mobiel gemaakt, ik hield liever de ogen op de weg.....)
Na Carpentras begint het klimmen en dit keer serieus klimwerk. We merken dat de camper door die zware fietsen achterop er wel moeite mee heeft om zolang te moeten klimmen. We zijn zelfs nog een keer gestopt om de motor wat te laten afkoelen. Hij was nog wel niet aan de 100 graden maar je zag het stijgen.
Achteraf hadden we nog even door moeten rijden want toen kwam er een stuk dalen aan en die wind zorgt voor een veel snellere afkoeling dan stoppen.
Maar we komen boven en zetten de camper op een parkeerplaats. Het leek er eerst op dat daar geen campers mochten staan maar er zat, overdwars, een onderbordje op waarop stond dat je er niet mocht overnachten. Heel wat sympathieker dan al die hoogtebalken waardoor je nergens terecht kunt.
Uiteraard waren we er na half 1, wel nog even voor de zekerheid gekeken of de winkel echt 's middags weer open zou zijn en toen een restaurant opgezocht. Het wachten op een aangename manier doorgebracht.
Lekker gegeten.
En daarna naar de winkel waar het allemaal om te doen was, die specialiteit van hun, bitterkoekjes! Nou bak ik ze tegenwoordig ook zelf maar deze zijn niet alleen heerlijk maar hebben ook een verhaal.
Daarna zetten we de tomtom op Malaucène, één van de weinige camperplekken in de buurt met stroom.
We worden via de andere kant om de Mont Ventoux geleid, een minder drukke weg, smaller en meer krappe bochten. Maar zowel linksom als rechtsom, het was genieten vandaag van het uitzicht.
We hebben het vandaag, ondanks de voorspellingen, droog gehouden en soms zelfs de zon gezien. Wel veel wind maar bij het klimmen en dalen geen last van gehad. De wind is ondertussen wel wat gaan liggen,
er zitten alleen nu regelmatig dreigende wolken aan de lucht. Afhankelijk van hoe het er morgen uitziet, trekken we ons plan.
Dinsdag 17 oktober, Crest
We willen naar Crest vandaag. Weer zo'n herinnering aan de vakanties met de kinderen.
Eerst willen we naar Vaison la Romaine, ziet er op de foto's mooi uit. Dat dachten meer mensen, het is druk en er zijn geen camperparkeerplaatsen echt dichtbij het centrum. We rijden wat rondjes en besluiten dan door te rijden. Tomtom heeft weer een mooie route in petto met heel veel smalle weggetjes berg op en berg af. Ik had vooraf op de kaart gekeken en toen leek het alsof we door het dal zouden rijden 😡🙈.
We stoppen onderweg in Nyons, leuk stadje met mooie doorkijkjes.
Daarna lunchen we in de camper.
De oude CP in Crest is opgeheven, en volgens zeggen wordt er ook gehandhaafd. We moeten sowieso naar de nieuwe want daar is stroom. Tenminste als je er grof voor betaald, 8 euro voor 8 uur.
Als we zijn bijgekomen lopen we naar de stad. Qua uitstraling had ik Crest met Castellane verward (ook een plek waar we met de kinderen hebben gekampeerd). Het is allemaal wat triest en verlopen.
De toren is het enige herkenningspunt. Beklimmen we nu niet hoor 😳
In wat de centrumstraat is, vinden we geen leuke tent om even wat te drinken maar aan de overkant van de Drome zit een restaurant met een gezellig terras. Wat we ook zien is overal zwaar bewapende politie.
Als we er heenlopen worden we aangesproken door een man die vraagt of we ook naar de Manifestation gaan. Nee, welke? Er wordt een demonstratie gehouden voor vrede in Israël en de Gaza. Vandaar die politie. We hebben een goed gesprek met hem, maar ik durf het niet aan om me bloot te stellen aan de grillen van de Franse politie. Maar politiek gezien zijn we het wel met elkaar eens.
Je ziet ze soebatten met de politie, ze mogen niet de stad in. Maar dat lossen ze slim op. Ze lopen allemaal in kleine groepjes of alleen rondjes om de rotonde en houden zo, zonder dat de politie er iets mee kan, toch het verkeer op. Als we weggaan lopen we wen rondje mee en wensen hen veel succes met de actie.
De weersvoorspelling is heel slecht, wind, heel veel regen en onweer. En dat kan vooralsnog wel een week duren.
We hebben niet zoveel zin om een week in de camper op een camperplaats te zitten en eigenlijk niets te kunnen doen. Dus we gaan kilometers maken naar het Noorden. Misschien valt het uiteindelijk mee en kunnen we alsnog langzamer naar huis. We bekijken het per dag.
Morgen is ons doel Chalon sur Saone, daar is net buiten de stad een CP met stroom.
Woensdag 18 oktober, Chalon sur Saone
Vanmorgen hangen er dreigende wolken in de lucht, maar ook piept de zon er tussendoor.
De tomtom stond tot nu toe ingesteld op 'vermijd snel- en tolwegen'. Vanaf nu mag alles weer. We rijden richting Valence maar worden niet naar de péage gestuurd maar een parallelweg. We blijven die een hele tijd volgen want teruggaan is geen optie. Zodra we weer een bord péage tegenkomen gaan we daarheen. We willen tenslotte opschieten maar dat valt tegen. Het is druk, veel vrachtverkeer en het is drukkkk en het regent. Ben ik helemaal ontwent door al die binnendoorwegen. Helemaal niet prettig om te rijden. We stoppen bij een air voor koffie en lunch en besluiten dat als het enigszins kan we weer naar route national gaan. Bij Lyon geeft de tomtom dat zelf ook weer aan. Wat een verademing en dan nemen we de rotondes maar voor lief.
Als we om half 4 op de CP aankomen hebben we bijna 300 km gereden. Het is mooi voor vandaag. Je moet deze CP niet voor je rust nemen, er loopt een vrij drukke weg langs maar hij heeft alles wat we nodig hebben en een verharde ondergrond.
Mochten die stortbuien dan vannacht komen dan zakken we niet weg. Je zou zelfs nog lopend naar de binnenstad kunnen, maar wij hebben het wel gehad voor vandaag.
Vanavond weer de weerkaarten bekijken en dan zien wat en hoe we verder gaan.
Donderdag 19 oktober, Charmes
Vanmorgen rond half 10 vertrokken.
Het regent, niet hard maar bijna de hele dag blijft het nat. Heel af en toe piept er wat licht door de wolken.
We willen in Dole er even uit om de benen te strekken maar er is geen plekje te vinden in de buurt van het centrum. Alle parkeerplaatsen staan tot op de stoep vol. Dan maar door, gestaag richting Nancy en nog steeds over de Route National, soms tweebaans en soms vierbaans. We zien de Jura in de verte en rijden in de middag de Vogezen in.
Het lukt om in Vesoul te parkeren en we maken een ommetje, in de regen, door de stad. Vlakbij waar we de camper neerzetten staat een monument voor alle mensen die hebben geleden en/of zijn omgekomen in een concentratiekamp.
We eten een hapje bij een Bier en Wijn bar. Voor ons geen bier en wijn maar wel een smakelijke maaltijd.
We stoppen nog een keer op een air en onder het genot van een kopje koffie en een lekker bitterkoekje uit Sault kijken we waar we uiteindelijk willen stoppen. Het wordt Charmes, tenminste als de stroom het daar doet. Staat nogal cryptisch in de camperapp.
Om half 5 zijn we er en voordat we inchecken gaat Jos kijken of er gebruik wordt gemaakt van de elektriciteit, dat is zo dus ik check in bij de poort. Het is een leuke CP, aan het kanaal dat zorgt dat de Moezel hier wat makkelijker te bevaren is. De Moezel zelf ligt achter de bomen aan de overkant van het kanaal.
Jos loopt nog even het dorpje in, ik vind het genoeg voor vandaag.
Vrijdag 20 oktober, Zutphen
Vannacht heeft iemand de voorruit van onze camper versierd. Anderen zijn de camper nu nog lekker aan het schoonspoelen.
De regen komt met bakken uit de hemel. Op naar huis.
Ik heb 'besloten' dat ik gewoon weer moet gaan kilometervreten. Dat deed ik eerder ook en dat wil ik nu nog steeds kunnen. Dus hup 's morgens om kwart voor 9 rijden we weg uit Charmes.
Het enige dat er af en toe aan het weer verandert is hoe hard het regent, maar regenen doet het de hele dag. Eén voordeel heeft het wel, de ruitenwissers worden tot in den treure getest, en ze blijven het de hele dag doen. Pfff wat een opluchting.
Wat een weer, in ieder geval kloppen de voorspellingen.
We zijn ook nog een tijdje in de wolken, normaal iets om blij van te worden maar nu is het alleen op de foto mooi.
Tot iets voor Nancy, of zoals tomtom het zo schattig uitspreekt, Nencie, rijden we nog op de RN, daarna komen we op de snelweg en daar stuurt ie ons pas ergens in Limburg weer vanaf. Nederland staat vol, heel Google Maps kleurt rood. En tomtom zou tomtom niet zijn als hij niet een binnendoor weggetje weet. Ik vraag me met enige regelmaat vertwijfelt af of het wel nut heeft dat geslinger door het achterland. Maar goed we komen vlak voor knooppunt Ewijk weer op de snelweg en kunnen dan redelijk goed doorrijden.
Onze dochter heeft vandaag de auto weer in de garage gezet en een lieve vriendin heeft gezorgd voor een pannetje soep en een bloemetje.
Welkom thuis. We zijn er rond 7 uur, drinken even wat en gaan gelijk uitpakken. Als we gaan zitten doen we niets meer en de camper willen we zoveel mogelijk leeg hebben.
Iets na achten is het klaar, morgen gaan we beginnen met schoonmaken en verder opruimen. De wasmachine draait en thuis is het zo opgeruimd dat we niet tegen de camperspullen hoeven aan te kijken.
We genieten van de lekkere soep.
Wel vreemd om niet naar mijn moeder te hoeven bellen, anders altijd het eerste wat ik doe zodra we thuis zijn.
De camper gaat volgende week naar de monteur en dan hopen dat die ongerijmde klachten opgelost worden. Dan kunnen we verder nadenken over onze volgende plannen.
In de tussentijd halen we onze boosters en andere medisch noodzakelijke dingen en ga ik proberen alle losse eindjes van mijn moeders overlijden af te handelen. Voorlopig nog genoeg te doen.
Oh nog iets, we hebben wel wat souvenirs van vakantie meegenomen. Was ook te verwachten maar leuk is anders. In de camper hadden de wantsen zich lekker verstopt in kieren en gaatjes en sommigen waren zo slim om zich warm te houden in de kleding. Die hebben we nu thuis. Hoeveel er nog ergens stiekem zitten, weten we natuurlijk niet, maar een stuk of tien zijn er ondertussen gaan hemelen. Voorzover het lukt, kijken we uiteraard bij het schoonmaken van de camper of we er daar nog wat zien. En anders maar hopen dat ze het hier niet overleven.
Het was een enerverende reis. Wij waren toch nog behoorlijk gestrest van alle zorg en zorgen rondom mijn moeder. En de camper die zonodig ook nog nukken moest vertonen. Al met al een driedubbele stresstest die we niet alleen hebben overleefd maar waar we ook goed zijn uitgekomen. En dat laatste is het belangrijkst, op naar een nieuw en mooi jaar!
Maak jouw eigen website met JouwWeb