Utiel, maandag 8 april

 

Vanmorgen rustig opgestaan, Jos heeft brood gehaald voor het ontbijt. Ondertussen was het voor de campers die wilden lozen en vullen passen en meten om bij het sanistation te komen. De cp stond helemaal vol en een camper met aanhanger stond zo god als voor de oprit naar het sanistation. Ik moest gelijk aan Henk en Wieke denken want die hebben ook een aanhanger en hebben ook hier gestaan. 

We zijn nu ver genoeg het binnenland in en willen vanaf hier naar het zuiden rijden. Dat is een beetje passen en meten want er zijn bergen en niet overal wegen. 

Ons eerste doel is El Pobo, klein dorpje hoog in de bergen met een cp. Het ligt erg mooi, wat een stilte en een vogeltjes. Maar één groot bezwaar, het waait er al heel hard en het gast nog harder waaien. Buiten in het zonnetje zitten is er niet bij. Het is pas 12.15 en de rest van de middag binnen is ook niet je van het. 

Ons volgende doel is Teruel, geen geweldige cp, en kunnen niet buiten zitten. We gaan met de camper naar een grote super, ik ben te moe om te lopen. Als we teruggekomen zijn alle plekken bezet. Er is nog een soort van plek bij de ingang, daar gaan we staan. Maar eigenlijk geldt hier hetzelfde als in El Pobo, binnen zitten en wachten tot het later wordt. Naar de stad lopen is 2 km en dan nog rondlopen en teruglopen. Te ver voor mij. Ook hier breken we op. We gaan naar Utiel, ons doel voor morgen. Je kunt er maar vast zijn. Utiel 'kennen' we van onze reis naar Marokko toen hebben we daar ook overnacht. Kostte wat moeite om daar te komen, waren er pas midden in de nacht. Hopelijk wordt de hernieuwde kennismaking wat beter. We zijn er rond 7 uur, beetje onduidelijk wat nu eigenlijk de officiële plek is maar we zoeken ons een plekje. Pootjes omhoog en bijkomen. 

Vandaag bijna 300km gereden door hoge bergen, steile bergen, glooiende bergen. Smalle wegen en mooie brede wegen. Van alles wat. De hoogste top was 1600 meter. Maar het was schitterend! Wat een vergezichten. En omdat ik vandaag geen foto heb gemaakt, loop ik nog even naar buiten en zet maar weer eens de cp op de foto. 

 

Chincilla de Monte-Aragon, dinsdag 9 april

 

Zo hé, dat was koud vannacht. Rond het vriespunt. Maar toen we opstonden scheen het zonnetje weer vrolijk en heeft Jos, dik ingepakt, een broodje bij de bakker gehaald.

Ons doel voor vandaag is Chinchilla de Monte-Aragon. CP stond op tijdlijn van Henk en Wieke, ziet er leuk uit en ligt op de route die wij willen volgen.

Het tocht langs vooral wijngaarden. Nog steeds ook bergen maar vooral hele grote, weidse vlaktes. Het eerste stuk over smalle wegen waar de achteropliggers een handje en een toeter geven als je ze er langs laat. Daarna worden het keurige 2 (soms 3) baanswegen. Lekker rustig doortuffen. 

De cp is een grote parkeerplaats onderaan het oude stadje. We zoeken een plekje, eten wat en gaan dan de beklimming trotseren. Het is een mooi oud stadje met mooie doorkijkjes, en één kroeg die open is. Die is voor de terugweg. We gaan eerst de rest van het dorp verkennen. We hadden ze al eerder gezien maar komen nog een keer een bordje tegen voor het kasteel. En al straten beklimmend, al of niet met trap, komen we boven op de berg en zien daar een kasteel zoals ze alleen in jongensboeken worden afgebeeld. Een echte met dikke muren, een gracht en torens. Het kasteel is dicht maar we kunnen wel de loopbrug op. Ik maak een foto van de diepe, uit de rots uitgehouwen gracht en doe dan weer een paar passen naar beneden. Mijn hoed, stok en mobiel vasthouden terwijl de wind je bijna omver blaast is niet echt een pretje op zo'n loopbrug. 

Maar daarna wil ik toch nog wel even euforisch op de foto met achter mij het zicht op de de diepte en vlaktes van La Mancha. 

Naast het kasteel zijn restanten van woningen, uitgegraven in de rotsen. Vooral de schoorstenen zijn goed bewaard gebleven. Daarna dalen we weer af naar Plaça Major en gaan een slokje drinken in de kroeg. 

Jos krijgt, niet geheel tot zijn genoegen, een Amstelbiertje. Tja daarvoor ben je niet naar Spanje gereisd. Gelukkig komt mijn wijntje wel uit de streek.

Terug bij de cp (die aardig volgelopen is) vragen we ons af waarom de ene parkeerplaats nou zo anders voelt dan de andere. 

Jos maakt een borrelplankje en als we die op hebben, constateren we dat het avondeten niet meer hoeft. 

(We hebben ook een mooi plekje gecreëerd voor die heerlijke Spaanse harde worst; een haakje waar wij nooit het nut inzagen doet nu dienst als drooghaak. )