Zafra, dinsdag 16 april

Om 7 uur vanmorgen word ik wakker van gerammel met ijzer. Ik zie zo niks als ik naar buiten kijk. Maar het houdt aan dus kleren aan en naar buiten...... Rondom ons wordt de markt opgebouwd. Oeps.

Ik wil naar binnen lopen maar de politie komt aanrijden en stopt bij de camper. We moeten inpakken en wegwezen, we staan in de weg. Ik leg hem uit dat ik dat al van plan was. Wel even alles vastzetten, anders wordt het zo'n zooitje. Prima, ze wachten wel tot we wegrijden. We rijden naar een cp in Lora del Rio. Kunnen we daar ontbijten en ons wassen.

De tomtom stuurt ons een paar honderd meter fout, maar een alleraardigste chauffeur stapt uit en wijst de goeie plek.

Jos haalt een broodje. Na het ontbijt vertrekken we weer. Ons volgende doel is Alanis. Ondertussen slingeren we door het schitterende Andalusische land. Wijnstokken, olijfbomen en kurkeiken wisselen elkaar af. We proberen zoveel mogelijk de echte doorgaande wegen te ontwijken. Dat betekent, smallere, rustige wegen en dwars door dorpjes en stadjes.

In Constantina breekt ons dat op. Dwars door het stadje, hele smalle straatjes en als klap op de vuurpijl eenrichtingsverkeer en ik moet met een scherpe bocht naar rechts en tegelijk een steile helling op waar de muur van Geraardsbergen niets bij is. We hangen helemaal scheef in de bocht. Er staan een paar vrouwen te kijken en die roepen dat ik de eenrichtingsweg van de foute kant moet inrijden. Echt waar??? Ja hoor, gebeurt wel vaker 

Met zweethandjes rij ik de straat in. Als ik de eerste tegenliggers tegenkom sta ik gelukkig zo in een bochtje dat ze er langs kunnen. Maarrrr dan komt er een godvergeten grote vrachtwagen met een joekel van een container aan. OMG, alles staat vast. En het meest opvallende, niemand wordt boos. Iedereen wacht geduldig tot het opgelost is. Met heel veel passen en meten, langzaam schuiven, spiegeltje in en spiegeltje uit, komen we langs elkaar. Ik vervloek mezelf dat ik zo graag binnendoor wil, maar ja met alleen snelwegen zie je niks van het land. 

We rijden naar Alanis, daar moet een cp zijn aan de rand van het centrum. De tomtom denkt dat ik nu alle straatjes wel aan kan. Geen zin in, er staan ook bordjes dus ik ga er vanuit dat dat een betere route is. Nou niet dus, nog smaller. We rijden door en komen op een uitgaande weg met parkeerplaatsen er langs. Hop camper op de rem en het stadje in.

Het is niet veel bijzonders maar leuk genoeg om doorheen te wandelen en bij een bar koffie te drinken.

Leuke kroeg, heeft de tv aan staan met zo'n spaghettiwestern. Sommige beelden zijn hier in de buurt opgenomen. Altijd leuk. 

Daarna maken we nog een ommetje en gaan eten bij een volgende bar annex restaurant. Ze hebben een dagmenu voor een tientje! Voor-, hoofd-, nagerecht en een drankje. Wij nemen water want we willen nog verder.

Je hebt voor elke gang keuze uit 2 gerechten. Zelfs met Google translate krijgen we niet alles duidelijk. En de vrouw die ons helpt, lukt het ook niet. Dat is dan makkelijk kiezen, we nemen van alles één en laten ons verrassen. Ze biedt zelfs aan om er gelijk extra bordjes bij te doen zodat we van alles wat kunnen eten. Geweldig, wat een aardige mensen vandaag!

Vooraf krijgen we een witte-bonensoep (echt smakelijk klaar gemaakt) en een gazpacho met een stuk tortilla. 

Was eerst het vlees onduidelijk, het ene bleek ossenhaas te zijn met een beetje zurig sausje (erg lekkere combinatie), het andere was ham met kaas in een krokante, gefrituurde korst. Uiteraard ook frites erbij. Je zou nog eens honger hebben. 

Als toetje hebben we een flan en een oreo-ijsje. 

Daarna rollen we naar de camper en zetten koers naar Zafra. Geen geweldige cp maar het is mooi geweest voor vandaag.

Zo'n dag zorgt wel voor afleiding 

Medellin, woensdag 17 april

Vanmorgen zijn we naar het centrum van Zafra gelopen. We waren niet echt gecharmeerd, misschien te moe, mijn voeten deden zeer. Hoe dan ook na een kop koffie bij de meest onvriendelijke bar van deze reis, zijn we naar de camper gegaan en de tomtom op Don Benito gezet. Weer een stapje naar het noorden. 

In Guareña zagen we langs de weg een bar. We hadden wel trek en geen zin om te zoeken en te lopen. 

Bij ons water kregen we al een voorproefje, een klein bordje met verschillende vissoorten. We bestelden één portie gemengde vis. De barman vertelde ons dolenthousiast welke het zouden worden. En toen kwam hij met een bord vol aan..... OMG. Misschien toch een misverstand 1 portie pp? In ieder geval kregen we het bij lange na niet op, ook al was het heerlijk.

Van vrienden hadden we gelezen dat die meestal een zakje bij zich hebben voor de restjes. Hebben we nog nooit gedaan maar nu was er zoveel over dat ik ook maar gevraagd heb om een zakje. Laten we nou net als zij een heuse 'doggybag' mee krijgen. Oh en dit was toch echt één portie! 

Ondertussen even wat cp's vergeleken en besloten naar Medellin te gaan. Daar is schaduw van bomen, en dat is wel nodig. Het is nog steeds 30°. 

Officieel mag je niet de stoelen buiten neerzetten, hebben we toch maar wel gedaan. Heerlijk onder de bomen, met een vleugje wind. 

Bij Jos was of de vis, of iets anders?, verkeerd gevallen. Dus vanavond niet de vis opgemaakt maar een stokbroodje gegeten. 

Er vliegen hier allemaal puttertjes rond, maar nu de bomen volop blad hebben zijn ze niet op de foto te krijgen. Het lukte wel met een europese kanarie. Er vlogen ook bijeneters over, niet gezien alleen gehoord. 

Oh en het monument op deze foto is ter nagedachtenis aan een aantal mensen uit Zafra die mede aan de wieg stonden van een constitutionele grondwet in 1810. Het hele verhaal valt via onderstaande link te lezen.

https://www.especial-life.com/de-onbekende-spaanse-grondwet/

Avila, donderdag 18 april

Jos had vannacht last van zijn darmen en blaas. Dat betekent dat ik ook wakker lig wanneer hij naar de wc moet. Dus we hadden beiden een slechte nacht.

Vanmorgen werd op een deel van het terrein waar we staan de markt opgebouwd. Te ver weg om last van het lawaai te hebben en we hoefden ook niet aan de kant. 

We willen binnendoor naar Trujillo en afhankelijk van onze zin daarna door het NP Monfrague. 

Waarom de keuze van de Tomtom nou is of de snelweg of een leuk boerenpad dat weet ik niet. Maar volgens mij had het ook nog een andere weg kunnen zijn. In ieder geval hebben we weer veel van het platteland gezien. Het eerste stuk was echt agrarisch land, dus geen druiven en olijven meer maar landbouwgebied met heel veel irrigatiekanalen. Het tweede deel begint smal en eindigt nog smaller. Gelukkig komen we bij het bord eenrichtingsverkeer (en voor ons niet toegankelijk) een Spanjaard tegen die duidelijk maakt dat we echt niet verder kunnen. Heel fijn maar hoe dan terug. Ik rij eerst een heel stuk achteruit totdat er een toegangspoort is naar een privéterrein. Daar zit een oprijstrook en met heel veel passen meten, en kleine stukjes draaien ontwijk ik de sloten aan beide kanten. Alleen die achter mij gaat bijna fout omdat ik schuin sta en bij de rem loslaten bijna de kant afrol. Maar sinds vandaag ook geslaagd voor de hellingproef met de camper.

De tomtom op snelweg gezet en naar Trujillo gereden. We zijn er rond 12 uur. De cp is niks, en de stad is te ver lopen voor ons. We prikken een volgend doel. In ieder geval niet binnendoor door het natuurpark. Dus via de snelweg rijden we er langs naar Placencia, ook dat bevalt ons niet. We gaan nu over een N-weg richting Avila. We stoppen op het hoogste punt van de Tornacavas, hier mag je overnachten.

Maar gezien het weerbericht, regen en hardere wind, rijden we door naar Avila. Aan het eind van de dag staat de kmteller op 255 km. 

We hebben het wel even gehad. Hopelijk morgen weer wat energie. 

Avila, vrijdag 19 april

Vanmorgen echt lang in bed gelegen..... ik wel wakker maar heerlijk soezen, Jos slapend. Hard nodig.

Ik google altijd even of vrienden van ons hier ook zijn geweest, altijd handige info. Dit keer stond er echter ook bij dat toen zij hier in 2019 waren ze gebeld werden door mij omdat een lieve vriend van ons was overleden en ik die dag te horen had gekregen dat ik voor de 2de keer borstkanker had. Zij hebben niet meer uitgebreid genoten van de stad die dag. Het heeft mij vandaag ook wel weer beziggehouden. 

Na ontbijt begonnen met de was. Ze hebben hier niet zo'n grote wasmachine dus moest het in tweeën. Dat betekent een hele zit. Pas tegen 2 uur konden we de stad in. We wilden daar ook een hapje eten en dat kan bij de meeste restaurants maar tot 3 uur.

Maar eerst moesten we het hoogteverschil tussen de cp en de stad overbruggen. Gelukkig kon dat met een trap. 

De oude stad is helemaal omringd door een muur. Deze is gebouwd tussen 1050 en 1250. Avila werd in 1087 opgericht om na de Moorse overheersing dunbevolkte gebieden bevolkt te krijgen. 

De muur is 2,5 km lang, 3 meter dik en 12 meter hoog. Het heeft 9 toegangspoorten. 

Avila ligt op de Spaanse hoogvlakte en is de hoogst gelegen stad van Spanje (1127m). 

Eenmaal binnen de muren merk je hoe toeristisch de stad is. Heel veel hotels en nog meer restaurants. Straatjes vol. Gelukkig zijn we nog in een rustige periode anders kun je hier waarschijnlijk over de hoofden lopen.

We hebben heerlijk rondgewandeld en een hapje gegeten, niet bijzonder.

Vanmorgen was er markt geweest op het grote plein voor het stadhuis, jammer genoeg gemist maar we slapen vannacht wel weer onder schone lakens. Ook heel fijn.

Daarna weer rustig terug naar de camper en lekker buiten kunnen zitten. 

Vanaf de cp kijk je uit op een groot massief gebouw, lijkt op de massieve stadsmuur maar dan strak. Heel mooi gedaan, oud en nieuw verweven. Het is een congrescentrum. 

 En omdat iedereen zo ongeveer een selfie maakt voor de muur heb ik dat ook maar weer eens gedaan. Ik zet hem alleen niet op Insta.

Venialbo, zaterdag 20 april

Vanmorgen tijdens het verlate ontbijt genoten van één van onze guilty pleasures, F1. De cp heeft wifi, dus kost geen mb's. Daarna de huishoudelijke werkzaamheden en onze persoonlijke verzorging. 

Op de kaart en mbv streetview gekeken welke supermarkt het best bereikbaar is met een camper. De keuze valt op één van de Mercadona's. En gelukkig is er buiten de hekken één gehandicaptenparkeerplaats, want er binnen is het krap en verder hebben ze een giga parkeergarage. De winkel ligt op de eerste verdieping en is eindelijk weer eens een grote zoals we ook aan de kust in Catelonië hebben meegemaakt. 

We hebben gisterenavond besloten om toch hobbel de bobbel verder te gaan door Spanje. Dus niet een snellere afslag naar huis maar proberen rustig verder te genieten. Ons verderop doel is Gijon, aan de Atlantische kust. Doen we uiteraard niet in 1 dag. We proberen niet via de snelweg te gaan en hebben vandaag als richting Zamora. Dan zijn we op de goede weg. We slingeren heerlijk door het landschap dat steeds meer akkerbouwgebied wordt. Waarvoor zijn eigenlijk die kleine en grote bosjes er tussendoor? Als schaduw voor de eventuele koeien en schapen? 

Iets wat ook opvalt, er zijn weinig parkeerplekken onderweg om even te lunchen . En om nou elke dag buiten de deur te eten....

We lunchen in een dorpje en besluiten naar welke cp we gaan. Het is een schot in de roos. Formeel mag je geen campergedrag vertonen maar de Spaanse familie die er al staat met campers en caravans heeft luifels uit, stoelen buiten en geniet van het Spaanse leven.

De burgemeester komt langs en informeert of we elektriciteit willen 3,- en verdere voorzieningen gratis). Verder vindt hij het prima dat we buiten zitten.

Dit zijn de plekken die we willen. Lekker staan zoals je wil, stoeltjes buiten en genieten van de vogeltjes en de zon. 

Morgen gaan we het ieniemeinie dorpje verkennen. Voor nu staan we op de ruststand. 

Venialbo, zondag 21 april

Vannacht geen last gehad van de voorspelde harde wind. Maar vanmorgen moest wel de kachel aan, het was 13° in de camper en de zon kwam nauwelijks door de bomen. 

Aan het eind van de ochtend gaan wandelen door het dorp. Het is heel klein, door wat nieuwbouw zullen er nu ongeveer 750 à 1000 inwoners zijn.

De stad is deels op een heuvel gebouwd, maar de hoogte is van een geheel andere orde dan die van de afgelopen weken. Het stelt niets voor. Alleen wordt het hoogteverschil wel gebruikt voor ondergrondse wijnkelders.

Eerst zagen we alleen een soort schoorstenen maar later ook de toegangen waarvan sommigen bordjes met de naam hebben. Na ons eerste rondje teruggelopen naar de enige geopende bar die we zijn tegengekomen. Daar rook het buiten al lekker. Binnen stond de hele tap vol met lekkere tapas, er was maar 1 klant.

We hadden nog niet geconstateerd dat we vroeg waren of de bar stroomde vol met families in alle soorten en maten. Alsof de wekker er op gelijk was gezet. Achter de bar was het keihard werken om iedereen zijn bordjes met eten te geven. Wij hebben ook eea aangewezen en heerlijk gegeten, aardappeltjes met worst, zure visjes, pepers, mosselen in een sausje, empanada's en gefrituurde garnalen. Al met al kostte ons dat, inclusief 2 koffie en 2 wijn, 14 euro. 

Als we teruglopen naar de camper zien we van bovenaf nog een bar. Deze stond beschreven in de reviews van campercontact. Dus die gaan we ook nog even uitproberen. Vooral ook omdat je hier buiten op het terras kunt zitten. Het is hier ook hartstikke druk en zit binnen en buiten zo goed als vol. We kunnen nog net één tafeltje met 2 stoeltjes bij elkaar scharrelen. Opvallend is trouwens dat hier deels dezelfde mensen zitten als in het andere café. Sommigen knikken ons herkennend toe. Ook hier staat de bar vol hapjes en rent het personeel zich de benen uit het lijf. Ze hebben hier als specialiteit pinchos morunos. En dat is te zien, iedereen loopt met lange pinnen met vlees rond. Wij bestellen er ook 2. Ze worden op afroep gegrild en ze zijn heerlijk. Daarna gaan we vol en voldaan naar de camper. De stoeltjes naar buiten en genieten van het mooie weer.

In het hele dorp staan blauwe hekken van het zwaardere type. In het begin vroegen we ons af waarvoor maar toen we een pleintje tegenkwamen die rondom afgezet kon worden bedacht ik dat het waarschijnlijk met stieren te maken heeft. Dus maar eens gaan googlelen. Tot 2022 (volgens mij daarna afgeschaft) werden er jaarlijks stierenrennen georganiseerd. Zoals je ook weleens op tv ziet, mannen die als gekken voor de stier vooruit proberen te rennen. Ik kwam een artikel met foto's tegen waar dat ietwat fout is gegaan. (Sorry voor de vrije vertaling van Google )

Op het plein hing ook een bordje, je mag alleen meedoen als je ouder bent dan 18 jaar en geen alcohol of drugs hebt gebruikt. Daarnaast doe je het geheel vrijwillig en op eigen risico. De hekken staan er nog steeds, dus wie weet gebeurt het nog steeds.