We willen een stuk via de Finnmarksvidda rijden. Dit is een grote golvende hoogvlakte in het binnenland van Finnmark. Het is een toendralandschap met berkenstruiken. We hebben dat stuk van Noorwegen nog nooit gereden. Het is het meest typische deel van 'Lapland'.

We zijn nog niet buiten Lakselv of we rijden al door de bossen. Behoorlijk saai landschap. En of we dat nu vinden omdat we van het noorden komen of dat het ook niet zo spectaculair is als in Zweden, daar zijn we nog niet uit. Ons eerste doel is Karasjok. In deze stad is het parlement van de Sami gevestigd. Het is vooral een winternederzetting voor de Sami.

Net buiten de stad is een Samipark. Hier kun je zien hoe Sami leven, rendieren houden met lasso's werpen etc. Vooral een op toeristen gericht park waar we geen trek in hebben. In het stadje zelf is niet veel te zien. We gaan naar het centrale plein waar een supermarkt en nog een paar kleine winkeltjes aan staan. Én een koffietent. En aangezien het nog steeds heerlijk weer is, volop zon en weinig wind, is het aangenaam toeven op het terras. We halen nog wat boodschappen bij de plaatselijke super en rijden dan naar het parlement, dat even buiten de stad ligt.

Het Sametinget, zoals het heet, is een modern gebouw dat in 2000 is geopend door de Noorse koning Halald V. Het is een halfrond gebouw van glas, hout en staal, met een raadzaal in de vorm van een Sami lavvu (tent). Helaas is het zaterdag en dus gesloten.

We lopen, voorzover mogelijk, om het gebouw heen. Ze zijn de hoofdingang aan het verbouwen en daarom is er een afzetting om een groot deel van het gebouw geplaatst. Met wat kruip- en sluip door krijgen we toch een aardig beeld van het gebouw. Jos is niet zo weg van de betonelementen die er in zijn verwerkt. Ik vind dat contrast tussen hout, glas en beton juist wel mooi.

Gelijktijdig met de Noorse verkiezingen worden iedere vier jaar de 43 leden van het parlement gekozen. Het heeft een raadgevende functie naar het Noorse parlement en het behartigt de belangen van de Sami op het gebied van cultuur, taal en educatie.

In Alta gaan we op een mixparking in het centrum van de stad staan. We hebben zicht op de Northern Lights Cathedral (2013).

Het wordt een beetje saai maar ook Alta hebben we 8 jaar geleden al een keer bezocht. Het is verder geen bijzondere stad. Het belang van de stad is vooral dat het aan de E6 ligt. Er staan in de directe omgeving van onze cp dan ook een paar grote hotels. In de loop van de avond komen er busladingen vol toeristen die hier overnachten op weg naar de Noordkaap.

De stad heeft een overdekt winkelcentrum, een paar restaurants en vlakbij onze plek is er ook een zwembad. Wie weet gaan we daar morgen nog wel heen.

We maken een ommetje door de stad en eten een hapje bij de plaatselijke Chinees. Uiteraard niet authentiek Chinees maar afgestemd op de Noren. Het smaakt redelijk goed maar we zullen het niet aanraden.

14 juli, Alta

De zon heeft ons weer een beetje verlaten. Althans er zijn wolken voor en ik hoor vanmorgen vroeg dat de auto's over een nat wegdek rijden. Het is gelijk een stuk frisser in de camper nu de zon er vannacht niet op heeft geschenen. Omdat we na het ontbijt niet wegrijden, zet ik voor het opstaan de kachel alvast aan. Een beetje comfort tijdens het ontbijt is wel zo aangenaam.

Als ik daarna op sta en water opzet voor de thee hoor ik opeens een gesis. Draai acuut het gas uit maar zie dan dat er water uit het badkamerkastje spuit. Zet de waterpomp uit en maak Jos wakker. Dit is niet leuk, lekkage in de tent.

Jos kan vrij gemakkelijk onderin het kastje komen en na wat speurwerk blijkt een slang niet alleen losgesprongen maar is er ook een koppelstukje kapot. Dat wordt morgen een bezoek aan een garage. Er zijn twee camperbedrijven in Alta, met een beetje mazzel hebben we morgen alles weer voor elkaar. Gelukkig hadden we gisteren ook de waterflessen gevuld. Kunnen we nog koffie zetten en ons een beetje wassen.

Jos hoeft niet zoveel bij te werken voor de website, ik des te meer. Dus dat ga ik eerst doen. Als ik er schoon genoeg gaan we een stuk wandelen. Eerst om het winkelcentrum heen en dan richting water. Of  je dit nu  nog fjord of al zee moet noemen is ons niet duidelijk, in ieder geval lopen we naar dat deel dat het meest westelijk ligt.

En net zoals we al eerder hebben meegemaakt komen we niet echt tot aan de waterrand. We lopen terug richting camperplek. Die blijkt via de terugweg trouwens veel dichterbij te liggen dan we hadden ingeschat. De heenweg blijkbaar met een grote boog gelopen.

We lopen nog een keer via de stad, hopen ergens een kopje koffie te kunnen drinken, maar we zien niets naar onze wens. Er is vandaag één super open, als we daar gaan kijken voor wat makkelijks te eten, blijkt dat ze een speciale zondagafdeling hebben. Brood is oud en verder ook niets aantrekkelijks. We doen het maar met wat we hebben.

15 juli, Nordkjosbotn 307km

De wekker loopt om 7 af. We willen klokslag 8 uur bij de garage zijn. Misschien hebben ze dan nog een gaat je voor ons. De eerste waar we heengaan heeft ook een campermaterialenwinkel maken we misschien iets meer kans dat ze het goede koppelstuk hebben. Ze verkopen koppelstukken maar hebben geen tijd om er iets aan te doen. Zelfs geen tijd om even mee te kijken wat er precies aan de hand is. Wij kopen twee koppelstukken, een t-stuk en een rechte. Jos gaat zelf proberen het te repareren.

Maar de maat is niet goed. Het lukt hem wel om het oude koppelstuk er uit te krijgen. We brengen het foute materiaal terug en gaan naar de tweede campergarage. Dit keer doe ik het woord, soms wil het wel eens helpen als een vrouw wat vraagt............ Wat het ook is, ze zijn een stuk behulpzamer. De opper-monteur en zijn maat gaan allebei mee en kijken eens goed wat er aan de hand is. Koppelstuk blijkt in alledrie de slangen afgebroken. Moeten overal uitgepeuterd worden. Maar de slangen zijn al oud en kwetsbaar dus kans dat dat fout gaat is erg groot. Zij kunnen/willen/mogen dit niet doen bij een merk waar zij geen dealer van zijn. Blijkbaar is dat in Noorwegen meer dichtgetimmerd dan in Nederland want dit hoorden we ook bij het camperbedrijf in Bergen. Zij zoeken wel de dichtstbijzijnde Knaus-dealer voor ons op..... Die zit zo'n 300km naar het zuiden aan de E6. Ongeveer ten hoogte van Tromso. Dit gooit wel roet in het eten voor onze route naar Tromso maar dat moet dan maar.

Voordat we op weg gaan, gaan we eerst nog wel langs de gasboer. Tenslotte waren we daarvoor naar Alta gekomen. En het klopt, de gasfles vullen is een fluitje van een cent. Hij heeft zelfs ons daarvoor gekochte gasnippel niet nodig. Zelfs de nog halfvolle fles wordt gewoon bijgevuld. Het enige moeilijke aan de gasfles vullen in Noorwegen is dus dat het maar op een beperkt aantal plaatsen kan. Maar al die spookverhalen op het camperforum en die moeilijkdoenerij is dus misplaatst.

Bij het afrekenen vertel ik de goeie man dat we een probleem met de waterleiding hebben. Hij weet nog een adres in Alte, zoekt het op en schrijft op waar we precies moeten zijn. We rijden nog maar weer eens een rondje over een industrieterrein en ergens verstopt in een hoekje zit het bedrijf. Ook hier een behulpzame monteur. Maar helaas het is zomer en dan hebben ze het hartstikke druk. Hij zou er eventueel woensdag tijd voor hebben. We besluiten naar de dealer in Nordkjosbotn te rijden en te kijken wat ze er daar van zeggen.

Onderweg overleggen we met elkaar wat de verschillende opties zijn en war we zullen doen. Als ze het kunnen repareren in N. , en ook nog voor een schappelijke prijs, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Dan wachten we desnoods een dag. Maar als het niet lukt is de keuze tussen naar Nederland terug of gewoon verder reizen. We hebben dan geen water uit de kraan, moeten eventueel een jerrycan kopen om voldoende voorraad in de camper te hebben. En, dat is vervelender, we hebben geen kachel. Onze kachel is gekoppeld aan de boiler en die is gekoppeld aan de waterleiding. Misschien is er een manier om hem toch te gebruiken maar dan moeten we wel echt heel zeker weten dat we niet de boiler en/of kachel vernielen. We besluiten dat we in principe doorgaan met de reis, ook al doet de kachel het niet. Mocht het echt afzien worden dan kunnen we altijd nog versneld naar Nederland terugreizen. Maar bij voorbaat er mee stoppen vinden we zonde.

We gaan de E6 weer op. Als je uit het stille noorden komt vind je het een drukke weg, maar uiteindelijk valt het natuurlijk reuze mee.

We hebben het weer ook nog mee, vannacht heeft het geregend en vanmorgen miezerde het nog een beetje maar nu is het droog en komt de er door. En het is een schitterende route. We hebben zicht op bergen met sneeuw op de toppen, rijden af en toe hoog en dan weer door een dal. De E6 is hier breed en met een goed wegdek. De cruisecontrol kan zelfs aan.

We stoppen In Tarvik bij een benzinepomp. Daar is een sanistation. En als je wil kun je hier ook overnachten op het parkeerterrein achter de benzinepomp. Dat hebben we 8 jaar geleden gedaan. Nu maken we de toiletcassette leeg en houden we een koffiepauze. In de winkel koop ik brood en koffie. Jos heeft ondertussen schoongemaakt en de flessen water gevuld. Er is één picknicktafel, die is nog bezet als we aan komen rijden maar tegen de tijd dat de broodjes gesmeerd zijn zijn die mensen vertrokken. We gaan heerlijk buiten zitten in het zonnetje en genieten van het uitzicht over het Altafjord.

Er komt een vrachtwagen uit Rijssen aanrijden. Heel grappig want op de grote oplegger staat alleen een motor, verder is hij leeg. We raken aan de praat met de chauffeur. Zij vervoeren voornamelijk kapotte voertuigen vanuit heel Europa naar Nederland. En om de kosten wat te drukken hebben ze een soort bijvervoer op de heenweg. Zo heeft hij op de eerst iets afgeleverd in Malmö en daarna in Lulea. In Hammerfest heeft hij de motor opgehaald en nu is hij onderweg naar Tromso om daar nog een busje en een auto op te halen. Hij komt door heel Europa, vindt Noorwegen erg mooi maar dan moet je wel, net zoals wij, van autorijden houden. Want lang op één plaats staan, daar is het het land niet voor. Maar zoals hij het zelf zegt, hij geeft liever zijn in Noorwegen verdiende geld uit in een goedkoper vakantieland. Hij geniet er wel van als hij er met de vrachtwagen doorheen reist.

We rijden weer verder en genieten van de mooie vergezichten. Hoge bergen en fjorden. Af en toe maken we een fotostop.

Op één van de parkeerplaatsen is het erg druk. Eigenlijk geen plaats maar dat wat ooit een grasstrook was is nu toch al een zandpad, past de camper keurig op. Het is niet voor niks droog, aan de ene kant van de weg ligt sneeuw aan de andere kant heb je over het fjord heen uitzicht over bergen met sneeuw. Daarvoor liggen een paar kleine eilandjes, waarvan er één, Skorpa, aan het begin van WOII gediend heeft als krijgsgevangenkamp. Dat wil zeggen dat er door de Noren Duitse soldaten gevangen werden gehouden. Dit heeft maar 3 maanden geduurd. Midden juni 1940 heeft Noorwegen zich overgegeven. Saillant detail is dat de Britse geheime dienst belangstelling had voor de piloten van de Luftwaffe en dat het schip waarop zij vervoerd naar Engeland door het Duitse leger tot zinken is gebracht.

We maken wat foto's en ik maak een foto van 2 Chinese dames met op de achtergrond het fjord en de bergen. Zij bieden aan om ook een foto van Jos en mij te maken, altijd leuk voor het plakboek.

We raken aan de praat en ik zie een auto met Chinese tekens erop staan. Ik vraag of zij helemaal uit China zijn komen rijden. Neeeee, zij komen uit Hongkong en die auto uit Beijing. Een beetje een oneerbaar voorstel wat ik deed ;) . Zij zijn gevlogen naar London, van daaruit naar Oslo en reizen nu met een Noorse auto door Noorwegen. Er komt nog een Chinees uitziende vrouw langs. En zij hoort bij de auto, Ze is eerst wat afhoudend (misschien vanwege de vrouwen uit Hongkong) maar als ik vraag of ik haar wat mag vragen, vindt ze dat wel goed. En ja, het klopt zij is helemaal vanuit China met de auto naar Noorwegen gekomen. Ze zijn dwars door Siberië/Rusland gereden, toen door Finland en zakken nu af door Noorwegen. Haar/hun einddoel is Nederland want, big surprise, haar man is een Nederlander. Ze roept hem er bij en we praten nog even verder over hun tocht. Volgens hem is het prima te doen om door Rusland te rijden. De wegen zijn goed. Alleen kamperen in Siberië is nauwelijks mogelijk. Er zijn geen voorzieningen en het is ook niet altijd even veilig. Zij hebben daarom besloten om per auto te reizen en te overnachten in hotels. Die hebben in Siberië ook bewaakte parkeerplaatsen. Maar volgens hem is het goed te doen om met een camper in Rusland te reizen, helemaal als je dan overnacht op de parkeerplaatsen van hotels. Mongolië raadt hij met onze camper af, te kort boven de grond. China zelf kom je, als je individueel reist, niet in met een eigen auto. Maar hij zou de reis zeker aanraden.

Zij gaan nu naar Nederland met hun 4! kinderen in een Volkswagen Golf. Wat een avontuur voor die kids. En wat een leuke ontmoetingen vandaag zomaar langs de E6.

Voordat we het gedoe met het water kregen waren we van plan om van Alta tot Olderdalen over de E6 te rijden, daar de veerboot naar Lyngseidet te nemen en dan al eilandhoppend naar Tromso te gaan. Jammer dat dit niet doorgaat want we hebben 8 jaar geleden op de kade van Lyngseidet overnacht. Nu zien we het in de verte, aan de overkant van het fjord liggen.

We rijden ondertussen de rest van onze 300km, komen nog door een paar lange tunnels, draaien zodanig om de fjorden heen dat het ons niet zou verbazen als we een bordje 'Alta 10 km' zouden tegenkomen en zijn rond half 6 op de plaats van bestemming. Het is een heel klein dorp en we verbazen ons dat uitgerekend hier een Knaus-dealer zit. Tegenover de garage is bij een supermarkt en het aangrenzende benzinepompstation een grote parkeerplaats waar ook vrachtwagens mogen overnachten. Daar gaan we bij staan. Voor ons langs loopt de E6. Echt stil zal het vannacht wel niet worden maar gelukkig slapen we goed door het lawaai heen.

Al met al een schitterende rit vandaag.

16 juli, Sommaroy 154 km

En weer loopt de wekker om 7 uur af. Gelukkig hoeven we nu niet eerst de halve stad door. We staan zo ongeveer voor de deur van de garage/dealer. Dus prompt om 8 uur lopen we er naar binnen en vertellen wat er aan de hand is. En dat is dan een voordeel van een dealer, ze hebben het betreffende onderdeel gewoon hangen. Alleen willen we wel dat zij het er ook in maken. Ze overlegt met de monteur (blijkt zelf ook monteur te zijn) en loopt dan mee om te kijken waar de leiding precies zit en rijdt met de camper naar de werkplaats. Wij mogen in de koffiecorner gaan zitten en wachten, wachten, wachten en wachten. Als ze weer terugkomt heeft ze niet zo'n leuke mededeling. Ze kunnen er niet bijkomen en moeten van alles los gaan maken. Dat gaat wel een paar uur kosten en dus ook heel veel Noorse kronen. Ze vraagt dan ook of we dat willen. We hadden van te voren er al over gehad dat we dat niet zouden doen. Dus het antwoord is nee. We vragen haar wel of het eventueel mogelijk is om alleen koud water te gebruiken (warm waterleiding is kapot) en of we de kachel aan zou kunnen. Ze gaat overleggen met de monteur. En ook dat duurt weer een hele tijd. Dan komt de camper weer voorrijden en zij stapt triomfantelijk binnen. Het is alsnog gelukt om via een andere ingang bij de leidingen te komen en zonder dat ze daarvoor de al oude (en deels uitgedroogde) leidingen hoefden te verplaatsen is het nieuwe koppelstuk er tussen gezet. De splitter zelf kost geen drol, het heeft wel 1,5 manuren gekost. Maar we zijn hartstikke blij met het resultaat. We kunnen zonder problemen weer verder en hoeven niet te kamperen in de camper.

Als we weer terug rijden naar de overkant om brood bij de supermarkt te halen en daar te ontbijten, komt er allemaal water onder de kastjes vandaan. Niet echt leuk maar na het dweilen komt er geen nieuw water. Waarschijnlijk uit de leidingen gelopen bij het losmaken.

Met een heerlijk en opgeruimd gevoel rijden we naar Tromso. Het is weer een mooie rit langs een fjord. In de stad zelf rij je zo de tunnel in, dat blijkt een heel wegennet onder de grond te zijn met allemaal rotondes en afslagen. Slecht verlicht dus ik zie eerst haast niets want ben er zo met de zonnebril op ingereden. Snel wisselen van bril. De tomtom blijft het ook onder de grond prima doen dus stuurt ons keurig naar de goeie uitgang. Er is een parkeerplaats vlakbij het theater waar je mag overnachten. In verwarring gebracht door andere campers staan we eerst op de verkeerde parkeerplaats. Daar kom ik achter als ik de parkeerapp heb geïnstalleerd en de te betalen prijs tot morgenochtend zie. Kijk nog eens goed op de kaart en zie dan de andere plek. We rijden 100 meter verder en het scheelt meer dan de helft. Niet dat het dan goedkoop is maar we doen het toch maar. Vandaag al genoeg uitgegeven dus dit kan er ook nog wel bij, 47 euro tot morgenochtend.

We gaan de stad in. En om het even heel kort door de bocht te zeggen; Tromso valt me ontzettend tegen. Wat ik er van had gelezen moet het een bruisende stad zijn met terrasjes en leuke winkeltjes. Als je vanuit het noorden komt is het heel wat. Maar om er nu hemelhoog juichend over te zijn. Mwa...

We lopen door de hoofdstraat op zoek naar een lekkere kop koffie. Zien een aardig restaurant die in ieder geval ook delicatessen verkopen. Binnen zien we alleen hartig en vragen of ze ook wat lekkers bij de koffie hebben. Helaas, alleen een koffiebroodje. We vragen of aan de jongen achter de toonbank of hij een goede koffietent weet. Hij niet maar hij vraagt het aan een collega en die weet er één. Daar bakken ze alles zelf! Hij legt ook nog even goed uit hoe we er moeten komen. Hartstikke vriendelijk.

We gaan naar de bakker en ja hoor, die hebben echte taartjes. Hebben we na twee dagen garages wel verdiend. Het smaakt heerlijk.

We lopen weer de hoofdstraat in, nemen wat zijweggetjes. Lopen naar de cruiseterminal waar net de Hurtigrutte aankomt. En dat zal je trouwens weten ook. Het is nog steeds gebruik dat zodra ze de haven invaren de scheepshoorn wordt geblazen. Het schalt door de hele stad.

Ik heb het parkeren met een app betaald en hij lijkt me niet onmogelijk om het aantal, betaalde uren terug te draaien. Googel nog maar kan het niet duidelijk vinden. Maar volgens mij moet het lukken. Dat opent de optie om eerder weg te gaan zonder dat het ons een fortuin heeft gekost.

Bij de camper probeer ik het uit, en ja hoor. Je kunt gewoon de tijd terugdraaien. Nu hebben we maar voor een tientje gestaan.

We verlaten de stad weer via het ondergrondse wegennet. Had ik net tegen Jos opgeschept dat de Tomtom het ook onder de grond doet, loopt ie vast........ Gelukkig weet ik hoe het eerste eiland heet waar we heen moeten. Dus volg ouderwets de borden. Als we bijna de stad uit zijn kunnen we nog tanken, voorruit wassen en nog wat boodschappen doen. Buiten de stad zoeken we een mooi plekje om een erg verlate lunch te eten en rijden dan naar het eiland Hillesoya. Dit is iets voorbij de veerboot die we morgen willen nemen naar Senja. In een verslag van Aloys (via het camperforum) kwam ik deze camperplek tegen. Het is een mooie route vlak langs het water. De wegen zijn weer ouderwets Noors slecht. Maar ook dat went wel weer.

Je moet die groep eilanden via een hoge, steile smalle brug op. Ze zijn zo slim geweest om er stoplichten neer te zetten want je hebt geen zicht op tegenliggers. We moeten even wachten voor een bus en mogen er dan overheen.

Uiteindelijk kiezen we voor een ander, iets ruimer plekje nog net op het eiland Sommaroya, links van de brug die naar Hillesoya gaat. Ook dat is een smalle brug, alleen niet zo lang en hoog en geen stoplichten. Hier moet er regelmatig één achteruit.

Het zonnetje is er ondertussen weer doorgekomen en met uitzicht op het water en het eiland aan de overkant is het weer lekker genieten.

Ik heb alleen geen zin meer om nog naar buiten te gaan en foto's te maken. De dag is lang genoeg geweest. Begin nog wel aan het verslag van vandaag maar ook dat maak ik niet af.

Oh en de boiler en de kachel doen het weer prima, het water komt alleen op de plekken die wij willen en het spuit niet meer in het rond. En dankzij de volle gasflessen hoeven we ook niet meer zo zuinig met het gas te zijn. Dus we zitten er weer lekker warmpjes bij!

17 juli, Husoy 36 km

De veerboot naar Senja gaat maar een paar keer per dag. We hebben besloten om niet aan te sturen op die van 11 uur maar rustig aan te doen en eventueel zelfs een dagje hier te blijven staan.

Jos kan zich weer eens goed scheren met al dat warme water in de boiler. Hij gaat na het ontbijt bij de camping in de buurt kijken/vragen of we daar eventueel de wc kunnen legen. Dat kan, uiteraard tegen betaling maar dat is niet zo gek.

Na de koffie maken we een wandeling over het eiland. Het is groter dan we dachten en hebben zo'n anderhalf uur rondgedwaald.

Kwamen mooie doorkijkjes tegen. Dat wat ooit welvarende visfabrieken waren staan nu (deels) leeg. Vis wordt er niet meer verwerkt.

Er liggen nog wel een paar vissersboten in de haven maar die brengen hun gevangen vis naar elders.

Het eiland is vooral op toeristen ingesteld. Er zijn meerdere verhuurbedrijven voor boten, fietsen etc en ook kunnen er excursies geboekt worden.

Het lijkt wel een mobiele benzinepomp, hij is ingebouwd in een container

We zijn rond één uur weer terug bij de camper. We willen eigenlijk gaan lunchen maar ik bedenk me en stel voor dat we alsnog naar de overkant, naar Senja, gaan. Het is nog te vroeg voor de boot, die vaart pas om 3 uur. Maar we kunnen ook lunchen als we voor de boot wachten. Hoeven we niet op de tijd te letten. Zo gezegd zo gedaan. Het is maar zo'n 5 km terug rijden. Als we daar aankomen staat er al een behoorlijke rij te wachten. Mensen gaan ondertussen vissen, lopen een rondje, picknicken of zitten lijdzaam te wachten in de auto tot de veerboot komt.

De boot is er rond kwart voor 3. We vragen ons af waar al die auto's en campers moeten staan op die boot, zo groot lijkt ie ons niet. Nou dat klopt...... Er kunnen maar een paar campers mee, want die passen alleen op het middenpad. De twee banen aan de zijkanten zijn niet hoog genoeg. En dus..... kunnen we wachten tot 5 uur. Een paar auto's die later zijn gekomen dan wij kunnen nog mee maar wij zijn de tweede camper in de rij die vooraan staan voor de volgende boot. Gelukkig hebben we een camper en kunnen we eten en drinken en alvast op de laptop bezig met de website.

Op de volgende boot staan we helemaal in het midden vooraan.

Je mag niet op het autodek blijven, moet naar boven en moet daar ook een ticket kopen. Als je de boot verlaat moet je weer een kaartje inleveren, zo controleren ze of je wel betaald hebt.

Na 40 minuten zijn we in Botnhamn. Daar gaan weer eerst de toiletcassette legen, dat hebben we niet meer op de camping gedaan. Je kunt ook in de haven staan. Maar voor 15 euro op een parkeerplaats zoeken we liever een leuker plekje. Op de camperapp had iemand een andere plek beschreven dus daar gaan we naar op zoek. Het is iets meer dan 5 km rijden maar helaas hebben meer mensen die suggestie gelezen. Het is vol. Er zijn hier maar weinig plekken waar je zo kunt staan. Geen picknickplekken, geen brede stroken langs de weg. Door de bergen en het water is het allemaal veel krapper bemeten. En als er al eens een plekje is, is het zo schuin dat je zelfs met blokken niet recht komt te staan.

Senja is een heel grillig eiland meet heel veel landtongen aan de noordwestkant. Die willen we gaan bekijken. De zee lonkt. Dat betekent, net zoals in het noorden van Noorwegen, weer dat we regelmatig heen en weer zullen moeten rijden. Naar het einde van de landtong en dan weer terug naar de hoofdweg van het eiland.

We nemen de weg naar Husoy. Dat is zo'n 20km rijden vanaf de haven. Het is een magnifiek landschap. Ruwe bergen, moeras, fjorden en uiteraard een heel smalle, slechte weg met passeerhaventjes. Nu heb je die laatste niet veel nodig want er is niet veel verkeer. En dat is maar goed ook want we moeten ook door 2 tunnels en die zijn ook smal en slecht verlicht. Het is hier alleen maar hopen dat er geen tegenliggers komen want veel ruimte om uit te wijken is er niet. Gelukkig kunnen we zo doorrijden.

In Husoy is bij het haventje een parkeerplaats die ook dienst doet als een soort camping en waar je 15 euro voor moet betalen. Vlak voor die 'camping' is een parkeerplaats waar je zo kunt staan. Dus daar gaan we staan. Jos kijkt nog even op een bord of er iets staat over verboden te staan oid maar niets van dat al. We willen voor een camping wel betalen maar voor een parkeerplaats waar je ook gratis kunt staan liever niet.

Maar we staan weer op een mooie plek en hebben een mooi zicht op het dorpje dat aan de overkant ligt. Het is eigenlijk een eilandje, tegenwoordig verbonden door een dijk met het grote eiland Senja.

Links van ons kijken we naar bergen met sneeuw en rechts.... Rechts ligt de zee. Alleen zien we die niet want op de dijk is een muur gebouwd.

Waarschijnlijk niet om ons te pesten maar om te voorkomen dat een ruwe zee de golven zo de stad in slaat.

Als we 's avonds gaan wandelen lopen we eerst om de muur heen en hebben dan zicht op de zee. De kleuren van het water en de lucht zijn vandaag zo mooi, ook hier.

In het water aan de havenkant zien we allemaal roze bolletjes. Met mijn camera kan ik het dichterbij halen. We durven niet met zekerheid te zeggen wat het is, zee-anemonen? Ga nog wel googelen. 

Aan de overkant van de haven is een grote visverwerkende fabriek. Hier is het dus wel gelukt om die te behouden. Dat is voor een dorp met deze omvang een grote werkgever.

We zien nog iets grappigs, bij de benzinepomp staat een bordje dat de pub open is. Pub, waar dan?

Blijkt er bovenop een niet meer werkende tank een zitje te zijn van waaruit je vrij zicht hebt op de zee. Wat een terras, misschien iets voor morgenmiddag, nu te koud om er lekker te gaan zitten.

We maken een ommetje door het dorp, komen nog een bordje voor een kafé tegen, maar die is om 7 uur dichtgegaan. Kafé is in dit geval ook meestal een koffiehuis.

En dan vanavond, nu ondertussen 12 uur, de website weer eens helemaal bijwerken.

Ik hoop dat het lukt, want de foto's moeten ook nog bekeken. En wil je genieten van het uitzicht van onderweg.... Ga naar de site van Jos.

18 juli, Mefjordvaer 50 km

Vannacht rond half 2 klaar met de website, dat voelt hier minder laat dan thuis. Het besef van tijd wanneer het altijd licht blijft, is een beetje in de war. Maar daardoor wel weer mooi kunnen zien hoe de zon door het noorden boven de horizon schuift naar het oosten. En daar weer 'op komt'. Het is eentonig maar het blijft zo'n vreemd fenomeen.

Gisteren gaf de weersvoorspelling op de veerboot aan dat het overal in de regio vandaag zonnig zou zijn maar bij het opstaan is het hier nog bewolkt.

We doen vanmorgen lekker rustig aan maar besluiten wel verder te rijden. Het is de bedoeling om niet veel kilometers te maken.

Vanaf de waterkant zie je aan de overkant van het fjord een dorpje liggen Fjordgard. Dat is ons eerste doel voor vandaag. Google maps geeft aan dat het 4,5 km is, maar dat is met een rechte lijn over het water.

Wij moeten omrijden, om het fjord. Eerst terug naar de hoofdweg aan de andere kant van het eiland en dan bij een volgende afslag weer richting noordwesten.

Ik schreef al een keer dat we door een landschap uit 'In de ban van de ring' reden. Dat hebben we vandaag weer gedaan. Alleen kwamen we nu bij de onderaardse gangen van Moria. Oftewel tunnels waar die van gisteren een appeltje-eitje bij waren. Ze lijken op spelonken als je er in rijdt, zijn krap, donker en worden krapper en donkerder als je er eenmaal in bent. Sommige hebben op redelijke afstanden een passeerstrook maar blijkbaar was daar niet overal ruimte voor. Met een beetje mazzel zie je op tijd een tegenligger aan komen maar ook dat lukt niet altijd. En dan is het passen, meten in het donker inschatten of je nog dichter langs de wand kunt rijden en of daar niet al de kromming begint. Er blijken zelfs vrachtwagens doorheen te kunnen. Maar ik kan het na vertellen. We zijn er zonder schrammen uitgekomen en hebben onderweg ook nog kunnen genieten van al het moois, bergen, dalen en fjorden. En de zon is ondertussen gaan schijnen dus daar ziet de wereld er heel lieflijk uit.

Fjordgard is nog kleiner dan Husoy. Direct aan het begin van het dorp is een restaurantje met een parkeerplaats. De rest van het dorp heeft niet veel ruimte voor een camper. Maar bij het restaurant  mag je alleen parkeren als je er ook wat nuttigt. Heel begrijpelijk maar het is nog een half uur gesloten. Er is iemand onkruid aan het weghalen, dus ik vraag of we er alvast mogen gaan staan als we na de wandeling door het dorp koffie komen drinken. Zij een klant, wij een ruime parkeerplaats.

Uiteraard vindt ze dat goed. We lopen door het dorp en op een kleine supermarkt is er verder niets te beleven.

Is de vangrail toch nog ergens goed voor.

We hebben de wandeling keurig uitgemikt en zijn precies om 12 uur terug en nemen een koffie met een wafel. Het restaurant ziet er van binnen heel nieuw uit. Ze heeft haar best gedaan om het te stylen. Ziet er goed uit. En er is aan de zonkant een mooie veranda/terras gemaakt.

We gaan nu naar Mefjordvaer, daarvoor hoeven we niet meer helemaal terug naar de hoofdweg aan de zuidoostkant van Senja. Er is nu aan deze kant ook een doorgaande route. Dus na 5 km komen we daarop vanuit Fjordgard en steken we door naar het volgende fjord en blijven er langs rijden tot we in Mefjordvaer zijn. De camperplek is vol, er is ook niet zo heel veel ruimte voor campers. Er is überhaupt niet zoveel ruimte in het dorp. We zien een stukje de onverharde weg op nog wat campers langs het water staan. Jos gaat kijken en volgens hem moet het wel lukken om daar te staan. Zij het wat ongelukkig. Ik ga ook even kijken. Een man is net zijn stoeltjes aan het neerzetten. Ik vraag of het wat hem betreft ook kan dat we er nog tussen gaan staan. Hij vindt het prima. Dus de camper gehaald en ondertussen zetten de andere buren hun camper al wat dichter tegen de rand, kunnen wij er makkelijker tussen. Ontzettend aardig! Als we staan maak ik met beide kanten even een praatje en bedank ze voor de medewerking. We hebben ook weleens meegemaakt dat de campers zo worden neergezet dat er niemand meer bij kan.

Het is, ondanks dat het maar zo'n 15 graden is prima te doen om buiten te zitten. In de zon uit de wind is het zelfs warm.

We gaan zitten, lunchen, lezen en genieten van het mooie uitzicht en de rust die het uitstraalt.

Omdat ik niet meer weet of er in dit dorp ook een supermarkt is, kijk ik op de camperapp. Daar lees ik bij de reviews dat er vlakbij een nog veel grotere parkeerplaats moet zijn waar je een nog mooier uitzicht hebt en waar zelfs een schuilhut met bbq is. We zijn toch nog van plan om een wandeling te maken dus we gaan op zoek naar die plek. Als die echt zo mooi is als ze schrijven, gaan we morgen, via sanistation en supermarkt in een dorp verderop, terug. Blijven we nog minimaal één dag. We moeten tenslotte ook leren om niet elke dag te rijden en maar door te gaan. De weersvoorspellingen zijn dat het nog warmer wordt en volop zon. Met dit mooie weer zal dat ook beter lukken, kunnen we lekker buiten zitten.

De plek is schitterend, uitzicht op de bergen, maar ook op de zee (ipv op het fjord). Wie weet zien we vanaf hier dan wel weer een aantal zeedieren langs komen. Er staan al heel wat campers en als we terug zijn in het dorp zien we er ook nog heel wat heenrijden. Blijkbaar hebben die mensen de app beter gelezen......

In het dorp is trouwens meer te beleven dan we in eerste instantie dachten. Er is een hotel annex appartementencomplex met restaurant en verhuur van fietsen en boten om te vissen.

Als we terugkomen bij de camper is het te koud om nog buiten te zitten. Morgen proberen de camper zo neer te zetten dat we een beetje uit de wind zitten, alhoewel er volgens ons op die andere plek minder wind stond dan hier aan het water.

19 juli, Mefjordvaer 12 km

Vandaag een relatieve rustdag. Dat wil zeggen dat we niet echt gaan rijden. Na het ontbijt rijden we naar een dorpje 5 km terug waar een winkeltje en een sanistation is. We kopen eten voor het weekend en maken leeg en vullen wat nodig is.

Daarna gaan we naar de andere cp, bovenop een plateau, die we gisteren tijdens onze wandeling hebben gezien. We zoeken een zo vlak mogelijke plek uit en zetten de stoelen buiten. Eerst in de schaduw. Je gelooft het niet maar we moeten wennen aan de warmte. Het is zelfs 19 graden in de schaduw. De zon brand er lustig op los,. Het is zo helder en de zon heeft heel veel kracht. Daar heeft het KNMI zelfs cijfers voor..... We merken het zo al wel en moeten ons goed insmeren om niet te verbranden.

We hebben wel afkickverschijnselen van het niets doen. We zijn zo gewend om elke dag kilometers te maken. Maar gelukkig lukt het om ontspannen te zitten en te genieten van de zon en de omgeving. Het is stiller op de parkeerplaats dan gisteren, maar misschien wordt het vanmiddag nog weer drukker. Wel komen er regelmatig auto's, mensen die een wandeling gaan maken. Er zijn verschillende uitgezette routes. Eén gaat de berg op, die gaan wij doen. Tenslotte heb ik op Runde flink geoefend.

Helaas haal ik de top niet. We komen bij een stuk waar ik te grote, hoge stappen moet nemen. Daar willen mijn voeten niet aan meewerken. Na wat proberen en kijken of er nog alternatieven zijn moet ik stoppen. Tot voor kort zou ik apetrots zijn maar nu baal ik dat ik de top, die binnen handbereik is, niet kan halen. Maar ook vanaf hier hebben we al een schitterend uitzicht. Ver beneden ons staat de camper. Onderweg komen we een veelvraat tegen. Geweldig wat een verrassing. Het zijn eigenlijk nachtdieren dus waarschijnlijk hebben we hem gestoord. Helaas lukt het niet om hem zo snel op de foto te krijgen. Hij verdwijnt razendsnel tussen de struikjes.

Aan het eind van de middag is het of in de brandende zon zitten of binnen. In de schaduw is het ijskoud.

Vanaf de camperplek heb je, als je zit, geen zicht op het fjord of de zee. Wel jammer want het is altijd heerlijk om al mijmerend over het water te kijken. Na het eten nemen we de koffie mee naar de picknickplaats bij de schuilhut.

Genieten van de zon die dan daar overheen schijnt en turen naar het water want je weet maar nooit of er geen walvis of zeehond verschijnt. Helaas krijgen we die niet te zien. Zitten we er in het begin maar met een paar mensen, in de loop van de avond wordt het steeds drukker. Het halve dorp loopt uit om de niet-ondergaande zon te zien. Ook voor hen nog steeds iets bijzonders. Daarnaast komen er ook groepjes mensen met tentjes.

Zij zoeken ergens tussen de rotsen een mooi plekje, zetten de tent op en genieten vanuit de tent van de zon.

Het is trouwens in Noorwegen heel gewoon om ook met de tent wild te staan. En net als met campers ze staan zowel in de natuur als in de stad.

Dit doen zowel jongeren als jonge gezinnen maar ook heel veel ouderen. Wij voelen ons soms al krakkemikkig in de camper, zij kruipen op een simpel matje op een rotsondergrond in hun tentje.

Na zo'n anderhalf uur hebben we het wel even gehad, we hebben een houten kont en ondanks de deet zijn we behoorlijk lek geprikt door de muggen. Die houden ook wel van een beetje warmte en een zonnetje, ze zijn massaal uitgekomen.

Tegen half 12 ga ik nog weer terug naar de schuilhut. Het is nu echt hartstikke druk. Als je goed kijkt zie je overal tussen de rotsen tentjes staan. Er komen zelfs nu nog families met kinderen aan om hun tentjes op te zetten en samen te genieten van de zon.

Ik haal 12 uur niet, dan maar geen middernachtzon. Ik heb wel genoeg van al die muggen. Links en rechts zie ik mensen met handen en voeten proberen de muggen van zich af te slaan.

De parkeerplaats staat ondertussen vol met auto's en campers. Ik zoek mijn bed op, app nog even met een vriendin en ga dan slapen.

20 juli, Harstad 226 km

We vinden de camperplek niet zo aantrekkelijk dat we er nog een dag willen blijven staan. De hele dag in zon houden we niet vol en in de schaduw is het niet aangenaam. Dus de karavaan trekt weer voort. En na zo'n rustdag moet het gemiddelde aantal kilometers natuurlijk wel weer op peil gebracht worden.

Omdat er in deze contreien niet zo heel veel sanistations zijn gaan we daar eerst weer langs. Het ligt op de route, we moeten sowieso weer een stukje terug rijden naar de hoofdweg.

Bij het sanistation is ook een duits echtpaar die we gisteravond ook al hebben gesproken. Ook nu praten we nog wat en wensen elkaar een goeie reis. Dat doen we vandaag nog een paar keer want er is niet zo heel veel keus in routes en we hebben blijkbaar dezelfde voorkeuren.

We rijden weer door een schitterende omgeving; bergen, dalen, fjorden en doorkijkjes naar de Noorse zee. Uiteraard zijn er ook weer tunnels in allerlei soorten en maten. Een met een verkeerslicht. Optimistisch ga ik er van uit dat dat wil zeggen dat wanneer ik groen heb, de auto's aan de andere kant rood hebben. Helaas betekent groen dat de tunnel geopend is en komen we onderweg weer genoeg auto's tegen. In het donker is het weer oppassen geblazen met uitwijken. We hebben nog mazzel dat het zaterdag is en er geen vrachtwagens op de weg zijn.

Het licht is vandaag heel mooi (vind ik). Het is wat diffuus, grijzig blauw.

We rijden eerst naar Skaland waar een kunsttentoonstelling zou moeten zijn. Overal hebben we aanplakbiljetten gezien, zelfs speciale banieren maar in het betreffende dorp is niets te vinden. Wel een wat grotere supermarkt dus we halen nog wat extra fruit en broodjes. Als je weer verder wil moet je vanuit Skaland weer terug naar de hoofdweg.

We komen langs een heel mooi aangelegd uitzichtpunt.

We passen er nog net bij met de camper. Dit is, naast de supermarkt, één van de andere plekken waar we de Duitsers weer tegenkomen. Gelukkig zijn zij iets verderop op een passeerhaven gaan staan, anders hadden wij er niet meer bij gekund.

We maken weer een praatje en genieten ondertussen van het uitzicht over het Bergsfjord. Op het uitzichtpunt is een constructie gemaakt waardoor je een nog beter uitzicht hebt. Het is niet alleen praktisch het is ook mooi aangelegd.

Daarna is het weer door bergen en dalen tot we bij een splitsing komen. Rechtsaf ga je richting veerboot naar Andenes op de Vesteralen. Linksaf ga je richting Finnsnes en daarmee naar het vasteland van Noorwegen. Welke kant je ook kiest, het betekent het einde van de reis over Senja.

We rijden eerst een stuk de weg naar Gryllefjord op. We willen niet met de veerboot naar Andenes maar we willen tot aan Hamn rijden en daar even rondkijken.

Vlak voor Hamn, vliegt er een grote schaduw over de camper. Vlak boven ons vliegt een zee-arend. Wat een giga-vogel. En wat mooi dat we hem zo maar, zo dichtbij zien overvliegen.

De 'afslag' naar Hamn ben je voorbij voordat je er erg in hebt. Om te keren moet ik eerst een heel stuk doorrijden. Keren op deze weg is niet echt handig. Bij het keerpunt, een begraafplaats, zien we ook campers staan. Het ziet er leuk uit maar staat al helemaal vol.

We keren en gaan een klein stukje terug op een parkeerplaats lunchen. Vandaar zien we vlakbij Hamn liggen.

Als we weer wegrijden, passeren de Duitsers ons weer. Waarschijnlijk zien we elkaar voor het laatst want zij gaan niet meer naar de Vesteralen of de Lofoten maar vanuit Narvik naar Zweden. We besluiten om richting Finnsnes te rijden. Dan hebben we voor ongeveer driekwart een rondje over Senja gemaakt. Als we onderweg geen geschikte camperplek tegenkomen betekent het dat vandaag de laatste dag op Senja is.

Dat wordt het ook. Het stuk vanaf de splitsing tot aan Finnsnes is een fantastisch natuurgebied om doorheen te rijden maar we vinden geen geschikte overnachtingsplek.

We verlaten weer een mooi deel van Noorwegen. Want wat is Senja een schitterend eiland. Je moet de smalle, meestal slechte wegen en de donkere, smalle tunnels op de koop nemen maar dan rijd je wel door een fantastisch landschap. Een echte aanrader en ook zeker een deel van Noorwegen om naar terug te gaan.

In Finnsnes gaan we er even uit maar het is een hoofdstraat met benzinepompstations, wat supermarkten en leegstaande winkelpanden. Er zijn in de buurt wel een paar overdekte winkelcentra maar daar hebben we geen zin in. We willen vanaf Finnsnes via een paar kleinere eilanden, die met bruggen met elkaar verbonden zijn, naar de veerboot naar Harstad. Deze stad ligt ook op de Vesteralen maar wat zuidelijker dan Andenes. Van daaruit willen we via de Vesteralen en de Lofoten afzakken naar het zuiden. We willen ook nog steeds met een boot de zee op om walvissen te spotten en dat kan vanaf Sto.

Als we Senja af zijn, verandert ook onmiddellijk het landschap, het enige dat blijft zijn de slechte wegen. Nu we toch al zo'n eind op weg zijn rijden we ook het laatste stuk naar de veerboot. We zijn er rond half 6. De eerstvolgende boot vertrekt om 8 uur. We benutten de wachttijd om te eten en wat foto's te maken. Jos bakt pannenkoeken.

De boot is er al veel eerder maar we kunnen er nog niet op. Om kwart voor 8 worden we gewenkt. Leek het eerst nog dat we de enige zouden zijn, vlak voor 8 uur komen er nog aardig wat auto's aan rijden. De boot is niet vol maar hij vaart niet voor niets. Ook op deze boot moet je in de lounge je ticket kopen. Er is zelfs eten en drinken te koop. We gaan nog weer aan dek om wat foto's te maken.

Het licht wordt nu zo ontzettend mooi. In mijn hoofd hoor ik 'Spiegel im Spiegel' van Arvo Pärt.

Met drie kwartier zijn we in haven van Harstad. We besluiten om naar het centrum te rijden. Het is nog zulk lekker weer dat het zonde is om in de haven te blijven staan.

Het is een goeie keuze. Middenin de stad is aan de kade een grote parkeerplaats. 'Vanaf 20 uur tot 8 uur gratis en later zien we dat de zondag ook gratis is. Voor een dubbeltje op de eerste rang. Want eerste rang is het. Weer een uitzicht over het water met in de verte in de nevel eilandjes. Ik kan er uren naar kijken. We staan naast de terminal voor de Hurtigruten, dus dat wordt af en toe de scheepshoorn weer horen.

We maken een ommetje door de stad. Het is een aangename verrassing. De sfeer is heel ontspannen, en er zijn verschillende terrasjes. We gaan op één er van koffie drinken. Daarna drinken we in de camper nog een wijntje. Dan is het wel bedtijd, het was weer een lange dag.

21 juli, Nupen Ukikkspunkt, Bremnes 18 km

We worden wakker geblazen door de Hurtigruten. Gelukkig gaat de hoorn niet voluit. Bij het weggaan blaast hij nog een keer. En met mij nog meer mensen die er een foto van maken. Wat is dat toch die aantrekkingskracht van de oude postboot? Nostalgie? Tenslotte is het tegenwoordig vooral een cruiseschip. Maar goed het blijft een mooi plaatje, zo'n groot schip aan de kade middenin de stad.

Na ontbijt en koffie gaan we nog een keer Harstad in.

We lopen rond het deel aan de haven waar onder andere het Kulturhus en de Noorse Kunst-universiteit zijn gevestigd.

Oud en nieuw wordt hier gecombineerd. Er is een mooie wandelpromenade en heel veel bankjes om op te zitten. In één de hoekjes tussen 2 gebouwen zitten een paar ouderen, uit de wind, heerlijk te genieten van het mooie weer.

Daarna lopen we met een boog nog een keer door het winkelstraatje. Er staan hier nog een aantal oude, houten huizen/winkels. Ze zijn de straat aan het opknappen.

We lopen weer terug naar de camper en besluiten dat we een camperplek buiten de stad gaan opzoeken. Er is er één met uitzicht op zee. Daar rijden we heen. We zijn niet echt tevreden met de plek maar besluiten er in ieder geval te lunchen. Daarna zien we wel weer verder. Als we buiten op het bankje zitten, springen beneden in het water elke keer vissen boven het water.

We proberen ze te fotograferen maar die zijn ons mooi te snel af. Jos ziet een eindje verderop iets boven het water dat ons geen vis lijkt. Het ziet er wat ons betreft uit als een zeehond of zeeleeuw. We krijgen hem echter niet goed in beeld.

Dan blijkt er nog iets anders rond te zwemmen. Uiteindelijk krijg ik een deel van de rug met vin op de foto.

Later zoeken we op google wat het kan zijn. Na wat afstrepen denken wij dat het een bruinvis is. Een walvissoort die heel erg veel op een dolfijn lijkt maar waar de vin net wat korter van is.

Dit maakt de plek toch weer een stuk aantrekkelijker. We blijven hier toch maar staan. Ik ga met de website verder en Jos begint met zijn foto's.

Af en toe zien we nog iets boven het water uitkomen maar krijgen geen duidelijker beeld dan mijn foto.

In de loop van de middag begint het voor de verandering te regenen. Niet hard maar het zorgt er wel voor dat het zicht op het water steeds slechter wordt.

Naast af en toe regen verandert de kleur van de lucht ook weer. Telkens andere grijs/blauw tinten. Het blijft adembenemend....

En dan krijgen we 's avonds nog een cadeautje..... Wat eerst een zwarte stip in het water is, later iets wat op een stuk hout lijkt, blijkt een zeeleeuw. Ik krijg hem zelfs een keer en profile op de foto. Dan weten we het zeker!

22 juli, Sortland 73 km

We rijden vandaag naar Sortland, een stadje dat op een knooppunt van eilanden ligt. Wij moeten eerst weet met een veerboot en dan vlak voor Sortland gaan we over een hoge boogbrug. De brug is zo hoog omdat de Hurtigruten er onder door moet kunnen. En aangezien we nu op een cp aan het water weer vlakbij de terminal staan, zullen we ook hier weer de postboot horen aankomen vertrekken.

We maken vandaag niet zo veel kilometers en de vertrektijd van de veerboot zit ook nog mee dus we zijn al aan het begin van de middag in de stad. We weten van de vorige keer dat we er waren dat het een aardig stadje is. Met vrij veel winkels en goeie supermarkten.

We willen gaan lunchen in een restaurantje waar we de vorige keer koffie hebben gedronken. Echt zo'n typisch knus en kneuter Noors tentje.

Helaas, ook de Noren houden niet meer zo van knus en kneuter. Het pand staat leeg. Dan maar naar een hippe koffietent met verantwoord voedsel. Glutenvrij, lactosevrij, vega en vegan.... You name it, they got it. Maar het broodje smaakt heerlijk. Naast ons zit een moeder met zoontje. Schitterend, spontaan knulletje. Praat uitvoerig tegen Jos, maakt niet uit voor hem (en ook niet voor Jos) dat ze elkaars taal niet spreken.

Bij binnenkomst van de stad realiseerde ik me weer (als ik het zie) dat er heel veel blauw geschilderde panden in de stad zijn. Een mooi gezicht al die tinten blauw.

We lopen even bij de informatie binnen, moeten nog steeds een Noorse vlag kopen, maar die hebben ze daar niet. Om niet met 'lege' handen weg te lopen vraag ik waarom er zoveel blauwe panden zijn. De vrouw achter de balie haalt een collega er bij die enthousiast begint te vertellen. Zo'n 20 jaar geleden ging een inwoner van de stad in Polen studeren, hij vond het daar maar grijs en grauw. Tot hij zich realiseerde dat zijn eigen stad ook maar eentonig wit was. Bij terugkomst is hij zich gaan inzetten voor het blauw schilderen van huizen en bedrijfspanden. Blauw vanwege de kleur van de lucht, de zee, het Noorderlicht maar ook het blauw dat je ziet als er een nevel over het water en voor de bergen hangt. Het blauw waar ik helemaal stil van word.

Dus misschien vind ik daarom Sortland wel zo leuk. 

En zoals dat gaat, lang niet iedereen was hier van gecharmeerd. Uiteindelijk kreeg hij het gemeentebestuur mee onder één voorwaarde. Er moesten ook andere kleuren worden toegestaan. Op de gevel van het Kulturhus hangt nu een palet met de toegestane kleuren. In eerste instantie dacht ik dat er niet veel bedrijven meededen aan het kleuren van de stad. Maar als je dan het kleurenpalet ziet, blijken er veel meer mee te doen. Alleen niet in het blauw. Ook voor de accenten worden de kleuren uit het palet gebruikt.

Ooit zal de stad kleurrijk zijn. Positief is in ieder geval dat een aantal grotere bedrijven meewerken en hun gevels al blauw hebben geschilderd. Ook krijgen inwoners korting op de verf als ze één van de paletkleuren gebruiken voor het schilderwerk van de buitengevels.

Daarnaast is er ook een kunstproject gestart waarin inwoners uitdrukking geven aan hun gevoel bij de blauwe huizen. De resultaten daarvan staan beschreven op de gevels van een aantal blauwe panden. Soms alleen een tekst, soms een schildering.

Al met al een leuk initiatief dat langzaam navolging krijgt door de hele stad. Over een X aantal jaren staat Sortland misschien wel in de boekjes als de blauwe stad van Noorwegen, net zoals Chefchaouen in Marokko. En mocht blauw niet de overhand krijgen, meest kleurrijke stad is ook een mooie eretitel.

We hebben vanmiddag tickets geboekt voor as vrijdag voor een walvissafari. Een hele dag met de boot de Noorse zee / Atlantische Oceaan op. Op jacht naar groot wild..... Of het definitief doorgaat hangt nog even af van het weer en het aantal deelnemers. Maar de vooruitzichten zijn gunstig.

De boot vertrekt vanuit Sto, dat is niet zover van Sortland. De tussenliggende tijd gaan we een rondje hier in de buurt rijden.

Vanmorgen in bed realiseerde ik me dat we nog maar iets meer dan 2 weken hebben voordat we weer terug moeten zijn in Nederland. Dat moeten heeft vooral met mijn moeder te maken. Die telt de dagen dat we terugkomen. Het betekent ook dat we knopen moeten doorhakken over de terugreis. We hebben het nog even voor ons uitgeschoven. Vrijdag beslissen we, mede afhankelijk van de weersvoorspellingen, of we via de Lofoten afzakken naar Bodo of dat we via Sortland naar Lodingen rijden, daar de veerboot nemen en dan de snelste route naar Zweden.

Oh en weten jullie nog dat we in Grense Jakobselv van die heerlijke King Crab hebben gegeten? Zo'n 2 kilo voor 15 euro....... Vandaag zag ik in de winkel ook King Crab liggen, iets duurder

Een Noorse kroon in ongeveer 0,11 euro

Het is trouwens vandaag de laatste keer deze zomer dat de zon ter hoogte van deze Noorderbreedtegraad de hele nacht boven de horizon blijft. En omdat wij deze reis niet meer richting het noorden zullen rijden, is het dus ook voor ons de laatste keer om Midzomernacht mee te maken. De reis naar het donker is begonnen, helaas.

23 juli Myre 36 km

Facebook vraagt altijd wat je aan het doen bent..... Ik ben vandaag vooral bezig geweest met de camera. Oefenen voor donderdag, welke stand ik het beste kan gebruiken mochten we walvissen of dolfijnen zien. Ik zal jullie niet vervelen met de foto's die dat opleverde.

Misschien verveelt het ook wel om naar blauwe en grijze luchten te kijken maar daar trakteer ik jullie nog wel op.

Vanmorgen hebben we in Sortland al zoveel mogelijk boodschappen voor de komende 3 dagen gehaald. We moeten, behalve het avondmaal, zelf voor eten en drinken op de boot zorgen.

Ons plan van gisteren, vandaag en morgen rondtoeren in de buurt, is veranderd in naar een camping gaan in de buurt. Op die manier het nuttige met het aangename verenigen. Het een beetje doelloos rondrijden in de buurt vonden we toch niet zo'n goed idee. Nu kunnen we wassen en in alle rust spullen voor donderdag gereed maken. Waaronder dus de camera's. Zorgen dat alle batterijen vol zijn, de geheugenkaarten leeg, reserves van beiden mee. En oefenen.....

We hebben 5 jaar geleden ook op deze camping gestaan. Was toen eigenlijk niet de bedoeling. We stonden in de haven van Sto en daar deed de waterpomp het niet meer. We dachten dat de huishoudaccu leeg was en zijn naar een camping met elektriciteit gereden. We hadden toen nog de Grand Old Lady en die had nog geen zonnepaneel. Stroom moest komen door het rijden of door 220 van een camping. Eens in de week moesten we eigenlijk wel een keer aan de paal om laptops, powerbanks etc weer goed vol te krijgen. Wat een genot is dat nu met 2 zonnepanelen. Voor de stroom hoeven we niet meer naar een camping, zelfs niet in Noorwegen.

Uiteindelijk bleek dat het niet aan de accu lag. De stekkertjes, verstopt achter een paneel in een kastje, waren door al het gehots en gebots uit de aansluiting met de pomp getrild.

Maar goed op die camping staan we dus weer. Wat ons betreft de laatste van deze reis. De was draait en we genieten van de zon en het uitzicht.

Schuin voor ons staan 2 Nederlandse mannen waar we gisteren mee hebben gesproken in de hippe koffietent. Zij zijn naar Rovaniemi gevlogen en hebben in Finland een camper gehuurd. Scheelt heel veel reistijd. En je bent gelijk in Noord-Scandinavië.

En of het makkelijker gaat op een camping of dat we het een beetje beginnen te leren, met maar 36 km rijden was het een echte rustdag. Beetje aangeklooid, spullen uitgezocht, fotootjes maken, dikke handleiding doorlezen, googelen naar tips voor het fotograferen en ondertussen in de zon kopjes koffie, glaasjes water en boterhammetjes eten. Knus en kneuter net als deze camping.

Af en toe trokken er vanmiddag wat wolken over. Rond het fjord worden de wolken steeds donkerder en dreigender. Aan het begin van de avond steekt er een wind op en moeten de stoelen ingepakt en bij de nederburen de handdoeken en stoelen veilig gesteld.

De luchten zijn steeds dreigender maar tot nu toe is er slechts een klein beetje regen uit gevallen. Morgen zijn de voorspellingen wat slechter, donderdag zou het weer weer beter worden. Maar ik kijk nu net op de app, en nu wordt het pas vrijdag weer beter. We zullen zien.

24 juli, Sto 21 km

Vanmorgen zowaar uitgeslapen, pas om half 10 wakker. Zal er wel mee te maken hebben dat de middernachtzon verdwenen is. Het is nu 's nachts heel even donker........ #not Het is gisteravond al gaan regenen en dat doet het, met tussenpozen, nog steeds. Voor vandaag worden er de hele dag door regenbuien voorspeld.

We moeten voor 1 uur van de camping zijn, dus snel het beddegoed in de wasmachine, het is nog net voor 1 uur droog.

We gaan via het dorp Myre naar Sto. Myre heeft 2 benzinepompen, 2 supermarkten, een derde in aanbouw en een aantal bedrijven gericht op de scheepsvaart/plezierjachten.

We halen vers brood voor morgen op de boot, nog wat fruit en lopen de hoofdstraat een keer op en neer.

De route naar Sto is mooi. Moerassen, meertjes, berken...... We hobbelen met 50km door het landschap. In Sto zien we in eerste instantie geen plek om te overnachten er staan zelfs hier en daar bordjes 'no camping'. Handig wanneer er een toeristisch bedrijf zit waar je al vroeg moet zijn. We rijden naar de camping maar daar vragen ze 300Nkr voor niets. Het ziet er onverzorgd uit, slechte toiletten en douches. En het is toch nog weer een stuk lopen naar de haven, morgenochtend. Kunnen we net zo goed echt buiten het dorp gaan staan.

Als we weer terug rijden naar de haven ga ik bij Arctic Whale Tours informeren waar we morgen de camper neer kunnen zetten. Volgens de dame achter de balie overal. Ik vraag of we er dan ook in kunnen overnachten. Ja hoor. Zou bij hun voor de deur kunnen maar dat is niet echt een handige plek. Maar naast hun pand kunnen we prima staan. Dus hup, camper op de handrem en lekker naar buiten kijken, naar de haven. Prima plek.

Nog wel even gevraagd of de vaartocht morgen doorgaat..... en ja hoor, ook volgens haar moet het weer morgen weer beter zijn dan vandaag. Geen mist, regen en harde wind.

Als we geparkeerd staan, blijkt Jos zijn mobiel helemaal dood. Nog bellen nog internetten lukt. Volgens de instellingen heeft hij nergens recht op. Jos heeft heel even gebruik gemaakt van een wifi toen ik bij de touroperator binnen was. Zou dat het zijn? Van alles geprobeerd, van gewoon uitzetten tot kaartje eruit enz enz enz. Mijn kaartje erin gestopt en dan doet alles het wel. Dus het ligt niet aan de telefoon, Jos zijn kaartje in de mijne en dan is ook alles dood. Instellingen vergelijken levert ook niets op. Dan bedenk ik me dat ik dat ook in Estland heb gehad. Kon de telefoon geen goede provider meer vinden. Dus daar bij Jos naar gekeken en gekeken welke we officieel mogen gebruiken en na een paar keer vastlopen, doet hij het weer. Gelukkig maar want wat is een mens tegenwoordig onthand zonder mobiel ;) .

Na het eten maken we nog een klein ommetje, veel valt er niet te lopen en te zien. We bekijken de boot waar we waarschijnlijk morgen mee varen en lopen een rondje door het haventje.

Ook hier valt op dat de Noren er een zootje van maken. Alles wat niet (meer) nodig is, laten ze gewoon liggen. In panden die er uit zien alsof ze al jaren niet meer gebruikt worden, doet de koelinstallatie het nog wel. Blijkbaar gebeurt er toch nog iets.

Ondertussen miezert het een beetje en trekt de lucht steeds verder dicht. We zien nauwelijks meer de andere kant van de haven. Maar we gaan er maar vanuit dat de weersvoorspellingen kloppen en dat het morgen is omgeslagen.

We hebben besloten om na de walvissafari  via de Lofoten rustig af te zakken naar Bodo. Vandaar steken we dan door naar Zweden en hebben dan ongeveer een week om vanuit noord Zweden terug te rijden naar Zutphen.

Om die laatste periode aantrekkelijk te beginnen, start de walvissafari op een nieuwe pagina. Dus..... klik hier om al dat moois te zien!