22 september, Hengelo (gld)

Yeah, we zijn weer onderweg, althans we zitten weer in de camper. Want onderweg kun je dit niet noemen 15 kilometer van huis. Maar al lang blij.

Vanmorgen al vroeg op, om 9 uur staat de hulp voor de deur, en ik moet om 10 uur bij de kapper zijn en de camper moet nog ingepakt. Die laatste klus doet Jos dit keer. Ik geef via het balkon de meeste spullen aan zodat Jos nog maar een klein deel via de trap moet sjouwen.

Eén aandachtspuntje voor onszelf; voordat we volgende week maandag de camper weer uitpakken toch maar even bedenken of we woensdag al weer op stap (kunnen) gaan. Scheelt in ieder geval wat werk.

Om 11.40 uur vertrekken we en om 12 uur zijn we op camperpark De Vlinder. We lopen eerst een rondje om te kijken waar we willen staan en maken een praatje met de eigenaar. We mogen zelf een plekje uitzoeken. Er kunnen 59 campers staan, er staan er 5. Dus plaats genoeg. We willen graag 's morgens de zon op de voorkant en we willen het liefst niet met de neus naar het mais staan. Die is nu heel hoog, het lijkt er op dat het een goed maisjaar wordt. Zo omringd door het mais is voor het uitzicht wel jammer maar als er, zoals vorig jaar, nog grasland was geweest, had de wind vrij spel gehad over het terrein. De begroeiing van de Vlinder is nog laag, het park is nog heel nieuw (eind augustus geopend). Ook zijn nog niet alle voorzieningen zoals ze zouden willen. Er ligt bij de gemeente een vergunningaanvraag voor een nieuw sanitairgebouw. Op dit moment is er een unit met twee douches en toiletten. Als we andere jaren op stap zijn zoeken we zoveel mogelijk simpele plekken waar we mogen staan. We zijn zelfvoorzienend dus hoeven geen toeters en bellen. Nu we elke keer op één plek blijven staan, is het wel prettig dat we op plekken staan war campergedrag is toegestaan en waar we op loopafstand de toiletcassette kunnen legen. Dus vinden we dit soort parken al heel luxe.

We installeren ons lekker in het zonnetje, doen zelfs de luifel uit, lunchen en speuren ondertussen de bomen en de hemel af naar vogeltjes. Ik doe vandaag verder niets. Ben al aardig wat dagen achterelkaar actief dus moet proberen de komende dagen wat minder te doen.

Ik probeer wat vogels te fotograferen maar met dat scherpe zonlicht is dat nauwelijks mogelijk. En daarbij laten de vogels zich nu ook maar weinig zien. Ze zitten heerlijk in de bomen tussen de bladeren.

Op het terrein staan overal veldjes met bloemen, bloemen die vlinders en andere insecten aantrekken.

Dus ga ik maar weer eens met mijn nikon bloemetjes fotograferen. Niets bijzonders maar wel leuk.

Ook nog geprobeerd uit de hand een vogels in de lucht te fotograferen. Als ik die (onscherpe) foto's wat uitvergroot zie ik dat er naast kraaien nog wat anders vloog. Ik kan niet goed herkennen wat het is. In ieder geval een rover, en als ik m.b.v. google probeer te achterhalen wat voor soort dan komt een rode wouw het dichtst in de buurt. Maar dat zou wel heel bijzonder zijn, ook al is hij de laatste tijd regelmatig in de Achterhoek gesignaleerd. Vanmorgen nog weer eens naar de foto's gekeken, het lijkt er op dat het een hele vlucht van dezelfde vogels is. Maar rovers vliegen toch niet met zovelen?

Wie het weet mag het zeggen.

Na het eten lopen we naar de weg en hebben vanaf daar een mooi uitzicht op de ondergaande zon.

Daarna gaan de pootjes omhoog en kijk ik naar een opname van het Vlaamse programma De Columbus. Heerlijk feel good programma waarin Wim Lybaert er elke week met een andere gast opuit trekt in een schitterend, verbouwde pasagiersbus op zoek naar het goeie leven onderweg.

Geen puf om de website bij te werken..... dus die verschijnt een dag later.

23 september, Hengelo (gld)

We hebben een plisségordijn voor de voorruit, deze gaat van beneden naar boven dicht. Omdat het hefbed eruit gehaald is, gaat het gordijn niet meer tot bovenaan toe dicht. Toen ik vanmorgen vroeg er een keer uit moest, zag ik daardoor boven het gordijn uit een mooie roze lucht. Toen we opstonden hebben we ook nog een beetje zon gezien maar al snel betrok het en kwam er meer wind. Geen weer om buiten te zitten.

Vanmiddag naar Hengelo gefietst om boodschappen te doen. Het is dorp met ongeveer 6500 inwoners maar het heeft wel een redelijk winkelaanbod. Er zijn zelfs 3 supermarkten. We fietsen met een omweg weer terug naar de camper. We fietsen regelmatig in deze omgeving maar kwamen toch nog weer wegen tegen waar we nog nooit op gefietst hebben. Altijd leuk om te ontdekken.

Ik krijg vanmiddag een telefoontje van een Engelssprekende dame die mij vertelt dat mijn BSN-nummer door een onderzoek van de Supreme Court wordt gekoppeld aan drugscriminaliteit. Volgens mij is het een bandje dat wordt afgedraaid en als het (even?) stopt, hang ik op. Maar ik heb er geen goed gevoel bij. Kan op Google zo niets vinden, ook niet over het telefoonnummer en doe een melding bij de politie. Daarna zet ik het ook op Twitter en krijg van iemand de link naar de fraudehelpdesk door, daar wordt melding gemaakt dat vandaag heel veel mensen een dergelijk telefoontje hebben gehad. Als ik aan de lijn was gebleven was ik doorgeschakeld naar iemand die mijn persoonlijke gegevens wilde weten. Dat was dus de truc.

Later krijg ik ook nog een leuk e-mailtje van een vriendin. Zij was wat verder gaan zoeken naar die vogels van gisteren en kwam berichten tegen dat op dit moment buizerds zich verzamelen voor de wintertrek. Er worden dan wel groepen van 30 tot 40 buizerds gezien. Ik heb mijn foto's nog eens nagekeken en op één staan er 34. Dus heel bijzonder om dat bij toeval gefotografeerd te hebben.

Helaas geen foto's vandaag.

24 september, Hengelo (gld)

Nu we zo lang op één plek staan hebben we voor het legen van de toiletcassette en het lozen van vuil water een andere oplossing nodig dan wanneer we veel reizen. In dat laatste geval rijden we naar een sanistation en legen de vuilwatertank en vullen we de schoonwatertank. Het is wat onhandig om met de camper naar de loosplek te rijden dus nu moet Jos met een emmer oid er naar toe lopen. Bij de camper zat een speciale draagbare tank waar je het vuile water in kunt lozen. Als die vol zit is dat een behoorlijk zware klus. Op campings en ook op camperplekken zie je dan 's morgens van die mannen met een steekkarretje waarop ze de cassette en de tank vastbinden en daarmee naar de loosplek gaan. Jullie raden het al, we hebben nu ook zo'n steekkarretje. Handig om bij ons te hebben als we niet rondtrekken. Helaas was ik mij aan het wassen toen Jos er vanmorgen voor het eerst gebruik van maakte. Dus een foto volgt nog een keer.

Het is vanmorgen triest, somber weer. Er wordt wel voorspeld dat de zon er vanmiddag door komt. We zullen zien. Jos gaat een stuk fietsen.

Ik blijf bij de camper. Ik maak alvast de chili voor vanavond en ga daarna buiten zitten. De zon is er ondertussen ook, soms achter de wolken maar het is heel aangenaam.

Ik lees wat en probeer vogels voor de lens te krijgen. Je hoort ze wel, ziet ze af en toe ook vliegen maar in beeld is wat lastiger. Uiteindelijk krijg ik een kauw, die ver weg, hoog in een boom zit, wel goed op de foto. En ook lukt het om een vlinder goed in beeld te krijgen. Die genieten van alle bloemetjes bij ons voor de deur maar hoppen van de ene kant naar de andere kant.

Aan het eind van de ochtend staat er nog maar één andere camper maar in de loop van de middag komen er weer drie bij. Twee houden van gezelschap dus die parkeren vlak bij onze camper. Tja er kunnen 59 campers staan dus wel zo handig om dan op een rijtje te gaan staan, zullen we maar zeggen.

Na het eten staat de buurvrouw opeens bij ons voor de voorruit, roept haar man en wijst.... Ze komt ook nog even uitleg geven want ze denkt dat we een mifi achter de ruit hebben zitten. Maar dat is geen mifi maar de tagger waarmee we met korting op veerboten en tolwegen kunnen rijden in Noorwegen. Een mifi hebben we wel gebruikt in Marokko dus kan wel vertellen hoe het werkt. Maar zelf gebruiken we nu eigenlijk altijd één van onze telefoons als hotspot en dat gaat prima.

Onder het eten kijken we naar een paar afleveringen van Met het mes op tafel, daarna is Vroege vogels en 2 voor twaalf aan de beurt.

Zaterdag 25 september, Hengelo (gld)

Maisvelden

Nog even over het oogsten van het mais. De eigenaar van het camperpark had het er over dat het mais voor 1 oktober geoogst moet zijn. Wij hadden daar nog nooit van gehoord maar gisteren stond er een artikel over in De Gelderlander.

Snijmais heeft als voedingsstoffen stikstof en fosfaat nodig om te groeien. Door de grond te bemesten zorgt de boer er voor dat deze stoffen in de grond zitten. De maisplanten nemen echter niet alles op, doordat de groei van de planten stopt, terwijl de bodem nog wel voedingsstoffen afgeeft (mineraliseert). Dat wat niet in het mais terechtkomt voor de oogst blijft dus in de grond zitten. Om deze stoffen 'af te vangen' zijn boeren sinds 2019 zijn boeren verplicht om zogeheten vanggewas te planten als zij mais verbouwen op zand- en lössgrond. Deze gewassen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat de stikstof niet dieper de grond in spoelt en in het grondwater terechtkomt, als het land leeg blijft.

Het vanggewas neemt deze overgebleven stikstof op. Deze planten worden voor het nieuwe seizoen weer gebruikt als meststof voor de grond waardoor de nieuwe maisplanten deze 'oude' voedingsstoffen weer opnemen. Zo hoeven boeren minder (kunst)mest uit te rijden. Het vanggewas moet uiterlijk 1 oktober worden geplant. Redt een boer die datum niet dan kan er een boete volgen of wordt hij gekort op de subsidie.

Dit jaar is er echter een probleem, de mais is nog niet rijp. De boeren willen het mais het liefst langer laten staan om zo meer zetmeel in de korrel te krijgen. Op veel plekken is dat pas over twee weken het geval.

Dit geeft dus veel gedoe tussen de boeren en het ministerie. Vooralsnog houdt het ministerie vast aan 1 oktober.

Vandaag zijn we op de fiets boodschappen gaan doen in Hengelo. Onderweg waren ze druk bezig met het oogsten van de mais. Die boer wacht in ieder geval niet af. Ze kunnen ook niet allemaal tot het laatst wachten want het loonbedrijf dat voor de machines zorgt heeft uiteraard geen onbeperkte voorraad.

Uiteraard vergeten foto's te maken van het maaien, dus geen illustratie bij het verhaal.

Vanavond weer op de fiets naar Hengelo, nu om naar het concert van The Outbound Scallywag Carnival te gaan. Dezelfde route als vanmiddag dus ik dacht nog even een foto te kunnen maken van een pas gemaaid maisveld, helaas alles was weg en de grond was al helemaal geëgaliseerd. Maar jullie snappen zo ook wel hoe een, al dan niet gemaaid, maisveld er uit ziet.

Het concert is in een kerk. En sinds vandaag zijn de coronaregels veranderd. We moeten bij binnenkomst via de coronacheck-app laten zien dat wij of 2x gevaccineerd zijn of een negatieve test uitslag hebben. We zijn beiden gevaccineerd dus geen probleem om binnen te komen. Iedereen is vrolijk en uitbundig, eindelijk weer eens uit en luisteren naar muziek. Het is een heel divers gezelschap, deels mensen die de Vrienden van de kerk een warm hart toedragen en op deze manier financieel willen steunen en deels mensen die speciaal voor deze muziek komen.

De band speelt old school bluegrass en country en dat wordt doorspekt met heel veel humor. We zijn helemaal geen grote fan van dit soort muziek, zouden er bij een andere band nooit naar toe gaan, maar we kennen de musici en vinden het altijd een feestje om het mee te maken.

Voor wie even mee wil genieten, de video van het hele optreden.

De kerk zit zo goed als vol. Iedereen moet tijdens het optreden keurig blijven zitten, eis van de minister, maar dat mag de pret niet drukken. Na een tijdje wordt er mee geklapt en geneuried of gezongen. De humor valt een beetje in het water want in de kerk kun je de dominee wel verstaan maar dat is omdat hij langzaam en gedragen spreekt. Martijn de gangmaker lukt dat langzame niet zo goed dus niet alle grappen en verhalen zijn in de hele kerk te horen. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is gewoon hartstikke leuk.

Om de kerk te spekken is er in de pauze van allerlei drank te koop.

En is er voor ons ook even tijd om de fresco's te bekijken. Er zijn er een aantal fresco's gerestaureerd en dus weer voor publiek zichtbaar. Ze zien er erg mooi uit. Het is sowieso een mooi kerkje, de halfronde kerkbanken zorgen voor een heel intieme sfeer.

Na afloop fietsen we in het stikdonker, onder begeleiding van een heldere hemel, terug naar de camper. Maar goed dat we die route al een paar keer hebben gefietst want er is nauwelijks straatverlichting en in het donker twijfel je bij elke hoek en splitsing wat ook al weer de goeie weg is.

We komen heelhuids bij de camper en zetten de kachel even wat hoger om ons op te warmen.

Zondag 26 september, Hengelo (gld)

Het belooft een mooie dag te worden. Het is 's morgens nog wel fris maar de zon komt er regelmatig door. We kunnen zelfs buiten zitten. De buren hadden gisteren hun fietsen ingepakt dus ik ging er eigenlijk vanuit dat ze weg zouden gaan. Alsof de buurman gedachten kon lezen, kwam hij even vertellen dat ze van gedachten waren veranderd en hadden besloten te blijven. Het weer was veel beter dan voorspeld en ze gingen dan ook lekker de Achterhoek verder verkennen.

Dat hebben wij ook gedaan. Veel hebben we al daar vanuit Zutphen gefietst dus nu een route gemaakt die verder van Zutphen afligt, en grotendeels voor ons nieuw is.

Het doel is Varsseveld (voor de voetbalkenners onder ons, het geboortedorp van Guus Hiddink. En wereldberoemd bij de Koreanen toen hij daar bondscoach van was). Het dorp is verder niet veel bijzonders maar de route er naar toe is mooi.

We drinken daar koffie en plannen een route met een andere boog en nog meer kleinere wegen terug naar de camper. Wat ons beiden wel opvalt is dat dit deel van de Achterhoek wat eentoniger is dan wanneer je vanaf Zutphen meer richting Vorden, Lochem etc fietst. Daar is wat meer afwisseling tussen bouwland, weiland en bos. Maar het blijft evengoed mooi. En het zonnetje schijnt schijnt dus wel klagen niet.

Maandag 27 september, Zutphen

We doen rustig aan en vertrekken rond 11 uur, legen de vuilwatertank en de toiletcassette.

Daarna rijden naar huis. We zijn nog voor half 12 thuis. We kunnen niet zo makkelijk als anders de camper uitpakken, er staat een scooter voor het balkon, maar met een beetje passen en meten en wat meer rek- en strekoefeningen is alles weer met een half uurtje in het. Jos gaat wasjes draaien en we ruimen verder op. Weer even contact met mijn moeder en dan beginnen de dagelijkse rituelen weer. We gaan deze week niet meer weg, er wordt slecht weer voorspeld. En we zijn ook nog niet zolang thuis of het begint al te regenen. Gelukkig alles droog uit kunnen pakken.

Hopelijk knapt het snel nog weer op, gaan we nog weer op pad want voorlopig bevalt het ons (noodgedwongen) prima om zo mantelzorg en camperen te combineren. In ieder geval wordt Jos zo heel bedreven in het vastzetten van de fietsen.