12 mei, Koekange (zuidwest Drenthe) 96 km

 

Vanmorgen rustig de camper ingepakt. Daarna de fietsen op het rek gezet, dat ging al veel gemakkelijker dan de eerste keer en de hoes er overheen gemaakt. Dat laatste was even puzzelen om hem goed vast te krijgen maar ook dat zal met de dag beter gaan.

 

We wonen in een appartementencomplex en op dit moment wordt al het hang- en sluitwerk gecontroleerd en eventueel opnieuw afgesteld. De man die dat uitvoert is een paar weken geleden al bij ons geweest, maar ik liep hem op het binnenplein tegen het lijf en hij moest een halfuurtje overbruggen....... Dus we zijn maar wat later vertrokken en hebben met hem koffie gedronken.

We moesten ook nog even naar Vierakker langs onze campermonteur (Hanzestadcampers). Uiteindelijk vertrokken we, na getankt te hebben, om 3 uur uit Voorst. Eindelijk echt onderweg.

Tijdens het rijden is het even wennen om een klapperend hoes in de achteruitrijcamera te zien. Zowel in Vierakker als in Voorst nog maar eens gecontroleerd of alles goed vast zit, dat deed het. Dus gewoon wennen dan maar.

Tot de afslag Staphorst over de snelweg gereden. Wat een schitterende boerderijen staan er toch in Staphorst, langerekt met de korte kant aan de weg en het houtwerk in felle kleuren geschilderd, voornamelijk blauw. En nog steeds zie je daar ook op een doordeweekse dag vrouwen in klederdracht.

In IJhorst gestopt en gekeken waar in de buurt een camperplek is. We wilden niet te laat stoppen want het is ivm Hemelvaart een lang weekend en dan zou het zomaar eens druk kunnen zijn.

Echte simpele kom je niet tegen in deze contreien dus zijn we naar De Moréne Hoeve gereden. Die zag er op de nkc-app wel goed uit. Gelukkig in het echt ook. Het is een kleine camping waar voornamelijk campers en een paar caravans staan (in totaal 19 plaatsen). We worden allervriendelijkst ontvangen en kunnen een plekje uitzoeken op een strook waar je aan alle kanten uitzicht hebt op het Drentse land.

Eerst zit er nog in ons hoofd om alleen te overnachten en morgen weer verder te gaan maar het was nou net de bedoeling om rustig aan te doen, te fietsen en niet kilometers te vreten. Dus we blijven 2 nachten!

De stoeltjes gaan naar buiten en de woensdagmiddagborrel kan beginnen. Het enige mechanische geluid dat we horen komt van een boer die het gemaaide gras aan het omschudden is. Verder stilte en vogelgeluiden.

 

Ik probeer een roofvogel te fotograferen maar moet wel weer wennen aan de P1000, dus die is jammer genoeg niet scherp er op gekomen.

Aan het begin van de avond hoor ik een, voor mij, onbekend vogelgeluid. Via birdNET kom ik er achter dat het een geelgors is. Als beloning zie ik hem ook nog zitten op een paaltje. En nog mooier ik krijg hem scherp op de foto.

 

Voor het kunnen opladen van de accu's van de fietsen hadden we een zwaardere omvormer nodig. Dit heeft ook nog een andere, lekkere bijkomstigheid.....

Vanaf nu drinken we nespresso-koffie. Heerlijk en geen geklooi meer met filters en uitmikken hoeveel koffie en water nodig is.

 

De rest van de avond genieten we van de rust, de ruimte, een mooie zonsondergang en de merels.

 

13 mei, Koekange

 

Vanmorgen kwamen we er achter dat de automatische gasontsteker van de boiler het niet doet. Vorig jaar na de winterstop hadden we hetzelfde probleem. Toen hebben we afgesproken om voor vertrek altijd te controleren of alles het zowel op gas, 220 als 12 volt doet. Tja...... Nog maar eens een keer in onze oren knopen, wie weet, onthouden we het.

Op de camperplek is ook elektriciteit, we moeten alleen de camper een stukje verplaatsen anders halen we de paal niet. De boiler doet het nu wel, we hebben warm water maar de kachel pomt geen warmte rond. We horen wel allerlei geluidjes maar de buizen blijven koud. We proberen ook nog een paar keer de automatische ontsteker maar die blijft dood.

We redden het de komende dagen wel zonder kachel, dus volgende week maar weer naar de monteur en dan meekijken waar zij al dan niet aan rommelen zodat we dat de volgende keer zelf kunnen oplossen.

 

Voordat we vanmorgen de camper verplaatsten hadden we zo ongeveer voor de deur een stel spreeuwen op bezoek. 

 

Tijdens de koffie kijken we of er in de buurt vandaag, Hemelvaart, winkels open zijn. Gelukkig een Coop, hoeven we vanavond niet weer pannenkoeken te eten.

Ons eerste doel tijdens de fietstocht is Oosteinde.

Het grappige aan Oosteinde is dat het volgens één van de oudst bekende definities, in 1775 gebruikt door de Poolse astronoom Sobiekrajski, het snijpunt van Nederland is. Het ligt op het snijpunt van de diagonalen van de vierhoek van de vier extreme punten van Nederland. Dat wil zeggen het snijpunt van het oostelijkste, noordelijkste, zuidelijkste en westelijkste punt van Nederland.

 

Bij de kruising is niets te zien, zelfs geen ieniemienie klein bordje. We maken een paar foto's en besluiten naar Ruinen te fietsen.

We komen door Ruinerwold en sinds al dat gedoe met die vader en zijn kinderen heeft dat toch een beetje rare bijsmaak.

We slingeren heerlijk door het Drentse landschap, soms bos, soms weide, soms op wegen waar ook auto's rijden maar ook heel veel over fietspaden. En aangezien het toch wel een beetje bij Hemelvaart hoort om te fietsen en Drenthe vooral in trek is bij de oudere mens, is het een komen en gaan van allerlei tinten grijs. Maar het zonnetje laat zich regelmatig zien dus het is heerlijk fietsweer.

In het centrum van Ruinen zijn op het plein bij de kerk een paar horecazaken.

Het is er ontzettend druk, zelfs een fietsparkeerplekje is moeilijk te vinden. De doorloopsnelheid op de terrassen is gelukkig hoog dus we hebben vrij snel een tafeltje. Opvallend trouwens dat er maar weinig mensen zijn die een mondkapje ophebben als ze over het terras lopen. Personeel heeft er ook geen één op. Ze zijn wel alert of mensen zich inschrijven.

Na Ruinen fietsen we met een iets andere boog naar het dorp Koekange terug om daar boodschappen te doen.

Op de camperplaats is het ondertussen wat drukker geworden maar de plekken zijn zo ruim dat je allemaal heerlijk buiten kunt zitten. Er is wat minder wind dan gisteren en als we achter de camper gaan zitten, zitten we pal in de zon uit de wind.

We leggen de accu's aan de oplader, niet via de 202v maar via de camperaccu en de omvormer. Dan hebben we dat ook uitgeprobeerd. Het gaat prima. De fietsen op het rek zetten gaat steeds makkelijker, de hoes zit er ook al beter omheen...... We worden nog eens volleerd (:

 

Morgen vertrekken we hier en rijden naar ons volgende geografische doel, de grens bij Bad Nieuweschans; het meest oostelijke punt van Nederland.

 

 

14 mei, Uithuizen 151 km

 

Na de gebruikelijke werkzaamheden naar de eigenaresse om gegevens van ons goed door te geven. Wat is het toch fijn dat je tegenwoordig met een Tikkie kunt betalen. In de loop van de dag krijgen we een appje en heeft de camping gelijk het geld op de rekening staan.

Ik heb voor het eerst de TomTom op milieuvriendelijke route gezet. Ik weet niet wat er milieuvriendelijk is aan met een oude diesel door de mooie natuur van Drenthe te rijden maar het is wel precies een route die we graag willen. We slingeren alle kanten op, rijden nauwelijks over een drukke provinciale weg en zien Drenthe op haar mooist; bos, heide, weide, landbouw. En natuurlijk zie je nog steeds oranje grond, doodgespoten door gif. Hopelijk wordt dat toch snel echt een keer verboden, zonder mitsen of maren.

We komen door het dorp Westerbork. Daar moet je tegenwoordig moeite voor doen want er is een rondweg aangelegd. Tot een paar jaar geleden reed ik 1x per week met mijn moeder een dagje rond, zo kwamen we ook regelmatig in Drenthe. Toen liep de provinciale weg nog dwars door het dorp. Nu ligt daar een klinkerweg met veel ruimte voor voetgangers. We willen het dorp in om bij eten voor de lunch te halen.

Daarna rijden we door tot een we een leuk plekje vinden om ons brood op te eten. Het wordt een parkeerplaats midden in het bos waar Staatsbosbeheer een zandbak heeft aangelegd met daaromheen picknickmogelijkheden. We vinden het te fris om buiten te gaan zitten maar het uitzicht is zo al leuk genoeg.

We gaan op weg naar Bad Nieuweschans. Het blijft elke keer weer opvallend dat als je een provinciegrens over gaat het uiterlijk van boerderijen gelijk verandert. Niets glooiende overgang. In dit deel van Groningen zie je boerderijen met schitterende voorhuizen. Zelfs met versieringen, extra accenten. Je kunt zien dat het hier vroeger voor de herenboeren een goeie tijd was.

 

Als we in Bad Nieuweschans zijn zoeken we op maps hoe we bij het meest oostelijke punt kunnen komen. Op google geven ze de suggestie om via de snelweg Duitsland in te rijden, dan kom je op de grens vanzelf over het oostelijke punt. Maar ja, we hebben te maken met corona en kunnen niet zomaar de Duitse grens passeren. We rijden naar een industrieterrein dat langs de snelweg ligt en waar de grens precies langs loopt. We zetten de camper bij een tankstation en lopen, onder begeleiding van onder andere een tjiftjaf, het laatste stukje naar de grens. Ook hier staat geen markering maar gezien de borden kunnen we wel zien waar hier Duitsland begint.

Ook deze plek kunnen we afstrepen van onze bucketlist ;)

 

We overleggen waar we een camperplaats zullen zoeken. We willen dit weekend eigenlijk ook nog het noordelijkste punt van Nederland (Noordkaap) aantikken. Het is dan eigenlijk het handigst om al naar de omgeving van Uithuizen te gaan, zodat we morgen op fietsafstand van de Noordkaap zijn.

Vanmorgen waarschuwde de eigenaresse van de camping ons dat er veel campings etc volstaan ivm het lange weekend. En we doen nu iets wat we nog nooit gedaan hebben, we bellen naar een camperplek bij Uithuizen om te vragen of ze nog plek hebben. We hebben geen zin om aan het einde van de dag nog alle plekken af te rijden, zoveel is daar niet te vinden. Er is nog één plekje. Mazzel. We rijden weer verder over de milieuvriendelijke route en genieten van het noord-groningse landschap.

 

De camperplek, 'Oal Dyck' is net 3 weken oud. Het ligt in het buitengebied bij een voormalige boerderij. De eigenaresse had tijdens corona regelmatig vrienden met een camper op bezoek die haar hebben aangespoord om een camperplek aan te leggen. Met wat hulp is dat gelukt. Er ligt nu een mooi verharde plek voor 5 campers. (Ik realiseer me tijdens het schrijven dat ik helemaal geen foto van deze plek heb gemaakt. )

 

De vooruitzichten voor morgen zijn qua weer niet al te goed. We twijfelen nog wat we gaan doen. En dan vooral omdat de kachel het niet doet. Als het koud, kil en nattig wordt, is het niet echt aangenaam om na het fietsen in een koude camper terug te komen. We slapen er nog een nachtje over........

Om nog even een beeld te schetsen van het geslinger, we hebben vandaag over die 151 km bijna 5 uur gereden (tussenstops niet meegerekend). Dus dat was weer echt hobbelen over 's heeren wegen.

 

15 mei, Zutphen 232 km

Als we opstaan is het koud, kil, nat en somber. De vooruitzichten zien er niet best uit. Welke weer-app we ook bekijken het wordt er niet beter op. We besluiten om vandaag naar huis te gaan. Hebben app-contact met de eigenaresse en betalen in de loop van de dag via een tikkie het staangeld.

Naar huis wil niet zeggen rechtstreeks. De Noordkaap is ook met de auto te bereiken. Dus hobbelen we vanuit Uithuizen over smalle landbouwweggetjes en verschillende dijken overstekend naar de laatste dijk voor de Waddenzee. Die laatste valt alleen maar lopend over te steken.

Een paar schapen verwelkomen ons, zijn wat in verwarring door mijn wandelstok die verdacht veel op een herdersstok lijkt, maar gaan dan toch maar weer hun eigen gang. Er is geen hond die hen dwingt ons achterna te lopen.

Bovenop de dijk zitten twee vogelaars, beschut door een windscherm, naar het wad te turen. Op zoek naar die ene voltreffer. Ze voelen zich gestoord door ons bezoek en laten dat merken wanneer we ze groeten. We krijgen een minzaam knikje terug, hahaha. Echte die-hards. Aan de wad-kant van de dijk is het windstil en verder ook op vogelgeluiden na helemaal stil. Wat een verschil met de andere kant. Heerlijk om hier te lopen. Het is eb, of althans in ieder geval geen vloed.

De palen in het water zijn goed te zien en geven altijd zo'n mooi lijnenspel in het water. Ten oosten van ons zien we de Eemshaven.

Van daaruit varen er veerboten naar Borken, een Duits waddeneiland dat we vanaf de dijk in de verte in de mist zien liggen.

 

 

Bovenop de dijk staat na ongeveer 500 meter een kunstwerk, dat de Noordkaap markeert. Hier dus geen twijfel over het noordelijkste punt op het vaste land van Nederland. We genieten van het uitzicht naar beide kanten en lopen dan weer terug naar de camper.

De TomTom staat nog steeds op de milieuvriendelijke stand en dat houden we ook nog even zo. Onze volgende stop is Noordpolderzijl een buurtschap ten noorden van Usquart en ten zuiden van Rottumeroog. Het heeft de kleinste zeehaven van Nederland. Zijl is trouwens een spuisluis.

Het Zielhoes (sluishuis) heeft tegenwoordig een huiskamercafé. We zijn er voor 12 uur, dus het terras mag nog niet open.

Het weer is er ook niet echt na. Dan maar koffie in de camper (ook geen straf met onze nespresso (sorry voor de reclame)).

Ons volgende doel is Lauwersoog. Al vaak gelezen dat je daar zo heerlijk vis kunt eten. Hopelijk hebben ze ook daar (met dank aan Corona) een take-away, dan hoeven we de vis niet in de kou op het terras te eten maar lekker in de beschutting van de camper.

We rijden zo noordelijk mogelijk naar het westen en komen een paar kilometer voor Lauwersoog bij een weg die doordeweeks is afgesloten maar waar je in het weekend wel overheen mag. Het is een militair oefenterrein. Als we bij Lauwersoog aankomen is gelijk rechts het havengebied waar de veerboot naar Schiermonnikoog vertrekt en waar een aantal visrestaurants zijn. We stoppen bij de eerste de beste waar ook een parkeerplek is waar de camper op past. Wel zo handig.

Je kunt er zowel eten to go bestellen als op het terras gaan zitten.

We nemen de to go versie en eten heerlijk uit de wind verschillende gebakken vis en mosselen. Het smaakt prima.

Na de lunch rijden we via de Friese kant van het Lauwersmeer naar het zuiden. We plannen het zo dat we uiteindelijk weer in Drenthe uitkomen.

Ons eindpunt van de milieuvriendelijke route wordt Dwingelo.

Daar drinken we een kop koffie en zetten daarna de TomTom op de snelle stand. We zijn vanmorgen om 10 uur vertrokken van de camperplaats en het is ondertussen over vijven, naar Zutphen is het nog ruim anderhalf uur. Had Jos vanmorgen nog het idee dat we ruim op tijd thuis zouden zijn voor de Engelse cupfinal, nu kan hij met een beetje mazzel nog net de 2de helft zien.

Bij Zwolle rijden we een heel donkere lucht in. Het schijnt daar de tweede wolkbreuk van de dag te zijn. Voor ons gelukkig de eerste. Op wat spetters na hebben we geen regen van betekenis gehad vandaag. We hebben zelfs het zonnetje nog gezien. In Zutphen is het zo goed als droog. We parkeren de camper zo dat we de meeste spullen rechtstreeks vanuit de camper het balkon op kunnen tillen.

 

Ondanks de korte duur van deze vakantie was het heerlijk om even weg te zijn. We hebben kunnen oefenen met fietsen op- en afladen van de camper. Het gedoe met de hoes gaat ook steeds makkelijker. En het is leuk om Nederland met de fiets te ontdekken. Wat we wel hebben geleerd dat bij een volgende korte trip we eigenlijk op één plek moeten blijven staan. Anders is het de ene dag met de camper en de andere dag met de fiets rijden. Gewoon even 'bij de tent' zitten is er dan niet of nauwelijks bij. Maar dat stilzitten, niet te veel rijden, is en blijft een dingetje voor ons. We zijn en blijven kilometervreters.

 

Nog even een nakomertje.... Ook in de kop van Groningen zijn heel veel tulpenvelden. Met mijn moeder reed ik elk jaar de tulpenroute in de Flevopolder. Dat kan niet meer.  Blijft dan toch iets bijzonders om deze grote velden te zien. We wilden er met de fiets langs gaan rijden. Het werd met de camper. Als afsluiting van dit tripje een bloemengroet.....

 

September 2021

 

En dan is het september en zijn al onze plannen voor korte tripjes in Nederland, van noord naar zuid van oost naar west ook letterlijk in het water gevallen.

 

De kachel was kapot en dat bleek na heel veel zoekwerk zeer desastreus te zijn. Onze vaste campermonteur is er eerst zelf mee bezig geweest. Maar heeft na overleg een deskundige van Alde-kachels er bij moeten halen. De kachel stond vol met water en was niet meer te repareren. Na veel overleg besloten dat er toch een nieuwe moest, zonder kachel valt er niet volop te genieten van de camper. Uiteraard zijn de kachels qua omvang en aansluitingen in de loop der jaren veranderd dus de bankjes waar de kachel zit ingebouwd moesten er uit en de leidingen verlegd. Al met al een duur en tijdrovend geintje.

Maar we hadden de tijd want in de tussentijd was mijn moeder zo ziek en zorgbehoevend dat weggaan sowieso geen optie was.

Maarrrr de kachel is klaar, mijn moeder weer wat opgeknapt en dus vonden wij het wel heel erg tijd worden om er even uit te gaan.

En na zo'n lange periode van gedoe en ellende is onze camperhand gauw gevuld. We kunnen maar een paar dagen.

 

9 september 2021, Rijnsburg

 

Vanmorgen is de camper echt klaar, alles is gecheckt en om 12 uur kunnen we hem ophalen. Pfffff

Het wordt kort dag want maandagavond moeten we weer thuis zijn. We gaan naar Rijnsburg, daar woont sinds kort onze dochter met haar vriend en dit weekend viert ze haar verjaardag.

Ik wil liever niet op de schitterende (!) camperplek in Leiden staan. Normaal heerlijk zo in de stad maar als ik moe ben wil ik wel buiten kunnen zitten en genieten en dat lukt niet echt op zo'n groot parkeerterrein.

Begin van de week gecheckt of er plek is op een camping in Rijnsburg, dat was er, maar als ik woensdag bel is overal alles vol. Met heel veel passen en meten en moeite doen door de medewerker van camping Koningshof is er toch een plekje voor ons. We kunnen zelfs alle 4 de dagen op dezelfde plek blijven staan. Wat een service!

We kunnen pas na 6 uur op de plek terecht maar moeten er voor 6 uur zijn om alles bij de receptie te regelen.

 

En dat lukt, na snel inpakken, watervullen etc, hier en daar wat files ontwijkend zijn we om 17.35 op de camping.

 

Bij het checken vandaag is uiteraard de kachel aangezet, dat is te merken. Het is nog steeds bloedheet in de 'tent'. Alle ramen, luiken en deuren gaan open. Stoeltjes naar buiten en pootjes omhoog. Van een lieve vriendin hadden we afgelopen weekend een bon van een kaaswinkel in Zutphen gekregen, daar heeft Jos vanmorgen lekkere kaasjes gekocht en met een stokbroodje en een wijntje erbij hebben we heerlijk genoten.

Rijnsburg ligt vlakbij Schiphol en dat merk je, alhoewel ik bij het eerste vliegtuig dat nog hoog vloog dacht dat ik de brander van een luchtballon hoorde, stupid. Daarna snel uit die droom geholpen. Ze vliegen af en aan en zelfs dat went.

We zijn doodmoe van alle gestress en gesjouw van de afgelopen dagen dus we liggen al heel vroeg onder de wol.

 

10 september 2021, Rijnsburg

 

Ondanks de lange nacht nog steeds hoofdpijn. Dat wordt rustig opstaan en niet veel doen. Dochterlief komt tussen de middag lunchen, gezellig bijkletsen en alvast het cadeau geven. Ze is met de auto en wij vinden het te link om het op de fiets te vervoeren.

Mijn hoofdpijn trekt weg en we besluiten om nog een stukje te gaan fietsen. Even de zee zien en uitwaaien.

We fietsen naar Noordwijk aan zee en vanaf daar via de duinen naar Katwijk aan zee. Vooral dat stuk door de duinen is schitterend, en qua uitzicht en ook omdat er alleen een fietspad ligt. Dus geen auto's te zien en te horen. Heerlijk!

 

 

 

In Katwijk drinken we koffie in een strandpaviljoen, tafeltje aan het raam...... room with a view!

 

 

 

Katwijk heeft vrij liggende fietspaden door een aantal wijken aangelegd, soms kruis je een weg waar auto's op mogen maar de fietser heeft daar altijd voorrang. Heel fijn om overheen te rijden.

We hebben geen zin om te koken en gedragen ons als echte campinggasten, we halen friet met.... bij de snackbar.

's Avonds fietsen we nog even naar Rijnsburg naar de kids, vanmorgen is de nieuwe bank en stoel bezorgd. We drinken samen koffie terwijl ze ondertussen de taarten voor morgen aan het maken zijn. Op de fiets komen we door oud Rijnsburg is dat ziet er alleraardigst uit. Daar willen we nog wel een keer lopend gaan kijken.

 

11 september, Rijnsburg

 

Ik ben redelijk vroeg wakker en ga buiten zitten. Ook de vogels zijn vroeg wakker. Als ik nog in bed lig hoor ik een roodborstje hippen over het dak. Hij/zij roept naar zijn soortgenoten. Niet dat ik dat zelf weet maar met behulp van de app BirdNET kan ik de vogelgeluiden analyseren. Hartstikke leuk want zo kun je als leek redelijk snel vogels leren herkennen. Als ik wat later buiten zit, hoor ik een tjiftjaf. Die schijnt zijn naam te danken te hebben aan het geluid dat hij produceert. Laten we het er op houden dat ik zijn taal niet spreek. Ik zie hem ook vlakbij in een boom zitten. Tegen de tijd dat ik hem scherp in beeld heb, is het vogeltje gevlogen. Gisteren zat deze boom vol putters. Ook niet op de foto gekregen. Ik moet echt weer eens gaan oefenen.

 

Het is vandaag een grauwe dag, het miezert af en toe. We blijven bij de camper, lezen wat.

In de loop van de middag doen we in Rijnsburg boodschappen. Rijnsburg hoort bij de gemeente Katwijk en daar is alles op zondag dicht. Alleen mogen sinds een paar jaar een aantal strandtenten op zondag open zijn.

Na de boodschappen rijden we door naar onze dochter voor haar verjaardag. We zien voor het eerst sinds corona ook weer een aantal familieleden van Richard.

 

Na het eten en de koffie fietsen we weer terug naar de camper. Wel heel fijn trouwens dat ik nu kan fietsen, maakt alles zoveel gemakkelijker.

Vanavond is de finale vrouwen van de US Open op tv. En met dank aan T-mobile voor hun zomeractie van 5 dagen onbeperkt internet kunnen we dit mooi op de laptop kijken. Ondertussen kan Jos zelfs ook nog voetbal op de mobiel zien.

Het is een zinderende finale waarin twee jonge meiden de sterren van de hemel spelen. Ik vond het sowieso opvallend afgelopen week dat de damespartijen spannend waren.

Al met al wordt het een latertje, maar we mogen uitslapen.

 

12 september, Rijnsburg

 

Vandaag gaan we weer fietsen. We willen nu naar het zuiden, richting Den Haag. Door de duinen is er eigenlijk maar één fietspad. Dus om de heen- en terugweg niet helemaal hetzelfde te rijden, rijden we de heenweg zoveel mogelijk ten oosten van de duinen.

We rijden tot de waterpompcentrale van Scheveningen. Hier staat zowel een watertoren als een pompstation. De watertoren is een rijksmonument. Het is in 1874 gebouwd door het Haagse Duinwaterleidingbedrijf en ontworpen door architect L.A. Brouwer en civiel ingenieur Thy. Stang.

 

Daar drinken we koffie en eten we een broodje. Daarna rijden we via de duinen naar Katwijk en dan weer naar Rijnsburg. Vanmiddag is er om 3 uur een Formule 1 wedstrijd en die gaan we bij Nina en Richard kijken.

 

13 september, Zutphen

 

We moeten voor 11 uur vertrekken dus kunnen rustig aan opstarten. Onderweg naar Zutphen af en toe een bui. Gelukkig is het droog bij het uitpakken.

 

15 september, De Lutte

 

Op dinsdag zorg ik altijd voor mijn moeder. Ze komt dan ook bij ons eten. Door alle problemen van de afgelopen tijd, vraagt ze meer aandacht en zorg. Dus voorlopig kan die dinsdag niet zomaar overgeslagen worden. Maar gisteravond hebben we wel bedacht dat we vandaag weer weg zouden kunnen.

We gaan naar Twente, naar De Lutte. Er is hier een camperplek, Erve Velpen, bij een voor voormalige boerderij. Er kunnen in totaal 28 campers staan.

Het is een mooi terrein met een schitterend uitzicht over de weilanden.

Vanmorgen regent het eerst behoorlijk. Jos gaat de fietsen ophalen bij de fietsenmaker, die moesten daar gisteren naar toe voor een reguliere beurt. Daarna doet hij de boodschappen en pak ik de camper weer in. Gelukkig maandag niet alles er uit gehaald dus dat scheelt weer.

We vertrekken rond 2 uur en een uurtje later zijn we in De Lutte. Ondertussen schijnt de zon en is het heerlijk om buiten te zitten.

Jos fietst nog even naar De Lutte voor nog wat boodschappen. Daarna genieten van de vogels die hier rondvliegen. We zien een paar grote rovers. Altijd mooi en indrukwekkend.

De eigenaar houdt nog heel strikte regels rond corona aan. Zo komt hij niet meer langs om het geld te innen en/of informatie te verstrekken. Geld moeten we bij vertrek in een envelop in de bus doen. Er is ook wifi maar we horen van andere gasten dat die heel slecht is. Vanavond lukt het Jos trouwens om met heel veel hangen en wurgen via de wifi naar Ajax te kijken.

En nu we toch wifi hebben, kijk ik als Jos naar bed is nog naar Masterchef en Met het mes op tafel. Even heerlijk buisdweilen.

 

16 september, De Lutte

 

We gaan vandaag fietsen. Het is goed weer. Er komt af en toe een regenwolk overdrijven maar daar komen maar een paar spatjes uit. Dus geen probleem. En zonder dat we daar naar gekeken hebben, we hebben op de heenweg de wind tegen. En warempel op de terugweg mee.

We rijden vanaf de camperplek via Denekamp naar de Dinkel. Op sommige stukken langs de Dinkel is een fietspad.

We nemen de route richting het westen, richting Ootmarsum. Het is een schitterende tocht. Alleen het stuk naar de Dinkel is een redelijk drukke weg maar daarna is het genieten van het Twentse landschap. We zien op een gegeven moment een grote buizerd die in eerste instantie door twee kraaien wordt weggejaagd. Daarna komt er nog een buizerd bij. Samen gaan ze op jacht boven het pas gemaaide grasland. Wat een mooi gezicht. Er stopt nog iemand die het schouwspel ook al vanaf de fiets aan het volgen was. Ik heb mijn camera niet mee maar Jos lukt het om ze op de foto te krijgen.

 

Later horen we veel lawaai in een boom. Er vliegt met veel misbaar een grote bonte specht uit op. Blijkbaar zat hij in andermans vaarwater. Maar zo mooi om die kleurrijke vogels te zien.

Vlakbij Ootmarsum stijgt er een Vlaamse gaai op uit de berm. Zoveel op één dag, wat een cadeautje.

We moeten ons ritme nog even vinden want als we normaal van huis uit gaan fietsen nemen we koffie, water, müslirepen oid en als we langere tochten maken ook brood mee. Tja de waterflesjes en de repen liggen in de camper. De thermosflesjes thuis en brood hebben we ook niet bij ons. Wat een gekneus. Nu gaan we maar kort op reis en hebben we dit jaar nog niet veel uitjes gehad dus een terrasje is heel gezellig en lekker maar het moet geen gewoonte worden. Dan worden de fietstochtjes wel heel erg duur.

Ootmarsum is dé toeristische trekpleister van deze omgeving. Niet zo gek want het is een leuk oud stadje en de omgeving is mooi en daar zijn dan ook veel campings, hotels en andere overnachtingsmogelijkheden.

Het is druk in de stad, alle terrassen zitten vol. De pensionado's hebben de straten weer ingenomen. In Ootmarsum zijn mede dankzij kunstenaar Ton Schulten, (1938) zoon van de plaatselijke bakker, heel veel kunstgaleries en kunstwinkeltjes. Ik ben niet zo gecharmeerd van zijn stijl en in heel veel winkeltjes kom je allemaal klonen van zijn soort werk tegen. Hij is de grondlegger van het consensisme (het visualiseren van het gevoel voor harmonie en vrede), ik vind het meer op consensus lijken, iedereen tevreden houden.

Na het terras lopen we door het stadje.

Bij de kerk staat een mooie beeldengroep De Poaskearls.

Het beeld is gemaakt door Kiny Copinga-Scholten (Odoorn, 1943).

De Poaskearls zijn acht jongelui die een belangrijke rol spelen in de folklore en gebruiken van het Paasfeest in Ootmarsum. Wanneer het carnaval is afgelopen beginnen zij met de voorbereidingen voor het Paasfeest.

Zij zijn te herkennen aan hun lange beige regenjas, zwarte broek en hoed. Ze zijn katholiek, rond de 20, ongetrouwd en afkomstig uit Ootmarsum. Elk jaar worden er twee vervangen. Ze vervullen hun taak dus vier jaar en worden geacht dan ook niet binnen die vier jaar te trouwen. Het is in ieder geval al een gebruik sinds 1840 maar de oorsprong van het gebruik is onbekend. Op Eerste Paasdag maken ze twee keer een rondgang om de de kerk en zingen daarbij paasliederen. Om 17 uur begint het vlöggeln, hand-in-hand, de Poaskearls voorop, lopen de inwoners in een lange sliert door het stadje. Om 20.30 wordt het paasvuur door de poaskearls aangestoken. Op Tweede Paasdag wordt het ritueel van de rondgang en het vlöggeln herhaald.

 

Na onze ronde door het stadje rijden we weer richting De Lutte. Eerst weer een klein stukje langs een drukke weg, daarna over een fietspad langs het Kanaal van Almelo naar Nordhorn.

We slaan op een gegeven moment af richting Volthe. Als we door dit buurtschap heen rijden zegt Jos goh lijkt wel een openluchtmuseum. Even later zien we een bord dat het ook zoveel mogelijk in oude staat in stand wordt gehouden.

Het is weer heel mooi om door dit Twentse land te fietsen, afwisselend bos, landerijen, heuvelachtig en mooie doorkijkjes.

In de buurt van Volthe, in het bos, staat een tramhuisje en ligt een klein stukje rails. Het blijkt een replica te zijn van het wachthuisje dat 300 meter verderop stond langs de trambaan Oldenzaal – Denekamp. De Juffers van Palthe wachtten er altijd op de stoomtram.

 

De familie Palthe kocht in 1873 in Almelo een leegstaand fabriekspand deze werd omgebouwd voor het productieproces met chemische kleurstoffen. Dit gebeurde in houten kuipen die door middel van stoom aan de kook werden gebracht voor het verven van textiel. De zaken gingen goed en men ontwikkelde een proces dat textiel met behulp van benzine en stoom chemisch kon reinigen. Vijfentwintig jaar na de oprichting bestond Palthe uit 720 fabrieksmedewerkers en 80 medewerkers op kantoor, In 1899 waren er naast de fabriek ook 400 winkels waar men de te stomen kleding kon afgeven en ophalen. Voor het vervoer van de meestal dure kleding ontwikkelde men speciale kisten (de Palthe doos) die via treinen van en naar Almelo werden vervoerd.

En zo kennen we nu nog steeds de Palthe stomerijen die her en der in Nederland gevestigd zijn.

 

En zo is het gekomen dat er Juffers van Palthe op een mooi plekje in Twente een tramhuisje kregen waar zij beschermd konden wachten op de stoomtram om hen naar de stad te brengen.

 

Bij de camperplek is een speciale ruimte waar je je elektrische fiets kunt opladen. Dat doen we gelijk bij terugkomst, dan zijn de accu's morgen weer vol en kunnen we een ander stuk van het Twentse land ontdekken.

We kunnen nog even lekker buiten in het zonnetje zitten en onder het genot van een hapje en drankje genieten van het uitzicht en de stilte.

 

17 september, De Lutte

 

Een tijdje geleden las ik van een medetwitteraar dat hij la struikelend en zoekend via de maisvelden bij Losser in de buurt op zoek was geweest naar de Drielandsteen. Deze steen geeft de grens aan tussen Nederland, Noordrijn-Westfalen en Nedersaksen. Omdat we eigenlijk de afgelopen zomer langs allerlei grenzen en uithoeken van Nederland wilden reizen was ik nieuwsgierig naar het verhaal achter die steen. Het kost wat moeite om er informatie over te vinden. Het drielandenpunt van Vaals is overbekend. Daar is een hele toeristenindustrie omheen gebouwd. Die bij Losser staat verwaarloosd langs een doorgaande autoweg van Gronau naar Nordhorn.

Het is eigenlijk het punt waar de vroegere koninkrijken Hannover, Pruisen en het koninkrijk der Nederlanden bij elkaar komen. Wat ik wel aardig vind om te ontdekken is dat bij de indeling van Duitsland in Bundesländer de grenzen van deze voormalige koninkrijken zijn aangehouden voor de indeling van Niedersachsen en Nordrhein-Westfalen. In de grenssteen zijn de wapens van Overijssel, Bisdom Munster en het Graafschap Bentheim verwerkt. De steen dateert uit 1659.

In het dagblad Tubantia van 10 juli 2020 staat in een artikel dat B en W van de gemeente Losser de grenssteen uit de verscholenheid willen halen. En omdat men daar toch bezig gaat met een zonnepark wil men gelijk de Drielandensteen (gemaakt van Bentheimer zandsteen) bereikbaar maken. En zoals elke wethouder een mijlpaal in zijn stad of dorp wil nalaten wil ook hier de wethouder zijn naam vereeuwigd hebben in een bijzonder project. Nu loopt de drielandweg nog dood op de doorgaande autoweg maar men wil in overleg met Gronau de weg weer doortrekken, verder wil men er ook een uitzichtpunt met informatiebord zodat iedereen zich kan informeren over deze plek van historische waarde. Er zit natuurlijk ook een toeristisch, economisch belang achter. Vlak over de grens bij de grenssteen ligt de Drilandsee en wat is er mooier dan dat daar iedereen op een makkelijke manier te fiets kan komen om zich te vermaken. Het zou toch wat zijn als het net zoveel toeristen trekt als het Drielandenpunt in Vaals. De dollartekens blinken al in de ogen van de bestuurders aan beide zijden van de grens.

Goed dan nu toch echt onze tocht van vandaag. We gaan vanaf de camperplek vrijwel direct het Lutterzand in. Een natuurgebied, gekoppeld aan een landgoed. Het zijn goed te fietsen zandpaden. Bij een kleine zandverstuiving lopen allemaal mensen in mooie kleding. En jawel er is ook een bruidspaar. Een mooi, romantisch plekje voor een fotoshoot. Daarna rijden we Duitsland in. We hebben vanmorgen nog even gekeken wat de coronaregels zijn. Dus we hebben de goeie mondkapjes bij ons en ook de app met de QR-code en voor de zekerheid ook nog ons gele vaccinatieboekje. Nou dat moet dat virus toch wel afschrikken.

Zeepkruid

Als we willen zijn we vrij snel bij de plaats waar de steen zou moeten staan maar we gaan een omweg maken. Via Gildehaus en Bad Bentheim.

In Gildehaus zie ik in een oogwenk een dikke boomtak dwars door een hek van een groot landhuis. We hadden het er net op de fiets nog over gehad dat we moeten leren om wat vaker af te stappen als we iets willen bekijken. Anders doen we net als tijdens het rijden in de camper alleen maar kilometers maken. Dus we stoppen en keren om. De boom is tijdens het door het hek groeien een handje geholpen. De spijlen zijn op een aantal plaatsen doorgezaagd zodat de tak er keurig tussendoor kan. Zodra de tak weer wat dikker wordt moet er weer een stukje van de spijlen af.

 

In Bad Bentheim drinken we koffie, uiteraard bij een konditorei. Er zit een QR-code op de tafel geplakt en ik probeer daar mee aan de gang te gaan. Het enige wat me wel lukt is ons aanmelden en de tijd gaat lopen om onze aanwezigheid te registreren maar ik kan nergens onze QR-code invoeren. Want hoe moet ik die scannen als hij al op mijn telefoon zit?

 

Na de koffie slingeren we weer door het mooie Duitse land. We door het Gildehauser Venn. Dit is een heidegebied met vennen, bos en natuurreservaat van zo'n 650 ha. Er zijn in dit gebied veel bedreigde dier- en plantensoorten te vinden.

We stoppen bij een uitkijktoren waar je een mooi uitzicht hebt over een groot ven.

 

We genieten van het uitzicht en de intense stilte. Wat een rust. In eerste instantie zijn er nauwelijks vogels te zien maar op een gegeven moment vliegt er een rover over het ven. Bij thuiskomst kunnen we op de foto's van Jos zien dat het een boomvalk is.

In de verte zie je de toren van de burcht van Bad Bentheim

 

Bij het opstappen ruik ik een speciaal luchtje het komt van een veld met gele bloemen. Het is de witte mosterdplant. De zaden van deze plant worden gebruikt voor de gele, Engelse mosterd.

 

Al fietsend om ons heen kijkend zien we een hert met een kalfje in het grasland grazen. Het is wat ver weg maar zelfs op mijn mobiel te zien.

 

Een stuk verderop zien we een stuk of 9 fazanten op het land. We zien in ieder geval 1 volwassen man de rest zijn vrouwtjes en/of jonge fazanten. We kunnen niet het onderscheid zien tussen jonge vrouwtjes en jonge mannetjes.

En net zoals de tomtom je met de auto weleens al dan niet letterlijk het bos in wil sturen doet maps dat ook bij ons op de fiets. We rijden hier al heel veel over zandwegen maar er zijn grenzen. Een bospad dat nog niet eens geschikt is voor moutainbikers daar wagen we ons niet aan. Dus dan maar iets om.

We rijden nu naar de drilandsee. Hier staat het vol met campings, speciale camperplekken en vakantiehuizen. Niet zo gek dat ze hier een goede fietsverbinding met Nederland willen, dat trekt nog meer bezoekers.

We rijden naar de Gildehauserstrasse en zien de steen aan de overkant van de weg. Het staat achter een vangrail.

Met wat kunst- en vliegwerk loopt Jos om de vangrail heen om er dichtbij te komen. Hij kan op die manier de steen van alledrie de kanten fotograferen. 

Als het even rustig is met auto's loop ik snel naar de overkant en maak een foto van de steen. Afgetikt!

We rijden door naar Losser en doen daar wat boodschappen en gaan dan naar de camper. Weer een mooie fietsdag gehad. We kunnen nog een tijdje buiten zitten, het is niet zo aangenaam als gisteren maar nog wel te doen.

 

18 september, De Lutte

 

Wanneer ik de datum en de plaats tik, realiseer ik mij dat het nog niet vaak is voorgekomen dat we zolang op één plek staan. Het zal nog wel even duren voor we een gulden middenweg hebben gevonden tussen kilometers maken, (bijna) elke dag reizen en de tijd nemen om de omgeving met de fiets te verkennen. We staan in ieder geval in een mooie omgeving waar prima te fietsen valt.

Ik krijg vanmorgen een berichtje van vrienden van ons dat zij altijd de app Luca in Duitsland gebruiken. Die heb ik ook gisteren gebruikt. Ik vroeg me alleen af of die app niet gekoppeld kan worden aan onze QR-code. Dat zou handig zijn maar dit is bij hen ook niet gelukt. Dus we zetten de CoronaWarn-app aan, we checken per terras in met Luca, en als ze willen kunnen ze ook nog de QR-code scannen. Hier zou toch eigenlijk het virus uit zichzelf van moeten afschrikken.

 

Vanmorgen zitten dubben of ik wel weer wilde gaan fietsen of toch ook eens een dagje bij de 'tent' zou blijven. Uiteindelijk toch maar besloten ons plan om naar Oldenzaal (en niet Hengelo zoals ik per abuis schreef Everdien) te gaan door te zetten. Oldenzaal is nog geen 10 km rijden, alleen zit je wel de hele tijd op een drukke doorgaande weg.

We zetten onze fietsen bij het stadhuis neer, mooi in het centrum.

Oldenzaal is al lang geleden onstaan op het kruispunt van belangrijke wegen van het Rijnland naar Friesland en van Utrecht naar Duitsland. In een kloosterdocument uit 893 komt de naam Aldenseelen voor. Een naam die te herleiden zou zijn naar een Frankische versterkte hoeve die in de 4de eeuw na Christus werd gebouwd en die als Alde Sala de geschiedenis in is gegaan, hetgeen oude hoeve betekent.

Hoewel Oldenzaal niet aan het water ligt, was de stad wel lid van het Middeleeuwse Duitse koopliedenverbond De Hanze (net zoals oa Zutphen) Oldenzaal was een belangrijke overslagplaats van goederen en kreeg in 1049 marktrechten en in 1249 stadsrechten.

Er zijn tegenwoordig nog maar weinig middeleeuwse gebouwen te vinden in Oldenzaal. Alleen het middeleeuwse stratenplan is bewaard gebleven.

We gaan eerst naar de St. Plechelmusbasiliek, deze is rond 1150 gebouwd van Bentheimer zandsteen in westfaals-romaanse stijl. (Daarvoor heeft er op deze plek al een houten kerk en een andere stenen kerk gestaan).

De toren dateert van omstreeks 1240. Rond 1480 is de romaanse zuidbeuk vergroot en kreeg deze een gotisch uiterlijk. Na 1500 werd de sacristie gebouwd en het priesterkoor in gotische stijl verlengd. De basiliek is één van de vroegste voorbeelden in Nederland van zandsteenarchitectuur.

We maken iets heel bijzonders mee. De basiliek heeft één van de grootste beiaarden van Europa, het telt 48 klokken. Wat de beiaard vanaf het begin miste was een bes-klok. De kerkleden zijn al jaren bezig om geld bij elkaar te krijgen om een dergelijke klok te kunnen aanschaffen. Maar daar heb je een paar ton voor nodig en die was er tot voor kort niet. De stichting Scholtenaer heeft besloten een klok te schenken. De klok is in Spanje gegoten en is vorige week zondag feestelijk binnengehaald in Oldenzaal met een optocht door de stad en met allerlei plichtplegingen overgedragen aan het kerkbestuur. Morgen wordt de klok gezegend door kardinaal Eijk, de aartsbisschop van Utrecht. Om de klok bij de andere klokken te kunnen ophangen zal één van de vier galmgaten worden open gemaakt. Daarna wordt de klok naar boven gehesen en geïnstalleerd op zijn plek. Een operatie vanjewelste om de 3890 kg wegende klok op zijn plaats te kunnen hangen. Medio oktober zal dit klaar zijn.

De klok staat tijdelijk in een speciale tent opgesteld en is tot en met vandaag voor iedereen te bekijken.

Op de klok zijn Oldenzaalse teksten en afbeeldingen te zien, ontworpen door kunstenaar Berend Seiger.

 

 

Finis Coronat Opus.... Het eind kroont het werk (eind goed, al goed)

De bes-klok heeft  die de naam Plechelmus gekregen en heeft dezelfde klank als de Mariaklok.

We bewonderen eerst de basiliek met mooie glas in loodramen.

 

In een nis staat een beeltenis van Sint Plechelmus met daarin zijn relieken.

Deze zijn in 954 aangekomen in Oldenzaal en de reden van de bouw van de nieuwe stenen basiliek.

Jos wijst mij op de bestrating rondom de kerk. In ongeveer een kwart van de straatstenen is een kruis gebakken. Zo is letterlijk te zien dat je op heilige grond staat.

Na deze bezichtiging lopen we het centrum van Oldenzaal in. Het is niet groot maar er staan een aantal mooie panden. Althans als je boven de etalages kijkt want net als in heel veel andere steden zijn de gevels ten gunste van grote, glazen etalages vernield.

Na het uitrusten op een terras lopen we met een boog terug naar de fietsen.

We komen langs het Palthehuis, die van de Juffers.

 

Op een grasveld bij het Palthehuis staan/hangen een aantal kunstwerken. Het is afstudeerwerk vanuit de studie Fashion & Textile Technologies aan Hogeschool Saxion. De textielserie wordt “Gistermorgen” genoemd met het oog op het leren van het textiele verleden en het geloven in een circulaire toekomst.

Het wordt tijd om aan meer basale zaken aandacht te besteden. Oftewel, er moeten boodschappen gedaan. We gaan naar de Jumbo, normaal niet speciaal maar in dit geval toch een beetje. De baas van deze zaak is de onlangs afgezwaaide internationale voetbalscheidsrechter Björn Kuipers. Hij is de derde generatie Kuipers die eigenaar is van deze supermarkt.

Voor ons heeft deze plek nog een speciaal tintje, de straat aan de zijkant van de winkel heet Herman Bodestraat.

Herman Bode ken ik uit mijn vakbondsperiode. Een zeer aimabel, sociaal bwogen man, afkomstig uit een Twents arbeidersmilieu en opgeklommen tot vice voorzitter van het NKV en later FNV. Legendarisch zijn de woorden waarmee hij een manifestatie van arbeiders toesprak in Amsterdam. Uit angst voor krakersrellen was de manifestatie verplaatst van de Dam naar het RAI-complex. Toen de menigte riep om een demonstratie naar de Dam riep Bode “Willen we naar de Dam? Dan gaan we naar de Dam!” En aldus geschiedde. Na zijn afscheid in 1985 zette hij zich in voor kerkelijk-sociale organisaties. Hij is in 2007 op 81-jarige leeftijd overleden.

Na de boodschappen fietsen we met een omweg terug naar de camper. Niet weer langs die doorgaande weg maar door het mooie Twentse land van bos en landerijen.

Het is trouwens wel een geliefde route voor feesten en partijen want we komen een groep tegen die op huurbrommertjes al toeterend en bellend vrolijk langs ons heen komt en daarna komen er nog 2 oude VW-busjes vol vrolijke mensen langs. Maar dat is toch beter dan een niet aflatende stroom auto's.

Bij de camper kunnen we nog net even genieten van het zonnetje.

 

19 september, De Lutte

 

Vanmorgen hebben we heel rustig aan gedaan. Ik ben nog weer eens verder gegaan met alle functies van de nieuwe kachel. Omdat we tot nu toe stroom hadden bij de camper hadden we de kachel nog niet op gas laten branden. Dus dat ga ik nu uitproberen. Het grootste voordeel is dat hij veel sneller op temperatuur is. Er zit ook een knop om de thermostaat beter af te stellen. Want die 'zegt' af en toe wel dat het 25 graden is maar volgens ons is het dan echt kouder.

Na de lunch toch maar besloten te gaan fietsen. Alleen gooide mijn fiets roet in het eten. Bij het wegfietsen hoorde ik een krakend geluid in de trapkast. Het klonk nogal onheilspellend, eerst zo gekeken, toen de fiets op z'n kop maar er viel voor ons niets aan te zien. Ik wil er niet mee weg want stel je voor dat hij het in the middle of nowhere opeens begeeft. Dus balen maar helaas.

 

Van de week zijn we met de fiets door het Lutterzand gereden. Een mooi natuurgebied vlakbij de camperplek. We gaan er nu lopend naar toe. Het is druk op de smalle weg, auto's , fietsers, motoren en weer mensen op die speciale elektrische scooters.

De Dinkel stroomt langs het Lutterzand. Hij is hier op z'n mooist, niet gekanaliseerd maar meanderend door het landschap. Hier en daar zijn er zelfs kleine strandjes.

We komen ook bij de zandverstuiving waar eergisteren bruidsfoto's werden gemaakt. Het is er nu druk met gezinnen met kinderen en echtparen met honden.

Een vader is met twee kinderen in het water aan het spelen.

Wat verderop worden de honden in het water losgelaten. Niet alle honden zijn gediend van die vreemde speelkameraadjes. Wij ook niet, wij zijn niet zo van de honden. Laat staan als ze als dol dwazen overal op af rennen. En nu we het toch over honden hebben, op de camperplaats moeten de honden aangelijnd zijn. Tja.......  honden kunnen niet lezen en blijkbaar hun baasjes ook niet. Zelfs opletten of ze niet ergen aan het schijten zijn is lastig.  Maar de campingbaas vindt het ook geen punt, hij loopt zelf te dollen met de loslopende honden. 

We lopen terug naar de uitgang van het natuurgebied en drinken koffie bij het restaurant.

Als we weggaan komen we een voormalige buurman van ons tegen. Hij heeft een vriendenweekend in de buurt. Ze zijn net klaar met kanoën over de Dinkel.

Ondertussen is PSV-Feyenoord al begonnen dus Leon appt Jos of hij ook zit te kijken. Nog niet maar we zijn op tijd voor de tweede helft. En als voormalig Rotterdammer is Jos natuurlijk blij dat Feyenoord wint.

 

20 september, Zutphen

Vannacht slecht geslapen. Brak opgestaan en langzaam op gang komen. We hoeven pas om 12 uur weg te zijn van de camperplek dus kunnen rustig aan doen.

Voordat we Erve Velpen verlaten lozen we het grijze water en maken de toiletcassette leeg. We moeten even wachten, er staat al een andere camper. Een dubbelasser. Ze hebben allebei een vrachtwagenrijbewijs, hebben ook op de vrachtwagen gezeten. Nu wonen ze voornamelijk in de camper en hebben een chalet op de achterhand als ze langere tijd in Nederland verblijven. Ze denken er zelfs over om dat ook op te geven en een nog grotere camper te kopen maar twijfelen nog.

Wij hebben er aan gedacht dat te doen toen we ons vorige huis verkochten. Maar wilden uiteindelijk toch een echt huis om op terug te vallen.

Tegen kwart over 11 rijden we weg. Onderweg nog een keer gecontroleerd of de fietsen goed vast zitten. Ik moet nog steeds wennen dat je ze ziet bewegen terwijl ze goed vastzitten. Zal wel wennen als we het vaker gedaan hebben. We doen de hoes er niet overheen, die belemmert het zicht via de achteruitrijcamera, en die is nou net zo handig. Dus zolang het niet regent, blijft ie in de zak.

 

Tegen half 1 zijn we thuis. Eerst wat drinken en eten en dan de camper uitpakken. Dat kan heel handig want we hebben het balkon aan de straatkant en kunnen de spullen zo van elkaar aanpakken. Camper is dan ook zo leeg.

Boodschappen doen en dan weer het huisritme oppakken. Eten voorbereiden voor morgen als mijn moeder komt, wassen enz.

Hopelijk kunnen we snel weer een paar dagen weg. Maar eerst morgen de fiets naar de fietsenmaker, kijken waar dat gekraak vandaan komt.

 

Ter afsluiting een door Jos gemaakte foto van de buizerd die we langs de Dinkel hebben gezien.

Op zijn website staan nog meer foto's van dit weekje weg. 

https://jbfotografie.jouwweb.nl/camperreizen/twentetrip-2021 

 

De pagina werd toch wat te lang.... Dus klik hier en je komt op het vervolg!