We rijden vanaf Runde eerst weer een stuk dezelfde route als de heenweg. Runde ligt ver in zee en Noorwegen heeft nog niet vanaf elk eiland een verbinding gemaakt naar het noorden..... Dus eerst weer een stukje westwaarts over bruggen en door tunnels. Dan komen we bij een grotere doorgaande weg richting Alesund. De weg is minder steil omhoog en is een stuk breder dan we de laatste tijd gewend zijn. We moeten één keer met een veerboot. Een relatief lange overtocht van 35 minuten. Later kom ik er achter dat dit fjord het beginpunt is van het Geirangerfjord, alleen heet het hier nog niet zo. Net zoiets als met de Rijn in Nederland, die verandert ook telkens van naam.

Nog een weetje, vanaf deze hoogte heet de zee geen Noordzee meer maar Noorse zee. Niet alleen een kwestie van naamsverandering maar ook echt een andere zee. De Noordzee maakt (evenals de Barentszzee), deel uit van het continentaal plat. De Noorse zee niet. Dit vertaalt zich ook naar het verschil in dieptes, de Noorse zee kan een diepte van 3970 meter bereiken, de Noordzee is gem. 94 m diep en maximaal 700 m (voor de Noorse kust).

Rond enen zijn we in Alesund. We dubben nog of we op de cp in de stad willen gaan staan, kost 250 Nkr voor 24 uur. Het wordt ons makkelijk gemaakt, de parkeerplaats is afgeladen vol. Vlakbij hebben we een gehandicaptenplek gezien, daar mogen we 2 uur staan. Kunnen we altijd nog zien of dat genoeg is.

Ondertussen miezert het er vrolijk op los en ziet de stad er (daardoor?) niet echt gezellig uit. We gaan eerst een hapje eten. Een fantastische vismaaltijd, vanavond kunnen we af met brood.

In Alesund leggen in de zomer meer dan 30 cruiseschepen aan. Dat is te zien aan de winkels in de buurt van de haven, allemaal op toeristen gericht met de geijkte, Noorse toeristische souvenirs. Van rendierhuiden tot mokken met rendieren erop en uiteraard van alles met de Noorse vlag. Op het Noorse platteland is het heel gebruikelijk dat mensen een Noorse vlag in de tuin hebben hangen. Dus die zijn voor toeristen ook in allerlei soorten en maten te koop. Wij moeten voor een overbuurman van mijn moeder een vlag meenemen (hij spaart ze) maar we hopen er één tegen te komen in een niet zo toeristische winkel. Zal ongetwijfeld schelen in de prijs.

Alesund heeft vrij veel Jugendstil huizen. Al lopend zien we ze aan de andere kant van de haven. De miezer is overgegaan in regen maar we lopen toch even naar die wijk toe. Er staan mooie panden, met nog mooiere versieringen tussen.

We lopen weer terug, denken een andere route naar de camper te hebben maar die weg gaat alleen maar omhoog en draait de verkeerde kant op. Dus terug naar af en overnieuw beginnen.

We kopen vlakbij de camper in een vegan/vega/anti-allergeen café een glutenvrij broodje en wat verantwoord ;) lekkers bij de koffie.

Misschien dat Alesund met een zonnetje uitnodigt tot een langer verblijf maar wij hebben het wel gezien. We rijden in de richting van Bud en zien wel of we onderweg een cp tegenkomen. In ieder geval moet er een mooie plek vlakbij Molde zijn. Er staat in de camperapp wel bij dat het laatste stuk van 3 km een smalle, steile weg omhoog is. Zo erg als naar de Westkaap zal het niet zijn.

Ook op deze rit steken we weer met een veerboot het water over. Gisteren nog eens gekeken wat nu precies het voordeel van mijn pas is.... Nou die is er. Het scheelt ongeveer 50% op de overtocht. De gemiddelde overtocht is 150 Nkr (17,50 euro), dus tel uit je winst. Al dat geklooi en geregel niet voor niets geweest.

Vanaf de veerboot is heet slechts 6 km naar de cp. Via wat geslinger door de buitenwijken van Molde komen we op de weg naar de top van de berg. De weg valt reuze mee. Op de top aangekomen blijkt de parkeerplaats eigenlijk al vol. We staan, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Eerst genieten want wat een uitzicht! Fantastisch........

Na wat heen en weer lopen, rondkijken en kijken of we nog ergens anders kunnen staan (niet dus) wil ik er eigenlijk wel weg. We staan zo scheef dat de kopjes van tafel glijden. Ik vind het, op deze manier, geen aangename plek. Jammer van het uitzicht. Op naar Bud. Onderweg komen we geen leuke plek tegen. De weg is erg druk en de parkeerplaatsen liggen er pal tegenaan.

In Bud is een cp bij de een museum. Prima plek. Dat wordt hem voor vannacht. Morgen zien we wel weer verder.

Vanuit de camper zie je de oceaan. Als het na het eten droog is, maken we een wandelingetje op weg naar het water. Helaas, er zijn huizen tussen ons en de zee gebouwd. Op het stuk waar wij zitten is nergens een doorgang naar het water. We lopen met een boog terug en komen langs de vissershaven. Er staan stellages om vis te drogen, maar ze zijn leeg.

23 juni, Langoya 47 km

Afgelopen nacht was het heel slecht weer. Stormachtige wind en heel veel regen. Vanmorgen is het droog. Ik ga eerst voor de website bezig, daarna maken we een ommetje door het dorp. Eerst gaan we de vissershaven wat beter bekijken.

Het ziet er allemaal wat gehavend uit. Het is onduidelijk of het nog in gebruik is maar er liggen wel wat kleine vissersbootjes. Dus waarschijnlijk wel.

Er fierst een man met een geel hesje rond de gebouwen, een ongemotoriseerde bewaker?

Verderop hebben de meeuwen het rijk alleen. Ze schuilen tegen de wind zo dicht mogelijk tegen één van de oude panden aan. Lekker knus en warm.

We lopen nog even naar de supermarkt, kopen en broodje en haring en wat drop (de laatste 2 alleen voor Jos).

We eten in de camper brood en besluiten dat we vanmiddag de Atlanterhavsvelen oftewel de Atlantische weg. Deze weg is 8 km lang en laat je letterlijk door de Atlantische oceaan rijden. In totaal verbinden 8 bruggen verschillende eilanden met het Noorse vasteland.

Het is vanaf Bud al een heel mooie route, een soort duinlandschap maar dan van rotsen bedekt met turf. Als we op de Atlantische weg rijden, is er aan weerszijden water. Af en toe is er een parkeerplaats gemaakt, één met een kiosk waar je wat kunt eten en drinken.

Het leuke van deze plek is dat er een wandelsteiger langs de rotsen, boven het water is gemaakt. Het ziet er mooi uit, en het uitzicht is dat natuurlijk ook. Een groep scholieren heeft samen met een kunstenaar een Plastic Crab gemaakt. Mooi dubbelzinnig... van rotzooi iets moois maken.

In de kiosk verkopen ze ook softijsjes en in het kader van solidariteit met de Nederlanders in Nederland die gebukt gaan onder een hittegolf eten wij in weer en wind een ijsje.

(foto gemaakt door een alleraardigste Chinees)

Alle parkeerplaatsen op de route worden voor een groot deel door campers bezet. Een walhallah voor camperaars. Wij rijden na de kustweg nog een stukje door, slaan van de hoofdweg af en komen in een bosrijke omgeving bij een parkeerplaats/picknickplek.  Dat wordt onze slaapplaats. We zijn zo'n 25 km van Kristansund, daar gaan we morgen heen.

24 juni, Kristiansund, Byskogen 89 km

We hebben gisteravond nog een ommetje gemaakt. Vlakbij wordt door een projectontwikkelaar een aantal kavels bouwrijp gemaakt. Aan de huizen te zien die er nu al staan, worden er vooral luxe woningen gebouwd. Als je de goede kavel uitkiest heb je een schitterend uitzicht over de oceaan. En ondanks dat we afgelegen staan, passeren er toch regelmatig auto's. De weg is een verbindingsweg naar een aantal kleine eilandjes.

's Avonds laat krijgen we nog buren in een klein Volkswagenbusje.

Als we vanmorgen wakker worden doet de zon heel erg zijn best om er door te komen. Zou dat ijsje van gisteren geholpen hebben......

We rijden naar Kristiansund, vlak voor we de stad in rijden moeten we door een tunnel van ruim 5 km lengte. De tag werkt hier niet, iedereen moet langs het poortje om met visa of cash te betalen. Voor ons is het 140 Nkr. In de tunnel daal je met een percentage van 10% heel snel af, aan het eind idem dito weer steil omhoog. Ook een manier om een fjord te passeren.

In de stad vinden we aan de haven een invalidenparkeerplaats, zonder tijdslimiet. We kunnen rustig de stad verkennen. Ondertussen schijnt de zon volop, heerlijk wandelweer en lekker even op een terras in het zonnetje.

Ook hier zie je aan de winkels langs de haven dat er heel veel toeristen komen die gek zijn op souvenirs. Allemaal verkopen ze hetzelfde.

Vlak buiten Kristiansund is er bij een Essopomp een sanistation. Dat zie je in zowel Noorwegen als Zweden vrij veel. Daar gaan we legen en vullen. Ook de banden moeten nodig opgepompt. We zijn ook op zoek naar een wasmachine. Het staat me bij dat we die eerder ook wel bij een pompstation of supermarkt hebben gezien. Maar tot nu toe nergens te bekennen. Er zijn een aantal spullen die echt uitgewassen moeten worden dus gaan we naar een camping vlak buiten de stad. Niet echt bijzonder qua plek en als we er eenmaal staan blijkt er ook nog een vliegveld naast te liggen. We zien ze niet maar horen ze wel...... Moet maar voor één nacht.

Voordeel is wel dat we er heerlijk buiten in het zonnetje kunnen zitten. Gewoon niets doen, werd tijd. Je moet trouwens wel in de zon blijven want er is een noorderwind en die blijft geniepig koud.

Uiteraard maken we aan het begin van de avond nog wel een wandelingetje. We lopen de hele tijd langs het vliegveld, horen het maar pas aan het einde van de weg, klimmen we omhoog en kunnen het ook eindelijk zien. Er vliegen vooral helikopters rond. Heel af en toe horen we een vliegtuig.

Na de wandeling improviseren we een heerlijke maaltijd bij elkaar. Door zo'n rustige middag lukt dat ook beter.

25 juni, Fannrem 156 km

Vanmorgen op ons dooie akkertje opgestaan. Jos heeft als eerste de douches gekeurd en goed bevonden. Daarna heb ik ze getest. En ook hier oogt het allemaal niet nieuw maar het is schoon, heet en goed afstelbaar. En volgens Jos ook vloerverwarming, heb ik niet gevoeld want ik had slippers aan. Maar dat is over het algemeen wel een voordeel van Noorwegen, de centrale ruimtes zijn allemaal verwarmd. Dus geen gebibber als je onder de douche vandaan komt.

De tomtom op Trondheim gezet, gaan we in ieder geval de goeie kant op. We zien wel waar we stoppen want Trondheim is over de 200 km.

De omgeving verandert langzaam, het licht verandert..... We rijden Noordwaarts en dat is te merken. Op onze vorige reizen door Noorwegen vonden we Trondheim trouwens nog wel bij het zuiden horen maar voor Noorse begrippen is het al midden en volgens vele camperaars is het al het noorden.

We hebben Trondheim nog nooit bezocht, dat willen we nu wel doen. We komen er nu echt langs.

Vandaag rijden we weer door bergen en dalen. Voornamelijk over doorgaande routes dus de wegen zijn goed. We gaan weer met een veerboot en komen ook weer door een lange tunnel (ruim 5km). Achteraf blijken die ook onderdeel te zijn van het Trondheimfjord.

Onderweg lunchen we op een picknickplek bij een camping. Het is er druk. Veel auto's moeten onverrichter zake verder rijden. De parkeerplaats is vol. Bij de camping hoort een klimbos. Leuk om naar te kijken en te zien hoe een stel kinderen via de tokkelbaan naar beneden suizen. Wat me trouwens opviel is dat er bovenop bij de tokkelbaan niemand was om te kijken of de kinderen goed gezekerd waren. Het haakje zal maar niet goed vastzitten.....

De camping ligt aan het water. Ik dacht aan een meer maar volgens Jos is het zeewater. Dus één van de uitlopers van een fjord. Nu tijdens het schrijven nagekeken, het maakt deel uit van het Trondheimfjord. Een vrij uitgestrekt fjord dat niet diep landinwaarts gaat maar langs de kust blijft met heel veel eilanden/eilandjes er in.

Wij volgen de uitloper helemaal tot Orkanger. Eerst is het nog een groot breed meer maar later een snelstromende rivier. Ook al rijden we langs het water, we hebben toch aardig geklommen vandaag. En met een percentage van 10% duiken we weer naar beneden, naar Orkanger. Orkanger ligt erg strategisch aan verschillende hoofdwegen en heeft een regiofunctie. Het is te merken als we er doorheen rijden. Er zijn verschillende winkelcentra meet grotere supermarkten.

In de eerste de beste doen we onze boodschappen. We willen naar een afgelegen plekje in de buurt en als het bevalt blijven we daar morgen ook nog. Dus in ieder geval eten voor 2 dagen. Er is ook een soort Blokker, daar hebben ze de goeie maat aansluiting voor de waterkraan. Nou hebben we al een paar verschillende maten in de camper liggen maar die we gisteren nodig hadden bij de Essopomp zat er niet bij. Bij die Blokker verkopen ze ook snoep, heel veel soorten snoep. Dat kom je in Noorwegen en Zweden heel veel tegen, wanden vol met losse schepsnoep. De Jamin in Zutphen is er niets bij. Maar bij een Blokker hadden we het nog niet gezien.

Gelukkig is de Rema redelijk goed voorzien van eten en kunnen we weer wat lekkere maaltijden maken.

Het grootste probleem wat betreft eten is de variatie in groente, of eigenlijk het ontbreken daar van. Er is vrij veel vis (duur!) en heel veel vlees (het liefst allemaal in 1 á 2 kilo verpakkingen). Fruit is redelijk. Brood is wisselend van kwaliteit. Vandaag weer een een goed, zwaar brood gescoord maar soms kun je alleen kiezen tussen wit, wit, en licht bruin.

Na de boodschappen rijden we nog zo'n 12 km, waarvan weer een deel via een smalle bergweg en uiteindelijk over steenslag. Maar het resultaat mag er zijn. Een met steenslag verharde parkeerplaats aan een meertje. Wat een stilte en rust.

Onderweg is het gaan regenen dus de buurt verkennen doen we nog niet maar er is voor vanavond droog weer voorspeld. En aangezien het toch licht blijft, kunnen we altijd nog laat op de avond gaan wandelen.

Jos gaat lekker suffen met uitzicht op het meer, ik kook een heerlijke linzensoep alla Ottolenghi.

In de loop van de avond wordt het droog en gaan we langs het meertje wandelen. Het is een moerasachtig gebied, hier en daar vlonders maar soms ook onverwacht heel nat. Het lukt ons iet om rond het meer te lopen. Te diepe en brede stroompjes. Dus we gaan dezelfde weg weer terug.

Ondertussen hebben we vanavond ook nog buren gekregen, we zien bij terugkomst dat het ook Nederlanders zijn. Allemaal gebruikers van de app van campercontact.

26 juni, Trondheim 42 km

Het is vanmorgen nog steeds droog. Soms lijkt het er zelfs op dat de zon er door wil komen. Jos gaat eerst bezig met de gelaste ruitenwisserarm. Dat gaat wat roesten en om het tegen te gaan hebben we gisteren een spuitbus primer gekocht. De hele boel er omheen wordt afgeplakt, dat is meer werk dan dat kleine stukje laswerk in de verf te zetten. Zo moet het tegen het vochtige weer van Noorwegen bestand zijn.

De buren komen even een praatje maken. Zij zijn op de terugweg en gaan weer naar het zuiden. Ze hebben een huisje in Epse, Jos geeft ze het adres van onze monteur, Hanzestadcampers in Vierakker, want ze zijn niet zo tevreden over hun garage.

We besluiten om een stuk(je) van de weg af te lopen, kijken hoe dat er uit ziet. Op de kaart heb ik ondertussen gezien dat het een doorgaande weg is die wij zouden kunnen nemen richting Trondheim. Hoeven we niet eerst terug naar Orkanger en rijden we ook wat mooier binnendoor.

We lopen ongeveer een half uur heen en keren dan weer terug. Hier en daar wat klimmen en dalen. Maar al met al een leuke wandeling met weer heel veel bloemetjes.

Andere dieren, op een enkele vogel en vlinder  na, zien we niet. 

Jos heeft vanmorgen een raaf gezien, ik alleen gehoord. 

Als we terug zijn eten we wat en besluiten dat we vanmiddag nog naar Trondheim gaan. We hebben de plek wel gezien en het is geen weer om buiten te zitten en van de zon te genieten.

Eerst de tomtom anders instellen want hij wil ons terugsturen naar Orkanger. De weg is goed te rijden, niet te hard want af en toe is het steil klimmen en dalen. Over het algemeen is hij breed genoeg en hoeven we niet uit te wijken voor tegenliggers.

Het is een mooie route, uiteindelijk komen we weer op de grote weg. Een paar kilometer voor Trondheim komen we voor het eerst deze reis op de E6. Deze weg loopt van Oslo tot Kirkenes in het uiterste noordoosten van Noorwegen.

In Trondheim hebben we mbv de Park4night- app een camperplek gevonden die dichter bij het centrum ligt dan de plek die campercontact aangeeft. Wel zo prettig.

Ook hier is het weer heel veel gehannes om te betalen. Een Duitser lukt het uiteindelijk door er muntgeld in te gooien. Met de visacard lukt het niet. Ik krijg met veel pijn en moeite een app geïnstalleerd en tegen de tijd dat Jos op jacht is naar kleingeld heb ik eindelijk een elektronisch parkeerkaartje gekocht. Wat een gedoe.... Niet echt bevorderlijk voor een vrolijke start in Trondheim.

Trondheim is de derde stad van Noorwegen. Het heeft een behoorlijk winkelgebied, met middenin de stad ook een groot overdekt winkelcentrum. Maar echt mooi vind ik het winkelgebied niet.

De Technische universiteit is in de stad gevestigd en dat is te merken. Er zijn heel veel jongeren die hardlopend, fietsend of steppend door de stad gaan.

Voor de Reformatie was in Trondheim de zetel van de bisschop gevestigd. De Kathedraal is daar nog steeds het zichtbare bewijs van.

's Avonds gaan we nog een keer terug naar de stad. Lopen dan door de oude buurt rondom de Kathedraal en daarna naar de Kjopmannsgata. Dit is een veel aantrekkelijkere kant van Trondheim.

Hier staan rond het water pakhuizen en woningen die in de 18e eeuw gebouwd werden door voornamelijk Nederlandse en Deense kooplieden.

Van een afstand zien de panden er schitterend uit. Maar dichtbij is goed te zien dat ze wel een opknapbeurt nodig hebben. Er is al een bord geplaatst met de ambities van Trondheim, maar of je daar nou zo blij mee moet zijn. Alles wordt glad en glimmend en op de tekeningen is onduidelijk of de panden nog wel in oude staat blijven.

Een oude voetbrug verbindt dit deel van de pakhuizen met die van de overkant van het water.

We lopen we met een boog om de winkelstraten, langs het water voor het spoorstation weer terug naar de Kathedraal en dan naar de camper.

Trondheim bestaat uit een aantal eilanden die met bruggen met elkaar verbonden zijn. Vanaf de camperplek kun je met een voetbrug oversteken en ben je met 10 minuten bij de Kathedraal. Maak je een kleine omweg dan loop je over het universiteitsterrein. Dus een heerlijke plek om te staan. Ze zijn in de buurt druk bezig met de wegen en zo ook de parkeerplaats waar wij staan. Of deze plek wel beschikbaar blijft voor campers is onduidelijk, er hangen A4-tjes waarop de coördinaten van de nieuwe plek staan. Helaas is die verder van het centrum.

27 juni, Bangsund 185 km

We willen zo snel mogelijk weer van de E6 af. Deze verkeersader dwars door Noorwegen is niet echt leuk om overheen te rijden. Eigenlijk rijd je hutjemutje (voor Noorse begrippen) achter elkaar aan over een 80km weg. Af en toe is er een extra baan zodat auto's vrachtwagens/campers in kunnen halen. Als je wilt, kun je zo al doorsukkelend naar de Noordkaap rijden. Dat willen we niet.

Ons plan is om in Steinkjer de E6 af te gaan en tot Bodo de RV17 te nemen, de Kystriksveien of te wel de kustroute. Het hoort tot 's werelds mooiste kustroutes.

In Steinkjer doen we boodschappen, gaan nog 6km over deE6 en slaan dan linksaf richting oceaan. Ons doel is om in Bangsund te overnachten. Daar moet een plekje zijn bij de jachthaven.

Schoten vanmorgen de eerste 100km nog redelijk op, de laatste 80 gaan beduidend langzamer.

De jachthaven ligt niet in het dorpje maar buitenaf. Het laatste stukje gaat over een zandweg maar is goed te doen.

Het is een mooie plek het ligt met een punt in het fjord. Aan beide kanten van ons is er water en we kiezen er voor om niet naar de jachthaven te kijken maar naar het 'lege' fjord.

Het is er doodstil en we maken een ommetje/fotorondje. Af en toe vliegt er een vogel weg in het struikgewas en als je naar de bermen kijkt lijkt het erop dat daar wel grotere dieren hun neus in stoppen. Maar we krijgen ze niet te zien.

Eenmaal terug bij de camper ziet Jos aan de overkant van het fjord grote vogels, als ik inzoom met mijn camera is te zien dat het reigers zijn. Door de ruit van de camper krijg ik ze niet scherp maar buiten krijg ik er een stel op de foto. Zelfs met de videofunctie en uit de hand gefilmd krijg ik ze er van dichtbij op. Ik ga nog proberen het filmpje te plaatsen......

Tegen de avond krijgen we gezelschap van een Duitser.

Het weer was vandaag weer zeer wisselvallig. Vanmorgen regende het gestaag. Maar vanaf we op de RV17 zitten is het droog en af en toe komt de zon er zelfs door. Het begint wel harder te waaien.

Nog even een Twitterverhaaltje. Eergisteren was er nogal wat ophef op Twitter over een tweet van min. SZW over de dresscode bij warm weer. Daar zal ik jullie niet mee verwarmen maar het grappige was dat mensen mijn tweet zagen en ook zagen dat wij op dit moment in Noorwegen met de camper rondrijden. Op die manier een leuk contact gekregen met een vrouw die rondrijdt in een VW-busje en die bleek ook vlakbij Trondheim te zijn. Daarnaast zijn we door een man op de koffie uitgenodigd in Lycksele (Zweden). Als we op de terugweg daar langs komen doen we dat zeker. Aan Lycksele hebben we een speciale herinnering. Toen we daar na het koffiedrinken terugkwamen bij The Grand Old Lady had ze visite gekregen van een ander neusje.....

Zo zie je maar, naast heel veel gedoe kan Twitter ook iets moois opleveren.

Met de Nikon coolpix P1000 een proeffilmpje gemaakt. Uit de hand..... Volgende keer op statief. Maar wat een bereik

28 juni, Berg 182 km

Laten we met het positieve nieuws beginnen.....

Tot vanmorgen 9 uur was het droog,

We hebben onderweg kraanvogels gezien, zelfs één keer met jongen,

Leuke ontmoeting met Brabants echtpaar die elk jaar een visvakantie in Noorwegen houden.

Maar....

Na 9 uur begon het eerst zacht te regenen en in de loop van de dag ging het steeds harder. Nu giet het. En de voorspellingen voor de komende week/10 dagen zijn niet rooskleurig.

Vandaag was het een dag van plannen maken, herzien en nog maar weer eens herzien. Het definitieve (?) plan is nu om door te steken naar Zweden en van daaruit naar noordoost Noorwegen te gaan. Het lijkt er op dat we dan beter weer zullen hebben.

En hopelijk kunnen we dan op de terugweg via Tromso en Senja afzakken.

Het is een mooie route over de RV17, ondanks de regen af en toe mooie doorkijkjes gezien.

Onderweg stoppen we bij een natuurreservaat om koffie te drinken. Daar stopt ook het Brabantse stel. Ze rijden in een buscamper en hebben er een boot achter hangen. Er is een vogelhut bij de parkeerplaats. Als we aankomen lopen hoor ik gerammel, het blijkt dat zij daar zitten te lunchen. We raken aan de praat. Ze gaan elk jaar naar Noorwegen om te vissen en op de vraag van Jos wat ze met de vis doen, vertellen ze dat ze die invriezen. ?????? Jawel, ze hebben een sealapparaat en een vrieskist bij zich. Daar kan zoveel vis in dat ze het komende jaar volop vers gevangen vis kunnen eten. Nooit geweten dat mensen dat zo doen. Maar ze willen komend jaar kijken naar een grotere camper zodat ze wat makkelijker ook wat meer kunnen trekken door Noorwegen. Nu staan ze altijd op maar één of twee campings. Leuk dit soort ontmoetingen.

We rijden weer verder, stoppen nog een keer bij een natuurreservaat maar het regent ondertussen te hard om te wandelen, laat staan dat je nu nog vogels ziet. Die houden ook niet van vliegen met dit weer.

We kijken op de kaart en besluiten naar Bindal, een camperplek langs de RV17 te rijden. Daar staat net een bus met Duitsers die een rondje Noordkaap hebben gedaan. Ze mogen even de benen strekken en een peuk roken. We denken er dan over om morgen terug te rijden naar de E6 en wat sneller door te steken naar de Lofoten. Maar na een tijdje kijken naar de regen slaat de twijfel weer toe.

Wat heeft het voor zin om over de E6 te rijden, daar regent het ook. Dus toch maar de kustroute blijven volgen? Wat een twijfelaars..... In ieder geval hebben we er wel genoeg van om op deze plek te blijven staan en te wachten tot het later wordt. We zetten alles weer vast en gaan weer rijden. We hoeven nog geen besluit te nemen want om op de E6 te komen moeten we eerst nog een stuk van de RV17 blijven rijden.

We staan nu op een cp in Berg. Grappig genoeg een plek waar vorig jaar vrienden van ons, in het zonnetje!, hebben gestaan. Zij waren niet zo gecharmeerd van deze plek. Wij vinden het allang goed dat we staan. En zolang de ramen niet helemaal beslagen zijn, is het uitzicht best mooi.

Na het eten zet ik de weersvoorspellingen van een aantal steden, zowel in Noorwegen als in Zweden, op een rijtje. Voor wat het waard is, het blijven tenslotte voorspellingen, Lijkt het er op dat als we via Zweden rijden we voorlopig beter weer hebben dan hier aan de kust.

Dus..... morgen naar de E6 en dan doorsteken naar Zweden, via de E12 en de E45 en de 94 naar Lulea. Van daaruit via Finland naar het noorden.

En verder.... verder gaat het prima. We rijden vrolijk rond, en proberen zoveel mogelijk te genieten van wat we tegenkomen.

Ik had vandaag weer even reclame voor Jos z'n website willen maken, vooral omdat je dan foto's van onderweg. tijdens het rijden, kunt zien. Hij zit er tenslotte niet voor niks naast......

Maar ook Jos heeft vandaag maar een paar foto's gemaakt..... Bij deze toch een link  Noorwegen, week 2

29 juni, Storuman, 363 km

Het heeft de hele nacht gegoten en gestormd en dat doet het nog steeds als we om 8 uur wegrijden. Pas tegen 12 uur wordt het droger en als we eenmaal de bergrug naar Zweden zijn overgestoken is het echt droog en komt de zon er door.

Maar voordat we daar zijn is het beestenweer en niet echt aangenaam om te rijden. De wegen zijn slecht en liggen vol plassen. Met mooi weer is het een fantastische route maar daar zie je nu maar heel weinig van. Het enige wat alleen met dit weer te zien is, zijn de watervallen die het water dat boven in de bergen valt met een sneltreinvaart afvoert naar de geulen langs de wegen en naar riviertjes en meren. Het komt met bakken naar beneden, wat een kracht spreekt daar uit. Jos probeert het op de camera vast te leggen.

Na zo'n 106 km komen we op de E6. Eenmaal op de E6 wordt het weer iets minder slecht maar dat kun je van de weg niet zeggen. Daar zijn ze druk bezig om die te verbeteren zowel qua wegdek als qua ligging. Dat is hard nodig. Het blijft heel vreemd dat deze belangrijke ader naar het noorden zo slecht is.

Na 20 km op de E6 nemen we bij Trofors de 73 richting Zweden. Deze weg gaat dwars door en over de bergketen die Noorwegen van Zweden scheidt. We zien boven op de toppen van de bergen nog volop sneeuw maar af en toe zitten we zelf zo hoog dat er nog sneeuw in de bermen ligt.

Na zo'n 80 km zijn we in Zweden en dat is gelijk te merken, alhoewel dat niets met de grens te maken heeft maar alles met de bergen. De zon komt er door! We hebben niet voor niets de doorsteek gemaakt.

De grensovergang zelf stelt niets voor. Een bord waarschuwt ons dat als we iets aan te geven hebben we dat in het eerstvolgende stadje, Tarnaby, moeten doen.

In Tarnaby is een redelijk grote Coop. Daar maken ook heel veel Noren gebruik van. De prijzen in Zweden zijn lager dan in Noorwegen. Uiteraard helemaal wat betreft het bier, dus daar worden auto's mee vol geladen. Wij kopen nog wat fruit en brood. Lunchen op de parkeerplaats en aangezien de supermarkt een redelijk goeie wifi heeft downloaden we kranten en updaten de app's.

Het landschap ziet er aan deze kant van de bergen heel anders uit. Glooiender, veel meer bos en heel veel meren. De wegen zijn trouwens ook wat beter dan in Noorwegen. Ik kan de cruisecontrol weer gebruiken. In Noorwegen moest je zo vaak van snelheid en versnelling veranderen dat de cruisecontrol alleen maar lastig was.

Het rijden gaat zo voorspoedig en we willen vandaag echt even een slag slaan wat kilometers betreft dus we rijden door naar Storuman. Een klein stadje waar we ooit, op de terugweg van de noordkaap, koffie hebben gedronken.

Als we aankomen blijkt er feest te zijn in de stad. De camper kan niet op het centrale plein, er is een braderie en kleine kermis. We horen ook live muziek maar kunnen de bron niet vinden. Waarschijnlijk is dat ergens aan het meer waar de stad aanligt.

Waar we ooit koffie hebben gedronken, bestaat niet meer. We lopen over de braderie, die op de streekproducten na, net zo goed in Zutphen had kunnen zijn. Dezelfde meuk. Maar we hebben even de benen gestrekt en dat is wel lekker.

Er staat een honingkraampje op de markt maar dat hebben we net gekocht. Als ik dat zo tegen Jos zeg, geeft de mevrouw in het Nederlands antwoord. Het is een Nederlands stel dat al zo'n 10 jaar in Zweden woont en stad en land afreist om honing aan de man te brengen. Dat is nog eens wat anders dan in Nederland waar je gewoon 's avonds weer naar huis kunt rijden. Zij wonen in Varmland een gebied ter hoogte van Oslo en Stockholm, zo'n 1000 km naar het zuiden.

Er is op een berg net buiten de stad bij een uitzichtpunt een camperplaats, althans er zijn plekken waar je kunt parkeren zowel voor gewone auto's als voor campers. We rijden er naar toe en de enige campers die er al her en der geparkeerd staan zijn van Nederlanders. We zoeken een plek uit met mooi uitzicht en installeren ons. Er staat een picknicktafel en er is een uitzichttoren. Er is ook een café maar die is gesloten. Volgens het briefje gaat die maandag open, maar dan moet er nog heel wat gebeuren.

Het waait behoorlijk maar we kunnen achter de camper redelijk uit de wind in de zon zitten Daar gaan we dan maar eens van profiteren met een hapje en een drankje.

Jos bakt pannenkoeken, als hij gaat afwassen ga ik even plat. Even bijkomen van het kilometervreten van vandaag.

In de loop van de avond stoppen er regelmatig auto's, soms om even te genieten van het uitzicht en soms om eea van de dealer te kopen.

En net als wij genieten ze van een schitterende zonsondergang.

Toetje van 12 uur 's nachts....... 

30 juni, Töre 364 km

Voorzover ik heb kunnen nagaan (want ik heb ook nog geslapen) heeft de hele nacht de zon geschenen. Maar die gaf geen warmte af, het was maar net 2 graden vannacht. En ook als we opstaan is het ijskoud. We doen aan de kant waar de zon naar binnen schijnt de gordijnen open. Je voelt de warmte naar binnen komen. De kachel aanzetten is zonde want we willen zo snel mogelijk weer vertrekken. Dus wassen, aankleden, ontbijten, de boel opruimen en gaan.

We gaan eerst naar Arvidsjaur. Onderweg rijden we door een typisch noord zweeds landschap. Bossen, meertjes en moerasachtig gebied. Af en toe een dorpje/gehucht maar verder niets.

Behalve dan dat we de eerste rendieren op straat tegenkomen.

Oppassen geblazen en er langzaam langs heen rijden. Ze gaan geen stap sneller of aan de kant voor auto's.

We komen ook bordjes met waarschuwingen voor elanden tegen, helaas die laten zich (nog?) niet zien.

In Arvidsjaur willen koffie gaan drinken in een café waar we 5 jaar geleden ook zijn geweest toen we van de Lofoten kwamen. Zo'n typische Zweeds Fika-momentje. Helaas, ze zijn gesloten evenals het enige andere koffiehuis.

Jammer dan maar onderweg ons eigen Fika-momentje creëren. We kopen wat te eten voor de lunch en voor het avondeten bij de Coop. Vraag nog even of zij nog een ander adresje hebben maar helaas.

Op het eerste stuk van de route hebben we een paar keer mooie picknickplekken gezien. Maar als je ze nodig hebt, is er dus niets te vinden. Na zo'n 30 km eindelijk een mooie parkeerplaats bij een meertje. De zon schijnt nog steeds volop dus de stoeltjes en al het eten gaat naar buiten. We hebben echter geen rekening gehouden met de muggen die ook wel wat lusten. Zelfs in de brandende zon komen ze op ons af.

Na de eerste koffie gaan we maar weer naar binnen en lunchen daar verder.

In Arvidsjaur hebben we besloten naar Lulea door te rijden. Een stad aan de Baltische kust, van daaruit gaan we de weg naar Finland op. Ondertussen proberen we een sanistation te scoren. Nergens te bekennen. In Lulea hebben ze er in ieder geval één bij een camping. In Lulea aangekomen voel ik me nog fit genoeg om een stuk door te rijden naar Töre, zo'n 60 km van de grens met Finland, en de camperplaats heeft een loosplek voor de wc. Het is verder een simpele parkeerplaats vlakbij de doorgaande weg. Mensen stoppen er om te overnachten of om de benen te strekken.

In de loop van de avond daalt de stilte neer en op wat spelende kinderen na is iedereen in zijn camper of caravan.

En by the way, we zijn heel blij dat we het roer hebben omgegooid. De natuur is hier wel niet zo spectaculair als in Noorwegen, maar we kunnen er in ieder geval van genieten. In Noorwegen zag ik er de laatste dagen niets meer van.  En we blijven uiteraard hopen dat wanneer we van de Noordkaap afkomen we alsnog een deel van de Noorse kust met wat beter weer kunnen volgen.

Morgen willen we in ieder geval naar Rovaniemi. Daar passeren we de poolcirkel en als we willen kunnen we ook nog even naar het huis van de Kerstman. Maar dat laatste zullen we denk ik niet doen.

Onze vorige camper had een start/stopknop. Deze moest je uittrekken om te starten en er een klap op geven om te stoppen. Op dagen dat ik zoveel kilometers vreet, heb ik altijd de neiging als we stoppen een klap op de knop te geven. Heerlijk gevoel was dat altijd echt een afsluiter van de rit. Nu draai je de sleutel om en je staat stil. Valt weinig eer aan te behalen.

Om er voor te zorgen dat jullie niet al te veel naar beneden hoeven te scrollen, ben ik weer met een nieuwe week begonnen ....... Noorwegen, week 3